Keuze 20-weken echo

Klakkeloos aangenomen

Wij hebben het klakkeloos aangenomen. Ik vond het een prettige manier (want veilig voor de baby en mij) om eventuele afwijkingen vast op te kunnen sporen. En natuurlijk iwst ik dat het geen garantie geeft dat de baby gezond is (en blijft), maar het was een fijn idee om sommige ernstige afwijkingen met een vrij grote zekerheid uit te kunnen sluiten. En als gebleken mocht zijn dat er wel afwijkingen waren hadden we ons daar al op voor kunnen bereiden.
Een kennis van me bleek bij de echo een kindje met ernstige schisis te hebben. Die wist dus ruim voor de geboorte al waar de beste schisisartsen in het land zaten, en had daar ook al al afspraken mee gemaakt.

Ohja

Klakkeloos dus.

Nog even: ik vond het wel heel spannend hoor, die echo. En ik vond het erg leuk om m'n kindje ene half uur lang te kunnen bekijken op de echo, maar ik was vooral blij met elke keer dat ze zei "en dat is ook in orde".

Wel

ook dus een combitest (moeten we zelf betalen). Ik kijk er ook naar uit, ik heb hem dinsdag (de echo), die met 20 weken vond ik bij dochter ook geweldig.

Wij gaan wel voor de echo

Tja, mijn hele voorgeschiedenis over combinatietest en vruchtwaterpunctie hoef ik je niet meer te vertellen, dat heb je waarschijnlijk wel meegelezen onder het draadje "keuze vruchtiewaterpunctie/echo'". Wij weten dus al zeker dat we niet bang hoeven te zijn voor de belangrijkste chromosoomafwijkingen. Alle andere afwijkingen kunnen wel ernstig zijn, maar zijn vaak medisch te verhelpen. Wij gaan dus wel voor de echo, zodat we goede medische zorg hebben op het moment van geboorte (laat het AUB niet nodig zijn).

Mijn gyn heeft over de 20-weken echo het volgende verteld:
Ze kunnen het fuctioneren van de organen controlen, zoals de nieren, het hart en nog wat dingen. Syndroom van Down, en Turner is absoluut niet uit te sluiten op een echo. Wel kunnen ze soft-markers controleren, die bij 50% van de Downs voorkomen. Dus ernstige hartafwijkingen, afwijkende lengte neusbeentje, grootte van de oortjes, lengte van het bovenbeen etc. Als ze zo'n afwijking vinden wordt de kans op een Down groter. Dit is in een behoorlijk aantal gevallen loos alarm, en kan dus een hoopp stress verzaken voor niets.
Vinden ze echter niets, dan is dat nog absoluut geen garantie dat je kind geen chromosoomafwijking heeft. De gyn zei dat in ongeveer 30% van de gevallen van een kindje met Down niets te vinden was op de echo.

Toen ik van mijn dochtertje zwanger was (4 jaar geleden) was er nog helemaal geen 20-weken echo (VK beweerde bij hoog en bij laag dat een echo een extra risico met zich meebracht, en was ook erg verbolgen toen wij zeiden dat we een 'pret'echo lieten maken). We zijn toen compleet blue naar de echo gegaan ('leuk babietje kijken'). Eenmaal daar bleek dus dat ze tijdens zo'n echo al deze belangrijke dingen kunnen controlen, en dat het woord 'pretecho' niet echt op z'n plaats was. Alles was gelukkig goed.

Ik weet dat jij bewust niet voor een combinatietest hebt gekozen, waar je ongetwijfeld goede argumenten voor hebt. Bedenk dat deze argumenten ook voor het laten maken van een echo gelden.

