Onverwacht zwanger

Hoi vaje

Allereerst gefeliciteerd!!!!
Begrijpelijk dat je in de stress schiet maar je hebt nog even on alles te laten bezinken en landen..
Kleertjes komen vast vanzelf weer in zakken je huis in, veel mensen om je heen hebben vast weer wat terug te geven/ uit te delen.
Wiegje kun je boven je voeteneind ophangen eventueel..
De eerste weken zul je hulp nodig hebben met brengen en halen van school, je kids kunnen misschien vaker bij vriendjes en vriendinnetjes eten? Als je zelf weer mobiel bent,slaapt of ligt je kindje in de wandelwagen en kan zo mee met brengen en halen (als het loopbaar is).
Voordeel van de eigen zaak is de vrijheid on je tijd in te delen..

Kun je hier iets mee?
Bijzonder hoor, ik droom nog van een 3e

Groetjes vertigo

app-sent

Vaje

Van harte gefeliciteerd.

De meeste praktische problemen lossen zich wel min of meer vanzelf op. En zeker als ze klein zijn, zijn die clubjes eigenlijk helemaal niet zo'n probleem. In de maxi-cosy en dan kunnen ze overal slapen.

Het wordt wat ingewikkelder als ze middagdutjes en zo gaan doen. Mijn oudste was wat ouder, dus die heb ik weleens babyfoondienst gegeven en ik heb flink geinvesteerd in een goede verstandhouding met de buurvrouw. Jongste is nu ruim 3 en nu wordt het alweer wat makkelijker.

Vaje

Van harte gefeliciteerd!
En dan komt er ineens wel heel veel op je af inderdaad! Het lijkt me in ieder geval logisch dat het je nu even duizelt... dat zal vast grotendeels vanzelf wel overgaan.
Hier is er net een derde, wel gepland maar ik herken ook wel veel van je praktische kwesties. Onze slaapkamer is gelukkig groot genoeg voor een babybed maar een extra kamer is er ook niet dus baby gaat straks bij zijn zus op de kamer slapen. En op het moment ziet het er naar uit dat we niet snel kunnen/willen verhuizen dus het blijft passen en meten de komende jaren.
De oudste twee zijn hier ook 4 en 7, maar doen nog niet zo erg veel aan clubjes, dat scheelt wel. Toch blijft er aardig wat haal- en brengerij over, maar ik krijg regelmatig spontaan aangeboden dat de kinderen wel thuis gebracht worden, van vriendjes bijvoorbeeld. In jouw geval zal dat misschien iets moeilijker zijn omdat jij nu de hulp-rol hebt... als mensen niet vanzelf doorhebben dat ze je minder kunnen belasten moet je dat wel zelf zeggen hoor! Bij sommige mensen werkt alleen een duidelijk nee.
Wat overigens ook nog zo is, als die baby er eenmaal is ben je heel gauw grotendeels vergeten hoe makkelijk je leven was of had kunnen zijn dan is al dat gesleep gewoon je nieuwe realiteit.
Verder merk ik dat man hier vrij weinig met de baby doet, en dat ik dat dit keer veel minder erg vind dan de vorige keren. Dat komt grotendeels omdat ik zie dat hij het evengoed ook druk heeft, met werk en de oudste twee, maar ook omdat het meer mijn idee was dat er nog een baby zou komen... het achterliggende gevoel van tevredenheid dat ik daarover heb, helpt me heel erg - niet alleen hierbij maar bij alle dingen die er zwaar aan zijn op het moment (de lange dagen, het geprop in de woning, etc). Als het je overkomt, zoals bij jou, lijkt me dat een stuk lastiger! Maar misschien kun je toch zo'n soort knop vinden naar dat achterliggende gevoel, ik hoop het. Ik ben in elk geval erg gelukkig ermee op het moment .

