Pril zwanger van een vierde kind! spannend...
Beste lezers,
Wij, man en vrouw, hebben al drie kinderen, 2, 6 en 8 jaar. We hebben een tijdje getwijfeld of we nog een vierde zouden willen, als het zou kunnen. Rationeel dachten we steeds: nee, we hebben al 3 gezonde kinderen. Zelf ben ik 37 jaar, mijn man ook. Toch zei ons gevoel steeds: wat zou het leuk zijn, nog een kindje. Vandaar dat we toch besloten hebben het te proberen. En nu ben ik dus zwanger! Kort hoor, pas ongeveer 6 weken.
Ons leven: man zelfstandig werkzaam, ik drie dagen per week inclusief een extra opleiding. Er staat ook een verbouwing voor de deur.. Ik vind het allemaal ongelofelijk spannend. Je leven gaat toch weer behoorlijk veranderen, denk ik. Hoe zal het zijn, straks? Hebben we de juiste beslissing genomen?
Ik ben nauwelijks misselijk, maar voel me wel een soort van licht nerveus, gevoel van een wat verhoogde hartslag, moe, en ook wat labiel... Zijn er andere vrouwen pril zwanger? Misschien ook wel van een vierde? Lijkt me leuk regelmatig wat van elkaar te lezen.
Spannend, spannend, spannend. Ik vind het ook wel moeilijk het straks aan anderen te vertellen. Bang dat mensen er niet prettig op reageren... Met onbegrip... Heb een heel goede vriendin die vlakbij me woont. Zij zei een tijdje terug (toen we nog twijfelden) nee, moet je echt niet doen, een vierde. Is gewoon teveel samen met wat jullie verder allemaal doen. (Ze heeft zelf 2 kids). En nou moet ik het haar ook vertellen...
Dank voor het lezen in elk geval!
Groet, Witje
Hier ook geen testen
En ook omdat de combinatietest alleen kansberekening is, ik ben 35 dus de risico's zijn nog te overzien. We doen wel de 20-weken echo (en willen niet weten wat het wordt).
Oooh nr. 4
Ik wil oooook!!!!
Maar helaas zit dat er bij ons niet meer in want ik vind mezelf te oud en manlief vind 3 kinderen echt de limiet.
Gelukkig is de jongste pas 16 maanden en kan ik voorlopig nog wel even vooruit met dit kleine kindje.
Geniet ervan!
Grappig
Goh, lollig eigenlijk dat ik nu mee zit te schrijven in een draadje op Zwangerschap 
. Zwanger worden is hier echt geen optie meer. Leeftijd telt mee (ben 42) en voor mijn eigen gezondheid zou het ook niet goed zijn om nog een baby te krijgen. (Maar het is compleet hoor hier, helemaal goed!)
Fijn, allemaal mooie knipperende lichtjes!!
Moe, jaaaaa, dat herinner ik me van die eerste maanden van de laatste zwangerschap ook het best. Misselijk en eindeloos moe. Van niks. Heb veel dutjes gedaan in die tijd, overdag als de kinderen naar school waren, lekker op de bank. En dan kwam ik de dag wel door.
Wij hebben wel de combitest gedaan, ondanks dat het een kansberekening is en we dus heel goed wisten dat het géén garanties geeft. Vooral de nekplooimeting was voor mijn gevoel toch wel veelzeggend. De berekening die eruit kwam was heel gunstig, gelukkig. Dat maakte het wachten tot de 20 weken echo ook wat makkelijker . Dat die goed was, betekende voor ons dat we echt konden gaan genieten van de zwangerschap.
Een vlokkentest of vruchtwaterpunctie wilden we niet. De twee zwangerschappen ervoor waren geëindigd in een miskraam, en we vonden dat risico (1-2%) gewoon te hoog. Ik zou er niet mee kunnen leven als een gezonde zwangerschap mis zou gaan omdat wij zo nodig een extra zekerheid wilden. We wilden zo graag een 4e en het ging nu eindelijk allemaal goed, dus... Bovendien was ik toen net 40 en het voelde wel een beetje als laatste kans.
En daarnaast heb je natuurlijk nooit garanties. Ik wil niet doemdenkerig overkomen hoor maar een goede punctie of 20 weken echo zegt natuurlijk helemaal niets over de bevalling of over het verdere leven van je kind. Maar het is een keus die ieder voor zich moet maken. Sterkte ermee!
