Vertellen
Dit topic even onder een alias ivm herkenbaarheid. Ik ben een bewust alleenstaande moeder van een zoon van ruim 3. Ik wilde heel graag een broertje of zusje voor hem en nu, na ca een half jaar proberen, ben ik pril zwanger. Super blij mee! Toen ik zwanger was van mijn zoontje heb ik dat meteen verteld aan mijn beste vriendin. En zij weet ook dat ik nu graag een 2e zou willen. Nu ben ik in dubio om het te delen. De vriendin is volgende week jarig en haar vriend houdt een verrassingsfeestje voor haar. Twee weken daarna gaan gezamenlijke vrienden trouwen en hebben wij dus een bruiloft. Ik wil vriendin niet opzadelen met een geheim dat zij in al die sociale gelegenheden moet bewaren. Ook wil ik niet de aandacht naar mij trekken op die feestjes. Dus had ik gedacht het ná de bruiloft pas te vertellen. Dan heb ik ook de 1e echo, dus dan zou ik haar daarmee kunnen verrassen. Aan de andere kant; als het mis gaat, of de echo is niet goed dan kan ik haar steun goed gebruiken. Als ik het pas vertel als het misgaat is die steun toch anders heb ik gemerkt bij een eerdere miskraam (vóór mijn zoontje). De zwangerschap is dan voor de ander minder 'echt' ofzo. En sowieso wil ik het graag met íemand delen aangezien ik natuurlijk ook geen partner heb waar ik het mee kan delen.
Wat zouden jullie doen? En/of wat hebben jullie gedaan in een soortgelijke situatie?
Flanagan schreef op 08-05-2024 om 10:17:
Als je het na de bruiloft haar wilt informeren, doe je dat.
Mocht er tussentijds iets niet goed gaan, kan je haar op dat moment bellen. Maar voor nu, nog geen stress.Niet vreemd als je wacht tot drie maanden.
Aanvullend; het is fijn iets meer vertrouwen te hebben in deze zwangerschap. Geloof in je lijf; je hormonen hebben al een eerdere zwangerschap doorgemaakt. Zo jammer als je zo bevreesd bent voor een negatief bericht; het maakt dat je minder kan genieten uit onzekerheid.
Vraag anders het zwangerschapsteam of je naar het hartje mag luisteren, als dat je gerust stelt.
Oh, ik ben niet voortdurend bang voor slecht nieuws hoor. Ik ben vooral blij. Ik vind het fijn om de blijdschap over deze zwangerschap met iemand te kunnen delen. Maar ook de onzekerheden en de spannende momenten. En de realiteit is dat het ook wel mis kan gaan. Wachten tot 3 maanden gaat me sowieso niet lukken 😉 Maar ik zat in mn maag met de timing. Normaal deel je het natuurlijk vanaf het begin met je partner. Nu heb ik ook behoefte om met iemand er over te kunnen praten.
Ik zou het zeker delen! Toen vriendin van mij zwanger wilde worden en ik de eerste was die het hoorde en ook toen het was gelukt (ook bewust alleenstaand) voelde ik me super vereerd!
Het is heerlijk nieuws dat wil je toch gewoon vertellen. Volgens mij denk he te veel na 
en gefeliciteerd!!
Een goede vriendin van mij is nu ook alleen zwanger, en ik vind het heel tof dat ik het weet. Ik ben nu met wat andere vrienden op vakantie, en iedereen hier kent haar, maar maar een paar weten dat ze zwanger is. En ik vind het geen enkel probleem om nog even m'n mond te houden, zo'n last is dat echt niet. Ik zou het heel jammer vinden als ze het om deze reden niet verteld had, en juist heel leuk om al mee te mogen leven.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hopelijk blijft alles goed gaan en kun je het straks breder delen.
Ik zit zelf te dubben of ik een account wil aanmaken, omdat ik in een vergelijkbare situatie zit. En in de toekomst genoeg dilemma's verwacht. Toch maar gedaan, want ik wilde wel even meedenken.
Ik heb net een heel vergelijkbare afweging als jou moeten (mogen) maken. In 2022 heb ik besloten om te proberen bewust alleenstaande mama te gaan worden. Het ging allemaal niet vanzelf, dus er volgde een heel traject met medicatie en ziekenhuisbezoeken. Inmiddels acht weken geleden is dan toch een IUI-poging gedaan, die wonderbaarlijk genoeg gelijk gelukt lijkt. In mijn omgeving wisten een aantal mensen van het lopende traject in het ziekenhuis. In eerste instantie maakte ik er helemaal geen geheim van dat er weer een volgende stap zat aan te komen. In de afgelopen fase heb ik de concrete stappen wat meer voor mezelf gehouden, omdat het ingewikkeld bleek om heel veel (lieve, belangstellende) vragen te krijgen op het moment dat het niet was gelukt. Maar een aantal goede vrienden en mijn vader, broer en zus weten het wel. Ik heb hen bewust steeds betrokken, omdat ik zoals al werd gezegd het nieuws toch ook wilde delen. En als het mis mocht gaan, is het belangrijk om er niet alleen in te staan denk ik.