Oja nog wat ideetjes

Misschien past een co-sleeper wel? Die zijn een stuk kleiner dan zo'n heel babybed. Anders lijkt zo'n nok-wieg me inderdaad erg leuk! Hier hebben de oudste twee trouwens nog heel lang een kamer gedeeld, wij hadden altijd nog een werkkamer tot de 3e kwam. Dus het idee dat elk kind altijd een eigen kamer zou hebben was er hier al niet, dat helpt misschien.
En ik heb met dit kind voor het eerst een draagdoek aangeschaft, en dat vind ik heerlijk. Hoewel hij het niet zo vaak nodig heeft, is het soms toch heel handig om even beide handen vrij te hebben daardoor! En met halen en brengen vind ik het ook vaak handiger dan die logge kinderwagen.
En sterkte met de reactie van je schoonouders, ik hoop dat het zal meevallen!

Vaje

Het komt goed. Hier heb ik 4 kinderen op 2 slaapkamers, gelukkig is er nu een dakkapel, maar de oudste twee hebben al jaren samen een kamer van 3x3 en dat is meer dan groot genoeg voor hen. De twee jongsten delen een kamer van 2x3 en dat is wel erg krap, dat wil alleen omdat er een op maat gezaagde hoogslaper is.
Wat werken betreft, investeer in de contacten met je buren, even een babyfoon achter kunnen laten bij het clubjes rijden van de oudsten is echt een uitkomst. Ga andere sportclubmoeders polsen of er eentje dicht in de buurt woont zodat je het halen en brengen kunt verdelen. Ga kritisch kijken naar de tijden en pas desnoods aan naar tijden die wel in het gezinsschema passen (hier was dat zwemles om half 8 op de zondagochtend, dan was papa hoe dan ook niet aan het werk en kon op de andere kinderen passen). Zorg ook dat het programma van je kinderen niet te overladen vol raakt. Wij hebben zelf 4 kinderen (7, 5, net 4 en 1) en hebben een maximum van 1 sport en 1 ander ding gesteld, anders is het logistiek niet meer te behappen als je ook nog wilt dat ze lekker met andere kinderen kunnen spelen. De oudste 3 zitten op zwemmen, alle 3 op de zondagochtend dus, en de oudste 2 hebben door de weeks alleen muziekles, de oudste kan daar al zelfstandig naar toe (vlak in de buurt).
Ik hoop dat je er wat mee kan. Overigens kan het bij het kerstdiner helpen om te zeggen dat je maag de laatste tijd wat van streek is, dus dat je het bij wat matig eten en geen alcohol houdt

Tuurlijk komt het goed

Hier 5 kinderen, waarvan de laatste 2 beide verrassingen (klinkt suf, maar zo is het . Jongste 3 zitten dicht op elkaar, zijn nu 1,3 en 4. Oudste 2 zijn 13 en 10. Bij de ( geplande) komst van nummer 3 waren zij 6 en 8 en baby sleepte ik idd overal mee naar toe. Op en neer naar school, zwemlessen, tennisles etc. Ook wij hadden toen maar 3 slappkamers en baby sliep dus bij ons op de kamer. Toen ze een half jaar oud was zijn we verhuisd, maar wilde ik haar gewoon nog bij ons op de kamer houden. Een week na de verhuizing echter ontdekten we dat de 4e onderweg was en heb ik haar heel snel uit de wieg gehaald en in haar eigen kamer gelegd. Maar dit was voornamelijk vanwege het psychische element, zwanger terwijl er nog een kind in de wieg naast me lag lag klopte voor mijn gevoel niet...

En nu hebben we dus 3 kleintjes en 2 grotere. Oudste redt zich wel, gaat overal zelfstandig heen. 10 jarige is wat lastiger, want ook PDD NOS, dus wat kwetsbaarder. Zij rijdt echter veel mee met ouders van vriendinnnen met sport, omdat ik altijd wel iemand heb die net slaapt ed. Ik krijg veel hulp van de ouders van vrienden van de kinderen, mensen denken ook vanzelf al met me mee. En idd 1 sport per kind, want anders blijf ik heen en wees scheuren en plannen, ook financieel wordt het me dan te gortig. Voordeel van een baby met oudere kinderen is dat ze ook wel wat kunnen helpen. nu ziijn die van jou 4 en 7, maar even een speentje aangeven, even knuffelen terwijl jij naar de WC kan etc kan dan ook al prima. Hier helpt de 4 jarige ook spontaan, als jongste huilt in bed, gaat zij wel eens naar hem toe om hem een aai over zijn bol te geven.

