Vertellen; zwanger van vierde...
Beste allemaal,
Binnenkort is het zover en moet ik anderen gaan vertellen dat ik voor de vierde keer zwanger ben. Ik ben er erg zenuwachtig voor. Ben bang voor negatieve reacties. Op het forum van grote gezinnen las ik dat veel mensen ronduit negatieve reacties kregen bij het vertellen van een zwagerschap van een vierde. Lijkt me heel moeilijk hoe daarop te reageren.
Ander lastig punt is mijn werk. Ik werk in een baan op academisch niveau, heb 2 jaar postdoctoraal onderwijs achter de rug en ben nu bezig aan een nieuwe postdoctorale opleiding van vier jaar. In totaal ben ik 3 dagen per week van huis; wel lange dagen. Werk 9 uur per dag en heb 3 uur reistijd in totaal.
Zelf zie ik niet op tegen de zwaarte van de zwangerschap, maar ik denk dat mijn collega's deze zwangerschap een onverstandige beslissing vinden. Nu heb ik een positie waarin ik gewaardeerd word en ook betrokken word bij van alles. Ik ben bang dat mensen nu denken: nou, die nemen we niet meer zo serieus, die is vanaf nu voor ons alleen nog maar moeder...
Ik ben er veel over aan het piekeren allemaal. Ben erg benieuwd naar ervaringen van anderen wat dit betreft. En... hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Veel groeten,
Witje
En...
Ik baal er ook van dat ik me hier zo druk over maak, maar kan het tegelijkertijd niet van me afzetten helaas. Voel me er zwak en kwetsbaar in..
Groet,
Witje
Tsja
Heb je concrete aanleiding om te denken dat mensen negatief zullen zijn, of heb je dat alleen van dat andere forum? het kan in jouw situatie natuurlijk best anders gaan...
Ik heb geen ervaring in het vertellen van een vierde zwangerschap, maar wel in het vertellen van een derde die door de buitenwereld niet meer verwacht werd. Natuurlijk ben je er kwetsbaar in, je bent volgens mij nergens zo kwetsbaar in als in je kinderen, of je kinderen in worden. Daarbij opgeteld je zwangerschapshormonen en klaar ben je in al je kwetsbaarheid.
Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen: probeer boven eventuele negatieve reacties te staan. Zulke reacties zeggen vaak meer over degene(n) die ze geeft (geven) dan over jou. Laat vooral alleen merken dat je er zelf heel erg blij mee bent. Je hoeft het niet op voorhand te zeggen, maar straal uit dat de mening van anderen er niet echt toe doet. Het is het besluit van jou en jouw partner en daar heeft verder niemand wat mee te maken. wat mij geholpen heeft (terwijl we niet echt negatieve reacties kregen, maar wel van wat ongeloof) was het hilarische er van inzien.
Wat betreft jouw werk, ik heb tijdens alle drie mijn zwangerschappen ook veel gewerkt en ik heb nooit negatieve reacties gekregen als die jij beschrijft. Nooit het gevoel gekregen dat 'men' mij alleen of vooral als moeder zag en niet meer serieus nam in mijn kennis, kundigheid en vaardigheden. Deels zou dat ook te maken kunnen met je eigen opstelling. Ik heb mijn zwangerschap nooit onder stoelen of banken gestoken, maar 'm ook niet over-geprofileerd. En niet alleen maar over baby's gepraat. Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik in mijn beroep als vrouw bijzonder en als zwangere vrouw een bezienswaardigheid. Maar niemand heeft er echt nare reacties op gegeven, al kon ik wel voelen dat het soms ongemakkelijk was.
Sterkte er mee, ik hoop dat het zelfs leuk zal zijn om je grote nieuws te vertellen.
Groetjes,
Carolien
Geen ervaring
Ervaring heb ik niet, maar ik denk dat je er zelf positief in moet gaan. Stop met je zorgen te maken over de reacties van anderen, want die zijn helemaal niet belangrijk. Het wordt jouw kind en alleen wat jij ervan vindt, is relevant.
Als mensen het dom of raar vinden, dan vinden ze dat op het moment dat ze horen dat je zwanger bent. Maar daarna werk je gewoon verder en zullen ze echt niet elke keer dat ze je zien denken "Daar heb je die suffe broedmachine weer".
