Onbedoeld zwanger
Hi there mommy’s & daddy’s, ik heb jullie advies nodig. Ik weet niet waar ik moet beginnen.
Ik ben 25 jaar en ben nu 5 weken zwanger. Nog heel pril allemaal. Ik ben er vorige week achtergekomen. Ik zit in een relatie van 6 jaar. Ik woon nog wel thuis en mijn vriend ook. Nu is het zo ik heb mijn vriend 2 dagen geleden verteld dat ik zwanger ben en nu hoor ik niks meer van hem. Ik snap dat het even bezinken is en je tijd nodig hebt om na te denken. Maar twee dagen helemaal niks zeggen, geen eens vragen hoe het met me gaat, helemaal niks. Ik weet nu niet precies wat ik moet doen. Ik weet namelijk ook nog niet of ik het kindje wil houden of niet en wil dit graag bespreken met hem. Moet ik hem zijn tijd geven en afwachten tot hij mij benadert of moet ik zelf die initiatief nemen en mijn trots even opzij zetten. Normaal gesproken weet ik altijd wel wat ik moet doen, maar nu loop ik even vast.
Wat een vervelende situatie voor je. Mijn advies zou zijn om je trots opzij te zetten en hem te benaderen. Je bent al 6 jaar bij elkaar schrijf je, dat soort dingen spelen nu niet in mijn ogen. Hoe langer je wacht, hoe minder keuze je hebt.
Ik zeg niet dat je een abortus moet laten uitvoeren, maar het is wel handig te beseffen dat een overtijdbehandeling tot ongeveer 6 weken uitgevoerd kan worden. Mocht je dat willen, dan moet je dus zo snel mogelijk met je vriend gaan praten. Ook het FIOM en Siriz kun je (anoniem) bellen/contacten, zij kunnen je ook op weg helpen wat je keuze ook gaat zijn.
Sterkte!
Je bent zwanger, onbedoeld. Dat betekent dat er een hoop belangrijke beslissingen op jullie af komen. Het vrijblijvende is er nu wel even van af, nu gaat het er echt om.
Als je aan het daten bent, dan kun je iemand zijn tijd geven en wil je niet te eager en afhankelijk overkomen. Dat snap ik. En een zwangerschap kan ook iets zijn dat hij ook even moet laten bezinken. Dat snap ik ook. Maar dit is geen daten, dit is een serieuze situatie in een serieuze relatie en na twee dagen mag je echt wel verwachten dat hij reageert. Hij moet hier als een volwassene op kunnen reageren. Want als je een kind krijgt heb je hem ook nodig voor support en hulp. Dan heb je niks aan een kerel die zich terugtrekt omdat het hem teveel wordt.
Dus ja, neem dat initiatief en zeg dat je met hem wil praten. Het gaat hier niet om trots.
Wat klote dat hij je nu negeert. Hebben jullie in die 6 jaar samen nooit besproken 'wat als...?'?
Ga bij hem langs en praat er over, dus niet via de app of telefonisch, maar echt met elkaar praten.
En bel het Fiom voor een luisterend oor en eventueel advies.
Wat zei hij dan toen je het hem vertelde? Of heb je dit via de app gedaan? Eerlijk gezegd, zou ik dat heel vreemd vinden, om zulk gevoelig nieuws via de app te sturen. Als dat toch zo gegaan is, zou ik zeggen: doe het zelf over. Bel hem en zeg hem dat je hem wil zien om erover te praten.
Serieus
Wat je moet doen? Ga heen en zeg en nu
Wat wil jij vriend ???
De beslissing of je het kind zult houden of niet zult houden, vooral niet laten afhangen van zo'n zak patat... (is mijn ongezouten mening).
Welkom op één van die momenten binnen je relatie dat je - na een tijd - kan zien wat je partner waard is. En of jullie samen 85 worden of niet.
Maar ik snap anderzijds wel dat hij zich de leplazarus is geschrokken en een paar dagen tijd nodig heeft om dit te verwerken.
Als je dan toch moet wachten zou ik op dit moment eerst al mijn eigen standpunt bepalen. Wat wil jij? Wat kan je aan? Wat is er financieel mogelijk? Hoe zit het met je netwerk?
Dat hij geschrokken is snap ik, dat hij je 2 dagen negeert totaal niet. Je weet wel meteen hoe hij op lastige zaken reageert (en daar zou ik zelf mijn conclusies aan verbindenden).