Het leuke bij nummer 3 vond ik dat het ook weer een beetje voelde als een eerste kind. Andere 2 zaten overdag op school, dus in mijn kraamtijd kon ik heerlijk tutten met mijn baby en in de weken verlof voor de geboorte lekker in de middag slapen.

En die spullen hadden wij zo verzameld, bij nummer 5 was hier ook alles net weg. Maar een rondje vrienden, Marktplaats en kringloop en alles was er weer. Kleding krijgen we uit alle hoeken, ik koop bijna nooit wat voor die jongste 3!

Enne: gefeliciteerd!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Asa

Hoi Asa,

Wat fijn zeg, je reactie. Bedankt!!

Ik hoop dat er voor / bij mij ook spontane 'hulpacties' zullen komen voor de kinderen. Vooral onze oudste is erg sociaal en heeft vrijwel elke dag (als ze geen sport heeft) afspraakjes staan. Normaal is het hier altijd zoete inval en kunnen vriendjes of vriendinnetjes altijd spontaan mee blijven eten en in het weekend blijven logeren. Dat zal straks anders worden denk ik, zal mijn handen volhebben aan mijn eigen drietal Ik hoop maar dat mijn kinderen (en hun vriendjes en vriendinnetjes) daar begrip voor zullen hebben.

Mijn man zal ook veel minder met de baby doen dan bij de oudere kinderen het geval was. Sowieso heeft hij niet zo veel met baby's, maar in het verleden werkte ik buitenshuis en 'moest' hij dus wel. Nu werkt hij buitenshuis en zal de zorg dus op mij terecht komen. In principe vind ik dat niet erg, want ik ben een baby-mens

Dat knopje waar je over schrijft, waar zit dat ergens? haha. Ik hoop dat ik de knop t.z.t. ook om kan zetten en vooral niet vergeet te genieten, want dit is nu echt onze laatste baby.

Ik ga me eens orienteren op een co-sleeper.... Al is het maar voor mijn eigen gemoedsrust, dat ik weet welke opties er zijn.

Nogmaals bedankt voor je reactie en voor het meedenken!

Grtjs, Vaje

Fransien

Het voelt heel fijn om als eerste zinnetje te lezen "Het komt goed". Naar dat soort woorden ben ik op zoek! Dank!!

En je hebt gelijk hoor, ook met beperkte ruimte worden kinderen groot en hebben ze een gelukkige jeugd. Ik hoop alleen niet dat de oudste 2 het als een 'opoffering' voelen dat ze bepaalde dingen moet inleveren. Maar goed, ook dat hoort bij het leven natuurlijk.

Ik zal de komende weken eens een lijstje maken met de 'verplichte' activiteiten en de tijden hiervan. Wellicht kan er inderdaad hier en daar een aanpassing worden gedaan zodat ik niet met de hele bups op sleeptouw naar zwemles e.d. hoef.

De babyfoon zal ik vast wel ergens kwijtkunnen in de buurt (evenals de baby zelf denk ik haha). Maar met borstvoeding zit je toch 'vast' aan je baby, die heeft nu eenmaal honger wanneer hij/zij honger heeft. We hebben maar 1 auto, dus ik zal fietsend op pad moeten wat toch wat langer duurt.

Maar, ik heb ooit de tip gelezen (volgens mij toen mijn 2e babywas) om altijd 1 gekolfd flesje in de koelkast te hebben, en als deze op het punt staat te 'bederven' de geven en die voeding dan weer af te kolven en in de koelkast te zetten. Zo gaan we dat maar doen.

Goede tip w.b. het kerstdiner! Zoiets heb ik vorig weekend bij mijn verjaardag en een andere verjaardag ook al toegepast. Maar hopen dat men geen argwaan krijgt

Grtjs, Vaje

Risama

Hoi Risama,

Zo, het verrasingselement is jou dus wel bekend Fijn dat er op dat punt ook herkenning is!

Wat me vooral goed doet in jouw posting, is dat je schrijft dat hulp / meedenken vanuit de omgeving vaak vanzelf gaat. Ik hoop zo dat dit hier ook gebeurt! Zeker omdat mijn omgeving nu de nadelen gaat ondervinden (ik ben immers veelal de hulp-gever), dat gaat nu wegvallen en zij krijgen er hulpvragen voor terug. Ben erg benieuwd naar hoe dat gaat uitpakken.