Overigens werk ik in een academisch ziekenhuis en ik ken meerdere vrouwen die promoveerden én in opleiding waren tot specialist en tussendoor ook nog drie of vier kinderen kregen. Daar wordt alleen met veel respect over gesproken, niemand die dat dom vindt (OK, op een enkele fossiele mannelijke professor na dan).
Ga lekker genieten van het leven in je buik, die beren op de weg zitten er alleen maar in je hoofd 
Helaas...
Hier ervaring bij de derde, begrip was er niet meer op het werk, en nu de kleine is geboren hoor ik ook niets van ze, heel erg jammer, helemaal omdat ik al ruim 10 jaar met deze meiden samenwerk, maar goed, het is niet anders, ik ben nou eenmaal liever moeder dan werknemer, mijn tijd op het werk komt nog wel...
sterkte...
Ervaring
Hier wel ervaring. Mijn vierde is nu 9 maanden oud. Ik heb het nog nooit zo druk gehad maar verder gaat alles goed. Ik was ook heel nerveus om het te vertellen maar weet je het viel 100% mee. Bij de derde keek iedereen nog wel vreemd maar bij de vierde reageerde iedereen wel weer heel leuk. Alsof drie het omslagpunt is. Dat is eigenlijk teveel maar als je dan vier neemt, nou ja je doet toch al raar en dan is het opeens weer heel leuk. Ik heb eigenlijk alleen maar leuke reacties gehad. Mijn collega's reageerde ook leuk. Veel mensen vertelden dat ze zelf ook graag een groot gezin wilde hebben of dat ze zelf uit een groot gezin kwamen. Ik krijg ook nooit vreemde reacties op straat of zo. En dan nog, wat maakt mij het uit. Het zijn mijn kinderen. Als je nog vragen hebt dan hoor ik het wel.
Wel ervaring
Wij hebben 5 kinderen. Ik denk dat als je zelf laat zien dat je dolblij met het nieuwe kindje bent er weinig negatieve reakties zullen komen. Tenminste zo ging het bij ons. Ik heb 1 x een negatieve reaktie gehad bij de 4e zwangerschap van een vrouw die zelf 2 probleem kinderen heeft en gescheiden is. Het was meer haar eigen stumperigheid die haar deed reageren. Maar ik moet wel zeggen die ene negatieve reaktie is wel blijven hangen!
Enne, nog van harte gefeliciteerd met je 4e wondertje.
Groeten Lieuwkje.
Bijzonder
Ik vind het erg bijzonder dat er zoveel mensen de moeite nemen op mijn zorgen in te gaan! Dank jullie wel! Ik heb veel aan jullie woorden en ervaringen. Het blijft uitzonderlijk, zo'n forum.
Ik besef me dat ik me er eigenlijk helemaal los van moet maken, van wat anderen vinden. En dat het een luxe-probleem is, dat ook. Maar toch ben ik zo nerveus... Ken mezelf zo ook niet echt. Voor wat betreft mijn werk vind ik het lastig onze afdeling 16 weken "los" te moeten laten. Er speelt heel veel en ik ben altijd erg betrokken. Het is eigenlijk een tijd waarin niemand een lange periode gemist kan worden, en dan "doe" ik dit (idee dat collega's dat gaan denken). Het is ook een afdeling waar nogal onderhuids gecommuniceerd wordt; m.a.w. je voelt wel wat mensen denken en wat er over je gezegd wordt, maar kan je niet altijd "verdedigen". Tel daarbij op een kwetsbare positie aangezien ik nog een kleine 3 jaar in opleiding ben en voortdurend beoordeeld word...
Ik ga wel proberen wat ontspanning te zoeken en niet voortdurend bij dit hele gevoel stil te staan. Maar helemaal van me afzetten, zal me niet lukken, vrees ik.
Witje
Hier ook ervaring
Nummer 4 is nu anderhalf en idd mensen waren verrast, verbaasd, maar ook gewoon heel enthousiast. Nummer 3 was nog heel klein, ze schelen 14 maanden. Daar was men nog het meest verbaasd over. Wij ook, want hij was niet echt gepland. Daarnaast vond men ons wel een bezienswaardigheid. En nu ben ik 27 weken zwanger van nummer 5 en zeker op mijn werk vindt men dat heel bijzonder, maar eigenlijk vindt iedereen het gewoon leuk. Alleen mijn schoonmoeder was echt negatief toen we het vertelden, maar die is inmiddels ook bijgedraaid.
