Stuitligging bij 37,5 week
Beste allemaal,
Vanmorgen 'voor de zekerheid' een liggingsecho gehad waarbij tot mijn/onze verbazing bleek dat de baby in onvolkomen stuit ligt (met de billen naar beneden en de voeten naast het hoofd). Ik moet zeggen dat ik nogal van slag was, ook omdat de baby op controles tot nu toe netjes met het hoofd naar beneden lag. Het is overigens mijn eerste kindje.
Gelijk vanmorgen is de verloskundige langs gekomen om opties te bespreken:
1. poging toen voor uitwendige versie. Kans van slagen is ongeveer 40%. Er zijn gunstige omstandigheden zoals voldoende vruchtwater, maar ook minder gunstige als de grootte van de baby en mijn kleine postuur.
2. Als de versie niet lukt of wanneer ik dit niet wil een gesprek met gyneacoloog in het ZH en bespreken wat de mogelijkheden zijn voor natuurlijke stuitbevalling (met medische begeleiding en sneller ingrijpen als de bevalling te langzaam vordert) of een keizersnede.
De verloskundige laat de beslising heel erg aan mij/ons, maar liet wel weten het zelf de moeite waard te vinden om het keren te proberen. In het archief van OOL en via google heb ik verschillende links gevonden met info over uitwendige versie en de mogelijkheden voor een natuurlijke stuitbevalling. Ik lees terug, ook in de folder die ik heb gekregen van de KNOV, dat een uitwendige versie onprettig/pijnlijk kan zijn, maar dat er weinig risico's aankleven door het maken van echo's, hartfilmpje, etc. Tegelijkertijd voelt het helemaal niet fijn om te gaan rommelen aan mijn lijf en duwen tegen de baby, omdat hij juist nu nog zo veilig en warm bij mij binnen zit.
Ik merk ook dat ik weinig vertrouwen heb in het draaien, terwijl een slagingsprecentage van 40% toch best redelijk is.
Ik vind het heel moeilijk om het allemaal te overzien. Ben al de hele dag labiel en heb tot nu toe elke keer gehuild als ik het aan iemand vertelde. Ik weet dat het niet het einde van de wereld is, maar heb me de afgelopen maanden zo goed voobereid op een natuurlijke bevalling met onder andere haptonomie en hypnotherapie, dat ik dit gewoon allemaal niet wil. Wat misschien ook meespeelt dat ik wegens vaginistische klachten zwanger ben geworden door zelfinseminatie en me juist af wil sluiten voor al die medische toestanden omdat ik al zoveel in ziekenhuizen ben geweest voor onderzoeken, bekkenbodemfysiothereapie, etc. Dit leek me nu eindelijk een onderdeel van het 'vrouw zijn' wat zomaar goed ging, maar helaas toch complicaties.
Tja, wat is nu eigenlijk mijn vraag aan jullie 
. Het is ten eerste fijn om het verhaal nogmaals kwijt te kunnen. En graag hoor ik ervaringen met uitwendige versies, afwegingen die in jullie geval een rol hebben gespeeld over wel niet een versie proberen, het vervolg wanneer de versie niet lukt, etc.
Dank jullie wel,
Maanve
Geen ervaring, maar
Geen ervaring, maar ik heb er wel over na moeten denken omdat dochter in een stuit leek te liggen. Ik was er snel uit: versie proberen. Nu had ik ook wel gehoord dat het geen lolletje is (een vriendin van mij heeft het gehad). Maar een vaginale stuitbevalling leek me nog vervelender, en ook een keizersnee is geen pretje: de bevalling zelf is dan misschien een makkie, maar je zit wel met een forse snee en wekenlang herstel. Allemaal wel overkomelijk, maar als een versie lukt lijkt mij dat te verkiezen. Bij die vriendin van mij lukte het overigens inderdaad. Wel daalde het kind toen ook meteen in, wat voor vriendin oncomfortabel had maar wel als voordeel had dat terugdraaien niet meer kon.
