Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
28-10-2009 om 16:14
Hoi,
Daarnet op de WC geweest en toen zag ik opeens wat oud bruinig bloed op het toiletpapier. Ik was meteen bang dat mijn droom van een tweede voorbij was.... moest er wel even om huilen.
Maar ik begon ook meteen te denken: alle hoop is toch nog niet verloren? Ik meen hier wel vaker iets over te hebben gelezen. Is dit herkenbaar voor iemand? Ik hoop toch zo dat het geen miskraam wordt. Ik ben nu ruim 7 weken. Ik ben zo ongerust.
Vonda
13-11-2009 om 00:30
Ha yrma
Ik kan niet zeggen dat het echt heel slecht met me gaat hoor. Ik merk wel dat het verdriet komt en gaat. Het is ook afscheid nemen van al die leuke dingen die ik op korte termijn al zag gebeuren: de afspraak voor de echo, het aan iedereen mogen vertellen, alle spulletjes weer mogen gebruiken, al dat leuke ineens weg. Die droom weg.
Dat is weer zo definitief.
En ik sta er anderzijds ook weer zo dubbel in. Mijn angst dat bij een eventuele nieuwe zwangerschap het kindje een afwijking zou kunnen hebben is wel toegenomen. Ook vraag ik me af of ik er niet teveel tegenop zie, weer de huidige vrijheid inleveren nu dochter bijna schoolgaand is. Anderzijds hebben we al weer een keer onbeschermd gevreen en dan laten we het dus ook gewoon gebeuren. Rationeel kan ik moeilijk een beslissing nemen. Wel een eindtermijn. Verder maar zien wat er gebeurt.
Hoe istie bij jou?
Groetjes,
Vonda
13-11-2009 om 19:55
Zo herkenbaar!
Echt heel herkenbaar Vonda! ik was ook nog maar iets van 6 weken, maar je stelt je er dan ook alweer helemaal op in.. weer zo'n kleintje... maar ook plannen die je even naar de achtergrond toeschuift (wedstrijdjes enzo)... en ik moest ook zó wennen aan het feit dat dat er allemaal niet meer was... ik heb me toen een beetje gestort op het sporten, werd compleet fanatiek... en hoppa.. direct wéér raak..en nu zie ik ook wel spoken en beren. ondanks dat ik blij ben, is het toch ook wel zo van: oh jeetje... mn leven staat dan straks weer een beetje 'stil'... ben veel meer aan huis gekluisterd enz... maar ook: wat een onzekerheid.. wat ben je weer kwetsbaar...
Konden we maar in de toekomst kijken he...
Liefs,xxx