Ik meld me ook nog even op de valreep o.t.
Net als Hadassa zag ik veel bekende namen uit het miskramendraadje van een aantal jaar geleden.
Ik ben 37 weken zwanger van nummer 3. Niet gepland, maar zeer gewenst. We zien het echt als cadeautje na al dat getob en 5 miskramen. Het voelt bijna raar dat het in één keer raak kan zijn en dat het ook nog blijft plakken!
Iedereen een fijne zwangerschap toegewenst.
Groetjes,
V.M.
Echt leuk
Dit is echt leuk, al die verhalen van iedereen! Ik geniet ervan het allemaal te lezen. Ben nog steeds aan het nadenken over de vlokkentest. Eerdere zwangerschappen voelde het anders. Nu voel ik sterk ook de verantwoordelijkheid voor de huidige drie kinderen. Het lijkt goed het risico op ernstige afwijkingen voor zover mogelijk te verkleinen. Aan de andere kant, als ik lees over de vlokkentest, word ik daar niet vrolijk van. Het lijtk me nogal wat... En dan de kans op een miskraam... Nou, we zijn er nog niet uit. Maar hebben gelukkig ook nog anderhalve week om na te denken.
Verder blijf ik me moe en wattig in het hoofd voelen. Wel heel erg blij met deze vierde! Ook wel voorzichtig in mijn blijheid gezien 37 jaar en kans op miskraam...
Iedereen een fijne dag gewenst en wat mooi, al die groeiende buikjes!
Witje
Gefeliciteerd!
hier niet zo pril mee zwanger 
Ik ben er gelukkig bijna vanaf, en dan kan ik mijn eerste dochter in mijn armen houden
Ineens veel beren..
.. op de weg... De beren zijn er al enige dagen en willen maar niet weg...
Kunnen we het wel, nog een vierde erbij? Lukt het wel voldoende ze allevier aandacht te geven, terwijl dat soms nu al moeilijk is? Gaat ons leven niet teveel inspanning vergen, waardoor er gewoon geen tijd meer over is voor ontspanning? Hoe zal het zijn voor de andere drie? Kunnen we onze relatie nog wel goed houden? Cq. is daar nog wel tijd voor? Hoe moet het met vriendinnen? Kan ik dat nog onderhouden, die contacten? Raak ik niet burn-out? Hoe verwerk ik al die wassen, zeker als de oudsten pubers zijn? Kunnen we het financieel wel dragen? Etc. etc. Zucht... En het klinkt zo verwend; er zijn zoveel mensen die zo graag zwanger zouden willen zijn, maar bij wie het niet lukt. Ik schaam me er ook voor.
Maar zijn er meer mensen die dit gehad hebben? Is het daarna ook wel weer makkelijker gaan voelen? Hoop dat jullie je fijner voelen!
Groet, Witje
Witje
Heel herkenbaar Witje.
Ik zit er ook middenin. Ik ben nog maar 8 weken, maar het houdt me redelijk veel bezig. Eerst nu: houd deze zwangerschap wel en wanneer ga ik het de kids vertellen en als het maar gezond is en daarna: hoe moet het allemaal, ik wil deze baan houden, maar past dat wel, heb ik wel genoeg aandacht voor iedereen en hoe moet ik in hemelsnaam tijd voor mezelf maken, terwijl iedereen altijd zegt eerst voor jezelf te zorgen dan voor de rest, wat natuurlijk helemaal waar is.
Maar ja, we zijn "er in gestapt" en tot nu is mijn ervaring met de mooie weg die leven heet, dat er altijd een oplossing komt als het er de tijd voor is.
Mijn advies: lekker erover blijven praten, niet voor jezelf houden, dan gaat het broeien....
Ik praat er met mijn partner over, die alles weg relativeert en als ik dat niet leuk vind en ik hem dat vraag dan is ie gewoon stil en houd ie me even vast.
Om maar even de roosvicee reclame te citeren: "komt wel goed schatje" 
Herkenning
witje: heeeeel herkenbaar en hier nog ERGER. Ik had het bij mijn tweede. Ik had er eerst 9 jaar over gedaan om uberhaupt een tweede kindje aan te durven en toen het zover was. Man o man......ik was zooooo bang. Kan ik dat wel nog een kindje opvoeden, hoe moet dat met de vrijheid doe we zullen moeten opgeven, hoe ga ik de aandacht verdelen enz. Eerlijk is eerlijk: ik ben er paar keer flink van in een crisis geraakt. Zooooo bang was ik.
