Valkyre
Je bent nu vast lekker op vakantie! Ben toxh even benieuwd hoe het nu met je is, hoop natuurlijk goed! Wat betreft je bekken en zeker
Wat betreft je gevoel! Fijne zomer nog iig.
Groetjes vertigo
Wat lief!
Met mijn bekken gaat het vooralsnog goed! Ik probeer trouw mijn oefeningen te blijven doen (de fysio is even met vakantie). Mijn buik is al heel groot, poeh, en ik ben nog niet eens op de helft!
Mijn gevoel, tja, het schommelt nogal. Ik merk dat het ook samenhangt met hoe ik me fysiek voel. Ik ben nog steeds misselijk (ben nu 17 weken), af en aan nu, en op slechte dagen voel ik me ook erg somber. Dus ik probeer zoveel mogelijk te slapen, zodat ik zo fit mogelijk de dag doorkom.
Verder heb ik nu al last van nestdrang, ik word er helemaal onrustig van! Ik probeer me dus maar daarop te richten, zodat ik geen tijd heb me down te voelen. Pffft. Iemand zei laatst "een zwangerschap is echt a means to an end," en zo voel ik het ook. Echt genieten kan ik niet. Ik hoop dat het snel beter is als de baby er is - dat was de vorige keer wel zo.
Hoe gaat het valkyre?
Ik heb in stilte meegelezen, hoe is het nu?
Meelezer
Bijna 20 weken
Ik heb gisteren de 20-weken echo gehad, en alles is goed met de baby (voor zover je dat kunt zien op de echo natuurlijk). Toch weer een hele opluchting. En... Spruitje krijgt een broertje, precies zoals hij hoopte.
Met mij gaat het niet goed. Had gisteren naast de echo ook een gesprek bij de gyn (nou ja, de arts-assistent) en heb aangegeven dat ik me nog steeds slecht voel, zowel fysiek als geestelijk. Hij probeerde meteen contact te leggen met een psychiater, daar hoort hij morgen van, en verder moest ik bloedprikken: suiker (binnenkort), ijzer, schildklier. Vandaag belde hij al terug: de schildklierfunctie is iets verlaagd, wat ook de klachten zou kunnen veroorzaken. Maar de internist vond het niet zorgwekkend genoeg om meteen met medicijnen te starten; hij wil dat ik drie weken wacht en dan nog een keer bloed prik. Als het dan weer niet goed is, wordt er actie ondernomen.
Maar. Ik wil helemaal niet drie weken wachten. Ik KAN niet drie weken wachten. Ik wil nu geholpen worden, want het gaat helemaal niet goed met mij. Ik glijd nu niet meer langzaam, maar snel af, en ik ben bang dat ik straks thuis zit met een depressie. Dat wil ik koste wat kost voorkomen. Verder heb ik inmiddels begrepen dat er verschillende "normaalwaardes" bestaan voor zwangere vs niet-zwangere schildklierpatiënten. Voor een niet-zwangere zijn mijn waardes maar net buiten normaal, maar voor een zwangere zijn ze ver buiten normaal - maar dat schijnen de nieuwste bevindingen te zijn, en niet iedere internist schijnt die te onderschrijven. Kortom: meer regelwerk, geworstel en gedoe waar ik nu, juist nu, niet op zit te wachten. Het kost me al zoveel moeite me staande te houden in het normale dagelijks leven...
Morgen belt de gyn nog eens terug, na zijn overleg met de psychiater. Ik ga er denk ik maar op aandringen dat ik toch gezien word door de internist, want ik ben er niet gerust op. De gyn had het al over antidepressiva, maar ik wil toch liever zeker weten of de oorzaken niet bestreden kunnen worden voor we aan symptoombestrijding gaan doen.
Kortom: het gaat niet lekker. Nog maar zo'n 20 weken, gelukkig...
Valkyre
Och meid, wat vervelend dat het niet zo goed gaat. Ik hoop dat je mensen om je heen hebt waar je goed mee kan praten en die kunnen helpen?
Heerlijk om te horen dat de 20 weken echo goed was en dat jullie een tweede zoon krijgen. Twee jongetjes zijn heerlijk en je zal zien hoeveel lol ze straks samen hebben, ondanks het leeftijdsverschil.
Sterkte, en ik hoop dat je snel de juiste hulp krijgt.
Jakkie
Goed dat je er achteraan zit, die tweede twintig moeten nodig prettiger verlopen dan de eerste helft. Sterkte en succes!
Hè shit meis
Qat rot dat het met jou niet goed gaat. Ik hoop dat je snel goede hulp krijgt waar je echt wat aan hebt. Hang in there!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Bah
Hè Valkyre, wat naar zeg dat je je niet goed voelt en dat het ook maar niet beter wordt! Kan de verloskundige/ gyneacoloog niet meer druk zetten op de snelheid van afspraken? Zij zullen toch ook zien dat het zo niet gaat?