Sterkte met je keuze!
Kus,
Chantal

Niet klakkeloos, maar

uiteindelijk hebben we de echo wel laten doen. We hebben er van te voren heel lang over nagedacht of we het wel of niet zouden doen. Over leven en dood, zoals Mayte* schreef, wilden we ook niet beslissen. Zeker niet. Net als bij Mayte* wat ieder kind dat komen wilde welkom. De reden om het wel te doen was dat de echo informatie kon opleveren waarmee we de baby betere kansen konden geven. Vrienden van ons hadden een kindje gekregen met enorme afwijkingen. Als het bekend was geweest had vriendin in een universitair ziekenhuis moeten bevallen, zodat het kindje meteen specialistische hulp zou krijgen. Met dat in ons achterhoofd hebben we de afweging gemaakt, wetend dat we ook informatie konden krijgen die de rest van de zwangerschapp zouden overschaduwen, maar waar we niets mee zouden doen. Maar we wilden niet achteraf kunnen zeggen dat we het kindje de nodige hulp hadden ontzegd, terwijl we hadden kunnen weten dat het die hulp nodig had.
Groetjes en sterkte met de afweging,
Carolien

Chantal

De 20-weken echo en combinatietest zijn toch niet helemaal hetzelfde vind ik. Want bij de combinatietest gaat het om een eventueel vervolg met punctie, en daaraan is risico verbonden. Dat maakt het heel anders. Dan moet je gaan afwegen of je de daarmee eventueel opgespoorde afwijkingen erg genoeg vindt voor het nemen van het risico. En de afwijking waarop de kans verreweg het grootste is om op te sporen bij deze tests, is Down, dus in feite weeg je de kans op Down tegen de kans op miskraam af.
(NB. ik weet wel dat er ook andere afwijkingen zoals trisomie-18 kunnen worden opgespoord, maar het advies op punctie wordt gegeven bij een kans op chromosoomafwijking die vergelijkbaar is met de kans op miskraam. En omdat de afwijking meestal Down is, is de kans op miskraam wel veel groter dan die op de andere afwijkingen).
Dit was dus voor ons een reden om die combinatietest niet te doen, omdat ik een Down kind niet zou willen laten weghalen (dit overigens geheel zonder mening over wat anderen zouden moeten doen in dat geval) en dan vond ik het zonde van het risico. Terwijl een structurele echo met kans op snellere behandeling van bepaalde afwijkingen na de geboorte, me wel goed leek.

H@rtje

Ik schrijf hierboven dat ik de 20-weken echo heb gedaan. Inmiddels kan ik me er wel meer bij voorstellen waarom je die echo niet zou willen doen... dat komt door een draadje hier van iemand waarbij een niet met het leven te verenigen afwijking bij het kind werd vastgesteld. Inderdaad zoals Mayte schrijft, moet je dan beslissingen over leven of dood gaan nemen. En ineens ben je zwanger van een kind dat je niet kunt leren kennen, behalve in de buik. Terwijl je daarvoor nog van niets wist. Eerlijk gezegd had ik bij deze mogelijkheid minder actief stilgestaan dan bij de gedachte 'zo weten ze van te voren wat ze na de bevalling eraan kunnen doen'.

Asa

Hoi Asa,

Je schrijft hierboven: 'De 20-weken echo en combinatietest zijn toch niet helemaal hetzelfde vind ik. Want bij de combinatietest gaat het om een eventueel vervolg met punctie, en daaraan is risico verbonden.' Ik merk dat veel mensen denken dat een punctie dan verplicht is, maar dat is niet zo. Ook bij een 20-weken echo kun je het advies krijgen om een punctie te laten doen, net als bij de combinatietest. Als ze een afwijkende soft-marker vinden heb je ook het recht op een vervolgonderzoek. Zo'n punctie is, net als bij de combinatietest, uiteraard wel vrijwillig, en geen verplichting.

Bij een combinatietest krijg je een kansbereking, met evt het recht op een vervolgonderzoek. Bij een 20-weken echo krijg je in feite ook weer een 'kansberekening'. Als een soft-marker afwijkt krijg je ook te horen dat de kans op een Down groter is, en dat je recht hebt op een vervolgonderzoek. Je staat dan voor exact dezelfde keuze als bij de combinatietest: wel of geen punctie naar aanleiding van een kans.

