Twijfel..... [bijna 40, wel of niet een 4e]

Anders maar

mijn situatie is heel anders maar jouw verhaal deed me denken aan een gesprek dat ik eerder heb gehad met moeders... een kind willen krijgen is geen rationele beslissing, natuurlijk speelt het verstand een rol, maar je gevoel geeft volgens mij de doorslag, alleen om bij dat gevoel te komen is een proces op zich, ik hoop dat lotgenoten zich hier melden en je hiermee kunnen helpen.

En die tieners... die redden zich heus wel met kraamtranen en een baby en alles! Een broertje of zusje erbij is altijd heftig... en kinderen passen zich wonderwel aan.

Succes met je gedachten ordenen!

Hier uitgetwijfeld

Jouw verhaal is bijna mijn verhaal. Ik ben bijna 39 en heb 2 kinderen van 9 en 11 jaar uit een eerste relatie en een van 2 jaar uit een nieuwe relatie en die vonden het super toen ze 2 weken geleden hoorden dat er nog een klein broertje of zusje bij gaat komen. Ik was wat bezorgd om de reactie van de oudste, maar die is zo trots. Ik durfde eerst niet meer door 3 miskramen (kindjes van 10 weken, dus best moeilijke miskramen), maar ik snapte het gevoel van mijn man ook wel dat hij eigenlijk ook graag een 2e kindje wilde. Die andere 2 ziet hij best als zijn kinderen, maar het is toch anders omdat er nog een echte vader in beeld is. En zeker door het leeftijdsverschil is het voor de jongste ook wel leuk om een echt broertje of zusje te hebben.

En ik hoop heel hard dat ik vanavond op de echo zie dat ik echt 11,5 week zwanger ben en dat dit kindje niet net als die andere is gestopt met groeien. Dat vond ik eigenlijk nog het moeilijkste, door mijn kwaaltjes kon/wilde ik mijn zwangerschap niet voor de oudste verbergen, die snapte niet waarom mama moe en misselijk was. Maar ik wilde ze ook de ellende van teleurstellingen van miskramen niet aan doen. Dus een tussenweg, na een goede echo met 9,5 week hadden we het verteld. Maar ik zit nog wel in de stress voor vanavond.

Voor mij gaf mijn leeftijd de doorslag. De ellende van de miskramen was wat weggeebt en ik dacht, als ik het nu niet doe, dan word ik echt te oud en het leeftijdsverschil te groot. En het is best zwaar, zeker de spanning, maar ook het zwanger zijn en de kinderen daar niet teveel mee willen belasten. Maar als ik die leuke reacties van ze zie en hun oplossingen voor de practische problemen (mama, maar dan moeten we wel een grotere auto hoor en dan kan de baby mooi in die kamer slapen, maar dan moet C wel dat hobbyhok opruimen) is het toch wel heel leuk en speciaal.

Agaatje

Ik had een goede echo, dus er komt een voorjaarsbabytje

Ik werk 3 dagen in de week en mijn man 40+ uur. Ik denk dat dat zich allemaal wel regelt. De eerste jaren met kdv vond ik het makkelijkste, met school is het veel meer regelen. En we hebben over een paar jaar 2 grote oppassen Als de kleintjes naar school gaan, zitten de grote al op het voortgezetonderwijs.

Bij ons is het jongen, meisje, jongen, dus we gaan nu voor het meisje. Ach nee hoor, ik teken voor een gezond kindje.

De kinderen gaan hier om het weekend naar hun vader. En dan natuurlijk de helft van de vakanties. Dus afscheid en spullen pakken valt mee. Misschien is co-ouderschap wel lastiger, maar je bent ook om de week maar met 1 (of straks misschien wel 2) kinderen, ook wel een luxe toch.

Marsja

Heeeeeeeeee dat is goed nieuws, nu dan GEFELICITEERD!!!!

Ik vind het fijn dat je gereageerd hebt, doet me goed, je helpt me te relativeren.

Dus jij blijft straks gewoon 3 dagen werken? Ik werk 4 dagen en mijn man werkt ook 4 dagen, dus eigenlijk zou dat best moeten gaan. We kunnen allebei werken tussen 6.00 en 18.00 uur dus of je brengt of je haalt de kids. En je hebt waarschijnlijk gelijk dat de eerste 4 jaar met KDV nog makkelijker zijn dan de schooltijd. Maar ik ben zo'n troela, dat ik niet makkelijk de zorg uit handen kan geven, daardoor ga ik nog wel eens eerder (lees: te vroeg) naar huis uit werk met als gevolg dat ik me dan weer schuldig voel naar mijn werkgever.

