Praktijk radicale vroedvrouwen gesloten
https://eenvandaag.avrotros.nl/item/radicale-vroedvrouwen-sluiten-praktijk/
Dit bericht had ik gemist, het is al van 9 september 2017.
"Zelf kiezen wat je niét en wat je wél wilt. Absolute autonomie voor zwangere vrouwen, dat is waar de twee meest radicale vroedvrouwen in Nederland voor staan. Jarenlang streden Rebekka Visser en Mirjam Medema voor die visie, maar nu sluiten ze hun praktijk. “Het werk wordt ons onmogelijk gemaakt”.
De manier waarop zij zwangere vrouwen willen begeleiden rondom hun zwangerschap is niet te rijmen met de manier waarop het momenteel gaat in de geboortezorg, vindt ze. "Wij gaan uit van de stelling: een vrouw mag zelf beslissen over wat zij wel en niet wil rondom haar bevalling."
http://vroedvrouwenradicaal-rebekka.blogspot.nl/
De blogspot van Rebekka Visser tot in 2016 staat nog op het web gelukkig.
Ik vind het heel erg jammer en ook een teken van de tijd. Elk risico moet uitgebannen en de overheid of de 'deskundigen' gaan er over. Terwijl ze er zelf ook niet veel van bakken en net zo goed risico lopen of zelf een bedreiging zijn.
Ik had de verantwoordelijkheid voor mijn tweede bevalling zelf graag genomen. Maar het wordt je uit handen genomen.
Wat is 'radicaal'?
Dit bericht had ik gemist, het is al van 9 september 2017.====
Ben je er al voor in therapie geweest? (bedoel ik echt als grapje! 
)
Ik ben sowieso voor thuisbevallen, zolang dit verantwoord is. Ik haal uit het interview niet wat zij écht onder verantwoord verstonden.
Ik ken de vrouwen verder niet, maar aan de hand van dit interview, voel ik me wel een beetje 'verward' over wat zij over hun vak vertelden. Ik hoor zo goed als niets over dat de baby zelf hun werk zo mooi maakte. Het ging om de moeder. Ze begeleidden de moeder bij het op háár manier bevallen van de baby en als moeder daar het kind mee in gevaar bracht, was dat iets wat dan nog maar moest blijken. Ik heb de indruk dat ze het er daardoor te lang op lieten aankomen dat het een panieksituatie kon wórden. En dan namen ze het ziekenhuispersoneel, artsen en verpleging, kwalijk als die in de stress schoten als er paniek was.
Ik heb de indruk dat de opleiding tot vroedvrouw een goede opleiding is, die deze mensen opleidt tot het vakkundig kunnen uitvoeren van hun taak. Ik vind het zelf uitermate jammer dat onze bevallingscultuur ten onder gaat aan hoe de rest van de wereld er mee omgaat. Zo ervaar ik dat. Ik ben van mening dat vrouwen tot in grote mate betrokken moeten worden bij hoe zij zelf willen bevallen, maar mijn indruk is dat de vroedvrouwen uit dit interview dit te ver doordreven (zeg je dat zo?). Of je dat radicaal moet noemen... mwah.
In het interview komt naar voren dat de verstandhouding tussen vroedvrouwen en gynaecologen nooit optimaal is geweest en dat gaat inderdaad al tot eeuwen terug. Dit: https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/26532/arts-versus-vroedvrouw.html, is interessant om te lezen.
Alles is gevaar Kaaskopje
Mooi artikel, dankjewel. Ik denk dat die spanning tussen beide beroepsgroepen een gegeven is. En gelukkig dat vroedvrouwen nog steeds weerwerk leveren want teveel risicopreventie leidt tot overmedicalisering en dat heeft eigen risico's.
https://www.medicalfacts.nl/2018/03/27/slechtere-gezondheid-kind-na-medisch-ingrijpen-bij-bevalling/
Mensen denken vaak dat als je maar in het ziekenhuis bent dat je dan 'veilig' bent. Terwijl het ziekenhuis op zich een risico is op infectie, miscommunicatie, ingrijpen dat vanwege de aard van de zaak ernstige consequenties kan hebben als het dan mis gaat. En het gaat mis. Maar blijkbaar leest men er over heen als er weer eens cijfers verschijnen over vermijdbare schade en hoeveel mensenlevens dat kost.