Wat je zegt over dat deze derde een soort van als 'eerste' gaat voelen, is ook mooi! Inderdaad, als de oudste 2 op school zitten, heb ik alle tijd om lekker aan te tuttebellen met de baby. Dat was toen mijn 2e werd geboren wel anders, toen er nog een peuter van 2,5 rond liep

Mijn oudste is een erg zorgzaam typje, en is dol op baby's en kleine kinderen. Ik denk dat zij het fantastisch zal vinden om mij te helpen in de zorg voor de derde. Mijn (nu nog) jongste zal het zwaarder krijgen denk ik. Dat is een echt moederskindje en wordt graag vertroeteld en verwend met aandacht en kroeltjes. Gelukkig heb ik daar nog genoeg van op voorraad, maar het zal voor hem wennen worden om de aandacht verder te delen.

Misschien kan ik eens in de week een buurvrouw charteren zodat ik om en om een paar uurtjes exlcusieve aandacht aan de oudste 2 kan schenken. Even met z'n tweetjes naar de kinderboerderij, of een boswandeling maken, of een ijsje eten, of zomaar lekker een boekje lezen... Tegen die tijd ga ik eens met de buurvrouwen en de agenda's om de tafel

Bedankt voor je reactie, het is zo fijn om te weten dat er mensen meedenken!

Grtjs, Vaje

Knopje

Ja, haha, dat schreef ik leuk op maar hoe ik dat knopje heb gevonden dit keer weet ik ook niet... (en soms na een slechte nacht ben ik het ook even kwijt!). Bij de vorige twee kinderen hielp het me op moeilijke momenten juist om te denken dat ik werd gestuurd door een kinderwens die sterker was dan ikzelf, ofwel dat ik daar de verantwoordelijkheid wat op af kon schuiven. Maar dit keer heb ik zo lang getwijfeld dat ik daar niet mee kon aankomen, en toch helpt het nu juist om te bedenken dat ik het zelf wilde (en de nadelen dus maar op de koop toe moeten).
Na twee kinderen weet ik ook dat er elke keer weer een rustiger periode komt als ze wat groter worden, dat helpt ook. En tot nu toe kwam er dan beide keren een nieuwe baby maar dat is niet het idee bij deze keer, haha.
Wat schuldgevoel betreft, tov. je andere kinderen bijvoorbeeld, als het mij zou zijn overkomen zoals bij jou, dan zou ik echt vinden dat dat niet aan de orde is, maar ik ben dan ook niet zo goed in schuldgevoel. Ook nu heb ik er weinig last van, terwijl ik best zie dat de oudste twee aardig wat moeten inleveren. Beter dan zijzelf overigens, want ze zijn dol op hun broertje! Dat hoop ik voor jou ook. Overigens maken ze wel heel veel ruzie met elkaar... (geliefd strijdobject is het babybroertje ) dus dan zou ik daar alsnog achteraf een schuldgevoel over moeten hebben wellicht, kortom er is eigenlijk geen beginnen aan.
Wat de omgeving betreft, ik denk wel dat je sommige mensen een handje zal moeten helpen om de switch van geholpene naar helper te maken . Ik was hier al degene met het jongste tweede kind, en ik zat al nooit zo in de hulprol, dus hier was het wat makkelijker. Mijn ervaring is ook dat expliciet vragen helpt, bijvoorbeeld bij een gelegenheid dat je echt oppas nodig hebt. Overigens probeer ik nu wel alweer te doen wat in mijn vermogen ligt, het moet ook niet te scheef worden.

Cadeautje

Echt, de derde valt zo reuze mee hier! Ze is echt een cadeautje. Ze gaat gewoon lekker overal mee naar toe, is supergemakkelijk, altijd even vrolijk als ik haar uit haar bed pluk om een van de oudere (5 en 3) op te halen. (Ik doe ook bijna alles lopend).

Ze is ondertussen 8 maanden, en ik ben elke dag aan het genieten.

