onzeker want zwanger na miskraam
Hallo,
afgelopen donderdag had ik volkomen onverwacht een positieve zwangerschapstest in mijn handen. In juni heb ik een missed abortion gehad: bij de echo met 9 weken bleek het vruchtje al in week 5/6 gestopt te zijn, maar het is al die tijd blijven zitten. Met pillen is het uiteindelijk losgekomen. in 2011 heb ik hetzelfde meegemaakt, alleen is het vruchtje toen uiteindelijk wel zelf losgekomen.
Nu ben ik dus weer zwanger, zegt de test...
ik begrijp er niks van, want we hebben deze maand maar 1x goed gevreeën en dat was volgens mij ruim voor mijn ovulatie, dus ook niet zo dat de zaadcellen het tot de ovulatie zouden overleven. Nu heb ik wel een wat onduidelijke cyclus. Ik begin met bruinverlies een aantal dagen tot een week voor de menstruatie zou moeten komen. Soms is het meer, soms is het minder, maar na een paar dagen komt dan uiteindelijk de eigenlijke menstruatie op gang. Afgelopen zondag had ik ook weer bruinverlies, en ik baalde al vreselijk: weer dagen wachten tot het doorzet en dan nog de menstruatie door. Ik had geen verwachting van een zwangerschap. Mede doordat ik ovulatie tests gebruikt heb, maar geen ovulatie heb kunnen vinden....Maar na zondag alleen maandag nog wat vage afscheiding en daarna niks meer. Vandaar toch maar getest en tot mijn verbijstering dus positief. Ik heb dus eigenlijk geen idee wanneer de bevruchting nu plaats gevonden zou hebben en ik ben vreselijk bang dat het deze keer weer niet goed zit. Ik ben er de hele dag mee bezig, check mezelf constant op symptomen en zeg steeds tegen mezelf: het kan niet kloppen.
Na de laatste controle na de miskraam bij de gynaecoloog zei ze dat ik zodra ik weer zwanger zou zijn moest bellen voor een vroege echo. Dat wordt dus maandag bellen, ook al ben ik ook heel bang voor deze echo. en omdat ik niet goed weet hoelang ik nu zwanger ben weet ik ook niet goed voor wanneer ik die echo dan moet plannen... onzekerheid ten top!
Zijn er meer dames met deze ervaring?
hier ook
Ik heb een miskraam gehad, en was een maand erna weer zwanger. Ik was op van de zenuwen, maar het kindje is ondertussen 7 en daarna heb ik ook een dochter gehad. Veel last gehad van wat jij omschrijft, maar dus geen miskramen meer.
Het kan dus gewoon helemaal goed gaan! Sterkte, ik weet hoe zenuwslopend het is.
Ik ook
Miskraam, en 2 maanden later weer zwanger.
Hij wordt 7 eind deze maand. Het was niet de meest ontspannen zwangerschap, ik heb totdat ik regelmatig beweging voelde toch wel in de zenuwen gezeten.
wanneer echo
... is niet jouw probleem, je geeft gewoon de eerste dag van je laatste menstruatie door als je die had en anders niet. Zij moeten bepalen wanneer de echo moet zijn.
"het wordt niet meer leuk"
Ook hetzelfde gehad. Na de oudste twee keer een missed abortion en dat hakte er wel in. Toen ik daarna weer een positieve test had, zei de gynaecoloog: "Natuurlijk ben je blij dat het weer zo snel is gelukt, maar zwangerschappen worden nooit meer leuk". Hij had gelijk, die zwangerschap bleef ik toch vooral onzeker, ook na vier maanden nog, of het wel goed zou gaan. Maar het ging wel goed en na die twee missed abortions hebben we nog twee kinderen gekregen, die nu als gezonde pubers dwarsliggen 
dank
voor jullie reacties. Fijn om goede verhalen te lezen.
Jamie, je hebt natuurlijk gelijk. ik wilde vandaag bellen maar dat is door drukte op het werk niet gelukt. Nu ligt het telefoonnummer klaar en morgen in de pauze haal ik diep adem en pak de telefoon op.