Ga eens in gesprek met het FIOM zou ik zeggen. Die kunnen waarvoor ook al helpen je eigen gedachten wat meer op een rijtje te zetten. (Niet met Siriz, dat is een organisatie met een christelijke achtergrond en niet neutraal.)
Succes!
Ik vind zijn reactie (of eigenlijk geen reactie) heel bijzonder. Kunnen jullie verder wel goed praten?
Ik zou me niet bezig gaan houden met dingen als trots. Je wil hier neem ik aan samen een beslissing over nemen en samen over praten. Als je door wil met de relatie dan is dit een heel belangrijk punt in jullie leven. Steunt hij je ongeacht welke keuzes jullie maken, staat hij achter je, gaat hij met je mee om informatie op te halen.
Een relatie van zes jaar, ....dan heb je het natuurlijk allang gehad over al dan niet geboortebeperking. Komaan zeg, doe eens even volwassen allebei.
Marty1984 schreef op 10-02-2023 om 16:50:
Welkom op één van die momenten binnen je relatie dat je - na een tijd - kan zien wat je partner waard is. En of jullie samen 85 worden of niet.
Maar ik snap anderzijds wel dat hij zich de leplazarus is geschrokken en een paar dagen tijd nodig heeft om dit te verwerken.Als je dan toch moet wachten zou ik op dit moment eerst al mijn eigen standpunt bepalen. Wat wil jij? Wat kan je aan? Wat is er financieel mogelijk? Hoe zit het met je netwerk?
Dankjewel voor je wijze woorden. Ja dat klopt zeker. Dit laat zien wat ik eigenlijk van hem kan verwachten. Hij heeft inmiddels zelf contact opgenomen met me en doet apart genoeg heel normaal en lief tegen me, maar heeft nog niks gezegd over de zwangerschap. Ik ben dus voor mezelf gaan denken wil ik dit wel. Ergens in mijn hart wil ik mijn kindje houden. Ik zie het als een zegen dat ik zwanger heb mogen raken. Alleen financieel ben ik momenteel niet stabiel. Ik werk wel fulltime en heb een goed salaris, maar geen spaarpot, auto of huis. Ik weet dat mijn familie mij erin zou steunen. Ik heb ook erover nagedacht om een abortus te doen, maar telkens houd iets mij tegen om die keuze te maken. Ik zit dus nog in dubio.
Het voordeel van er op deze termijn achter komen is wel dat je nog 8 maanden de tijd hebt om je leven op orde te krijgen.
Madamecannibale schreef op 11-02-2023 om 10:35:
Het voordeel van er op deze termijn achter komen is wel dat je nog 8 maanden de tijd hebt om je leven op orde te krijgen.
Dat is zeker waar en zo denk ik er ook over. Ik weet ergens ook dat ik het zou kunnen.
Madamecannibale schreef op 10-02-2023 om 20:48:
Ik vind zijn reactie (of eigenlijk geen reactie) heel bijzonder. Kunnen jullie verder wel goed praten?
Ik zou me niet bezig gaan houden met dingen als trots. Je wil hier neem ik aan samen een beslissing over nemen en samen over praten. Als je door wil met de relatie dan is dit een heel belangrijk punt in jullie leven. Steunt hij je ongeacht welke keuzes jullie maken, staat hij achter je, gaat hij met je mee om informatie op te halen.
Ik neem dit ook zeker mee in de keuze die uiteindelijk gemaakt wordt. Dankjewel voor de advies <3.
' Ik ben dus voor mezelf gaan denken wil ik dit wel. ' Kom op, je kunt toch ook zelf het gesprek met hem hierover openen? Nu verwijt je hem iets wat je zelf niet doet. Je kunt hem toch duidelijk maken dat je erover aan het nadenken bent en dat je graag wil dat hij meedenkt en dat je graag wil weten hoe hij erover denkt?
En dan, al 6 jaar een relatie, nog thuis wonen, fulltime baan, maar geen spaargeld? Dan heb je een leuk leven gehad, tot nu toe, en je bent al 25. Als hij er ook zo voor staat zou ik dat zeker ook tot gespreksonderwerp maken, of je nu deze zwangerschap wel of niet door laat gaan. Hoe ga je ooit de verantwoordelijkheid voor je eigen leven op je nemen, eventueel, als het kan voor jullie samen, en nog eventueler voor jullie samen en een kindje? Je hebt nog heel wat stappen te maken. Ik weet niet of het verstandig is om met het laatste (het kindje) te beginnen.
Tsjor