Een cosleeper hadden wij ook trouwens. Kleren heb ik allemaal gekregen van mensen om me heen (de oudste 2 zijn jongens...), hulp heb ik niet veel, maar heb ik ook niet echt nodig. Er is wel aangeboden hoor, maar het lukte me eigenlijk allemaal prima.

Dus stop met piekeren en ga lekker genieten! Gefeliciteerd!

Vaje

" En je hebt gelijk hoor, ook met beperkte ruimte worden kinderen groot en hebben ze een gelukkige jeugd. Ik hoop alleen niet dat de oudste 2 het als een 'opoffering' voelen dat ze bepaalde dingen moet inleveren. Maar goed, ook dat hoort bij het leven natuurlijk.

Ik zal de komende weken eens een lijstje maken met de 'verplichte' activiteiten en de tijden hiervan. Wellicht kan er inderdaad hier en daar een aanpassing worden gedaan zodat ik niet met de hele bups op sleeptouw naar zwemles e.d. hoef. "

Daar groei je vanzelf in, en dat gaat waarschijnlijk zo geleidelijk dat je oudste kinderen het verschil niet eens zullen merken.
Toen onze jongste geboren werd zat onze oudste op voetbal (2x per week trainen en 1x per week wedstrijd zonder rijschema) en onze dochter op zwemles en dansles. En bovendien deden ze allebei nog wel eens van die losse cursusjes (10 weken snowboardles), extra activiteit op de bso, etc. Ik deed daar voorheen nooit zo moeilijk over.

In loop der tijd ben ik dat echter steeds een beetje meer gaan afstoten en minderen. Oudste gaat tegenwoordig zelfstandig naar zijn trainingen en hij zit op een andere sport waar wel een rijschema is (en dat is wel een gelukkig toeval hoor, geen bewuste keuze), de zwemles is afgelopen en de extra dingetjes doe ik niet zo vaak meer. Bovendien zijn de oudste twee nu groter en hebben nu ook andere behoeftes. En trainen vaak 's avonds, als man ook thuis is.
Verder zet ik mijn man ook meer in. Ik heb mijn eigen leven dus makkelijker gemaakt. Daar heb ik niet bewust voor gekozen, maar dat is vanzelf zo gegroeid omdat ik kritischer met mijn tijd omga. Uit lijfsbehoud dus.

Wat Risama (?) schreef, het genieten van de jongste terwijl de oudste twee op school zitten, vind ik zooooo herkenbaar. Ik geniet daar nog steeds heel erg van. Het is inderdaad weer net als of het mijn eerste kind is. Ik doe alles nog een keer over, maar dan nu "goed". In ieder geval veel bewuster. Wat dat betreft is jongste echt ons cadeautje.

Asa, dc en rosase

Wederom dank voor de reacties!

Ik heb niet veel tijd om uitgebreid te reageren (de welebekende Kerststress heeft in huize Vaje zijn intrede gedaan), maar wil wel even een blijk van waardering geven.

Asa: Ik ben helaas een ster in mezelf een schuldgevoel aanpraten. Maar wat je zegt, het overkomt ons nu eenmaal. Het is zoals het is, en mijn zoals mijn wijze oma altijd zegt" "kinderen worden van lucht en liefde groot". Beide heb ik in overvloed, dus dat moet goedkomen haha.

dc: Wat hoop ik dat onze derde net zo'n makkelijk en vrolijk kindje wordt als jullie cadeautje. De eerste twee waren uiterst gemakkelijk, dus als deze baby op zijn zus en broer lijkt, mag ik best wat hoop hebben.

Rosase: Ik ga erop vertrouwen dat hier de schema's zichzelf ook wat gaan vergemakkelijken. Mijn man kan ik niet inzetten (die is simpelweg altijd op de zaak behalve 's nachts haha). Maar wat 'losse activiteiten' op een laag pitje zetten gaat zeker lukken. Dat maak ik wel weer goed door een extra lading knutselspullen in huis te halen haha.

Ik ga gauw verder met de Kerstvoorbereidingen. Iedereen superbedankt voor de reacties, ik word er echt rustiger van in mijn hoofd (eb vannacht vrijwel de hele nacht doorgeslapen, jippie!).

Iedereen fijne dagen gewenst!

Vaje