De reakties op deze 5e zijn soms echt hilarisch, mensen die hun handen vor hun mond slaan of keihard beginnen te lachen en net als Carolien zien wij daar ook gewoon de lol van in. Wel herken ik jouw angsten om het te vertellen, maar achteraf bezien is het vertellen me 100% meegevallen!
Enne: gefeliciteerd!
Risama
Wel ervaring
Hoi Witje,
Afgelopen oktober is mijn vierde geboren en ik herken je beren volledig. Zelf werk ik ook op academisch niveau, ben op het einde van een door mijn werk bekostigde opleiding. Bovendien viel ik, toen de derde 9 maanden oud was, uit vanwege een postnatale depressie. Op het moment dat ik zoetjesaan weer mijn werk op ging pakken, bleek ik zwanger te zijn van de vierde. Je snapt, ik had het niet breed om het op mijn werk te vertellen. Uiteindelijk heb ik het maar gewoon eruit geflapt en mijn manager wist eigenlijk niet goed hoe hij moest reageren. Hij had niet verwacht dat er nog een vierde zou komen. Uiteindelijk vond iedereen het eigenlijk wel hilarisch, ik ging er ook met humor mee om en dat haalde de spanning weg. Inmiddels ben ik weer aan het werk en ik heb het drukker dan ooit. Ze waren erg blij dat ik weer terug ben en dat is te merken. Ik heb ook flink wat beren gezien en wat mij hielp was de gedachte, dat de komst van onze vierde volledig onze zaak was. Als er mensen waren die een negatieve mening zouden hebben, dan zou ik dat naast mij neer leggen. Wie weet is er achter mijn rug om over gesproken, ik weet het niet. Maar qua sfeer of rechtstreekse opmerkingen heb ik niets dan positieve berichten gemerkt.
Mijn advies: maak je niet druk om wat anderen zouden kunnen denken. Het grootste geheim van de wereld zijn nog steeds de gedachten van anderen, je komt er toch niet achter en je kunt er toch niets aan doen. Geniet van dit vierde kind, van het geluk dat het met zich zal brengen en de rest komt echt wel goed.
Het komt nooit uit
Een zwangerschap komt nooit uit. Maar gelukkig kan je werkgever er wel rekening mee houden want je weet van te voren al wanneer je ermee stopt en je weet ook wanneer je weer terugkomt. Mijn vierde zwangerschap was midden in een reorganisatie (voordeel is dan wel dat je moeilijk boventallig kan worden verklaard 
). Ik heb mijn nieuwe afdeling en functie precies 3 dagen gehad en toen ging ik met verlof. Het was daarna wel raar om terug te keren want ik moest echt weer even mijn draai vinden. Nieuwe afdeling, nieuwe functie. Iedereen deed het al een paar maanden en ik moest nog beginnen. Gelukkig ging het wennen snel. Ik zag (en zie) wel erg op tegen nog een keer 4 jaar kinderdagverblijf. Wat is dat toch duur zeg.
Witje
Heeeel herkenbaar.
Ben nog steeds bezig met het vertellen en vooral moeders op het schoolplein reageren nogal "verrast" Bij mij zit er veel tussen de 1e 2 en nr. 3 (door een nieuwe relatie) Maar goed het is onze beslissing en als mensen me daarom niet meer willen kennen, so be it. Ik ben ook 1 vriendin kwijt geraakt. Het is niet zo expliciet gezegd, meer in de trand van dat onze levens veel gaan verschillen. Was ik erg verdrietig over, maar het is niet anders.
Mijn werk is ook lastig. Ik werk op HBO niveau als enigie van een afdeling op een andere locatie, juist omdat er iemand moet zijn.... en die is er straks een poosje niet......ik ga het wel goed regelen, maar het is toch spannend. Ik zit ook nog in een jaarcontract, dus dat maakt het nog spannender.
Mijn baas (beetje ouder, zonder kinderen) spande de kroon. Toen ik hem vertelde dat ik zwanger was (via de mail, hij was op vakantie en ik wilde niet dat hij het via iemand anders hoorde) mailde hij terug: dat het goed was, als de continutiteit maar niet in gevaar zou komen hahahahaha weer eens wat anders als gefeliciteerd maar goed, het is een recht om zwanger te mogen zijn, dus dat neem ik dan maar.
Mijn gezin is het belangrijkst en werk ... is maar werk....
(zeg ik heel stoer, maar ik hou van werk.....)