Een combinatietest geeft alleen een kansberekening op het gebied van Down, terwijl een echo juist meer gericht is op andere afwijkingen (functioneren van organen). Als je toch niet van plan bent om een zwangerschap af te breken, zou ik niet voor een combinatietest kiezen. Dat geeft alleen maar spanning, en je hebt er dan in feite niets aan. Een echo echter kan aangeven of de organen goed functioneren, en daarmee kun je dus voor extra medische zorg zorgen als je gaat bevallen.

Zucht... gezellig he, zwanger zijn

Chantal

Wel of geen 20 wk echo

Een 20 weken echo is niet even een echo laten maken. Nee zeker geen pretecho.
Onze eerste zoon is 10 jaar geleden in mijn buik overleden.(door een slechtwerkende placenta) Daarna een dochter geboren met 27,5 wk en woog 580 gr. Bij haar een punctie ondergaan omdat ik zelf draagster ben van een chromosoomafwijking. Ook zij is draagster. Dat weten we dus nu al. Ik pas na onderzoek na de miskramen. Ben erg blij het voor haar nu al te weten.
De 20 wk echo was er in 99 nog niet.
Bij onze zoon nu 2 jaar wel een 20 wk echo gehad na de punctie. Punctie gaf ons al een goede uitslag. Toch ga je dan anders een 20 wk echo in. Veel was door de punctie natuurlijk al uitgesloten. Ik lees dat vele geen 20 wk echo willen omdat ieder kind welkom is.
Natuurlijk dat was bij ons ook. Maar ze kunnen bijv ook gelijk al een hartafwijking ontdekken. Toch goed als het van te voren al weten. Kunnen ze gelijk iets doen als de kleine geboren word.Maar misschien iedere ouder niet alle toeters en bellen uit de kast. (want mijn dochter van 27,5 wk heeft veel moeten doorstaan) Bij mijn schoonzus ontdekte ze dat haar kleine vent een niertje heeft. Toch wel heel belangrijk om te weten. Sommige dingen weten mensen liever niet. Ze kunnen dan meer onbevangen van de zwangerschap genieten. Maar de echo gaf ons echt meer rust. Ik had bij de 20 wk echo niet het idee dat ik moest kiezen tussen leven en dood. Als we een slechte uitslag hadden gekregen hadden we hier misschien iets mee gemoeten. Zonder 20 wk echo weet je het niet. Maar als het slecht was konden we denkelijk slecht van de zwangerschap genieten. Maar ik moet zeggen dat echt genieten en toch niet zo was. (na een doodgeboren kindje en een kindje dat het bijna niet zou redden) de 20 wk echo gaf ons wat vreugde tijdens deze moeizame weken.
Ik vind wel mensen die zwanger zijn niet goed weten wat een 20 wk echo inhoud. Het meer zien als pretecho en dat is het zeker niet. Er komen hierdoor denkelijk ook veel etische problemen door. En dat geeft veel discussie. Die moet samen wel aan durfen gaan.

Ik respecteer ieders keuze. Vooral als mensen er echt over nadenken en het niet klakkeloos maar doen. Want wat als de uitslag slecht is....

marion

Hoi allemaal

Bedankt voor jullie reacties.
Ik was aan het begin van de zwangerschap niet van plan om de 20 weken echo te laten doen. Maar hoe dichterbij ik bij de 20 weken kwam, hoe meer ik begon te twijfelen. Gisteren had ik een afspraak bij de vk en moest ik zeggen wat we wilden. We hebben toch voor de echo gekozen, ik wil graag weten of er momenteel een indicatie is voor een bevalling in het ziekenhuis. Ik wil achteraf niet het gevoel hebben van "had ik toch maar..."