Vertellen jullie het? Geslacht verwachtte baby

Uhm

wij willen zelf niet weten wat het wordt. Maar als je familie nu al zo reageert, zou je kunnen overwegen om het juist nu alvast te vertellen. Dan kunnen ze nu alvast aan het idee wennen als het toch een jongen zou worden en zul je de teleurstelling niet zo voelen in de kraamweek........ dan heb je daar absoluut geen zin in natuurlijk...

en sommige mensen hebben gewoon altijd wat te zaniken dus daar moet je niet te veel van aantrekken. Wat leuk, je krijgt nog een kind !

Ik zou wel willen

Maar mijn man wil het geheim houden. Nou hebben wij van alle soorten al minstens 1 exemplaar rondlopen (zwanger van de 4e) dus voor de meeste mensen is het al een raadsel dat we uberhaupt nog een kind op de wereld willen zetten maar ook hier vragen veel mensen of ik nog een meisje wil omdat we al 2 knullen en 1 meid hebben. Terwijl ik zelf juist dacht van: laat het maar een jongen zijn. Ben stapelgek op mijn dochter maar ze is wel echt het prinsesje in het gezin en van mij mag ze dat blijven.
Maar goed, je hebt het niet voor het zeggen.
Wij weten nu wat het is maar de buitenwereld nog niet (tenzij ze meelezen op ool) maar in jou geval zou ik het denk ik ook vast vertellen. Kunnen ze vast wennen als het een knul is en anders vast hysterisch doen als het toch een meisje blijkt te zijn

Meisje

Wij hebben en jongen en verwachten nu over 10 weken een meisje!! Ik voelde ook die teleurstelling toen ze bij onze zoon zeiden dat het een jongentje werd... Ik wist zeker dat het een meisje zou zijn!! Maar nu bij deze wist ik het zeker wij zouden weer een boy krijgen!! En ja hoor een meisje..... en 100% zeker na een punctie dus geen twijffel mogelijk!! Ik was erg verbaast en dacht he??????????? ik wou nog een jonegen... Wij hedden het wel vertelt!! en krgen idd leuke reacties! Ik zelf moest wel even omschakelen hoor!!!
Maar nu??? alles is al roze!! dat is voordeel van vertellen je kan lekker blauw of roze nemen!!

Succes en laat je niet gek maken!! doe wat jullie willen en een jongentje is echt net zo leuk als een meid!!!!!!!!!!

Wil je ons ook niet vertellen wat het worD?????

leisf fem (30 weken)

Hoi,

Ik ben wel van plan het al te vertellen met 20 weken, sterker nog, ik denk dat ik zelfs de naam al vertel aan sommigen. Dit laatste vooral omdat ik heel veel zwangere vriendinnen heb op het moment, en dus die naam dan al wil 'claimen'.

Groeten,

Liora

En het wordt......

een meisje.

Wij hebben het wel verteld.

Maar bij de geboorte bleek "zij" toch een reserve-onderdeel te hebben
M.

Ach ja

Gefeliciteerd met het kindje in buik!

Wij krijgen nu na 3 jongens een meisje (ook zeker dankzij vruchtwaterpunctie)en je wilt niet weten wat ik allemaal naar m'n hoofd geslingerd krijg ("is het tenminste de moeite waard" en aanverwanten). Wij hebben tussendoor ook een kindje vrij laat in de zwangerschap verloren en dus heeft voor ons het gezegde "als het maar gezond is" nog eens extra waarde. Verder ben ik bijzonder trots op en blij met mijn mannen en ik moet echt wel aan het idee wennen dat er nu een meisje bijkomt (en dat vinden mensen dan wel raar). Ik was helemaal uitegegaan van een 4e zoon, maar vind het voor de jongens wel heel leuk dat ze een zusje krijgen (en voor het meisje dat ze 3 oudere broers heeft *oh, paradijs*).
Overigens hebben wij het dus wel (vanaf baby3) om die reden aan iedereen verteld, zodat ik in de kraamtijd niet allerlei bijdehandte opmerkingen zou krijgen.