En als er dan thuis iets misgaat zou dat niet moeten kunnen. Dan heeft de vroedvrouw het gedaan. Als er dingen fout gaan in het ziekenhuis, en sommige dingen kun je echt niet tijdig goed krijgen al ben je nog zo'n specialist, dan heb je er in elk geval alles aan gedaan. Maar je beseft niet welk risico je dan hebt gelopen.
Dat besef, dat is steeds moeilijker te begrijpen zie ik. Zal ook wel een generatie dingetje zijn. En strijdig met de tijd waarin we op grond van fake nieuws onze risicotaxatie doen. Allemaal beleving.
Therapie heb ik wel gehad hoor. Maar niet voor dit.
Ik ben er bij mijn laatste bevalling maar net zonder kleerscheuren afgekomen maar het lukte me in elk geval om een redelijk compromis te vinden tussen wat de vroedvrouwen prima vonden en de artsen eisten. En daarin mijn eigen afweging kunnen maken. En dat wil niet zeggen mijn zin doordrijven want als het aan mij had gelegen was ik thuis bevallen.
Maar veel vrouwen kunnen wel degelijk een trauma oplopen aan de bevalling, vooral omdat je dan te weinig zeggenschap hebt en van alles ondergaat wat je overkomt. Dat zou beter moeten kunnen waarbij het kan schelen als er beter wordt geluisterd naar vrouwen.
tja
Om heel eerlijk te zijn wilde ik indertijd vooral thuisbevallen omdat dat zo hoorde en dat "stoerder" leek te zijn dan een ziekenhuisbevalling. Ik heb me stevig laten beïnvloeden door de media en de omgeving, daar kwam het eigenlijk wel op neer.
Halverwege de eerste keer alsnog afgevoerd naar het ziekenhuis. De tweede keer verplicht ziekenhuis. Achteraf heb ik echt geen flauw benul waarom ik eigenlijk zo nodig thuis zou moeten/willen bevallen. Prima als iemand zeker weet dat ie dat wel wil, maar mijn mening indertijd was nou niet bepaald gebaseerd op ervaring.
AnneJ
Wat mij op medisch gebied, vanuit mijn leek-zijn, stoort is dat wij in Nederland steeds meer op de VS zijn gaan varen op het gebied van informatie die daar vandaan komt. Ik vind dat duidelijk is dat men in de VS heel veel kennis heeft, veel mogelijkheden biedt e.d. op het gebied van medische kennis en kunde, maar er komt ook een hoop 'overdrijving' vandaan, wat o.a. resulteert in angst voor vuil, angst voor pijn, angst voor onzekere factoren. Daarnaast angst om aangeklaagd te worden, dus angst voor claims. Dus angst voor een bevalling uit de losse pols, dus beter is om die tijdens kantoortijden te doen, zodat de gynaecoloog fris en fruitig een verdoving kan geven of een keizersnede kan uitvoeren, want angst om 's nachts opeens overvallen te worden door weeën is natuurlijk ook niet prettig.
Deze indruk heb ik gaandeweg gekregen, dus vraag me geen websites met voorbeelden. Hoewel... deze is gewoon aardig om te lezen: https://curiouslifebymarijn.com/2015/10/18/van-babyshower-tot-meal-train-bevallen-op-zijn-amerikaans/
Net als materiële zaken in de VS altijd uitvergroot lijken te moeten worden, lijkt dat soms ook voor niet-materiële zaken op te gaan. Pijn tijdens de bevalling is niet 'gewoon' pijn, maar je gaat er half aan dood, dat soort overdrijving en daar lijkt men in een land als de onze door beïnvloed te worden. Mijn eigen dochters ook.
Pirata
Je moet sowieso doen wat jezelf het meest prettige lijkt. In mijn geval was thuisbevallen 'gewoon' zoals dat 'hoort'. Het ziekenhuis was voor medische indicaties en meer niet, vond ik, dus al had de krant vol gestaan met 'beval fijn en veilig in het ziekenhuis', dan nog had ik dat niet gewild. Dat ik onder die laatste categorie (medische indicatie) viel bij de geboorte van mijn tweede kind, vond ik daarom ook echt niet erg. Het komt zoals het komt. Maar dat ik bij de derde thuis kon bevallen, vond ik een hele fijne ervaring. Veel prettiger dan in het ziekenhuis. Ondanks dat mijn eigen verloskundige geen dienst had, de kraamverzorgster bij een Nieuwjaarsfeest weggerukt moest worden en wij op de een of andere manier vergeten waren dat een baby kleertjes aan moet als het geboren is ). (Man wist dan nog wel een truitje tevoorschijn te toveren, maar het onderlijfje is tijdelijk ingebakerd met een luier tot de kraamverzorgster kwam.) Maar goed, dat is één ervaring. Een ander zal dit positieve gevoel juist bij een ziekenhuis hebben.