Er volgde uiteindelijk een probleemloze bevalling.
Sterkte met alles
Temet
Keizersnede
mijn oudste dochter is met een spoedsectio gehaald. Na een werkelijk vreselijk zware bevalling waar alles mis ging. Maar toen opeens kwam er vanachter dat blauwe doek een paar kleine kreetjes, kreetjes uit het niets. Een magisch gevoel, werkelijk alsof ik even over het randje van de grote werkelijkheid en waarheid keek, alsof het leven even helemaal helder goed en duidelijk werd. Tussen alle nare herinneringen die ik nog steeds wel heb aan die nacht denk ik ook aan die kreetjes.
Mijn jongste zou op mijn verzoek met een geplande keizersnede komen omdat ik naar dat eerste trauma niet anders wou. Het ivf traject met vreselijk veel vervelende vaginale onderzoeken hadden er ook ingehakt, het is heel zwaar geweest. Dolgelukkig lag ik dus op die ok tafel want dit zou allemaal goed komen. Tijdens de keizersnede bleek ze compleet overdwars te liggen en met haar hoofdje vast, dit was niemand eerder opgevallen. Weer paniek op de ok want ze kregen haar er niet uit. Ze had nooit op een vaginale manier geboren kunnen worden. En toen ook, zomaar, na gevloek en getier, bloedspatten, en paniek van het ok personeel, weer die kreetjes van achter dat blauwe doen, een totaal ander stemmetje en een totaal ander kreetje, deze keer veel harder. Ik heb haar niet direct gezien omdat ze onderzocht moest worden maar toen ook wist ik, dit is goed.
Ik heb altijd alles gepland, had alle scenario's, had alles voorbereid en nooit gedacht dat het zo zou gaan met mijn kinderen. Maar beide keren, die kreetjes, ach dat is iets wat de rest van mijn leven mij gelukkig maakt, het was zo wonderlijk mooi.
Hé zet hem op, je hebt je best gedaan, hebt alles goed willen doen en nu moet je het loslaten, je weet nu even niet wat er gaat gebeuren, wat het kindje nog gaat doen. Je kan laten draaien en als dat niet lukt dan lukt het niet. Hoe dan ook dat kindje krijgt een fantastische moeder.
Ervaring
Mijn oudste lag dwars, is met 37w5d spontaan gedraaid, terwijl ik in de bus zat op weg naar het ziekenhuis waar ze een versie zouden proberen. Daalde toen ook meteen in.
Mijn jongste lag eerst dwars, toen in stuit, draaide spontaan naar hoofdligging in de nacht voor de versiepoging. En daarna draaide hij weer vrolijk terug naar stuit. Met 39w0d is hij in het ziekenhuis door een verloskundige weer naar hoofdligging "geholpen". Ik vond die versie erg meevallen. Geen geduw en getrek, het ging allemaal heel voorzichtig. Weliswaar voelde het als een aardbeving, maar dat deed het ook de keren dat mijn kinderen uit zichzelf zo laat in de zwangerschap naar een andere ligging gingen. En dan duurde de versie in het ziekenhuis nog geen minuut, terwijl het toch wat langer duurde als een kind zelf draaide.
De keuze voor een versiepoging was voor mij de uitkomst van het vergelijken van risico's en kansen. De kans op complicaties bij een versiepoging is erg klein, de slagingskans is 40% (in het ziekenhuis waar ik was lag dat percentage trouwens veel hoger, blijkbaar verschilt dat nogal). Als je kind in hoofdligging komt en blijft heb je veel meer kans op een ongecompliceerde bevalling dan als het in stuit ligt, daarom vind ik zo'n versiepoging absoluut de moeite waard.