Een fijne zwangerschap verder.
Groetjes,Camille

Iedereen voor zijn

Wij kregen afgelopen augustus een jongentje, we hadden al 3 meisjes. We wisten zelf overigens niet was het was, maar ik had toch echt weer op een meisje gerekend. Na zelf over de eerste verbazing heen te zijn gekomen, ben ik expres hele foute opmerkingen gaan maken om iedereen voor te zijn. In de trant van: kunnen we eindelijk stoppen (deze zwangerschap was nb niet eens gepland), eindelijk dan een stamhouder! En mijn oma, die nog van de generatie is dat jongentjes een grotere waarde hebben dan meisjes en dus alle vier mijn zwangerschappen heeft lopen dwepen en smeken om een achterkleinzoon, heb ik gebeld om te melden dat ze nu dan eindelijk rustig sterven kan, want ze heeft haar zin! En toen ik afgelopen weekend bij haar was en ze echt alleen maar liep te kwijlen tegen het arme jongentje (en de meisjes niet zag staan) ben ik hem heel overdreven de Kroonprins gaan noemen. Waarschijnlijk heeft ze de hint niet opgepakt, maar het voelde wel lekker!

Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Risama

Huh?

Ik snap je 2e berichtje niet helemaal, blijkt het nu toch een meisje in plaats van een jongetje te zijn?

Ik had ook al een zoon toen ik opnieuw zwanger werd. En ik had stiekem juist een lichte voorkeur voor nog een jongen, 2 jongens vond ik wel heel stoer. (en ik had een hele leuke jongensnaam in gedachten, overigens ook een hele leuke meisjenaam hoor)
We wilden het geslacht tijdens de zwangerschap nog niet weten, dus pas bij de bevalling bleek het een meisje te zijn. Toen schoot ook heel even "jammer dat het geen jongen is" door m'n hoofd, dus ik herken je gevoel van teleurstelling wel. Maar ik zou ook absoluut niet meer willen ruilen hoor.
Misschien is het handig om eerst te zorgen dat je zelf gewend bent aan het idee van een 2e jongen, dat je daar helemaal blij mee bent. Vervolgens kun je het aan je omgeving vertellen, dan krijg je, zoals al eerder gezegd, alle reacties niet na de bevalling. Want die krijg je toch wel (ik hoorde steeds: "daar ben je zeker wel blij mee, dat je nu ook een meisje hebt." Ja, natuurlijk, maar met een jongen was ik ook heel blij geweest. Zucht, ik zat toen helemaal niet op die dingen te wachten.)

Diana

Als je mijn posting gelezen hebt zag je dat ik dus precies hetzelfde had, en wat dat betreft is het ook wel mooi dat we het (waarschijnlijke) geslacht al weten, heb ik alvast aan het idee kunnen wennen

Het is ook wel praktisch dat we nu maar éen naam hoeven te verzinnen (hoewel het dan natuurlijk te hopen is dat de echoscopist zich niet heeft vergist, dan moeten we een noodplan uit de kast trekken! Gelukkig heb je 3 dagen voor aangifte )

Groeten,

Temet

Oh, dat eeuwige gezanik

Ben het helemaal eens met Manda hoor, sommige mensen hebben altijd wat te zeuren. Het is geweldig dat je nog een kind krijgt
Onze oudste is een meisje. Ik weet niet hoeveel mensen er stiekem op een jongetje hoopten, daar hebben we niet naar gevraagd. Ons maakte het niet uit, dolblij als we waren dat het eindelijk 'raak' was.
Toen ik de 2e keer zwanger werd, was het grootste deel van de reacties: oh, dan moet het nu een jongetje zijn want dat is zo leuk, van elke soort 1. Ze kregen hun zin: het was een zoon.
Bij zwangerschap nummer 3 werd het: liefst weer een jongetje, want dan kunnen ze leuk samen spelen (??? dat kan met een meisje niet zeker? ). Weer kregen ze (ik zou bijna zeggen 'helaas', haha) hun zin: een tweede zoon.
Bij mijn laatste zwangerschap was opeens een meisje weer de voorkeur, 'want dan heb je er van elk 2'. Het argument dat het met een jongetje leuker spelen zou zijn was blijkbaar opeens van de baan. En wederom kwam de wens van de meerderheid uit: het was een meisje.