Wat doe jij voor werk?

Wij hebben best een relatiedip achter de rug, dus ons dilemma is nu ook even dat we niet voor een liefdesbaby willen gaan (ik dan) Ik hou heel veel van mijn man, maar door allerlei problemen met mijn ex ben ik een periode thuis heel erg niet aardig geweest, daarbij hebben mijn man en ik de miskraam (13 weken) niet samen kunnen verwerken omdat ik eigenlijk ook opgelucht was en hij heel erg verdrietig was.
Het kindje was niet goed, dus dat is ons bespaard gebleven, maar ik was door de ellende thuis met ex, niet echt meer thuis en nogal op mijn werk gericht en zoch allerlei activiteiten buiten huis, waardoor de relatie niet goed ging. We zijn in therapie en ik heb goede hoop en hou heel veel van hem. Maar hij ziet het op het moment niet zo zitten. We gaan dit weekend lekker samen uit eten. Grote kids zijn bij hun vader, en onze uk mag logeren bij oma, dus ik hoop dat we een fijn gesprek kunnen hebben en wie weet helpt het hem om alle ellende achter zich te laten als we samen een toekomst met nog een ukkie hebben.....

Hoever ben je nu? En ben je al wat minder ellendig?
Ik wens je een voorspoedige dikke buik toe en ik zou het leuk vinden om verder te posten. Er zijn volgens mij niet veel vrouwen zoals wij met zo'n "2e leg" ik heb al een paar keer een bericht hier geplaatst......

Hier ook tweede leg

Hoi Agaatje,

Ook ik heb 2 kinderen van 11 en bijna 9 uit een eerdere relatie en een 2 jarige en een 1 jarige uit mijn huidige relatie én ben ruim 11 weken zwanger van nummer 5. Ik ben alleen geen 39, maar 35. Nummertje 4 bleek al onderweg te zijn toen we nog aan het praten waren over een eventuele 4e, enkele maanden na de geboorte van nummer 3. En nu dus een nummer 5, die al helemaal niet gepland was, maar waar we nu heel blij mee zijn!

Ik werk 3 dagen per week, 9 uur per dag bij een gemeente. Mijn man werkt 4 dagen per week, 9 uur per dag, maar werkt buiten deze uren om ook nog veel thuis. Daarnaast studeert hij nog. Mijn oudste 2 kinderen wonen permanent bij ons, hun vader komt wekelijks bij ons eten. Tijdens de zwangerschap van nummer 4 ben ik gestopt met werken, ik trok het even helemaal niet meer. We waren net 2 maal in een jaar verhuisd, nummer 3 was nog geen half jaar oud, volledig aan de borst en sliep absoluut niet door en ik was net aan een nieuwe, zeer pittige baan begonnen toen ik weer zwanger bleek. Met 20 weken werd ik doodziek, opgenomen in een ziekenhuis, longonsteking eroverheen en vervolgens ben ik thuisgebleven tot afgelopen voorjaar. Nummer 4 was toen ruim een half jaar oud en de muren kwamen thuis op me af. Daarnaast vonden we het financieel toch wel krap met 4 kinderen en 1 inkomen (bio-vader van nummer 1 3n 2 draagt financieel niets bij), dus ben ik weer gaan solliciteren en snel weer aan de slag gegaan.

Nu ik weer zwanger bleek, komt bij veel mensen de vraag op of ik nu blijf werken en mijn antwoord is volmondig : ja! Ik ben een jaar thuisgeweest en ik weet dat het mij niet gelukkiger maakt. Daarnaast heb ik nu een baan, die ik erg fijn vind, niet te ver van huis is en de kinderopvang is goed geregeld met een gastouder. Een voordeel van een gastouder tov een KDV vind ik dat ze niet dicht gaat aan het eind van de dag, zodat ik niet hoef te stressen als mijn werk een keertje wat uitloopt. Ook betaal ik haar per uur, dus als we de kinderen eens wat eerder halen, hoeven we niet de hele dag door te betalen.

Kortom, de combinatie werk en 4 kinderen bevalt me goed en ik ga er vanuit dat et met 5 niet veel anders zal zijn.

Sterkte met je beslissing,

Risama

Er zijn meer vrouwen met 2e leg dan mannen

Dat heb ik ergens gelezen en het verbaasde mij ook, maar het blijkt echt zo te zijn. Weet trouwens niet meer waar ik dat gelezen heb. Dus jullie zijn beslist niet met weinigen!
Ik heb wel bewondering voor vrouwen met 4 of 5 kinderen die ook nog eens 3 of 4 dagen werken!

