Kiezen tussen zwangerschap of relatie
Lieve moeders,
Ik weet me momenteel echt geen raad. Vorige week ben ik erachter gekomen dat ik ruim 8 weken zwanger ben van mijn derde kindje. Waar ik aanvankelijk aan het idee moest wennen en de zwangerschap nu omarm, staat mijn man er compleet tegenovergesteld in. Hij wil dit niet, absoluut niet en voert allerlei argumenten aan waarom hij het niet meer wil. Argumenten die ik begrijp maar die wat mij betreft oplosbaar zijn. Ik sta er positief in en heb ergens het gevoel dat het allemaal wel goed komt.
Een arbortus zou voor mij betekenen dat ik naar de kliniek moet voor een curratage en de gedachte dat ik dit kindje laat weghalen, kan me echt breken. In alles voel ik dat ik wil kiezen voor dit kindje en het wil beschermen. Tegelijkertijd betekent dit misschien wel het einde van mijn relatie... volgens m’n man ben ik een enorme egoïst en heb ik maling aan zijn zorgen en gevoel. Het doet zo’n pijn.
Voor m’n gevoel heb ik mijn keuze al gemaakt en ben ik bereid om alle consequenties te aanvaarden. Wat die ook zijn.
Heeft iemand in een vergelijkbare situatie gezeten of hebben jullie inzichten of tips die je graag me zou willen delen?
Liefs van een mama die toch een beetje in paniek is
Bij ons had nummer twee meteen nummer 3 bij zich, dus er viel niks te kiezen. We moesten er allebei wel even van slikken. De oudste was net 2. Maar ja, het leven is nu eenmaal niet altijd maakbaar. Het waren inderdaad moeilijke jaren, maar nu zijn we natuurlijk heel blij met alle drie.
Ik begrijp echt niet waarom nummer drie precies zo’n probleem is als er al twee zijn. Wat kan hij in ‘s hemelsnaam voor dringende argumenten opwerpen, die niet van het kaliber ‘er passen geen drie zitjes op de achterbank’ zijn?
Voor het behoud van je relatie zou je een eerlijk gesprek zonder oordelen moeten voeren, maar dat zou mij niet lukken.
MMcGonagall schreef op 23-06-2021 om 11:32:
Ik begrijp echt niet waarom nummer drie precies zo’n probleem is als er al twee zijn. Wat kan hij in ‘s hemelsnaam voor dringende argumenten opwerpen, die niet van het kaliber ‘er passen geen drie zitjes op de achterbank’ zijn?
Voor het behoud van je relatie zou je een eerlijk gesprek zonder oordelen moeten voeren, maar dat zou mij niet lukken.
Hoezo zou een derde geen probleem kunnen zijn als je al twee kinderen hebt? Een kind is geen hamster of een goudvis waarvan je er makkelijk een bij neemt. Voor de meeste mensen geldt dat een kind een grote verantwoordelijk met zich mee brengt.
Even wat vragen: waar was jouw man toen je zwanger raakte? Is het niet net zo goed zijn verantwoordelijkheid? Er is iets mis gegaan, het was niet de bedoeling, maar betekent dat per definitie dat jij, jullie kindje en jouw gevoel hiervoor moeten opdraaien?
Is het niet net zo egoistisch en heeft hij niet net zo veel maling aan jouw gevoel als hij van je eist dat je je kindje laat weghalen?
Denk je dat jij hem ooit kan vergeven als je dit kindje weg laat halen? Hoe zal het in dat geval verder gaan met deze relatie?
Heb je hem al verteld dat je helemaal geen maling hebt aan zijn gevoel en zijn zorgen; dat je je daar juist grote zorgen over maakt? Maar dat dat niet maakt dat je voorbij kan gaan aan jouw eigen gevoel?
Ik ben heel nieuwsgierig hoe komt het dat je ongepland zwanger bent geraakt?
Junio schreef op 24-06-2021 om 07:47:
Ik ben heel nieuwsgierig hoe komt het dat je ongepland zwanger bent geraakt?
Ik gok door seks
Het is zijn recht om het niet te willen, net zoals het jouw recht is het wel te willen. Als je het houdt, leg je dan neer bij de mogelijke gevolgen nl dat je alleen komt te staan. Als je het wegdoet wordt je relatie mogelijks nooit meer hetzelfde. Is je man ontevreden sinds er kinderen zijn bv door minder seks, spontaan plezier...?
Ik heb makkelijk praten, maar ik ben hier nogal rechtlijnig in. Altijd geweest. Ik had me door niemand tot abortus laten dwingen. Alleen een medische reden had me kunnen overhalen. Maar verder? Wil je het niet? Jammer dan. Ook niet om de relatie te redden dus.
Jeetje hij was er zelf bij toch, Er bestaat natuurlijk een kans op zwangerschap, anders had hij zich maar moeten laten steriliseren. Ik vind dat de vrouw hier alleen wat over te zeggen heeft, niemand anders bepaalt over jouw lichaam. Hij heeft vervolgens de keuze om het te accepteren of niet. Wat rot zeg voor jou, hopelijk kan hij fijner reageren als hij van de schrik bekomen is.
Hoe gaat het met je, TO? Wat een ontzettend moeilijke tijd heb je doorgemaakt.
Ixia. schreef op 27-06-2021 om 16:04:
Ik heb makkelijk praten, maar ik ben hier nogal rechtlijnig in. Altijd geweest. Ik had me door niemand tot abortus laten dwingen. Alleen een medische reden had me kunnen overhalen. Maar verder? Wil je het niet? Jammer dan. Ook niet om de relatie te redden dus.
En dan ook alleen opvoeden zonder financieele steun neem ik aan?
wat is het beste voor je 2 kindjes? En wat is het beste voor dit kindje?
Hoe kon dit gebeuren? Gebruiken jullie geen anti conceptie middelen? Als je man echt geen kinderen meer wil, dan moet hij zich laten steriliseren. Heeft hij daar al een afspraak voor gemaakt.
Nu een beetje laat, maar als ik jouw man was, dan zou ik toch echt zelf actie ondernemen.
Hoe is het nog TO?
To, hoe gaat het nu...?