Overigens heb ik de opmerking die Esmee kreeg (over waarom een vierde, je hebt er toch al van elke soort minstens eentje) ook meerdere malen gehad, zelfs bij de 3e al, en die maakte me veel kwader dan het jongen/meisje gezeur. Je wilt toch geen kind om het geslacht, je wilt een kind omdat je graag nog een kind wilt! Omdat die eerste 2 (of 3) zo leuk zijn dat je dat alles nóg wel een keer wilt meemaken, omdat je gezin pas compleet voelt met 4, of whatever de reden ook mag wezen. Gewoon dáárom voor mijn part.

Sja en wijzelf hadden nooit voorkeur, we waren en zijn stikgelukkig met elke zwangerschap en elk gezond (!) kind, en vooral de laatste keer was ik na 2 miskramen alleen maar ontzettend blij dat het deze keer niet weer mis ging! Al hadden we 4 jongens gehad of 4 meiden, het had me werkelijk niet uitgemaakt. Dat werd overigens maar zelden geloofd. Maar die gevoelens van teleurstelling, daar begrijp ik dus echt geen ene bal van. Wees gewoon blij voor de nieuwbakken ouders en zemel niet zo .

Maar goed, moraal van dit verhaal: laat ze maar kletsen, anderen weten het altijd beter hoe jouw gezin eruit zou moeten zien . De tip van Loontje vind ik nog niet zo verkeerd, als je het nu vertelt heb je dat gezanik en die teleurgestelde gevoelens tenminste niet in je kraamtijd.

Ja, zucht,

dat eeuwige gedoe. In onze situatie vond iedereen het 'nodig' dat we een zoon zouden krijgen. Maar we wisten nooit van te voren of het kind een jongen of een meisje zou zijn. Wat dat betreft kan ik je dus geen raad geven. Maar o, wat herken ik het.
Kind 1 was een meisje. Leuk, maar de volgende keer wel een jongetje he, werd tegen mijn man gezegd, terwijl we helemaal blij waren met ons meidje. Toen de tweede (weer een meisje) net geboren was hoorde ik het al: nu nog een keer voor een jongetje, he? Terwijl ik superblij in het kraambed lag. Toen we de derde verwachtten 'snapten' een aantal mensen natuurlijk wel waarom: om nog een keer te proberen voor een jongetje. Sommigen zeiden het ook: zou wel extra leuk zijn he, als het nu een jongen was. De derde was weer een meisje. De meest stuitende reactie kwam van iemand uit de buurt: liepen we te wandelen met onze schat, komen we haar tegen: En, wat is het geworden? Wij, helemaal blij: een meisje! Reactie: Oooh.................. Nou ja, dat is ook leuk. En toen liep ze door.
Wij wilden een kindje, jongen meisje, allemaal goed. Ik vind het wel heel erg leuk, zo'n gezin met 1 soort kinderen (hoewel, 1 soort, ze zijn echt alle drie heel anders); als het ik het had kunnen kiezen, had ik het zo gekozen. Maar je kunt niet kiezen en ieder kind was meer dan welkom. Ik heb het hier al vaker gelezen: er is maar een ding dat telt en dat is dat het kindje leeft en gezond is.
Grrr, al die reacties.
Pip

Tja....

ik weet dat het not done is om het te zeggen, maar toch hoopte ik wel dat er in ieder geval 1 meisje bij onze tweeling zou zitten, en ja, ik wilde dat dus ook weten, voor het geval het toch 2 jongetjes waren....maar nee, ik heb het niet verteld in de omgeving, dat wij misschien toch een meisje gingen krijgen )

Temet (even zo: niet lezen )

Ik had inderdaad gezien dat het bij jullie net zo is, met als verschil dat jullie het nu al weten.