Ik zou een vaginale stuitbevalling niet aandurven, de bevalling van mijn oudste was met een gunstige ligging al moeizaam genoeg. En het is geweldig dat de mogelijkheid van een keizersnede bestaat, maar die heeft toch meer risico's vergeleken met een vaginale bevalling, vooral als je nog eens zwanger wordt, dus als het niet hoeft, liever niet.
Succes, hoe het ook loopt en wat je ook kiest!
Loslaten...
Temet, Manda Rijn en Biene, bedankt voor jullie reacties!
Temet, ik neig sterk naar laten draaien (of in elk geval proberen). Ik weet dat een zwangerschap draait om loslaten en dat ik niet zelf de controle kan houden, maar wat voor mij het 'voordeel' zou zijn van het niet proberen van een versie is dat het vervolgtraject in elk geval duidelijker zal zijn (namelijk gesprek gyneacoloog, ziekenhuisbevalling). Ik ben nogal een controlfreak en nu ik al zo ver ben in mijn zwangerschap kan ik dit soort grote dingen die opeens anders gaan niet zo goed hebben...
Jeetje, Manda wat een heftig verhaal! Ik ben op zich blij hoor dat de verloskundige me doorverwees voor een echo en dat nu van te voren duidelijk is dat het kindje in stuit ligt. Nu kan er een stappenplan gemaakt worden en zijn er tenminste opties. Het moment dat het kindje er is zal waarschijnlijk alles goedmaken (ik ga alweer huilen! ). Je verhaal maakt me duidelijk dat dingen zo anders kunnen gaan dan je gedacht had en dat de afloop toch nog goed kan zijn!
Biene, bij de afweging voor een versie lees ik inderdaad vaak dat een kindje later weer terug gedraaid is. Nu ligt de baby waarschijnlijk al weken zoals hij nu ligt en maakt hij/zij weinig grote bewegingen meer. Ik hoop dus maar dat als de versie lukt de baby niet zo eigenwijs is om weer terug te draaien 
. Jouw ervaring met versie klinkt inderdaad redelijk makkelijk! In de folder die ik kreeg van de VK staat gewoon een uitgebreid verhaal dat voor een versiepoging een uur de tijd wordt genomen etc. Misschien maak ik het in mijn hoofd daardoor ook wel groter dan het is.
Ik ga het nu gewoon proberen één stap tegelijk te bekijken. Eerst de versiepoging (wordt waarschijnlijk maandag). Als dat niet lukt me pas verdiepen in alle risico's rond natuurlijke stuitbevalling of de nadelen vane en keizersnee. Maar ondertussen duim ik gewoon heel hard dat de baby voor maandag een koppeltje duikt en naar beneden komt te liggen...
Maanve
I know...
Ja Pelle, ik weet het... Ik verwacht ook niet dat het kindje gelijk in een vast ritme gaat slapen, eten en de rest van zijn leven gaat doen wat ik wil hoor . Niet om het helemaal te psychologiseren, maar ik denk dat het juist door mijn vaginistische klachten komt dat ik hierin helemaal de controlfreak ben geworden. Aan het begin van mijn zwangerschap zag ik zo enorm op tegen een natuurlijke bevalling (waarschijnlijk als gevolg van pijn bij sex) dat ik me extra goed ben gaan voorbereiden. Met de haptonoom inwendige onderzoeken 'geoefend' zodat ik voorbereid zou zijn op het toucheren bij de bevalling, elke dag thuis ontspanningsoefeningen, etc. En dat allemaal om de angst onder controle te krijgen, waardoor ik op het punt ben gekomen dat een natuurlijke bevalling nog steeds spannend is, maar ik denk zoals dat voor ieder ander ook zal zijn.