Ervaring
Onze vierde is 5 weken, dus wel ervaring, maar we hebben weinig negatieve reacties gehad. We hebben ook altijd gezegd dat we graag een groot gezin wilden dus misschien scheelt dat. Wel van enkele mensen die dat niet wisten de vraag gekregen of het wel gepland was en daarna felicitaties. Mijn werkgevers feliciteerden ons niet en ik kreeg er ook geen echte reactie op terwijl ze wisten dat we nog graag een vierde wilden. Collega's waren allemaal erg enthousiast.
Een vierde is overigens erg leuk, maar ik vind het wel superdruk nu, met zeer weinig tijd voor mijzelf, maar ik ga ervan uit dat het over een paar maanden wel anders is als we in een ritme komen.
En mijn ervaring
nummer 4 is nu 5 maanden oud. Ook bij mij was deze meid niet gepland. Kwam erachter toen ik 10 weken was. Het heeft me nog 9 weken gekost voordat ik het aan mijn ouders vertelde, was bang voor een negatieve reactie want iedereen in mijn famile heeft 2 kinderen en maar 1 tante 3. Dus nu 4, wel veel. Maar de reactie viel heel erg mee. Maar ook nu vind ik het moeilijk als er gevraagd wordt hoeveel kinderen ik heb, 4 is dan zo veel. Maar ik woon niet in NL, maar in Australie en ik denk dat het hier wat meer voorkomt, families met 4+ kinderen. Mijn werk, werk als verloskundige dus reactie was positief en heb doorgewerkt tot ik 38 weken was. Daarna werd me steeds gevraagd wanneer ik terug kwam want ze zijn nogal understaffed. Ik ben nu een maand terug op het werk en veel mensen verklaren me voor gek (hier nemen veel vrouwen langer verlof) en snappen ze niet hoe ik het met 4 kinderen 'doe'. De vrouwen die aan het bevallen zijn van nr1 of 2 verklaren me helemaal voor gek met 4 kinderen, lol! Maar ik werk part time en heb het nodig even weg te zijn.
Om terug te komen op je vraag, ja, voel me soms een uitzndering en wordt voor gek verklaard, maar gewoon aan je laars lappen. Het is enorm druk en combineren met werk is moeilijk en heb wallen onder mijn ogen van gebrek aan slaap, maar wil het nu niet anders hebben! Het is te combineren, gezellig en je zult zien dat je meer mensen tegenkomt met 4 kinderen. Gewoon vertellen en hoe ze ook reageren, het is jou keuze en je hoeft niets te bewijzen.
juul
Hier net verteld
ik werk ook op academisch niveau (bij een universiteit) en ja ook hier moest ik vertellen dat er een vierde op komst was.
Reacties wisselen nogal, van: harstikke leuk en gefeliciteerd tot "moedig" (mijn baas)
iedereen geeft wel aan dat het wel druk zal worden, ja daar was ik zelf ook al achter. Ik zeg dan maar dat 1 meer ook niet uitmaakt (het is nu ook rennen en vliegen thuis). Het is lastig omdat je je enerzijds erg verantwoordelijk voelt voor het werk, maar straks ben je toch 4 maanden weg. Al met al vallen de reacties tot nu toe mij mee!
Hoi witje...
Ik heb weleens eerder gereageerd op een berichtje van jou; ben zelf nu 32 weken zwanger van de 4e. Toen ik op mijn werk ging vertellen dat ik zwanger van de 3e was reageerde mijn bedrijfsleidster zo: ze keek me aan en liep gewoon weg! Later kwam ze weer bij me staan en zei met grote ogen: ik vergeet je gewoon helemaal te feliciteren!
Bij de 4e feliciteerde ze me meteen (met zo een gezicht van...ik meen het echt hoor!). De meeste mensen reageren wel positief maar ook wel een beetje met een soort van ongeloof. Ze vinden ons vaak "dapper". Alsof ik net 4 gevaarlijk onopgevoede Dobermann Pinchers uit het asiel heb gehaald ofzo?!
De domste reactie kreeg ik op een feestje van een enorme tut-hola. Ik tel vaak de kids bij het weggaan...meer voor de grap natuurlijk. Zo van:...1,2,...3...ja, ik heb ze allemaal!
Zij stond er bij en keel vol ongeloof naar mijn buik waarop ze echt met afgrijzen riep: Dus dit is dan je 4e?!?!
