Onbedoeld zwanger, weet het even niet
Mijn man en ik zijn al wat ouder (Ik 40 en hij 51) en tevreden met onze 2 kinderen van 3 en 6 jaar. Geen kinderwens meer, alle babyspullen net de deur uit gedaan. Nu hebben we in de vakantie 1x onbeschermde seks gehad. Eindelijk weer, want na de laatste bevalling was ons beider libido naar 0 gezakt. Gelijk na de vakantie had ik een lis behandeling ivm afwijkend uitstrijkje (pap3). Dat is nu 2 weken geleden. Dat bloedt nog steeds een beetje na, maar mijn menstruatie had vorige week moeten zijn en dat is altijd heel veel. Dus net een test gedaan en ja hoor, 2 streepjes....
Zit nog een beetje in ontkenning, man weet het nog niet, en ik zie allemaal beren op de weg. Maar abortus... Weet niet of ik dat kan.
Zijn er meer die op latere leeftijd nog een 'onbedoeld' kindje hebben gekregen? Of juist voor abortus hebben gekozen?
Ervaringen van anderen helpt vast om mijn eigen situatie te relativeren.
Kun je het probleem dat je ziet met abortus voor jezelf rationaliseren, want uit bericht lees ik geen redenen waarom je het kindje zou willen houden, behalve dat het ongelukje nou eenmaal gebeurd is.
Het is ok om het niet meer te willen
Patatje15 schreef op 07-09-2021 om 16:06:
Kun je het probleem dat je ziet met abortus voor jezelf rationaliseren, want uit bericht lees ik geen redenen waarom je het kindje zou willen houden, behalve dat het ongelukje nou eenmaal gebeurt is.
Het is ok om het niet meer te willen
Dit. Beter geen kindje dan een ongewenst kindje. (dit staat er wat harder dan ik het bedoel overigens).
Misschien ben je nog op tijd voor een overtijdbehandeling of het zetten van een koperspiraal?
40 is ouder maar niet stokoud. Verder zijn je andere kinderen ook nog geen pubers dus qua levensfase zou een kind ook niet heel erg wennen zijn. Wil je écht niet dan is de keus snel gemaakt maar laat het even bezinken. Praat erover met je man. En maak samen een weloverwogen beslissing.
Zet m op!
Geen antwoord op je vragen, maar als man zou ik dit liefst zo snel mogelijk willen weten, alvorens mijn partner op eigen houtje alles al afgewogen heeft en mij voor een voldongen feit plaatst.
@Valdemar: ben ik het mee eens, maar mijn man is net naar het buitenland voor 3 dagen ivm crematie dus die wil ik nu even niet belasten met dit (over de telefoon) tot hij er vrijdag weer is.
Moest het even van me af schrijven, neem zeker geen beslissing vóór we het samen hebben besproken. Denk alleen niet dat hij heel gelukkig wordt van dit nieuws, maar dat merk ik vrijdag wel
Ik zou het eerst delen met je man. Hij is tenslotte de vader van het kind. Natuurlijk moet jij de zwangerschap door en het kind baren maar je staat er niet alleen voor. Ik snap dat je je rot schrikt van een onbedoelde zwangerschap. Ik zelf ben bevallen toen ik 41 was maar dat was een gewenste zwangerschap. Mijn moeder heeft op haar 39e nog een kind gekregen, wat niet gepland was, degene die daarboven zat was 15 jaar! ouder. Na de aanvankelijke ( grote!) schrik/verbazing vonden mijn ouders het ook wel weer leuk en waren ze blij ( maar voor hen was abortus geen optie dus dan sta je er wellicht anders in) Uiteindelijk is het allemaal erg meegevallen ( zwangerschap, bevalling en opgroeien) en zijn zij en ook mijn andere broer en ik erg blij dat we nog een jongere zoon/broer hebben. Ze zijn er jong door gebleven.
Maar ja ieders gezondheid en draagkracht is weer anders, hoe zijn je zwangerschappen en bevallingen geweest, heb je kinderen die makkelijk zijn of een speciale aanpak behoeven etc. Dus uiteindelijk moet je het zelf beslissen, en dat zijn geen gemakkelijke keuzes 
Míjn eerste reactie zou zijn dat het voor je andere kinderen ook wel weer heel leuk is om met z'n drieeën op te groeien zeker omdat jullie al wat oudere ouders zijn. ( wij ook hoor dus wij zijn ook blij dat we er uiteindelijk twee hebben gekregen)
Ik vind het ook lastig om te snel te zeggen "beter geen kind dan een ongewenst kind" want ja wat is ongewenst.( komt het bijv door de situatie dat het kind ongewenst is en zo ja kun je daar dan nog iets aan doen bijvoorbeeld te krappe behuizing, maar een zwakke gezondheid los je dan natuurlijk niet zo maar op).en hoe lang is iets ongewenst.( Ik bedoel is het nog ongewenst nadat je wat rustiger bent geworden en met je man hebt gesproken en je alles een beetje op een rijtje hebt gezet) Daar moet je zelf een antwoord op vinden. Probeer heel duidelijk te krijgen wat de grootste problemen/bezwaren zijn en kijk naar welke kant de weegschaal doorslaat.
Sterkte met het nemen van de beslissing.
Neem sowieso geen enkele beslissing tot man op de hoogte is én tot hij dit ook heeft kunnen laten bezinken.
Want jij weet dit vandaag en gaat 3 dagen vol nadenken en twijfelen tegemoet.