Vanmorgen heb ik de VK die ik maandag ga zien voor de versie even gesproken. Goed gesprek met uitleg over de procedure. Zij gaf aan dat gezien mijn zwangerschapsduur en de eerste zwangerschap waardoor de baarmoeder 'stug' is de kans dat het gaat lukken ongeveer 30% is. Zij verzekerde me ook dat wanneer het te pijnlijk zou worden of te onprettig ze kan stoppen met het draaien. De angstverhalen die ik heb gelezen dat ze met haar volle gewicht op mijn buik zou gaan liggen relativeerde ze ook door te zeggen dat ze de baby proberen de goede kant op te draaien, maar dat hier absoluut geen brute kracht bij gebruikt gaat worden. De baby moet mee willen werken en anders houdt het gewoon wat betreft de versie op.
Ik merk dat de labiele huildag van gisteren en een nachtje slapen al geholpen hebben om het te relativeren. Maandag gaan man en ik samen op pad voor de versie en daarna maar zien hoe het verder loopt.
Maanve
Uur
Oh maar Maanve, ze gaan niet een uur duwen en trekken op je buik hoor! Eerst wordt er nog een echo gemaakt, om te kijken hoe je kind ligt en waar de placenta zit. Daarna ga je 15 tot 30 minuten aan een ctg, zodat ze zeker weten dat je kind in goede conditie is. Daarna de draaipoging. Ze proberen het hooguit een paar minuten achter elkaar, als het dan niet lukt geven ze het op of lassen ze een pauze in om het later nog eens te proberen. Na de versie ga je nog eens een tijdje aan een ctg zodat ze zeker weten dat je kind nergens last van heeft gekregen. Zodoende ben je er al gauw een uur of langer mee kwijt (neem wat te lezen mee!)
Bij mij ging het supergemakkelijk, misschien ook door mijn minimaal ontwikkelde buikspieren Ik ben daarna gewoon op de fiets naar huis gegaan (was er al zo vaak met partner heen gegaan waarna het loos alarm bleek, dat ik het dit keer allemaal niet meer zo serieus had genomen). Sommige vrouwen hebben daarna wel een wat beurs gevoel heb ik gehoord. Maar ik hoop met je mee dat je kindje zelf nog bedenkt wat hij/zij moet doen!
Beetje vreemd
Mijn oudste lag met 36 weken in een stuit. De vk adviseerde een versie en gaf als tip (in het kader van baat het niet...) om een aantal keren per dag op ellebogen en knieën te gaan liggen. Klinkt heel maf, maar omdat ik opzag tegen de versie heb ik het toch gedaan. En dat heeft gewerkt! Kan natuurlijk best toeval geweest zijn, met 36 weken liggen ze nog niet echt vast, maar ik noem het toch even.
Ook ervaring
Mijn 4e lag ook dwars, en bleef dat doen. En hoe verder de zwangerschap vorderde, hoe enger ik dat begon te vinden. Net als bij Biene zou ik een vaginale stuitbevalling niet aandurven (de oudste, die gewoon in hoofdligging lag, ging al zo moeilijk), en het idee dat de baby vlak voor of tijdens de bevalling in stuit zou draaien, of dat de vliezen spontaan zouden breken, en dat ik dan geen keus meer had bezorgde me echt de rillingen. De twee zwangerschappen voor deze waren in een miskraam geëindigd en ik was inmiddels 40, dit moest echt goed gaan.
Daar heb ik het over gehad met de gyn waar ik al onder controle was, en die heeft een plan de campagne gemaakt. Eerst gingen ze kijken of ik al wat ontsluiting had, dat bleek inderdaad het geval. De maandag daarna zou een versie gedaan worden, en als die lukte zouden ze direct daarna de vliezen doorprikken en de bevalling op gang brengen. Lukte het niet, dan diezelfde dag een keizersnee. De dag van de versie was ik 38 weken + 4 dagen zwanger.
Die maandag heb ik, na een ctg (dat er prima uitzag), eerst weeënremmers gekregen omdat ik zoveel harde buiken had, en dan valt er weinig te draaien 
. Het draaien zelf vond ik erg pijnlijk, ze hebben met 2 vrouw sterk aan mijn buik staan wringen en duwen en ik heb gepuft en gepuft maar dat hielp weinig. Pas bij de 3e poging was het raak en gaf ze mee. Bij mij hoefden ze maar een kwartslag te draaien, maar makkelijk ging het dus niet.