Sterkte!!!
Slecht gelezen...
Had het berichtje van Valkyre vanmiddag gelezen en reageerde net zonder even te herlezen... Je hebt dus regelmatig contact met de gyn. Zou je niet meer hebben aan de echt gyn ipv de arts assistent? Alsnog sterkte!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ah..
Fijn dat de echo goed was en leuk dat Spruitje een broertje krijgt. Wat naar dat je je zo slecht voelt. Ik zou dat schildklierwaarden voor zwangeren en niet zwangeren snel aankaarten. Dat klinkt wel aannemelijk, ik had hetzelfde met zwangerschapsdiabetes, voor niet-zwangeren waren mijn waarden maar iets buiten het boekje maar voor zwangeren veel te hoog, Man, man, wat voelde ik me beroerd. Ik hoop dat je snel hulp krijgt. Ook al kan je nu gaan aftellen, je moet nog een hele tijd. Sterkte.
skik
Valkyre
He balen meis,ik wens je zoveel sterkte toe!
Succes
Wat naar voor je!
Ik hoop dat je snel een goede behandelaar vindt.
Dat dit veel tijd en energie kost, is denk ik onvermijdelijk. Kun je, tot je daar verder mee bent, misschien minder werken? Via een verwijzing? Om te voorkomen dat je straks helemaal op bent?
gaat het intussen met je bekken een beetje?
Veel beterschap en sterkte!
ps en gefeliciteerd met zoon nr 2! 2 jongens zijn zoooo leuk 
Dank
.. voor de steunbetuigingen. Lief.
Minder werken gaat niet; ik ben ZZP-er, en als ik niet werk, komt er geen geld binnen. Maar ik vind de afleiding van het werken ook wel fijn - als ik alleen maar thuis zit, vlieg ik tegen de muren op.
Ik heb intussen nog de huisarts geraadpleegd over die schilklier, en hij zegt dat nu ingrijpen met medicijnen een beetje is als met een kanon op een mug schieten. Dus over een paar weken weer testen, en verder afwachten. Hij denkt wel dat het nemen van antidepressiva een verstandig besluit zou zijn, maar hij wil dat de psychiater de medicijnen instelt ivm de zwangerschap. Dus afwachten tot ik bericht krijg over een afspraak. 
Hij zei wel dat ik altijd langs kan komen als het niet goed gaat, of als het te lang duurt met die afspraak. Dan gaat hij er voor mij druk achter zetten. Ik heb wel het gevoel dat hij zijn best voor mij wil doen, dat lucht al een beetje op.
Ik wacht t/m donderdag dan maar af. Als ik donderdagmiddag nog geen post heb gekregen, ga ik meteen weer bellen - hopelijk krijg ik dan voor het weekend de gyn nog aan de lijn. Pffft. Dat stomme geregel kost zo veel energie - energie die ik nu niet heb.
Valkyre
Valkyre,
Hoe is het nu? Wat zei de gynaecoloog?
Mwah
Gyn niet gesproken, maar wel iemand van de afdeling psychiatrie. Daar heb ik eind volgende week een afspraak. Intussen nogmaals bloed geprikt om de schildklierfunctie te controleren. Vrijdag krijg ik de uitslag bij de huisarts - als het weer niet helemaal goed is, stuurt hij me door naar de endocrinoloog.
Als extra steun ben ik met een internetcursus begonnen die goed staat aangeschreven (kleurjeleven.nl, cognitieve therapie, ontwikkeld door het Trimbos Instituut). En ik probeer elke dag wat te bewegen - de ervaring leert me dat ik me dan beter voel.
Het gaat fysiek wel slecht (moe, moe, moe), maar het is een grote opluchting dat er nu vanalles op de rit staat. Het regelen van hulp kostte me zoooooveel energie... Energie die ik eigenlijk niet had. Dus heb ik mijn werk een beetje verwaarloosd. Gelukkig was het tot nu toe rustig, maar nu moet ik toch echt keihard aan het werk. Volgende week begin ik weer bij een grote opdrachtgever... Poeh.
Als dat allemaal loopt, hoop ik weer wat energie te hebben voor de babykamer - in alle rust alle spulletjes klaarmaken.
Valkyre
Update
Mijn schildklier was met de laatste controle weer (net) binnen de grenzen van wat als normaal wordt beschouwd, dus daar hoef ik me niet druk om te maken. Over een paar weken voor de zekerheid nogmaals prikken.