Waarop ik poeslief zei: Hee, wat goed van jou zeg. Je kijkt zeker vaak naar Sesamstraat dat je al zo goed tot 4 kunt tellen!
Haar man was "not amused" maar ik stak nog net niet mijn tong naar ze uit.
Het is ook hoe je pet staat...soms kun je er wel tegen en soms niet.
Het is ons kindje en we zijn er erg blij mee. Bovendien geef ik ontzettend veel om mijn gezin en zou ze niet meer kunnen missen. En ja, het is druk maar ook dat valt mee. Ze maken haast nooit ruzie met elkaar en houden elkaar echt bezig...dat zie ik weleens anders in gezinnen met "maar" 1 of 2 kinderen! Vanmiddag hoorde ik nog een moeder op het schoolplein zuchtten dat ze blij was dat de vakantie achter de rug was want haar dochter vroeg altijd zoveel aandacht als ze niet naar school kon.
Dat probleem ken ik dus echt niet
Nou ja, wat wil ik je eigenlijk zeggen. Ik denk dat als je het grote nieuws zelf met een moeilijk gezicht zou vertellen, de mensen om je heen zich geroepen voelen om ook "moeilijk" te gaan reageren.
Vertel jij het echter met een trotse blik (alsof het altijd je grootste wens is geweest: 4 kids en wie weet, komt er nog wel 1 bij), dan zal iemand daar eerder in meegaan.
Iedere nieuwe gewenste zwangerschap is weer bijzonder! Of het nou je 1e of je 6e is. Of het je nou aan is komen waaien of dat je al 2 jaar in de medische molen zit.
Succes!
Hier
Mijn 4e is nu 7 weken oud. En eigenlijk waren vrijwel alle reacties positief. Misschien een enkeling die zijn zorgen uitte of het niet te druk zou zijn. Maar de meesten reageerden in de trant van: wat leuk een groot gezin.
Maar wat ik wel merk is; mijn baby slaapt erg slecht en ik dus ook, ben dus op. Daar krijg ik toch van enkelen wat minder begrip voor. Je ziet ze bijna denken: jij wou toch een 4e...
Sharon*
Dat wat jij schrijft over wat anderen denken herken ik wel, vooral toen ik tijdens mijn zwangerschap erg moe was. Ik zei dat tegen bijna niemand want ik had het gevoel ook dat iedereen zou denken dat ik zelf een vierde wou, maar misschien is dat ook wel mijn eigen gedachte geweest, want niemand heeft dat ooit uitgesproken. Bij jou denkt men het misschien ook wel niet, maar denk je zelf dat ze dat denken.
Jeanne
Kan heel goed hoor dat ik het zelf denk dat anderen zo denken. Heb toch het idee dat ik niet zou mogen klagen.
Maar tijdens mijn zwangerschap heb ik wel een keer zoiets meegemaakt toen iemand aan mij vroeg hoe het ging. Ik antwoordde naar waarheid dat ik erg moe was en de laatste loodjes zat was. Haar antwoord: maar ik neem aan dat je het zelf gewild hebt.
Sharon
Heel herkenbaar. Ik heb zelfs in heb begin wel eens gewenst dat nooit aan mijn vierde was begonnen. Ik was zo moe maar de trein thuis denderde door. De kinderen moesten gewoon naar school, voetbal, zwemles, vriendjes etc. Maar het komt echt goed. Mijn vierde is nu 10 maanden en het is zo'n heerlijk kind. Hij begint eindelijk ook wat beter door te slapen. Hij is vrolijk en zo ontzettend makkelijk. Tja, hij moet ook wel want hij wordt overal mee naar toe gesleept en hij heeft de hele dag aandacht van twee oudere broers en een oudere zus. En inderdaad er is minder begrip voor geklaag. Maar ik klaagde daarom ook maar niet. Ik vond zelf ook dat ik een recht op klagen had. Eigenlijk heel stom want waarom zou je niet eens mogen mopperen. Soms is het ook echt even niet meer leuk.
Vlinder
Ach ja het kan ook soms even niet leuk zijn, zoals gisterenavond na het eten, baby was aan het bleren, middelste 2 braken samen de tent af, oudste was aan het gillen of het niet zachter kan en intussen begon de buurman te boren.... En uiteraard was man er niet want hij moest overwerken.
Hahaha, nu kan ik er wel om lachen.