Maar hij krijgt dit pas vrijdag op zijn bord. En heeft ook recht op tijd om te beslissen.
Je kan ook zeggen dat het blijkbaar zo moest zijn. Jaren geen libido, 1 keer wel, 1 keer onbeschermde seks en gelijk zwanger ...
Marty1984 schreef op 07-09-2021 om 16:58:
Je kan ook zeggen dat het blijkbaar zo moest zijn. Jaren geen libido, 1 keer wel, 1 keer onbeschermde seks en gelijk zwanger ...
Ach, daar heeft zij nu toch niks aan?
Ik zou het wat rationeler benaderen. Er is niks mis met een ongewenste zwangerschap afbreken, hoe oud je ook bent. Dat is heus een optie als jullie samen concluderen dat jullie gezin echt compleet is in de huidige samenstelling.
Marty1984 schreef op 07-09-2021 om 16:58:
Je kan ook zeggen dat het blijkbaar zo moest zijn. Jaren geen libido, 1 keer wel, 1 keer onbeschermde seks en gelijk zwanger ...
Zo kun je het (willen) zien. Ik zie het meer als een toevalstreffer. Ik vind beslist niet dat alle onbedoelde zwangerschappen "zo moesten zijn"..
Je mag gewoon besluiten dat je dit kind niet wil, daar hoeven geen zware redenen voor te zijn als moeilijke bevallingen of kinderen met een speciale gebruiksaanwijzing.
En je mag ook gewoon geen schuldgevoel hebben over een abortus. Ik draag de mogelijkheid maar even aan.
Als abortus voor jou een heel beladen iets is, dan wil ik daar niets aan afdoen, begrijp me niet verkeerd. Maar omdat andere mensen daar zwaar aan tillen hoef jij daar niet zwaar aan te tillen, wil ik maar zeggen. Overigens, de "abortuspil" is waarschijnlijk een optie, als ik het zo lees.
Sterkte ermee
Temet
Jullie kinderen zijn nog jong, dus een baby erbij is helemaal niet gek. Ik zou er niet over hoeven nadenken. Leuk juist.
Temet schreef op 07-09-2021 om 17:20:
Je mag gewoon besluiten dat je dit kind niet wil, daar hoeven geen zware redenen voor te zijn als moeilijke bevallingen of kinderen met een speciale gebruiksaanwijzing.
En je mag ook gewoon geen schuldgevoel hebben over een abortus. Ik draag de mogelijkheid maar even aan.
Als abortus voor jou een heel beladen iets is, dan wil ik daar niets aan afdoen, begrijp me niet verkeerd. Maar omdat andere mensen daar zwaar aan tillen hoef jij daar niet zwaar aan te tillen, wil ik maar zeggen. Overigens, de "abortuspil" is waarschijnlijk een optie, als ik het zo lees.
Sterkte ermee
Temet
Ja natuurlijk Temet. Maar blijkbaar kan zij dit niet 'gewoon'' besluiten nu want anders was dit geen vraag. En op fora's krijg je nu eenmaal diverse antwoorden. Ik zou het oplossen door een soort weegschaal afweging te maken maar iedereen is anders dat maakt het ook zo lastig. Nog wel een idee is om op de site van de FIOM te kijken zij hebben veel expertise, en ze begeleiden echt niet alleen maar alleenstaande vrouwen of tieners. Als je klikt op de link kun je helemaal naar onderen scrollen daar vind je een rijtje tips die je kunnen helpen
https://fiom.nl/ongewenst-zwanger/zwanger-wat-nu/hoe-kom-je-tot-besluit
Niet op latere leeftijd, maar ongeveer anderhalf jaar geleden stond ik voor dezelfde keuze, met al twee kinderen op ongeveer dezelfde leeftijd als die van jullie. Wij zijn ervoor gegaan, onze jongste is nu tien maanden. Eerlijk is eerlijk, ik vind het vaak retezwaar (maar ik heb sowieso weinig met de babytijd), maar ik zou hem niet willen missen. 
Sterkte met de beslissing, er is geen goed of fout. 
Micchan schreef op 07-09-2021 om 17:49:
Niet op latere leeftijd, maar ongeveer anderhalf jaar geleden stond ik voor dezelfde keuze, met al twee kinderen op ongeveer dezelfde leeftijd als die van jullie. Wij zijn ervoor gegaan, onze jongste is nu tien maanden. Eerlijk is eerlijk, ik vind het vaak retezwaar (maar ik heb sowieso weinig met de babytijd), maar ik zou hem niet willen missen.
Sterkte met de beslissing, er is geen goed of fout.
Hier ook al twee kinderen en ongepland zwanger. Ook nog geen twee jaar geleden. Wij zijn wel voor abortus gegaan en daarna heeft man zich laten steriliseren. Het was soms moeilijk om te accepteren dat er hiermee wel echt een hoofdstuk afsloten, maar tot de dag van vandaag geen spijt gehad.
Ik zeg dit niet om het verhaal van Micchan onderuit te halen, maar juist omdat onze verhalen zo haaks op elkaar staan vond ik het mooi ze naast elkaar te zetten.
Zo zie je twee kanten van het spectrum die goed uitpakken, omdat we hebben gedaan wat voor óns goed was. Er is geen verkeerde keuze, zolang het júllie keuze is.
Heel veel sterkte de komende dagen en hopelijk komen jij en je man er samen uit