En weet je, ik kan je gelukkig vertellen dat meisjes eigenlijk ook heel erg leuk zijn. En ik kan 'r zowel stoere kleertjes van haar broer aan trekken, als hele zoetsappige meisjeskleren (daar moest ik wel even aan wennen, maar na een tijdje zijn zelfs roze kleertjes leuk )

Maar... nu zo rond een jaar weet in ieder geval dit meisje wel heeeel goed wat ze wil.

Eeuwige gezeur

Pff, het is nooit goed. Maar goed, wij hebben het zo aangepakt: Eerst hebben we ze niets verteld en ze mochten niets zien (geen babykamer, geen babyspullen enz) En oooo wat waren ze nieuwsgierig. En de familie was eigenlijk best wel kwaad, dat wij het voor ons hielde, maar wij vonden het heerlijk om lekker eventjes te stoken.
Toen ik ongeveer 6 maand was hebben we het verteld en toen was de reactie: ja wisten we al die tijd al!
We hebben een jongetje en we krijgen nu ook weer een jongetje.Nu is iedereen aan het idee gewend en is er geen gezeur meer (zelfs niet de reactie, goh wat jammer dat het geen meisje word)
Maar het is indd nooit goed. Of je moet van ieders 1 hebben, of er zit te veel of te weinig leeftijd verschil tussen (hier was de reactie, nu alweer zwanger!!!, terwijl onze zoon dus nu bijna 2,5 is)Enz enz. maar indd niets van aantrekken, en lekker doen wat julliee willen
groetjes!

Uitslag punctie; wel of niet het geslacht weteen?

Een paar weken terug heb ik hier gepost over pijn na de punctie. Gelukkig is alles goed gegaan en het pijnlijke plekje verdween na een paar dagen. De harttonen van de baby tikten ook onverstoorbaar door en inmiddels heb ik een gunstige uitslag gekregen! Uiteraard ben ik daar ontzettend blij mee.
Degene die de uitslag doorbelde vroeg of ik wilde weten wat het wordt. Ik wil het niet weten en zei dus heel beslist “nee”. We wisten het bij onze eerste drie kinderen ook niet. Het uitkijken naar je baby en je gedurende de zwangerschap afvragen “wie ben jij?”, na de bevalling voor het eerst je kind zien en dan ontdekken welk geslacht het heeft, dat vind ik magisch. We hebben nu drie jongens en nog eentje zou geweldig zijn en bijzonder: moeder van vier jongens. Dit keer een meisje zou natuurlijk ook heel bijzonder zijn: een meisje na drie jongens. Kortom, welk geslacht het wordt, het maakt ons echt niets uit.
Echter, manlief wil het wèl weten en daartoe kreeg ik een telefoonnummer mee die hij kan bellen. Hij heeft (nog) niet gebeld omdat ik het onbestaanbaar vind dat hij het wel zou weten en ik niet. Òf we blijven beiden in het ongewis, òf we horen nu al het geslacht. We komen er niet uit en binnenkort hebben we de twintig weken echo en dan staan we weer voor het dilemma. Ik ben daarom benieuwd wie ook deze discussie heeft en wat motieven zijn om het wel of juist niet te willen weten voor de bevalling?

Hier

Ten eerste: gefeliciteerd met de goede uitslag van je punctie!

En nu je vraag, zoals ik hierboven al schreef ben ik afgelopen augustus bevallen van een jongetje, we hadden al 3 meisjes. Bij alle zwangerschappen wisten we niet wat we kregen. Daar stond ik ook altijd erg achter, vind de verassing zo leuk. Deze laatste zwangerschap echter twijfelde ik, ik was wel erg nieuwsgierig en had het al 3 keer niet geweten, dus misschien dit keer dan wel... Mijn man echter wilde het absoluut niet weten, ik heb hierom besloten het dan ook niet te willen weten. Het leek me helemaal niets het wel te weten en het dan geheim voor hem te moeten houden.

En de verassing was echt overweldigend toen het een minuut of 10 na de geboorte een jongetje bleek te zijn. Toen pas zag ik het, de vk had niets gezegd! (en de eerste 10 minuten deed het dus helemaal niet ter zake wat het geslacht was)

Ik ben achteraf dan ook heel blij dat ik het ook deze vierde zwangerschap niet wist, het geeft ook nog een extra stukje mystiek aan een zwangerschap in deze tijd van de medische benadering.