De tweede is er nu en ik vind het loodzwaar. Maar...ik ben en was psychisch al niet aan de orde. Dus vergelijk je alstjeblieft niet met mij.
En weet je, ondanks dat ik het loodzwaar vind, zou ik dat kleine ventje voor geen goud meer willen missen. Echt, het komt goed en straks kan je die kleine niet meer wegdenken. Heb een beetje vertrouwen in jezelf en de toekomst. Dingen zullen gaan veranderen, het zal echt wel eens moeilijk zijn, je zult best wel eens denken: waar ben ik aan begonnen. Maar dat is allemaal niet het einde van de wereld. Je bent ervoor gegaan, je wilt dit kindje. de beren zullen misschien niet geheel verdwijnen, maar dat hoeft ook niet.
Geloof me: het komt goed.
Pilar die zich zo goed kan voorstellen hoe je je voelt
Fem
"De tweede is er nu en ik vind het loodzwaar. Maar...ik ben en was psychisch al niet aan de orde. Dus vergelijk je alstjeblieft niet met mij."
In de kleine kinderen zitten IS gewoon loodzwaar. En natuurlijk zou je ze niet meer willen missen. Maar meis, je doet jezelf wel tekort met je uitspraak. Jij bent echt niet minder dan wie dan ook!!
Knuf, Fem
Pilar
Oeps, verkeerd om gedaan. Pilar = Fem, die er psychisch ook net even wat minder aan toe is na een doorwaakt nachtje 
... en ik maar denken; Huh? Hoe kan Pilar zo snel al een reactie aan me richten?! Duh...
Agaatje en pilar
Dank jullie wel voor de bemoedigende (roosvicee-)woorden!!
Het is een soort van koudwatervrees bij mij... Mooie dingen zijn ook erg kwetsbaar en maken bij mij altijd een diffuse angst voor "misgaan" los... En controle-verlies: je weet niet hoe het straks zal lopen...
En Pilar, dat zijn ook wijze woorden van je: de beren hoeven niet geheel te verdwijnen! Mooi dat jij het avontuur met een tweede weer aangegaan bent en dat je je, ondanks dat je zwaar vindt, weer opnieuw gehecht hebt!!
En Agaatje, gefeliciteerd met je prille zwangerschap! Hoeveel kinderen heb je? Mooi hoe je beschrijft dat je al je gevoelens er gewoon laat zijn en ondertussen vertrouwen hebt in de toekomst. Ik heb ook een relativerende partner trouwens, ervaar dat als prettig. Spannend he, die eerste zwangerschapsweken?
Witje
Witje
Even een knuffel van mij, heus het komt goed! Je weet nu nog niet hoe het straks zal lopen, maar dat zal de tijd wel leren. En je hoeft nog niet meteen alles tegelijk! Je beschrijft precies het soort beren waar ik het al over had en die bij elke zwangerschap wel weer even om de hoek kwamen kijken. Ik liet ze altijd maar even voor wat ze waren of praatte het van me af.
Sterkte ermee! Tink
Gefeliciteerd allemaal!
Meiden, wat geweldig, al die zwangeren! Ik hoop dat het bij jullie allemaal goed mag gaan!
Ik ben ook moeder van 4 geweldige kinderen. Een dochter van 7, dan 3 zoons van 5, 3 en bijna 1.
Ik ben tbm, het is te doen van een salaris maar houdt niet over, vandaar dat ik weer aan het solliciteren ben gegaan.
Wij moesten ook een nieuwe auto, andere kamerindeling, maar echt het voelt zo rijk als je dan al die kinderen ziet slapen.
Als jullie vragen hebben, brand maar los!!!
Groetjes en geniet van deze bijzondere tijd.
Witje
Hallo Witje,
Ik heb een dochter van 12, een zoon van 10 uit mijn 1e huwelijk en met mijn man een dochter van bijna 3. Mooi spul hoor!
Ik ben nu ruim 8 weken. Komende maandag moet ik naar het LUMC (Leiden) ik heb NAITP, dat betekent dat ik de trombocyten van mijn kindje afbreek met het risico op een inwendige of hersen bloeding bij het kindje. Bij mijn oudste 2 wist ik het niet, na de geboorte van nr 2 kwamen we erachter omdat ook hij onder kleine bloedinkjes had.