Viridantia (zelf 2 kinderen met 38 en 40jr. dus eerste legger)

Ik was 41 toen ik mijn jongste kind kreeg. Dat ik wat ouder was heeft in onze beslissing rondom nog een kind geen rol gespeeld. Wel dat ik me bewust was van het feit dat het waarschijnlijk niet zo makkelijk zou gaan om zwanger te worden. Ik was niet bang voor een gehandicapt kindje. Ik heb ook bewust geen testen gedaan tijdens de zwangerschap. Elk kind was welkom.

Mijn oudste kinderen waren toen al 16. Zij vonden het het ook niet raar of vervelend dat ze er nog een broertje of zusje bij zouden krijgen. En als ze het wel vervelend hadden gevonden dan hadden ze pech gehad. Zij speelden geen rol in mijn besluitvorming of ik nog een kind wilde.

En van te voren is het lastig om te zeggen hoe het zal gaan. De geboorte van mijn een na jongste kind (toen was ik 38 overigens) was een hele zware periode. Ze is met 28 weken geboren en heeft maanden in het ziekenhuis gelegen. En ook toen ze eenmaal thuis was zeker geen makkelijke baby met veel huilen en alles. In die tijd zijn mijn oudere kinderen echt aandacht te kort gekomen. Ik was toen ook een wrak in veel opzichten en kon er echt weinig bij hebben. Geen leuke periode voor niemand binnen ons gezin. Daarentegen ging de zwangerschap en de bevalling van de jongste voorspoedig. Ik was vlug weer hersteld en zoontje was ook geen erg moeilijke baby. Van te voren kan je dat allemaal gewoon niet weten. Ik denk wel dat uiteindelijk je oudste kinderen vast heel blij zullen zijn met een nieuw broertje of zusje.

Wat betreft werken. Ik werkte door de omstandigheden niet toen mijn jongste geboren werd maar ben toen hij ongeveer 1 jaar was weer aan het werk gegaan. Voor 4 dagen per week. Dat was eigenlijk geen probleem. Als de structuur die jullie nu hebben met drie kinderen werkt dan zal het ook met vier kinderen werken.

Wel een moeilijke beslissing. Ik kan me voorstellen dat het in jullie geval sowieso heel moeilijk is gezien de miskramen. Zoiets hakt er emotioneel natuurlijk zo in dat een nieuwe zwangerschap dan misschien niet meer opweegt tegen het risico.

In elk geval zou ik de leeftijd niet zo'n rol laten spelen bij de beslissing hierom. Dat heb ik toen in elk geval niet gedaan. Ik was wel heel bang voor complicaties rondom de bevalling en zwangerschap gezien mijn ervaringen met de een na jongste.

Maylise

Dankwoord

Lieve medemeoeders,

Bedankt voor jullie reacties. Het doet met goed. Ik ben er wel verbaasd over dat jullie toch ook nog zoveel werken. Ik had verwacht dat de reacties zouden zijn dat jullie volledig thuis zouden zijn voor de kids.

Ik weet voor mezelf wat ik wil en ben benieuwd of het er van gaat komen. Ik wil niet te lang meer wachten, maar wil ook niets overhaasten. Het feit dat onze relatie uit een dip aan het komen is, is me meer waard dan nog een kindje. En daarbij het is met name mijm man die het wil, maar ik ben ook van mening dat ik weer net zoveel van een nieuw hummeltje zal gaan houden als dat ik nu van mijn 3 kids doe. En ja zo'n 4e gaat best in het ritme mee.

Ik maak me wel zorgen om de gezondheid. Ik heb een keer een miskraam gehad van een kindje wat niet goed bleek te zijn dat is toch wel confronterend. Ik heb toen steeds gezegd dat ik zo'n zwangerschap niet zou kunnen afbreken, die miskraam kwam spontaan, tenminste bij de nekplooimeting bleek het hartje niet meer te kloppen. Maar nu weet ik het niet...... Ik hou van kinderen ook van gehandicapte kinderen, maar ik kan me de impact op ons gezin niet voorstellen......

Ik wil ook niet teveel beredeneren, maar gewoon mijn/ons gevoel volgen en dan zal het wel duidelijk worden welke keuze we maken.

Mijn hart is groot zat.......

Hier

ook gedachten over een 4e,ik ben nog wel wat jonger als jij (35 jaar) maar mijn man is een stuk ouder (54) dus ook geen jaren meer wachten.
ik heb 2 kinderen uit een vorig huwelijk (6 en 4) en hij ook 2 tieners maar die wonen niet bij ons. Samen hebben we een zoontje van 1. Wij werken beiden, ik 34 uur in de week hij 36 uur. ik heb wel 5 uur ouderschapsverlof opgenomen.
Wat mij opvalt is dat iedereen in mijn omgeving het zo knap vind dat ik nog zoveel werk....ik zal toch zeker de enige niet zijn! Succes agaatje met je beslissing, het is toch een beslissing vanuit je hart en vanuit liefde voor je partner, waar je dit samen mee moet willen en samen oud mee wil worden.