Lucena, het wordt inderdaad nooit meer leuk, wat een enorme waarheid! Ik mag me al gelukkig prijzen met twee gezonde dochters. De eerste zwangerschap was het meest onbezorgd, toen kwam een missed abortion, waarna een goede zwangerschap en nu weer een missed abortion. Ik merk dat ik er nog geen vertrouwen in heb(durf te hebben?) dat het goed kan gaan. Voel me niet zwanger. Ik weet dat het een kwestie van afwachten is, maar dat valt niet mee.
afspraak gemaakt
vandaag gebeld naar het ziekenhuis en een afspraak gemaakt voor een vroege echo over 2 weken, dan zou ik ruim 6 weken zijn.
Ik vind het allemaal heel onwerkelijk. Voel me nog steeds niet echt zwanger. Ja, bij elk dingetje denk ik zou dit een kwaaltje zijn?, maar niks waarvan ik kan zeggen dat het dat ook echt is. Bij zo'n prille zwangerschap is dat natuurlijk ook heel logisch, maar toch.
Werk leidt af, evenals mijn kinderen, maar de nachten zijn lastig. Dan gaat het malen, en haal ik me van alles in het hoofd.
Ik ben niet bang voor bloedverlies, geen angst bij het billen vegen. Mijn ervaring bestaat uit missed abortions, bloed kwam bij mij pas rond week 9 of 10, en de laatste keer niet eens spontaan. Ik heb ook overwogen om nog een setje testen te halen, maar ook dat biedt een schijnzekerheid. Bij de laatste missed abortion had ik in week 8 bij de test van moeders voor moeders nog een knaltest! Terwijl het vruchtje allang niks meer deed. Er zit niks anders op dan wachten. 
Ter geruststelling
Bij de zwangerschap die misging waren bij mij de zwangerschapssymptomen veel sterker aanwezig dan bij de zwangerschap erna die wel goed afliep. Niet veel voelen zegt niet altijd iets dus.
Kleine aanvulling
Zelf vond ik dit overigens ook heel moeilijk. Omdat ik lange tijd niet veel merkte van de zwangerschap was het moeilijk vertrouwen krijgen in de goede afloop ervan.
Ginny
Allebei je laatste postings: die heb ik precies zo ervaren. Sterkte, Buikje!
dank
dank weer voor jullie reacties, volgens mij draaien dit soort blogs om herkenning. Een luisterend oor en weten dat anderen deze spanning ook mee maken/ mee gemaakt hebben. Dat is toch een steuntje in de rug.
Omdat het bij beide missed abortions rond de 5e/ 6e week mis ging heb ik het gevoel dat ik nu in een cruciale fase zit... ben nu ca. 5 weken en 3 dagen.
Wel symptomen, geen symptomen, positieve testen, het maakt allemaal niks uit voor het verloop van de zwangerschap. Toch denk ik nog steeds (kan het blijkbaar niet uitzetten): als ik maar misselijk ben, dan komt het goed:-{
Bij mijn eerste zwangerschap was ik nl. erg misselijk, bij de 1e missed abortion helemaal niet, bij de tweede goede zwangerschap was ik weer misselijk maar minder dan de 1e keer, bij de tweede missed abortion was ik heel af en toe heel vaag wat weeig. ik kan het dan ook niet uit mijn hoofd krijgen dat misselijk goed betekent. Rationeel weet ik dat het kant nog wal raakt, maar als iets eenmaal in mijn hoofd zit wil het er blijkbaar niet zo makkelijk meer uit.
ik heb inmiddels zere borsten, maar die had ik ook bij de laatste ma, en ben in de middag niet helemaal lekker, maar dat ik nu zeg echt misselijk, nee. Nog anderhalve week tot de echo. Jee, wat duurt dat nog lang. Gelukkig vandaag cursus gehad en verder gewoon werken, deze week ook naar theater, dus veel afleiding.