Inmiddels ben ik acht weken zwanger en vertel ik het langzaam wat meer mensen van die originele groep. Echt bekend ga ik het pas maken als ik de twaalf weken gepasseerd ben, dat is toch een drempel. Maar in een kleiner groepje is het vooral iets heel moois om te delen. En vrijwel iedereen weet dat het feit dat iemand een aantal weken zwanger is heel mooi nieuws is, maar nog geen garanties geeft en heel onzeker is. Dus ik ben eigenlijk niet bang dat mensen hun mond voorbij praten en als dat zo mocht zijn is er geen man over boord. Hopelijk heb je hier wat aan Citroenhoning😉
Wat leuk een lotgenoot!
Jammer dat het zo moeizaam ging. Wel fijn dar het uiteindelijk resultaat heeft gehad!
Als je 8 weken geleden je iui had dan ben je al 10 weken. Ze tellen vanaf je laatste menstruatie, dus je krijgt 2 weken cadeau.
Bij mijn vorige traject ging het ook moeizamer. Met ook een miskraam tussendoor. Toen vond ik het na verloop van tijd ook niet meer zo fijn om alles te delen. 'Nee, weer niet gelukt'. En het voelde ook wat gekkig dat heel veel mensen precies wisten wanneer ik ongesteld was. Haha. Nu was het in één keer raak! Dus ben lichtelijk in shock. De arts had me er op voorbereid dat ik ca 4 jaar ouder ben, dus dat het wel eens heel moeilijk zou kunnen worden. 🙈
Ja, bijzonder. Ik hoor het best veel, maar dat zijn alleen mensen die ik ken die iemand kennen die... Ik had al gezocht naar direct contact via Freya, maar dat zijn veel extreem negatieve verhalen en helaas weinig dames die het traject alleen aangaan.
Ik ben 8 weken, want het is nu 6 weken na de IUI. Ik hou die eerste maar gewoon aan, volgens mij is die veertig weken het meest gebruikelijk. Super fijn dat het snel gelukt is, maar inderdaad herkenbaar dat dat wat zorgt voor shock. Ik had me mentaal voorbereid op het gemiddelde, en dat is 6 IUI-pogingen 🙃
Heb het vrijdag verteld. Ze was heel blij voor me. En verrast dat het al zo ver was.
Ik denk echter dat het toch mis is. Deed uit nieuwsgierigheid nog een zwangerschapstest en die is heeel licht geworden. Geen hook effect. Dus ik verwacht een dezer dagen de miskraam. Hoop iig dat mijn lichaam het zelf 'oplost'. Wel erg teleurgesteld nu. Ik was zó blij. 😞
Wat goed dat je het verteld hebt! Fijn om zulk nieuws te kunnen delen. Je blijdschap, maar ook de onzekerheid en eventueel slecht nieuws.
En weet je het zeker? Mij is steeds verteld dat een aanvullende test geen duidelijker resultaat geeft... misschien valt het mee en zet het alsnog door? Sterkte met alle onzekerheid in ieder geval!
Lies90 schreef op 14-05-2024 om 11:43:
Wat goed dat je het verteld hebt! Fijn om zulk nieuws te kunnen delen. Je blijdschap, maar ook de onzekerheid en eventueel slecht nieuws.
En weet je het zeker? Mij is steeds verteld dat een aanvullende test geen duidelijker resultaat geeft... misschien valt het mee en zet het alsnog door? Sterkte met alle onzekerheid in ieder geval!
Dank je. Nee, ik denk niet dat het goed gaat. Heb er ook geen goed gevoel over. Maar ik durf nog niet aan de wijn te gaan 😉
maar Citroentje, kan je dan niet bij de verloskundecentrum vragen of ze even naar het hartje kunnen luisteren? Zo jammer als je je zorgen maakt terwijl het geluid van een hartritme je weer moed geeft.
Het hoeft geen echo te zijn, als je maar teken van leven hoor.
Die onzekerheid lijkt mij tergend; ga niet langer wachten.
eh @flanagan, weet je wel waarover je meepraat? Tot week 7/8 valt er niks te zien op een echo, zeker geen kloppend hartje… Je kunt helaas niks meer dan afwachten en hopen 😣
Dan blijf ik met je mee hopen 🤞😘
Lies90 schreef op 14-05-2024 om 21:54:
eh @flanagan, weet je wel waarover je meepraat? Tot week 7/8 valt er niks te zien op een echo, zeker geen kloppend hartje… Je kunt helaas niks meer dan afwachten en hopen 😣
Ik was 9 weken en twee dagen, en ik hoorde een duidelijke hartslag. Ik kreeg een echo wegens lichte spotting. Zoon bewoog zelfs een arm. Mijn doel is TO moed in te brengen en erin te geloven dat het deze keer ook een kindje uit groeit. Ik meende dat Citroenhoning nu net wat verder was dan 7/8 weken. Dus houdt je scherpe tong maar even voor je, wil je!
Lies90 schreef op 14-05-2024 om 21:54:
eh @flanagan, weet je wel waarover je meepraat? Tot week 7/8 valt er niks te zien op een echo, zeker geen kloppend hartje… Je kunt helaas niks meer dan afwachten en hopen 😣
De eerste echo vind tegenwoordig al bij 7 weken plaats dan is er dus zeker al wat te zien omdat het hartje met 6 weken al gaat kloppen.