Maar het is dus gelukt, toen ze eenmaal met het hoofdje in mijn bekken zat heeft de gyn haar nog een hele poos vast staan houden terwijl ik intussen ipv. weeënremmers weeënstimulatie in het infuus kreeg. Daarvan daalde ze een tijd later nog wat verder in.
Weer een tijd later hebben ze toen de vliezen gebroken en daarna werd het zo'n enorme weeënstorm dat ik anderhalf uur later mijn kind in mijn armen had
Dochterlief had door de stress van het draaien in het vruchtwater gepoept, daar keken ze in het ziekenhuis overigens totaal niet van op, komt blijkbaar vaker voor bij een versie. Daardoor moesten we wel een nachtje blijven. Maar verder was er niets aan de hand en dat mini babietje van toen is nu een gezonde meid van bijna 3.
Moeders was wel een tikje beurs naderhand, je buikspieren (voor zover aanwezig, haha Biene, hier dito) krijgen toch wel even een opdonder. Maar goed, dat kon me niet schelen, als met beebje alles maar goed ging.
Ik hoop natuurlijk voor je dat jouw stuitertje zelf nog bedenkt dat hoofd naar beneden een handigere houding is, en zo niet dan wens ik je een net zo makkelijke versie toe als bij Biene , en een goede bevalling. Sterkte ermee!
Groetjes Tink
Versie gehad
Mijn tweede lag ook in stuit en ik heb na wat vruchteloze pogingen bij de accupuncturist ook een versie gehad in het ziekenhuis. Het werd gedaan door een ervaren gyneacoloog en dat was duidelijk te merken. Hij stelde me goed gerust en bleef gewoon rustig tegen me praten, terwijl hij in een minuut denk ik de baby 180 graden draaide. Dat was echt bizar, je kunt het van de buitenkant goed zien. Het was wel pijnlijk, maar lang niet zo erg als de verhalen me deden geloven. Daarna voelde mijn buik wel een paar dagen bont en blauw.
Je krijgt ook wat ingespoten waardoor je buikspieren slapper worden geloof ik, maar daardoor raakte ik ook buiten adem. En heel erg trillen toen het achter de rug was. Maar eigenlijk was het een makkie vergeleken bij wat ik me had voorgesteld en ik was heel blij dat het was gelukt, want een vaginale stuitbevalling geeft extra risico's maar een keizersnede ook.
Overigens was de draaipoging die dag bij die arts bij 3 van de 4 vrouwen gelukt.
Als ik jou was zou ik zeker een poging wagen, als het niet lukt of te pijnlijk wordt kan je er gewoon mee stoppen. Kwestie van vooraf bespreken met de arts.
Tip van vic
Hoi Vic,
Ik heb je tip verschillende keren toegepast, maar volgens mij tot nu toe geen succes. Ik had nog gebeld met de haptonoom die ik regelmatig zie en die gaf precies dezelfde tip als jij, zij noemde deze houding de Allah-houding omdat het lijkt op de houding waarin moslims bidden. Vanmiddag om 15 uur moet ik voor de versie, dus straks nog even op de knieën en wie weet gebruikt de baby deze laatste kans om te draaien
Maanve
Tink en roosje
Tink, bedankt voor jouw verhaal. Ondanks de pijnlijke versie (ik heb ook gene buikspieren dus dat scheelt misschien een beetje ) vind ik het wel bemoedigend dat het met jouw zwangerschapsduur destijds wel gelukt is. Fijn dat er gelijk een plan klaar lag met je gyn. Doordat ik tot nu toe gewoon onder controle was bij de VK voel ik me wel een beetje verloren omdat het steeds een stap vooruit kijken is. Ik zou bijvoorbeeld nu graag weten dat als de versie niet lukt het mogelijk is om morgenochtend een afspraak te maken met gyn om vervolg te bespreken. Maar nee, eerst kijken of de versie wel of niet lukt, daarna neemt VK eventueel contact op met gyn, etc. Verder herken ik jouw angst wel dat de baby na de versie gewoon uit zichzelf weer terug draait en dat ze daar dan pas tijdens de bevalling achter komen. Maar goed, die angst kan ik vanmiddag natuurlijk bespreken, wanneer de versie lukt.