Afwachten
Twee keer heb ik een miskraam gehad, de tweede keer zelfs vrij laat in de 11e week. Na de eerste keer die heftig binnenkwam werd mij uitgelegd dat het toch regelmatig voorkomt en dat het vaak een aanlegkwestie is die niet helemaal goed gegaan is. Daarna meldde ik me pas na 12 weken bij de vroedvrouw om de eerste periode zo rustig mogelijk te houden. En af te wachten of het wel goedging.
Tenzij er speciale klachten zijn is medische begeleiding niet nodig.
Tja afwachten...
Dat kun je verstandelijk wel zo vinden, maar gevoelsmatig kan dat heel anders liggen.
Ik had mijn miskraam in de 13e week en ik heb daarna nog wel een week of twee zwangerschapsklachten gehad. Volgens mij heeft dat meer met je hormoonhuishouding te maken dan met hoe het vruchtje zich ontwikkeld. Daar zit natuurlijk wel een verband tussen maar dat hoeft niet een-op-een te zijn. Veel klachten betekent dus niet automatisch een betere zwangerschap en weinig klachten een minder goede zwangerschap.
Zegt het verstand....
Klachten
willen niet per definitie iets zeggen over hoe het met je zwangerschap gaat. Ik heb zelf (zwanger na IVF) totaal geen zwangerschapsklachten gehad (op wat pijnlijke borsten na).
Maakte me daar verschrikkelijk veel zorgen over tot ik het er met mijn gynaecoloog over had. Zij was er heel duidelijk over: iedere zwangerschap en iedere vrouw kent zijn eigen symptomen (of gen symptomen dus).
Bij mij was het helemaal niet gek dat ik geen symptomen had. Ik had al maanden allerlei hormonen gebruikt voor de IVF, mijn lichaam vond die zwangerschapshormonen peanuts vergeleken bij wat ik al had gespoten en geslikt
Mijn symptoomloze zwangerschap is overigens een gezonde zoon van inmiddels 10 geworden!
het ziet er goed uit!
hallo,
een kleine update:
afgelopen woensdag ben ik bij de gynaecoloog geweest voor een vroege echo. Ik was behoorlijk nerveus en op het moment dat er beeld op de monitor kon verschijnen heb ik eerst de andere kant maar opgekeken, maar algauw zei de gyn het verlossende zinnetje:
het ziet er goed uit! Ze schatte mijn termijn op 7 weken en 1 dag, iets verder dan volgens mijn eigen berekening. Beter een paar dagen vooruit, dan een paar dagen achteruit 
Wat een enorme opluchting. Over nu 2 1/2 week moet ik weer terug voor de termijnecho en combinatietest. Ik ben 38 dus niet meer de jongste...
Ik heb inmiddels ook iets meer symptomen gekregen maar het is allemaal nog goed te doen. Alleen dat op de bank in slaap vallen...
We zijn blij en opgelucht maar weten dat er nog steeds van alles kan gebeuren. Voor mijn gevoel zijn we nu wel de meest kritieke fase voorbij omdat het bij mijn missed abortions altijd al rond de 5e/ 6e week misging. Maar we houden nog even een slag om de arm, ook ter zelfbescherming. Op naar de volgende echo!
Fijn!
Ik heb nog nooit een missed abortion gehad, bij mij zijn alle miskramen gewoon spontaan los gekomen, maar ik herken het zenuwslopende van een zwangerschap.
Het blijft spannend, het wordt nooit meer vanzelfsprekend, maar je komt er doorheen. Ik heb nu 17 zwangerschappen achter de rug en 4 prachtige kinderen. Zeker de eerste maanden van iedere zwangerschap was het spannend, toen ze begonnen te bewegen werd ik een stuk rustiger.
jee!
Jee Fransien,
17 zwangerschappen! Dan is het echt heel vaak mis gegaan! Wat dapper om toch door te gaan. Ik had mezelf voorgenomen om, mocht het deze keer weer misgaan, niet voor een nieuwe poging te gaan.
