Rode loper voor valkyre

Whow

O Valkyre wat een geweldig nieuws! En inderdaad ontroerend van Spruitje, binnenkort Spruit

Joepie

Heerlijk goed nieuws weer. En wat een schattige reactie van Spruit. Hij wordt vast een hele lieve broer. Hier is zoon ook nog altijd dol op zijn broertje, alhoewel het iets minder is nu dat kleine broertje de speelkamer in kan kruipen.

Hoera!

wat fijn!! en hoe is het met je bekken?

Al meer gerust?

groetjes

Mwah en goed

Mwah, als in: veel geruster ben ik eigenlijk nog niet. We hebben het al wel aan bijna iedereen verteld nu (maar nog niet op de sociale media geplempt). Omdat het nu wel steeds "echter" wordt. Ik heb ook al een aardige buik (was toch al niet zo slank), dus ben het verbergen ook wel zat. We wachten nog steeds op de uitslag van de bloedtest/combinatietest (nekplooi weten we al, die is goed), en de spanning loopt toch weer wat op door het lange wachten...

Met mijn bekken gaat het eigenlijk wonderwel goed tot nu toe! Bij mijn vorige zwangerschap kreeg ik ook pas na 25 weken ofzo last, en het was na de bevalling vele malen erger. Maar ik blijf dus trouw 2x per week naar de fysio gaan om de stabiliteitsspieren te verstevigen en mijn conditie bij te houden. Heb nu ook oefeningen voor thuis gekregen. Hopelijk gaat het dit keer een stuk beter!

En verder ben ik nog steeds 24/7 misselijk. Irritaaaant! En rare trek - in dingen die ik niet in huis heb, zoals in drop en wit brood met nutella. Nou ja. This, too, shall pass.

Vandaag brief gekregen:

Geen verhoogd risico op Down en de twee andere syndromen waar ze op testen. Maar wat precies het risico is, staat er niet bij... Ik neem aan dat het "geen verhoogd risico voor mijn leeftijdscategorie" betekent, maar ja. Ik twijfel of ik ga bellen om de precieze kansberekening te horen - wil ik het wel weten?

Valkyre

(ik vind je naam altijd zo mooi) - gefeliciteerd!!! Echt top die reactie van je kleine spruit. Zo schattig! En die test, het zegt maar een klein beetje over een klein beetje. Ik zou de kansberekening niet willen horen, maar dat komt omdat ik weet dat als het een grote kans zou zijn, ik toch geen actie zou ondernemen. Ik zou dus niets doen met de gegevens vermoed ik.
Mooie echofootjes meegekregen? Leuk he!

Valkyre,

Hoe is het? Hoe sta je er nu in? Ga je meer informatie inwinnen of niet?

Hmmm

Ik had gebeld, en de gyn zou terugbellen met de kansberekening, vrijdag. Niks gehoord. Ik wilde vandaag weer bellen, maar het was zo druk (Spruit entertainen ivm de stromende regen), dat ik het vergeten ben. Morgen nog maar eens bellen dan.

Wat ik raar vond: de secretaresse zei dat ze in principe geen verdere informatie geven als je risico niet verhoogd is. Dat vond ik echt belachelijk - hallo, het is mijn zwangerschap, mijn kind, mijn leven; ik heb gewoon recht op die informatie! Zo raar. Niet dat ik er per se iets mee wil doen, maar ik wil het toch wel weten.

Verder is de misselijkheid heeeeel iets minder (nu even niet, want moe), dus ik hoop dat daar nu echt snel een eind aan komt. Ik voel me toch wel zó beroerd zo af en toe, echt tot huilens toe. Bah. En ik ben nog steeds onzeker; afwachten tot ik het kindje voel bewegen...

Ach, al dat piekeren...

Een onbekommerde, onbezorgde zwangerschap zal het niet zijn. Daarvoor heb je teveel meegemaakt. Nou, dan maar geen heppie-gevoel. Ondertussen ben je heel hard aan het werk om een nieuw mensje te maken. En het resultaat zal er zijn!

