Jammer geen natuurlijke bevalling .
Hoi,
De laatste 6 weken van mijn zwangerschap waren zwaar. Ik sliep weinig en moest veel naar zieken huis ook voor slaap prikken. Had een druk kindje in m'n buik. Mijn HB daalde rap tempo en viel flauw .
Hoop mensen dachten dat ik over dreef. Er werd besloten om met 39 weken voor een inleiding te gaan. Eenmaal in ziekenhuis kreeg ik een ballon ik moest 3 cm ontsluiting krijgen dat lukte niet helemaal .
Na 48 uur weeen had ik 3 cm. Ik mocht naar de verloskamer. Ik zou daar een infuus krijgen dat liep ook niet goed 15 keer prikken en 1 uur veder zat het infuus, mijn aderen waren kronkelig enz .
Na 6 uur kreeg ik rug weeen ik kreeg ee n ruggenprik. En dat ging ook niet helemaal oke. Ik bleef rustig. Een maal terug gingen ze voelen hoeveel ontsluiting ik had ik zat na 7 uur nog maar op 4 cm dus na de 48 uur en 7 uur infuus 1 cm. Het infuus werd ingesteld op Max 120 normaal moet je daar behoorlijk weeen van krijgen ,om 19:00 had ik nog steeds 4 cm en minder weeen. Er werd me verteld dat ik rekening moest houden met keizersnede als ik om 21:00 nog geen 6 cm .
Tranen van verdriet die waren er ik wilde altijd thuis bevallen heleboel stappen terug. Mijn weeen gingen met Max 120 helemaal weg voelde nog minder dan de harde buiken van de laatste weken. Om 21:00 gingen ze niet eens voelen ze keken naar de ctg en die zei genoeg .
Ik moest een keizer snede .
Een maal in de ok koste het ook nog moeite ze was nog niet helemaal ingedaald, maar uit eindelijk 62 uur van ellende kwam onze dochter Zoey op 4/4/2014. Tranen van geluk en een prachtig meisje. De arts zei dat mijn lichaam door uitputting de weeen niet aan konden. Tja ik kwam niet voor niets als die weken voor een slaap prik enz. Er werd duidelijk te licht over mijn klachten gedacht.
Hoe zou het nouw voelen een gewone bevalling !
Die vraag komt regelmatig door mijn hoofd samen met kraam tranen .
Ik had wel een mooie kraam tijd en alles gaat goed nu!
Je dochter is er
Heel erg jammer dat een thuisbevalling niet kon. Maar het is wel fantastisch dat je in het ziekenhuis geholpen kunt worden als het thuis niet gaat. En natuurlijk heel jammer dat je echt niet altijd serieus genomen wordt terwijl jij serieus bent in aan te geven wat je voelt.
Van harte gefeliciteerd met je dochter.
Zeker jammer
Je had het je zo anders voorgesteld, het duurt wel even voor die teleurstelling is weggeëbd, hoewel je verstandelijk heel goed weet dat je dankbaar kunt zijn voor de goede afloop. Kost tijd, het is niet anders.
niet jammer
Ik vond het niet jammer. Het liep gewoon zo. Het was mijn wens dat mijn kind zo gezond mogelijk werd geboren, hoe dat maakte me niet uit. Ik was heel blij dat het allemaal goed gegaan was.
Wie weet gaat een volgende bevalling wel natuurlijk bij jou. En anders: geniet van het resultaat (en wees ook dankbaar dat je hier in deze tijd bent bevallen).
2 x opgewekt
Ik ben bij mijn eerste opgewekt, en hoopte dus bij een 2e op een natuurlijke bevalling. De 2e kwam ook niet natuurlijk en werd pas met 42,3 gehaald omdat het pasen was en dus te weinig bezetting. De gynaecoloog vroeg eerst wanneer ik wilde bevallen, en toen ik zei "vandaag graag" bedacht ze zich dat het goede vrijdag was en dat ik maar tot na pasen moest wachten. De bevalling van de eerste duurde 4 uur, de bevalling van de 2e duurde 2 dagen. Ik had de bevalling van de eerste echt als een appeltje eitje ervaren dus dacht dat de 2e dat ook zou zijn, maar dat was dus niet het geval, echt nooooit meer! Alleen voor de bevalling zou ik al niet meer kinderen meer willen. Ik vond het erg jammer dat ik nooit heb mogen meemaken hoe het is om een natuurlijke bevalling te hebben. Maar ik zit er niet heel erg mee, ik heb 2 gezonde kinderen en dat vind ik het aller belangrijkste.
