Te oud? Te veel leeftijdsverschil?
Hoi!
Zonder al te veel details te delen, hoor ik graag jullie mening.
Situatie: ben 37, man 39. Twee kinderen van 10 en 6 jaar oud. Niet de makkelijkste kinderen maar we redden ons (met hulp her en der). Beiden hebben ergens nog de wens voor een derde. Ruimte en financiën geen probleem. Maar, ik vind mezelf eigenlijk te oud. Had altijd 36 als een soort van grens-leeftijd. Kans op afwijkingen groter, en hoewel een kindje met afwijking dan ook zeker gewenst zal zijn, lijkt me dit wel heel veel impact hebben op ons gezin. Sowieso is het natuurlijk heel wat. Wil ik dit allemaal nog een keer? Worden mijn kinderen er gelukkiger van?
Zwanger zijn is me twee keer zwaar gevallen. Misselijk, bekkenpijn, ik voel me niet happy als ik zwanger ben. Heb ik dat er voor over?
Ik snap dat alleen wij zelf die keuze kunnen maken, maar ben benieuwd wat jullie mening is na het lezen van bovenstaande.
Als je al twee kinderen hebt die niet de makkelijkste zijn zou ik het persoonlijk niet doen.
Je krijgt hulp van mensen schrijf je. Wat als die ook niet de makkelijkste zou zijn. Zou je het dan aan kunnen met de hulp van buiten af?
Beiden hebben ergens nog de wens voor een derde.
Klinkt niet als een hele grote wens. Hoe gaan de kinderen nu met elkaar om? Dat verschil is 4 jaar, bij een 3e is dat 7 en 11. Ik vind het verschil best fors. Tegen de tijd dat de 3e leuk wordt om mee te spelen zit de oudste al op, en de middelste bijna, de middelbare school.
Heb je nog de mentale en fysieke energie en de tijd voor een derde?
onze twee kinderen zijn water en vuur. Best veel ruzie onderling, dat is deels wat er bij ons thuis zwaar is. Ik denk dat de oudste het juist wel heel leuk zal vinden, die is oud genoeg om ook echt te kunnen moederen. De jongste weet ik niet, die doet meer z’n eigen ding. De wens is in principe groot bij ons, maar de ‘maar’ en ‘wat als’ ook.
Soms zou ik willen dat ik die wens niet had, maar hij gaat maar niet weg..
Bij twijfel niet doen.
Velisval schreef op 29-09-2023 om 15:22:
onze twee kinderen zijn water en vuur. Best veel ruzie onderling, dat is deels wat er bij ons thuis zwaar is. Ik denk dat de oudste het juist wel heel leuk zal vinden, die is oud genoeg om ook echt te kunnen moederen. De jongste weet ik niet, die doet meer z’n eigen ding. De wens is in principe groot bij ons, maar de ‘maar’ en ‘wat als’ ook.
Soms zou ik willen dat ik die wens niet had, maar hij gaat maar niet weg..
En wat doe je dan als de derde er is, en je hebt de wens voor een vierde?
Ik zou het niet doen maar jullie bepalen uiteraard zelf
Ik zou investeren in het verbeteren van jullie huidige situatie.
Velisval schreef op 29-09-2023 om 15:22:
onze twee kinderen zijn water en vuur. Best veel ruzie onderling, dat is deels wat er bij ons thuis zwaar is. Ik denk dat de oudste het juist wel heel leuk zal vinden, die is oud genoeg om ook echt te kunnen moederen. De jongste weet ik niet, die doet meer z’n eigen ding. De wens is in principe groot bij ons, maar de ‘maar’ en ‘wat als’ ook.
Soms zou ik willen dat ik die wens niet had, maar hij gaat maar niet weg..
Tot ze in de puberteit komt, dan weet je niet hoe ze zich ontwikkelen.
Als je het nu redt met hulp van her en der en je kinderen zijn als water en vuur, dan zou ik het niet aanraden. De gezinsdynamiek is al niet top en wordt alleen maar meer op z'n kop gezet met een baby.
klinkt niet ideaal. Ik lees alleen maar waarom je het eigenlijk niet wil doen. Lees ook niet dat jullie een mega grote kinderwens hebben om het wel te doen nog.
ik zou denken tel je zegeningen en houd het zo.
Je schetst zelf een situatie waarop het antwoord nee is. Of dat in jullie situatie ook echt het advies zou zijn, dat weet ik niet. Maar het is wel tekenend dat je zelf specifiek deze elementen kiest voor je situatieschets.