Positief blijven, tja

Dat is nog niet zo makkelijk. Ik geloof dat ik weer aan het wegzakken ben in een pre-partum depressie. Ik heb sowieso die aanleg erg - ben ongeveer een kwart van mijn leven depressief geweest - en had er ook tijdens mijn vorige zwangerschap last van. Ook van de pil werd ik drie weken per maand heel vlak, en 1 week per maand echt depressief. Nu merk ik dat ik mezelf probeer te overtuigen dat ik gelukkig ben. Ik ben toch zwanger, dat wilde ik toch zo graag? In mijn hoofd weet ik dat ik heel blij ben dat er een kindje komt, maar ik voel het niet. Verder ben ik vaak onredelijk boos - normaal ben ik altijd heel snel over mijn boosheid heen, maar nu heeft iemand mij gekwetst, en ik ben nog steeds enorm verdrietig en razend. Ik herken mezelf niet meer (dat herken ik dan wel weer van mijn vorige zwangerschap). Tijdens de vorige zwangerschap heb ik geen hulp gezocht; ik was zo overdonderd. Maar nu ben ik aan het uitzoeken of mijn verzekeraar ook een behandeling vergoedt bij een therapeut die in de behandeling van hormoongerelateerde toestanden gespecialiseerd is.

Daarnaast ben ik ook heel bezorgd over de baby. Ik voel nog geen beweging, dus die geruststelling is er ook niet. Moeilijk!

Om al het moeilijke en zware te compenseren probeer ik dingen te doen waar ik nog wel een klein beetje vreugde bij voel. Vandaag heb ik vintage behang besteld voor de babykamer. Daar kan ik gelukkig nog wel een beetje van genieten. Nu nog gordijnen!

Hé vervelend.

Ik heb met je te doen. Dit is zwaar. Als je zwanger bent zeggen mensen vaak dat je moet genieten. Maar voor veel vrouwen valt er niet zoveel te genieten. Het voelt als een eis waaraan je niet kunt voldoen. Achteraf denk ik 'het was maar 9 maanden. Het resultaat heb ik al jaren ' Ik denk dat het heel verstandig is dat je hulp zoekt. Ook al omdat je het op die manier bespreekbaar maakt. Overigens hebben veel zwangeren last van woede. Ik droomde 's nachts dat ik mensen door de gehaktmolen draaide.
Ik ben het even kwijt, vanaf wanneer kun je de baby voelen bewegen? Wat ik wel weet, is dat er enorm verschil tussen de ene zwangere en de andere. De ene voelt het heel vroeg, de andere voelt nauwelijks iets. Hoe veel vet heb je op je buik, ligt de baarmoeder vrij naar achter, en ligt de placenta voor, dat zijn allemaal factoren die ervoor zorgen dat je het kind later voelt. Heel veel sterkte gewenst. Bellefleur

Moeilijk

Hè Valkyre, wat naar dat je je niet goed voelt! Goed dat je hulp zoekt. Overigens heb ik het dwangmatig genieten rond zwangerschappen ook nooit begrepen. Mijn vorige zwangerschap verliep goed, maar toch waren er regelmatig momenten dat ik het echt niet leuk vond (moe, moe, moe, spugen, spugen, spugen). Misschien helpt het al een beetje als je voor jezelf accepteert dat je dit onderdeel van een baby krijgen niet alleen maar leuk hoeft te vinden? Ik wens je veel succes en dat je snel goede hulp krijgt!

Boosheid

Inderdaad! Ik ben ontzettend verschrikkelijk boos over dingen waar ik anders in een oogwenk overheen zou zijn. Ik ben altijd wel gevoelig, maar ben die gevoelens dan ook heel snel weer kwijt. Nu niet. Ik draai maar rond in mijn eigen woede. Afschuwelijk. Hetzelfde met verdriet trouwens. Ik lijk wel een snelkookpan die vaccuum is getrokken...

Heb trouwens bericht van de verzekeraar gekregen dat de gespecialiseerde therapeut maar gedeeltelijk vergoed wordt, grrr. Ben ik daar nou aanvullend voor verzekerd? En daar krijg ik dan ook weer zo'n warrige mail over, jemig. Moet ik daar weer achteraan... Verzekeraars bellen, net waar ik zin in heb. Maar het moet, want het gaat echt niet goed. Het knettert ook in de band met mijn prachtige dwarse kleuter - ik word veel sneller boos dan anders, en daar wordt hij dan weer boos om - en daar ben ik erg verdrietig over. Dus er moet echt snel iets gebeuren.

Hoi valkyre,

Hoe is het nu? Hoe is het met de misselijkheid? Ik vind het knap dat je hulp zoekt. Petje af!

Hoi

Wat rot dat je je zo slecht voelt! en wat goed dat je meteen actie onderneemt! Heb je al vakantie? Misschien geeft dat wat rust. Ik wens je alle sterkte toe!

liefs