Sharon*
Dat vind ik ook de moeilijkste momenten, 's ochtends als man al weg is en de oudste twee moeten naar school, peuter heeft een poepluier en jongste heeft net weer honger. Of 's avonds zoals jij beschrijft, achteraf kan ik er meestal ook wel om lachen, maar op het moment zelf kan ik wel huilen, de hormonen gieren ook nog weelderig rond bij mij. Over een paar maanden zal alles wel wat gemakkelijker worden hoop ik.
Jeanne
Oja, de ochtenden zijn niet favoriet bij mij. Sta jij er dus dan ook alleen voor? Mijn man is nl voor 6-en al de deur uit. Boft hij even 
Sharon*
Mijn man smeert meestal 's ochtends de boterhammen voor de oudste twee en hij komt rond een uur of zes/half zeven weer thuis. En af en toe nog later, zodat ik ook de kinderen alleen naar bed moet brengen. Dat vind ik de lastigste momenten, maar ja ik heb er zelf voor gekozen
Hier
is mijn man 's avonds bijna nooit voor 8 uur thuis. Avondprogramma met sport, eten en dergelijke is dus voor mij. Hij is er gelukkig 's morgens wel dus kan wel de baby naar het kinderdagverblijf brengen en helpen met aansporen om de rest te laten eten en aan te laten kleden. Tja want hoewel ze dat al jaren zelf doen, vergeten ze iedere morgen volgens mij weer dat ze kleren aan moeten. Het vervelendste is ook nog dat mijn man iedere maand wel een paar dagen in het buitenland zit. Dat varieert van 3 dagen tot een hele week. Dat moet ik het dus echt alles alleen doen. Grrrr, en dan zal je niet zien dat de baby 's nachts niet wil slapen, nummer 1 enge geluiden hoort, nummer 2 last heeft van zijn voeten en nummer 3 in bed plast. Of een andere combi. Meestal kan je mij dan na een week wegdragen. Maar daarna is het weer weekend, zijn wij allemaal weer samen en dan is het toch weer heel gezellig. Druk maar ook wel weer leuk. Met zijn allen naar het zwembad of in het bos wandelen (tip: koop een Rambler bolderkar, krijg je geen spijt van).
Moedig
Hoi allen,
Ik heb net dit draadje een beetje doorgenomen en ik zie veel overeenkomsten met mijn eigen situatie. Ik heb alleen een kind gekregen, en zes jaar later, nog steeds alleen een tweede kind. Ik kreeg ook heel vaak te horen dat ik heel moedig was en dat vind ik dus geen compliment omdat mensen volgens mij daarmee zeggen: ik moet er niet aan denken, het lijkt me heeeeel zwaar, jij liever dan ik, veel sterkte. (zoiets)
En ik vind zeker dat je met vier kinderen mag klagen, waarom niet? Met 1 kind mag je ook klagen. Wat een onzin dat je niet mag klagen als je zelf iets kiest!
Liora
Witje
Heb je het al verteld? En hoe heeft iedereen gereageerd?
Vier is de nieuwe twee
Tenminste dat stond in een aantal maanden geleden in de Viva Mama en in de glossy Mama.
Net als veertig de nieuwe dertig schijnt te zijn, qua mogelijkheden
Je voldoet dus volledig aan de nieuwste norm
Viridantia
Viridantia
Klopt, ik zie steeds vaker gezinnen met 4 kinderen om me heen.
Moet ik dan maar aan nr 5 beginnen om er uit te springen ))
Cijfers?
Ik geloof er namelijk helemaal niets van. Vier kinderen zijn namelijk ontzettend duur. Kan je natuurlijk wel gaan beginnen of liefde en doorgeven van spullen maar vier kinderen is toch echt een stuk onhandiger dan drie. Ik ken maar een paar mensen met 4 kinderen, de norm is toch echt nog steeds 3. Statistiek wijst dat ook uit. Maar hoe gaat het nu met witje?
"de norm" is eerder 2
Volgens mij is de norm niet 3, maar eerder 2. Vrouwen in nl krijgen ook al jaren gemiddeld net minder dan 2 kinderen.
Volgens het CBS was in 2008 45% van de geboortes een eerste en 37% een 2e kind. Dus minder dan 20% van de geboortes (en dus gezinnen) gaat het om een 3e of verder kind. Het aantal 3e en 4e (of verdere) kinderen is ook vrij stabiel
Als ik al iets zie in de cijfers dan is in de afgelopen 10 jaar het aandeel 3e kinderen aan het stijgen (maar afgerond blijft het 13%)