Roosje, dank je voor je bemoedigende verhaal! Een draai in één minuut klinkt helemaal zoals het zou moeten gaan bij mij vanmiddag! Ik ga naar een verloskundige vanmiddag van een speciaal versie-team, dus neem aan dat dit voor haar ook haast dagelijks werk is.
Maanve
Maanve
Succes vanmiddag! Hopelijk is de baby ongemerkt toch netjes met het hoofdje naar beneden gaan liggen.
Nou ja zeg...
Of het nu heeft gelegen aan de Allah-houding vier keer per dag, alle gedachtes die ik naar het babietje heb gestuurd of hij/zij ajb even kon omdraaien, de what-ifs die ik al helemaal had uitgedacht... Op de echo vanmiddag bleek dat het kindje uit zichzelf gedraaid is en braaf met zijn hoofje naar beneden lag! Gisteren overdag voelde ik wel een hoop gerommel in mijn buik maar of dat nu het draaien was?
Ik ben heel blij, maar het is ook wel raar. Man is weer aan het werk gegaan, ouders zijn gebeld, vriendinnen gesmst en nu ga ik dan maar weer rustig afwachten tot de bevalling zich aandient .
Gefeliciteerd
hoi,
ik heb je verhaal gevolgd en wilde je feliciteren met het goede nieuws! wat goed zeg! en wat een opluchting zal het voor je zijn.
geniet nog van je laatste weken!
Hartstikke mooi! Dat is weer een zorg minder.
Mooi!
Wat een braaf kind! Dat hij/zij dat maar vol mag houden!
Een voorspoedige bevalling gewenst
groeten,
Temet
En nu verder...
Bedankt voor de felicitaties! Maandag moest ik nog even helemaal omschakelen (je zit in je hoofd met allerlei scenario's en opeens is er dan 'rust' en kan de baby gewoon weer op zijn eigen tijd komen, misschien pas over 4 weken als ik 42 weken ben), maar ik ben toch echt heel erg blij. Verder voel ik me afgezien van 's nachts vaak wakker en vocht vasthouden prima.
Pelle, ja blijkbaar hebben mijn smeekbedes aan baby geholpen. Ga ik vaker toepassen hoor, bij slapeloze nachten zeg ik dan gewoon 'ga nu ajb slapen, want mama is zo heeeeeel erg moe'. Wie weet werkt het dan ook .
Hee, wow
Inderdaad, wat een braaf kind, was ook mijn eerste gedachte . Nou, heerlijk zeg, hopelijk daalt die kleine smurf nu ook snel in, dan zit je verder wel safe.
Ik was overigens niet zozeer bang dat ze na de versie weer terug zou draaien, maar dat er vóór de versie iets zou gebeuren waardoor ik niet meer de keus had en een stuitbevalling aan zou moeten gaan. Het plan voor ná de versie was duidelijk, dan zou ik sowieso die dag bevallen (vaginaal indien kind goed lag en via keizersnee als ze in stuit of dwars zou blijven liggen).
Nou, zet 'm op met de laatste loodjes en zet een mooi kind op de wereld binnenkort
Groetjes Tink
Super!
Gek idee he, dat zo'n kind helemaal zelf draait zonder dat je het zelf door hebt! Maar wel fijn, hopelijk gaat de bevalling ook zo voorspoedig!