Zelf kiezen
https://www.ouders.nl/artikelen/baas-over-eigen-bevalling
Ik was eigenlijk op zoek naar een artikel dat aangeeft dat vrouwen graag zelf beslissen waar ze bevallen en dat daarvoor de poliklinische bijdrage, als je zonder medische indicatie gaat bevallen, niet opgelegd wordt. Thuis bevallen of in het ziekenhuis, als je die keuze zelf kunt maken heb je er meer controle over, voel je je veiliger, en heb je kans dat je de bevalling beter doet. Minder kans op trauma.
"Het OuderSchap wil dat er in de besluitvorming rondom de geboortezorg rekening wordt gehouden met de wensen van (aanstaande) ouders. De keuze om te bevallen waar en hoe een zwangere dat wil, is daarin essentieel. Zij is uiteindelijk degene om wie het gaat.
De petitie 'Baas over eigen bevalling' is gericht aan minister Edith Schippers van het ministerie van VWS (Volksgezondheid). Uitgangspunten voor de petitie zijn:"
Wetend wat ik nu weet.............
Had ik voor die radicale vroedvrouwen gekozen als ze in mijn omgeving beschikbaar waren.
Vanwege epilepsie moest ik in het ziekenhuis onder controle en ook bevallen. Wat een puinhoop is dat geworden!
Steeds 30 minuten OV enkele reis voor een controle ging de eerste maanden prima maar de laatste weken iedere week of zelfs 2 keer in de week was erg zwaar bij beide zwangerschappen. Toen de eerste weeën begonnen op vrijdag heb ik mij gemeld bij het ziekenhuis zodat mijn (toen nog heel gewoon, papieren dossier) naar de afdeling verloskunde gebracht kon worden.
Toen ik aan het bevallen was kreeg ik een insult maar mijn dossier waar de afspraken voor noodscenario's instonden lag nog op de poli en inmiddels was het zaterdagavond laat dus niemand kon erbij. Zelf had ik het niet door maar man voelde de paniek bij de artsen. Uiteindelijk is oudste geboren met een tangverlossing en verhuisde ik naar een zaaltje met vrouwen die meer zorg dan normaal nodig hadden na hun bevalling, geen moment rust gehad tot ik naar huis mocht. De afspraak was dat baby meteen na de bevalling nagekeken zou worden door de kinderarts en dan 24 uur later mocht ik naar huis. De kinderarts liet "maar"10 uur op zich wachten. Ik zeggen dat ik dan zondagavond wel naar huis wilde, die 10 uur vertraging was niet mijn schuld maar dat kon niet, inmiddels was mijn dossier nog niet boven water dus als ze dat maandagochtend hadden gezien dan mocht ik naar huis.
Bij nummer 2 ging het niet veel beter weer teveel ziekenhuis en te weinig op de patiënt afgestemde zorg.
Hoe anders waren de nacontroles, de verloskundigenpraktijk hier in het dorp, waar ik mij 4 maanden voor de bevalling had aangemeld had zich goed ingelezen en was voorbereid bleek achteraf. Ze hadden zich goed ingelezen, waren op de hoogte van de risico's, want zo zeiden ze als je ineens toch niet meer in het ziekenhuis had kunnen komen hadden wij de bevalling moeten doen en dan moesten we goed op de hoogte zijn.
Als medicalisering van een bevalling dan verplicht is bij "risico gevallen" dan mag ik hopen dat de gynaecologen zich na mijn geval beter zijn gaan voorbereiden op wat er kan gebeuren en dat ook overdragen aan collega's.
Na 2 kinderen was ik er helemaal klaar mee. In het ziekenhuis moeten bevallen en steeds het gevoel hebben dat de artsen zelf ook niet wisten wat er nu eigenlijk aan de hand was.
eigen keuze
Ik ben ook voor zelf bepalen wat je wilt. Maar dan moet je wel de vrije keuze hebben en onafhankelijk op de hoogte worden gebracht van de voor- en nadelen.