Als het een dilemma voor je is, zou ik je geloof ik adviseren om het (nu) niet te doen.
De vraag van TO is of ze te oud is en/of het leeftijdsverschil met de jongste te groot is.
Mijn moeder was ook 38 jaar toen ze mijn jongste zusje kreeg en was het leeftijdsverschil met mij (cq met de 'oudere kinderen') ook 6 jaar.
Ik ken ook genoeg ouders met kinderen met een groter leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste.
In die zin is het antwoord: je bent niet te oud en het leeftijdsverschil is niet on-overbrugbaar. Maar ideaal is het niet => het leeftijdsverschil tussen mij en mijn jongste zusje is ook na 35 jaar nog goed 'voelbaar' (Zij zit als 'nakomelingetje' in een compleet andere levensfase dan wij 'oudere kinderen').
De andere elementen die je noemt, wegen mijns inziens ook zwaarder: het is nu al water en vuur met je twee kinderen (dat gaat echt niet veranderen met een derde) en wat nu al zo'n derde daar nog eens een schepje bovenop doet...
Als in: tel je zegeningen. Je hebt twee mooie gezonde kinderen. Hoe sterk is het gevoel voor zo'n derde dan precies? Wat voegt het toe? Ik zou het niet doen...
Ik durf je niet te adviseren, het is zo persoonlijk. Je schetst wel veel factoren die het zwaar kunnen maken.
Maar misschien heb je iets aan mijn verhaal. Wij hadden dezelfde twijfel maar mijn kinderen waren 5 en 3. Toen de derde geboren werd waren ze 6 en 4.
Onze oudste was niet de makkelijkste, dat was een reden voor twijfel. Toch gedaan.
Bij ons bracht de derde veel vreugde. De eerste jaren waren beide oudere kinderen gek op het kleintje. Dat nam bij oudste vanaf 10-11 jaar af maar middelste en jongste bleken het erg goed met elkaar te kunnen vinden en hebben nog jaren veel samen gespeeld. De heftige dynamiek die er soms kon zijn tussen oudste en middelste verdween hierdoor.
Inmiddels drie tieners en ik vind het gek genoeg nu pas pittig. Leeftijdsverschil tussen oudste en jongste lijkt nu heel groot (terwijl het maar 6 jaar is). Zij hebben in deze fase ook heel weinig met elkaar. Jongste is beginnende puber en pubert heftig. Was altijd makkelijk kind dus dit overvalt ons wat. Oudste twee al heel zelfstandig en kiezen eigen weg. Jongste mist 'uitjes als gezin' (met alleen ouders vindt jongste niet zo leuk) en vindt het super oneerlijk dat oudste twee al zo veel mogen.
Dit zal vast weer veranderen als jongste ook 16 of zo is.
Kortom, het zijn fases waarin je steeds andere dingen ontmoet. Met allemaal leuke en minder leuke kanten. Ik vind het grote leeftijdsverschil bij jullie wel een ding want ik vind bij ons in deze fase dus 6 jaar al heel veel.
En 3 is echt wel een hoop werk, ook gewoon qua hoe vaak is er één ziek, gesprekken op school, kleine probleempjes, boodschappen en was. Het is 50% meer dan 2.
Wat zou een goede reden zijn om nog wel een 3e kind te krijgen? Want ook ik lees vooral redenen in je openingspost om het bij 2 te laten.
De zwangerschap zelf lijkt me gewoon 9 maanden afzien en doorzetten.
De vraag is wel hoe het thuis gaat lopen als er straks een kleine broer of zus is die de eerste jaren niets tot weinig kan en waar je alle energie voor nodig hebt. Energie die je dus niet in de oudste 2 kan stoppen. Energie die je ook al 9 maanden lang tijdens de zwangerschap waarschijnlijk niet had.
En dat in een gezin waar sowieso al niet alles rozegeur en maneschijn is.
Qua leeftijd en zolang je natuurlijk zwanger raakt zie ik het probleem niet zo. Ik weet alleen niet of ik zin zou hebben in het complete plaatje en in 5 jaar (9 maanden zwangerschap + 4 jaar tropenjaren) "afzien". In combi met de huidige situatie. Tegen dat het rustiger wordt is kind 1 16 en is kind 2 aan 't puberen en kom je weer in die storm terecht.