Vandaag ben ik bij de medisch psycholoog geweest. Pffft, driekwart van de tijd zitten huilen daar. Gezien mijn geschiedenis van PMS en depressie die samen leek te hangen met pilgebruik icm met de vorige dip (ook tijdens de zwangerschap), denkt ze dat het inderdaad hormoongerelateerd is, maar ook dat ik overbelast ben (dwz door de hormonen minder belastbaar). Ze zei dat ik meer hulp moet vragen, maar aan wie? Ik heb geen vrienden of familie die in de buurt wonen en/of tijd hebben - degenen die relatief dichtbij wonen, hebben ook allemaal drukke gezinnen. Mijn man doet al wat hij kan naast zijn meer-dan-60-urige werkweek.
De psych denkt wel dat ik wat zal hebben aan gesprekken over praktische handgrepen enzo. Ze gaat proberen me door de rest van de zwangerschap te slepen, maar ze denkt ook dat het basisgevoel pas echt verbetert na de bevalling. En dat moet ik dus ook maar accepteren - dat die roze wolk naar alle waarschijnlijkheid niet meer gaat komen. Pffft. Ik vind het moeilijk. Ik wil zo graag iets doen, het veranderen - maar dat gaat maar in beperkte mate (sporten, zingen, handwerken geeft wel even wat verlichting). Accepteren is niet mijn sterkste kant... En hulp vragen trouwens ook niet.
Nog 18 weken.
Valkyre
Wat jammer
Dat je iig niet bij mij in de buurt woont want ik kan best een leuk vriendje voor mijn zoon gebruiken dan zou hij zo bij ons kunnen zijn.
Wel goed dat je hulp hebt gezocht en nu iig je verhaal kwijt kunt.
Ik hoop dat je een manier kunt vinden om toch rustiger aan te doen. Misschien kan je zoon toh een vaste middag bij een gezin meedraaien?
Ach
Wat rot dit zeg, ik heb het ontzettend met je te doen. Kunnen we hier op het forum iets- al is t ook maar een miniscuul iets voor je doen? Elke dag even een berichtje ofzo?
Virtuele knuffel
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Waar woon je?
In welke provincie woon je?
De psych zegt dat je hulp moet vragen. Zou je gewoon thuishulp kunnen aanvragen? Ik weet het niet, ben een leek op dat gebied. ALs iemand je wat huishouden uit handen zou nemen, zou je misschien wat meer kunnen rusten, ivm de overbelasting. Nog 18 weken. Je bent over de helft.
Tja
Misschien zou ik dat kunnen uitzoeken, thuishulp. Maar de psych had het meer over mantelzorg, geloof ik... Het uitzoeken zelf kost ook alweer te veel energie, eigenlijk. Maar goed, ik zal er wel uitkomen op de een of andere manier. Jullie berichtjes doen me goed, bedankt weer.
Valkyre
Sterkte
Ik wil je even sterkte wensen en hoop voor je dat je het snel wat makkelijker krijgt.
skik
Dips
oh zo herkenbaar, niet tijdens de zwangerschappen toen voelde ik mij geestelijk ok. Ik heb af en toe dips, ze gaan ook altijd weer weg en dat geeft dan hoop op het moment dat je overal lood voelt (lood in zwaar gewicht op aan boven etc...).
He je bent niet alleen hoor !! Kom op, lekker janken gewoon, gooi het eruit, of heel vroeg naar bed gaan en proberen mooie dingen te verbeelden, oude foto's kijken oid, of gewoon een potje schreeuwen, je sleept jezelf er door heen en daarna zie je wel hoe je je dan gaat voelen. Geen roze wolk, nou dat kan zomaar wel komen hoor, lekker koffiedik kijken, ik bedoel hormonen zijn rare dingen.
en een man die 60 uur werkt (ook zo herkenbaar) die kan best een periode (desnoods onder zware dwang) even wat uurtjes afzeggen of wat thuis werken oid.
Sterkte
Wat erg dat je je zo rot voelt. Ik weet uit ervaring hoe het is om depressief te zijn. Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen. Je komt er doorheen, maar het is gewoon ontzettend zwaar. Accepteer hulp en vraag om hulp, maak het jezelf zo makkelijk mogelijk.
Valkyre
Hoe gaat t vandaag? Hou je t nog vol? Kunnen we wat voor je doen?
Virtuele knuffel!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Het gaat
Maar 't houdt niet over. Ik moest van de psycholoog meer hulp vragen in mijn omgeving. Dat probeer ik dus, maar ik krijg wel vaak "nee" te horen. Logisch eigenlijk, want iedereen heeft z'n eigen leven. Maar dat soort dingen komen nu heel hard aan, en bij elke nee voel ik me meer alleen. Vooral het nee van mijn moeder kwam hard aan, daar heb ik behoorlijk om moeten huilen (en daar gaat ook best een geschiedenis aan vooraf, waar ik nu verder niet op in wil gaan). Ik weet wel dat ik het bij haar moet laten, maar dat ze het laat afweten terwijl ik nu steun nodig heb, doet wel pijn. Dan komt er weer oud verdriet boven waar ik normaal gesproken geen last van heb - maar door de gierende hormonen nu dus weer wel. Ik ben overgevoelig en prikkelbaar.