Overigens vond ik het wel een raar idee dat iemand anders (echoscopiste, of in jouwq geval de dame die de uistlag van de punctie doorbelde) wel weet wat er in jouw buik zit, terwijl je het zelf niet weet.

Succes met beslissing en een goede zwangerschap.

Risama

Anderen

Vind je het dan wel te verdragen dat anderen die je behandelen allemaal wel weten wat er in je buik zit terwijl je dat zelf niet weet?
So wie so, zodra je arts weet wat het is heeft ie het toch over zij of hij, dus zul je ook nog eens je oren moeten dichtstoppen...

Degenen die het wel weten

Beide bedankt voor jullie reactie. Jullie gaven beiden aan dat anderen nu wel weten of het een jongen of meisje is in mijn buik en Dirksmama, je vroeg je af ik dat wel kon verdragen.
Met de mensen in het laboratorium van het VU Mc heb ik geen enkele band, daarom is het voor mij anders. Ik zal ze niet meer spreken of zien. Ik blijf bij de verloskundige en daar komt het geslacht niet in het dossier. Zij zullen dus niet refereren aan het geslacht als we het over het kindje in mijn buik hebben. Grappig is dat ik wel een brief meekreeg die ik moet terugsturen na de bevalling en daar moet o.m. het geslacht worden ingevuld!!
Risama, jij had al drie meisjes en kreeg een jongetje, ik kan me zó goed je verassing voorstellen. Ik heb drie jongens en zou echt heel verbaasd zijn als ik een meisje zou krijgen. Ik ben opgelucht en blij met de goede uitslag maar blijf ook echt heel nieuwsgierig …
Ik hou jullie op de hoogte!

Recht voor mijn raap....

Ik werd er weer eens ruw aan herinnerd hoe bot sommige mensen kunnen reageren. Ik loop altijd met hond s'avonds mee met een zgn. hondenuitlaatgroepje. Daar zit iemand bij die werkelijk geen blad voor de mond neemt om haar mening te ventileren aan ieder die het maar horen wil.
Toen ze hoorde dat ik een meisje krijg, was haar reactie: "Oh, nou...ik was BLIJ dat ik een jongen kreeg hoor en geen meisje". Al dat getutter...dar houd ik niet van!" "Trek je ze nu ook van die jurkjes aan enzo?".
Uhh, ja....? Haar reactie: "Oh, nee...ik heb daar niets mee hoor". "ik was echt blij dat ik een jongen kreeg".

Ahum? Wat als het een meisje was geweest? had je ze dan terug gestopt ofzo? dacht ik nog achteraf....

Ieder zijn eigen mening, maar ik stond echt paf van haar reactie om het maar even over een botte opmerking te hebben. Ik ben al blij dat ik het er tot nu toe goed vanaf breng en dat de baby het goed doet. Geslacht maakt mij helemaal niet uit.

Even zo

Getver zeg ik mag hopen dat je je gedachte ook luidop verkondigt hebt?!!
Wat een onzin kramen sommige mensen toch uit! en eigenlijk ze is toch zelf ook een meisje/vrouw, wat een laag zelfbeeld heeft ze niet dat ze het zo veracht om een meisje te krijgen . Ach beetje kinderachtige opmerking van me maar dat krijg je van zulke praat...

Hihihi....

ik was na een paar weken gek van het gesodemieter over het geslacht. En dat was mijn man zijn schuld...hij verkondigd overal dat hij alleen maar jongetjes kan maken...hahahaha!
Ik heb iedereen dus verteld dat het een jongetje werd (we hebben al een oudere zoon)maar hier was het mijn vader wilde echt niet weten wat het werd! Hahaha, het is gelukt, we hebben hem zelfs gefopt door op de babykamer roze slabbetjes te laten "slingeren"....de lol alleen al was voor mij genoeg!

Geniet ervan!

Liefs Rian