Met mijn man hebben we voor de laatste zwangerschap alles laten onderzoeken, mijn man had beide kenmerken en heeft ook het neg kenmerk doorgegeven, zodat ik niet de trombocyten van mijn dochter af brak, dat was ook een thuis bevalling. Nu is het dus weer de vraag welk kenmerk is doorgegeven. vorige keer moest ik een vruchtwaterpunctie, ik heb gewacht tot 28 weken, maar nu kunnen ze het uit mijn bloed halen dus geen punctie gelukkig.
Ik ben wel blij dat ik maandag weer mag, want ook al moet ik vertrouwen op mijn lichaam om dan weer even zo'n garnaaltje met flkker lichtje te zien is wel fijn voor de gemoedstoestand.
Ik ben nu alleen zoooooooooooooooooo moe, gaaaaaaaaaaaaaap dat heb ik nog nooit gehad.
Heb je dat ook????? en misselijk, ook dat heb ik nog nooit gehad heb al 2x gekotst haha. Niet leuk, maar wel een gezonde ziekte!
Te mooi om waar te zijn
Nou helaas voor ons is het weer voorbij.
Gisteren ineens een pijnlijke rug en hoewel de laatste miskraam alweer bijna 4 jaar geleden is wist ik het meteen. Gek he?
Vanmorgen bloedverlies en ik heb meteen de gyn afgebeld waar ik vanmorgen heen moest. Ik heb er toch even geen zin in!!!
Verder gaat het prima met me, ik ben er schijnbaar zo aan gewend.....
In ieder geval iedereen veel succes met de zwangerschappen en VM ik hoop dat je een goede bevalling hebt, als je ondertussen al niet bevallen bent natuurlijk!!
Groetjes Hadassa
Hadassa
Wat ontzettend naar voor je, ik had het je zo gegund...
Knuffel...
Hadassa
Sterkte!
Hadassa
Vervelend voor je en een erg herkenbaar berichtje. Op de een of andere manier lijkt het wel alsof je er steeds meer aan went....
Ik ben nog niet bevallen, als alles "volgens planning" gaat krijg ik een geplande keizersnede over ruim 1 week.
Sterkte!
V.M.
Hadassa en vm
Och Hadassa wat jammer! Je klinkt rustig, toch sterkte!
En VM, nog een uit het oude draadje! Zet 'm op volgende week met de ks, en zet een mooi beebje op de wereld!
Bedankt
Bedankt voor jullie lieve reacties. We hebben het helemaal niemand verteld, hadden we geen zin in maar dan sta je toch wel een beetje alleen....
Het gaat best goed op wat chagerijnige buien na maar dat gun ik mezelf dan maar. Vandaag is het goed aan het doorzetten, duurde best lang voor mijn doen, maar nu hoop ik er snel van af te zijn.
VM veel succes volgende week en laat je nog even weten hoe het is gegaan?
Groetjes Hadassa
9 weeks and counting....
vanmorgen in het ziekenhuis geweest, een mooie echo gehad, 9 weken precies met een kloppend hartje, mooi hoe ook het dooierzakje nog zichtbaar was.
De bepaling van het kenmerk voor NAITP kan gelijk met de combitest, dus dat kan over 2 weken al, dat is mooi!
Hoe is het met jou Witje? Het is wat stil van jouw kant??
Hier weer een weekje verder..
Hier weer een weekje verder (nu 29 weken zwanger van nummer 4). Begin me nu wel een oud "wijfje" te voelen 
Heb erg veel last van mijn bekken en loop nu bij een bekkentherapeut. Bovendien lig ik niet meer lekker in bed en ben ontzettend moe. O ja, en last van duizelingen...ook nog. Ik ben niet zo een ster in zwanger zijn; ben altijd blij als het weer achter de rug is. Toch zegt iedereen tegen me dat ik er zo stralend uit zie, nou ja.