Mijn man werkt al een aantal uren thuis. Minder werken kan helaas niet; we zijn beide ZZPer en zijn de laatste jaren door een flink financieel dal gegaan. Nu moeten eerst de tekorten weer aangezuiverd worden voor ik met verlof ga. Erg lastig allemaal, want naast het gebrek aan steun uit mijn omgeving speelt die stress om geld ook nog eens mee.
Ik ben wel blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan, dat lucht al op. Bedankt voor jullie steun.
Valkyre
O dat hulp vragen
Vreeeeselijk moeilijk vind ik het. Toen ik ziek thuis was kwam er 1 reddende engel: ze pakte mijn telefoon en zei bijzonder doortastend: wat heb je wanneer nodig en wie heb je daar het liefste voor? Ze zei ook dat ze zich niet gepasseerd zou voelen als ik haar niet noemde. Het was ook nog eens iemand uit onverwachte hoek. Ik heb gehuild toen ze dat deed. Zij heeft namens mij mensen gevraagd. Voor mij toen erg prettig. Ik voelde me zo kwetsbaar. Ik zal nooit vergeten dat ze dat voor me heeft gedaan.
Kan je man je helpen zoiets te doen of dat hij vraagt aan iemand om met je te gaan zitten voor iets vergelijkbaars? Beetje raar als ik het voor jou ga doen misschien 
Sterkte.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ely
Wat een fantastisch idee van diegene zeg!
Mijn man is niet zo'n regelaar, dat is altijd mijn taak, omdat hij nogal een warhoofd is 
. Ik kijk even in mijn omgeving of ik iemand weet die zoiets zou kunnen en willen doen. Ik vind het ook moeilijk om te bedenken wat anderen zouden kunnen doen - ja, schoonmaken, maar dat vind ik weer zo rot om te vragen. Nou ja, ik zit dus ook mezelf in de weg. Ik moest al een hele drempel over om mijn moeder om hulp te vragen, dus nu vind ik het nog moeilijker, snap je. Maar ik ga even wat vriendinnen bellen. Of mailen, dat vind ik minder eng...
Valkyre
Hè naar zeg!
Jeetje Valkyre, wat enorm naar dat je je en niet goed voelt en dan ook nog teleurgesteld raakt in naaste familie! Ik leef vanaf hier met je mee!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Maaltijden
Vraag mensen om extra eten te maken. Het is namelijk bijna net zoveel werk om voor 5 mensen een maaltijd te maken als voor 10. En dat scheelt je bergen stress. Verder een beetje investeren in kant en klaar maaltijden.
Bij alledrie mijn zwangerschappen was ik depressief en heb ik me zo eenzaam, zielig en alleen gevoeld (ik heb geen familie in de buurt), ook met een man die veel te veel werkt. Het is schrale hoop op dit moment, maar als het eenmaal over is, dan is het ook echt verleden tijd. Ik kan me er nu bijna niks meer bij voorstellen.
Heel veel sterkte!!!
Valkyre
Wel hulp vragen, hoor valkyre, alsjeblieft. ik weet hoe moeilijk dat is, en niet alleen om het te vragen maar ook om het te accepteren dat een ander de dingen doet die je zelf 'vind' dat je ze op moet knappen. Ik functioneer zelf al weken op halve kracht ivm pfeiffer en heb ook zulke zwangerschappen gehad als jij qua hormonen, het is afschuwelijk. Maar het gaat een keer over. Alleen ben je dan kraamvrouw en heb je je energie nog hard genoeg nodig om te herstellen en je eerste weken en maanden door te komen met de gebroken nachten. Dus denk aan jezelf en vraag die hulp!! Vrienden en familie zijn er toch ook voor om elkaar een handje te helpen. Jij zou waarschijnlijk hetzelfde doen als iemand het je zou vragen.
En wat ze kunnen doen? schoonmaken, strijken, boodschappen doen met een lijstje en geld van jou, misschien je zoontje een keer van school halen zodat jij 's middags even kan slapen...dat soort dingen.
Wees lief voor jezelf en heel veel sterkte!
Lynn
Valkyre
Ik ben een stille meelezer en meelever. Ik vroeg me af of je wil zeggen waar je woont, of een hint in welk gedeelte van Nederland. Wie weet is er hier wel iemand die wat voor je kan betekenen...
Hoever ben je nu met je zwangerschap? Lijkt me echt bagger als je je niet goed voelt, ik zou graag wat voor je doen.
Saskia