Ter bescherming van mezelf en van mijn man. Tot nu toe zit het nog goed dus hopelijk hoef ik er niet meer over na te denken. Maar onze (vergeleken bij jou, slechts) 2 miskramen hebben er dusdanig in gehakt dat ik niet zeker weet of we de teleurstelling/ verdriet/ boosheid nog een keer aan zouden kunnen. Bij mij blijven de vruchtjes blijkbaar heel goed plakken, dat is op zich natuurlijk fijn, maar niet als ze zich niet verder ontwikkelen.
Wat fijn om te lezen dat je 4 prachtige kinderen hebt, toch zoveel moois. Ik hoop dat ons derde guppie goed blijft groeien en dat ik over een paar weken weer meer gerustgesteld ben. Ik zit nu net in week 8 en vindt het een week na de echo, waarbij overigens ook het hartje luid en duidelijk te horen was, toch wel weer spannend. Als alles maar goed blijft gaan...
veel slapen en afleiding, dan gaat de tijd gelukkig best snel.
Hartje
Bij mij waren de miskramen altijd in de 4e tot 7e week, heel vroeg dus. Iedere keer dat er een hartje te horen was, is het bij mij goed gegaan (al vertrouwde ik daar eigenlijk niet op).
even piepen
hoi,
ik kom weer even piepen. Aanstaande vrijdag staat de afspraak voor de termijnecho. Ik merk dat ik met de dag meer nerveus word hiervoor. Zou het allemaal wel goed gaan? Ook ik heb het hartje gehoord, en weet dat dat een goed begin is, maar heb toch ook erg veel moeite met vertrouwen op een verder goed verloop van de zwangerschap. Ik kijk uit naar vrijdag maar ben er tegelijk bang voor. Een beetje in de trant van: 'zalig zijn de onwetenden'. Zolang ik geen beeld/ geluid heb gehad kan het verhaal nog alle kanten op. Na de echo is het goed of niet goed. Bij optie 1 springen we een gat in de lucht, bij optie 2...
En bij goed nieuws doen we de combinatietest. Dat vind ik ook best een ding. Weet je net dat je zwangerschap goed zit, ga je kijken of het kind geen afwijkingen/ syndroom heeft. Kunnen we ons daar weer nerveus over maken. Want wat als de combinatietest een verhoogd risico weergeeft? Verder onderzoek/ afwachten/ eventueel zwangerschap afbreken? Hoe kun je nou zo'n beslissing nemen???
Ik loop natuurlijk op de zaken vooruit en zie leeuwen en beren die er nu nog helemaal niet zijn, maar het is toch iets om van tevoren over na te denken. Pfoe...
Wat fijn!
Adem in, adem uit...
Ik ben ook vaak genoeg nog een blokje om gegaan voor de echo, bah wat een zenuwen had ik altijd.
Weet je, je hebt het hartje gehoord, ga er gewoon vanuit dat het goed gaat. En zodra je weet dat het goed gaat wordt de nekplooi gemeten en heb je zo'n stomme bloedtest. Uit die nekplooi komt gewoon dat het goed zit en die bloedtest gaat het alleen maar bevestigen.
Gewoon in blijven geloven, niet nog meer gaan twijfelen, en blijven ademen!
Adem in, adem uit
Hartstikke spannend en dat blijft het. 't Is niet anders. Maar dat je het hartje hebt gehoord, is toch geweldig! Wat Fransien zegt: ga er gewoon vanuit dat het goed gaat. Adem in, adem uit
De gyn zei bij ons
Na het kloppende hartje met 7 weken dat het nu voor 90-95% goed zat. Niet dat ik nu meteen een resterende rustige 33 weken had (helemaal niet), maar ik geef het toch maar door....
Tis zenuwslopend hè!
Succes
Sterkte en succes
het gaat goed
De termijnecho van vrijdag was goed! Volgens de echo was ik 11 weken zwanger (nu dus 11+4).
De kleine gup was rustig aan het bewegen en alles wat er nu gezien kan worden ziet er goed uit. Ik was meteen een paar kilo's lichter
We hebben nog uitgebreid gesproken over de combinatietest en daarna bloedafname en urinetest. Nu ben ik verder gewoon onder controle van de verloskundige.
Dank weer voor jullie bemoedigende woorden, ze hebben me goed gedaan!