Marsja

Ja, dat is wel luxe, maar geeft wel om de week op donderdag stress, tas pakken, alles gewassen, niets vergeten?

Maar het is maar erg je dat vindt natuurlijk.

Bij ons past de oudste ook af en toe op, ze is 12, maar het gaat al heel goed!

We zijn er bijna uit.... ik begin het toch wel weer spannend te vinden ......

Risama

Tjeee, wat heb ik bewondering voor je!! 5 kids en dan nog blijven werken.....

Ik ben nogal perfectionistisch dus ik maak me dan ook meteen zorgen om het huishouden en of iedereen wel genoeg plek heeft om te leven en zijn/haar spullen kwijt te kunnen.

Hoe hebben jullie dat opgelost? Hoe groot wonen jullie en welke rol speelt geld in jullie gezin. Wij wonen in een tussen woning, werken allebei 4 dagen en verdienen dubbel modaal.

Wij overwegen nu dat ik 4 uur per week ouderschapsverlof ga opnemen om minder stress te hebben om alles (incl. aandacht voor de kids en huishouden) gedaan te krijgen.

Elisabeth b.

Dat is nog eens een duidelijk advies Doen ja je hebt ook wel gelijk, als het goed voelt, moet je het doen....
En wellicht maak ik me om die leeftijd ook teveel druk.
En het is zeker leuk voor de jongste om nog een broertje/zusje te hebben, maar er is er altijd een de jongste, je kunt niet blijven doorgaan met kinderen krijgen haha

Het wordt ons steeds helderder en de relatie gaat ook zeker de goede kant op, dus dat is vooral heel fijn, we willen in ieder geval allebei neit dat het een liefdesbaby moet worden.....

Goed genoeg

Daarmee bedoel ik dat je jezelf behoorlijk in de weg kunt zitten door (te) perfectionistisch te zijn. In een druk gezin kun je je dat niet permitteren. Ik heb geleerd (veel) dingen uit handen te geven (werkster, oppas, man, kinderen) en zij doen dingen op hun manier ook goed; mijn manier is niet per sé de enige en beste manier. Goed genoeg, dat is ook voor jezelf een fijn credo
Inderdaad, er zal altijd eentje de jongste zijn. Maar het is wel fijn twee ‘setjes’ te hebben, broertjes en zusjes die dicht bij elkaar zitten. Bij ons schelen de oudste twee 2 jaar en zij spelen veel met elkaar. De derde kwam bijna 3 ½ jaar na de tweede en hij scheelt weer 4 ½ jaar met de vierde. Daarmee zijn de jongste twee minder een setje dan de oudste twee, het leeftijdverschil is net wat te groot. Het is bijna een reden om er nog eentje bij te krijgen, ware het niet dat de derde dan helemaal een sandwichkind wordt
Succes, vergeet niet te genieten!
Elisabeth.

Agaatje

Nou ik heb er nog geen vijf hoor, die vijfde houdt zich voorlopig nog wel koest daar in mijn buik Stoppen met werken is idd geen optie meer voor me, niet alleen omdat het financieel echt te krap bleek, maar ook omdat ik echt niet gelukkig wordt van voltijds thuis zijn.

We hebben een leuk inkomen, ik verdien modaal, mijn man verdient ruim 2x zoveel. Maar we hebben ook een duur huis en we houden nooit geld over. Toen ik vorig jaar gedurende een jaar niet werkte, dachten we echt dat dat makkelijk moest kunnen, maar we werkten ons langzaam aan financieel steeds meer in de nesten en dat terwijl we best op de centen zijn gaan letten. We zijn nu nog aan het inlopen, maar de aanmamingen-periode lijkt nu grotendeels achter ons te liggen

Maar 4 kinderen kosten idd veel geld. Kleding valt nog wel mee vind ik. Ik krijg nog altijd veel van allerlei mensen. Al werkt dat voor de oudsten niet echt goed meer en worden kledingstukken in die grotere maten ook steeds duurder (of schoenen en winterjassen!) Maar ze sporten ook en we gaan ook iedere zomer een paar weken weg, gewoon kamperen op eenvoudige campings in Frankrijk, maar het totaalbedrag valt ieder jaar weer vies tegen. Sommige campings rekenen echt belachelijke prijzen voor de kinderen en dat terwijl het totaal geen luxe campings zijn (houden we gelukkig ook niet van)Maar dan tikt het wel snel aan met 6 of 7 personen per dag.