Ik zie soms ook weer erg tegen de bevalling op; voor wie herkenbaar? Vraag me dan af hoe het dit keer zal gaan. Wil heeeeel graag -net zoals bij mijn 3e- thuis bevallen maar dat heb je helaas niet voor het zeggen. Mijn 1e 2 hadden in het vruchtwater gepoept dus dat werd het ziekenhuis. Vond ik toch een stuk minder prettig. Thuis voelt zo "veilig en vertrouwd". Ik was vrij vlot bevallen, ging daarna douchen en toen ik terug kwam was de hele slaapkamer spik en span (schoon bed!) en kon ik een soort van prinses uithangen met mijn verse baby tegen me aan. Nou ja, we zien wel
Hier ook erg oud wijf
Lopen gaat al weken niet normaal meer, ik zak ook echt door mn bekken heen dus veel valgevaar, lang leve de bekkeninstabiliteit, maar goed, nog maximaal 4 weken en dan is die kleine er echt wel uit (bijna 38 weken zwanger...)
Hier ook geen ster in het zwanger zijn, in bevallen eigenlijk ook niet, met 2 keer ingescheurd en fikse bloeding erna, maar toch doe ik liever 10 bevallingen dan 1 keer dat zwanger zijn...
Leuk een vierde
proficiat allemaal hoor.
Wij hebben er ook vier. Vier jongens, 16, 14, 11 en alweer 4. En ik vind het fantastisch. Al die hilarische reacties van VIER .... haha ik moet er om lachen. Van 3 naar 4 vond ik niet zwaar. Eerder van 1 naar 2 en 2 naar 3. De vierde liep meteen heel gemakkelijk mee in het stramien. Moet ik wel zeggen dat de drie oudste natuurlijk iets ouder zijn. Vond ik bijv. erg fijn. Die konden toen eigenlijk alles al zelf.
En zoals Tink al aanhaalde, op gezellug draait ons draadje, 4 kids en meer en alles wat we tegenkomen. Positief en negatief.
Af en toe spoken er verhalen door ons hoofd, dromen over nummer 5 maar tja die zal er waarschijnlijk niet komen. Zou begot niet weten waar ik die zou moeten neerleggen. Grote gezinnen zijn errug gezellig.
Gr. Rymcke
Beertje
Goh Beertje wat lees ik nu? Zwanger van de vierde? Ik heb volgens mij het een en ander gemist Maar ben ook niet zo vaak meer op OO.
Maar: GEFELICTEERD wat leuk! En wat druk zul jij het krijgen Ik vind 3 om voor te zorgen al pittig :-0)
Groetjes Hetty,*
Wat veel berichten... update
Goh, wat zijn er veel berichten bijgekomen de laatste dagen. Blije, maar ook verdrietige... Je ziet dat zo allemaal onder elkaar staan. Terwijl het een ieder zo gegund is dat de zwangerschap goed gaat... Sterkte!
Voor wat betreft mijzelf: ben nu ongeveer 8 weken en een paar dagen. Vanmiddag weer een echo; hopelijk met een kloppend hartje. Erg spannend. Hebben ervoor gekozen de combinatietest te gaan doen ipv de vlokkentest. Dit mede door jullie verhalen. Hopelijk kunnen vandaag de afspraken voor de combitest gemaakt worden.
Verder eigenlijk weinig nieuws. Mijn drie kinderen zitten goed in hun velletje; dat is fijn en geeft ook rust. Ik heb wel drukke weken doordat ik drie lange dagen van huis ben iedere week voor mijn werk (lange reistijd met trein). En dan heb ik regelmatig opdrachten voor de opleiding die ik doe. Soms denk ik wel: het is allemaal teveel, hoe ga je dit doen straks? Maar de meeste tijd leef ik in het nu en bedenk ik me dat we dat dan wel zien.
Af en toe ben ik echt erg moe. Overdag slapen lukt eigenlijk nooit... En 's avonds ga ik eigenlijk ook net te laat naar bed. Gelukkig heb ik verder weinig klachten. Ben wel al wat aangekomen, erg snel vind ik.
Leuk om steeds te kunnen volgen hoe het bij jullie verloopt!
Groet en fijne dag!
Witje
Moehoe..
Goede echo, 8w en 4dgn. Alle afspraken voor combitest gemaakt. Fijn!!
Ben alleen echt heel erg moe. De energie moet uit de puntjes van mijn tenen komen... Iemand herkenning?
Witje
Hetzelfde
hoi witje,
ik had ook vandaag mijn echo en ik ben ook 8 weken en 4 dagen! toevallig hoor.
Ja ik ben ook erg moe, en ook regelmatig misselijk waar ik ondertussen wel van baal...op mijn werk weten ze nog niets en thuis draait ook alles gewoon door
groetjes