Bij mij was het in eerste instantie "thuisbevallen, tenzij we nog een medische indicatie vinden op het laatste nippertje". Achteraf was ik liever beide keren 100% in het ziekenhuis bevallen in plaats van één keer half thuis en half in het ziekenhuis.
Of een geboortehuis
http://beatrijssmulders.nl/bevallen-in-geboortehuis-amsterdam/
Met name vanwege de 24 uur beschikbaarheid van personeel, en geen gedoe thuis.
Belangrijk is dat er keuze blijft. Het lijkt me, ook uit het oogpunt van volksgezondheid, niet goed dat we voortaan allemaal naar het ziekenhuis gaan.
Zelfs de eerste heb ik thuis gekregen, geen haar op mijn hoofd als je dat, zoals sommigen nu al voorstellen, bij de eerste verplicht in het ziekenhuis zou moeten doen.
Je kunt vrouwen uiteraard goed uitleggen dat er bij een eerste meer kans is dat je uiteindelijk toch in het ziekenhuis beland. Waar dat aan ligt is nog een heel ander verhaal en kan ook te maken hebben met onzekerheid en vertrouwen omdat er niet al een ervaring voor geweest is.
Het is wel een bierkaaiverhaal want om diverse redenen, grotere afstanden naar gecentraliseerde ziekenhuizen, steeds meer medische indicaties, bij de samenwerking een groot risico dat het ziekenhuis gaat domineren, wordt de keus om dat thuis of in een geboortecentrum te kunnen doen steeds kleiner. Bovendien heb je dan ook een steeds kleinere groep ervaren vroedvrouwen die het zelfvertrouwen hebben om het ook zelf te kunnen doen.
Naar NieuwZeeland
https://www.groene.nl/artikel/baren-buiten-het-boekje
"Tot nu toe heeft de regering van Nieuw-Zeeland als enige ter wereld stelling genomen over deze kwestie. Zij vindt dat gedwongen ingrijpen altijd ongewenst is, ook in een situatie dat het ongeboren kind risico loopt door het gedrag van zijn moeder, en ook als dit voor zorgverleners frustrerende en mogelijk hartverscheurende ervaringen oplevert. Het alternatief, een overheid die zeggenschap krijgt over het lichaam van haar onderdanen, is in hun ogen namelijk nóg onheilspellender."
Pirata
"Halverwege de eerste keer alsnog afgevoerd naar het ziekenhuis."
Dat geldt dus voor ca. 50% van alle eerste thuisbevallingen. Als je dat risico van te voren weet kies je toch sowieso voor het ziekenhuis?
Wat natuurlijk niet wil zeggen dat daar nooit iets misgaat maar dat is een andere discussie. (die chaotisch denkende mensen wel eens verwarren)
Welnee Ad
Als je het vertrouwen hebt dat de kans groot is dat je toch thuisblijft op grond van je eigen ervaringen met anderen, mijn familie is allemaal grotendeels thuis bevallen en ter wereld gekomen, en dat van een ervaren vroedvrouw, dan is dat meer dan 50% en je hebt het risico van een noodzakelijke verplaatsing er voor over.
Maar de beleving is nou eenmaal zo, ondanks de cijfers. Gaat er een kind dood in het ziekenhuis dan is dat 'je hebt er alles aan gedaan'. En gaat het thuis dood dan is het 'had ik toch maar liever naar het ziekenhuis gegaan'. Waarbij de risico's die je in een ziekenhuis loopt voor het gemak maar genegeerd worden of gewoon niet begrepen.
Geen vrije keus
Zolang je nog een hoge eigen bijdrage moet betalen voor een poliklinische bevalling heb je geen vrije keus. Ik was zelf ‘blij’ met mijn medische indicaties want anders was ik door de vk overtuigd om thuis te bevallen. Dat was voor hen toch wel eerste keuze.
Meebewegen
Gelukkig zijn er ook wel wat hulpverleners die desgevraagd meebewegen. Medische indicaties zijn soms ook wel wat bemiddelbaar.
Op grond van mijn leeftijd kon ik poliklinisch bevallen naast de hele rataplan aan screening. Maar in overleg met mijn huisarts heb ik daar vanaf gezien.