En dan de schoolkosten. Onze oudste gaat volgend jaar naar de middelbare school, ws niet in onze woonplaats, dus reiskosten gaan er ook nog bijkomen. En veel kinderen is ook veel vriendjes en vriendinnetjes en dus veel verjaardagen met bijbehorende cadeautjes.

We hebben een ruim huis, met oorspronkelijk 4 goed ruime slaapkamers verdeeld over 2 slaapverdiepingen. Daar hebben we er twee van gesplitst en de derde wodt de komende maanden gesplitst zodat alle kinderen een eigen kamer kunnen hebben. De woonkamer wordt wel wat krap, dus daar hebben we een aanbouw gepland, maar het geld is er nu even niet. Dus dat moet even wachten.

Tja en de auto, toen nummer 4 kwam is de station ingeruild voor een Espace. Maar die bevalt niet, er is steeds wat mee en daardoor is hij erg duur op jaarbasis. We zijn nu op zoek naar een eenvoudig personenbusje, mede omdat de Espace met 7 stoelen helemaal geen ruimte meer biedt voor bagage. Ik hoop dat dat dus weer in de kosten schelen gaat.

Voor ik tijdelijk stopte met werkte hadden we elke week 3 uur een werkster, toen ik stopte hebben we dat teruggevoerd naar om de week en dat komt ze nu nog steeds. Zij doet het groffe werk en ik hou alles bij. Het meeste werk zit in de was, daar komt echt geen einde aan....

Volgens mij heb je je beslissing al genomen, ik hoop dat jullie snel een positieve test in handen zullen hebben!

Risama

Risama

Dank je voor je uitgebreidde beschrijving van jullie situatie. Ik weet dat er altijd voor alles een oplossing is. Inderdaad denk ik dat gevoelsmatig de beslissing wel genomen is en ik denk wel dat we ons gevoel gaan volgen.

Nu even wat rust, na onze turbulente relationele dip. Even flink genieten van hoe het nu allemaal is en de feestdagen staan voor de deur, maar 2010 zou wel weer eens een heel boeiend jaar kunnen worden

Mopperen de kinderen nooit over ruitme en/of tijd gebrek? Bij mij gaat de 1e al naar de middelbare school, gelukkig houd ze zich niet met mode bezig en geeft ze niets om nieuwe of veel kleding, maar het rekening houden met elkaar is wel een issue en vooral omdat ze dat bij hun vader niet hoeven.

Maar goed, dat zal ook allemaal wel weer goed gaan komen....

Mopperende kinderen

Ja, hier wordt wel eens gemopperd. Vooral de oudste vind het niet altijd even leuk. Ze vindt het in huis wel eens te druk en was ook niet blij toen we vertelden dat er een vijfde aankomt. Ook bleek ze zich zorgen te maken om de financieen, maar vooral omdat zij wel erg modegevoelig is en graag veel kleding koopt. Dat gaat dus niet, maar was ook niet gegaan als het bij haar ene zusje was gebleven. Inmiddels is ze bijgedraaid, ik heb ook de voorwaarde gesteld dat er aan haar kamer niet gerommeld wordt. Ze heeft de grootste kamer en de enige niet gesplitste. Dat moet gewoon zo blijven, ze is al 11 en heeft gewoon behoefte aan een goede eigen plek. Tegen de tijd dat de jongste 3 die leeftijd hebben bereikt, is zij waarschijnlijk al het huis uit en kunnen ze doorschuiven naar de ruimere kamers.

Haar 8 jarige zusje vindt die kleintjes overigens alleen maar geweldig leuk en de kleintjes weten gewoon niet beter dan dat we met veel zijn.

Overigens heb ik vorige week voor het eerst meegemaakt dat me subtiel te kennen werd gegeven dat men ons liever niet op een verjaardag had, omdat we met zoveel zijn. Ze maakten liever een afspraak met ons apart, want ze wonen klein en als wij komen zit meteen het hele huisje vol.
Kwam me eigenlijk ook wel beter uit, maar ik had van tevoren verwacht dat dit vaker zou gebeuren. Dat valt in de praktijk dus reuze mee.

Op een camping afgelopen jaar hebben we zelfs juist een plekje gekregen omdat we 's avonds op de bonnefooi met 4 kinderen aankwamen. Dat vonden ze zo leuk, dat ze alles omgegooid hebben en ons naast een ander gezin met 4 kinderen geplaatst hebben. Was reuze gezellig!

Risama