Niet alles gaat volgens een vooropgezet plan
gelukkig heb je een gezonde prachtige dochter in je armen.
En hoe voelt een bevalling? Of je dood gaat op het moment dat je nieuw leven schenkt. Niet iets om als een gemis te beschouwen en over te huilen.
Tja, verstand en gevoel
Tuurlijk gaat het om het resultaat. En tuurlijk ben je hartstikke dankbaar dat je nu beviel en niet in 1900. Maar daarmee bestaan toch ook de gevoelens dat het anders ging dan je verwacht / gehoopt had. Beetje flauw om nu net te doen alsof die gevoelens er niet mogen zijn.
Gelukkig heb ik gevoel
Hoi
Ja ik heb het alleen maar over gevoel.
Mag ik het jammer vinden .
Tuurlijk ben ik trots zeker .
En blij dat er een nood uit gang bestaat .
Maar heb ook kraam tranen en gevoel ,en gelukkig heb ik die .
gevoel
Ik heb ook gevoel. Maar dat gevoel had ik niet. Ik zeg alleen dat ik dat niet herken.
Bij mij overheerste het kind, hoe hij eruit kwam was bijzaak 
Zoals het bij jou ging kan het een volgende keer weer heel anders gaan. En wie weet heb je dan weer 'heimwee' naar hoe het nu ging
Wat is normaal?
Bij de eerste heb ik een keizersnede gehad, omdat er geen vruchtwater meer was en ik totaal geen ontsluiting had.
Bij de tweede met 28 weken opgenomen. Kindje wilde er erg snel uit. door allerlei medicatie hebben ze het tot 30 weken vol weten te houden (toen veel te snel eruit; maar placenta was ook te snel, wat hem bijna het leven heeft gekost). Kind naar NICU en heeft daar 8 weken gevochten voor zijn leven. Hij is er, maar mag wel de rest van zijn leven naar artsen.
Schoonzus was "normaal" bevallen. Alleen de placenta wilde er niet uit. Dat zou routinematig eruit gehaald worden. Heeft haar bijna het leven gekost en een maand van haar leven zal ze zich niet kunnen herinneren (IC periode).
Ik ben blij dat ik en mijn familie er allemaal nog zijn. Het leven is al zo kostbaar. Waarom treuren om iets wat je toch niet weet?
Wel jammer
Mijn bevallingen zijn allebei ingeleid, en bij de eerste is er een vacuümpomp gebruikt. Bij de tweede bevalling verloor ik veel bloed waardoor ik ondanks de razendvlotte bevalling na afloop nog weken heb moeten bijkomen. Het is niet een heel groot trauma, maar ik vind het ook wel jammer dat ik nooit een bevalling heb meegemaakt die gewoon spontaan begon en zonder knippen en scheuren tot een goed einde kwam. Aan de andere kant natuurlijk ook de relativering dat het allemaal goed is gekomen, met gezonde kinderen en moeder die het heeft overleefd.
Het is trouwens helemaal niet gek om na een paar weken nog een nabespreking aan te vragen met je gynaecoloog. Dat kan ook helpen bij de verwerking. Normaal gesproken is een bevalling al ingrijpend, maar zo'n langdurige bevalling die alsnog eindigt in een sectio is natuurlijk helemaal iets wat je wel even moet laten 'landen'.
Dit is niet mijn eerste bevalling die anders liep
Urslau@ heftig zeg ,heb je dan nooit het gevoel gehad ik moet het even delen of verwerken .
Dit is niet mijn eerste bevalling , met 22 weken werd mijn eerste dochter in 2001 geboren .
Veel te vroeg en overleed gelijk .
Ze was bleek na onderzoeken zwaar gehandicapt te zijn .
Dus was het na een rouw periode goed zo .
Dus ben ik nu heel dankbaar dat onze dochter gezond en wel geboren is .
Wat katniss beschreef moest ik het wel even op me in laten werken .
En was erg bang toen de weeen niet meer kwamen .
Die angst blijft je bij dat ik weer een kindje moet verliezen .
Ik heb voor onze dochter nog 3 miskramen gehad een met 16 weken .
Dus voor mij was m'n zwangerschap spannend tot 20 weken en het laatste stuk van mijn zwangerschap .
Maar ik ben ook zeker blij dat er een keizersnede bestaat en koester onze dochter .
We weten niet of er een tweede komt .
Na alle elende ben ik dankbaar wat ik nu heb .
En ben nu 37 .
Ramona
ik heb het kunnen delen met familie en deels ook via een psycholoog verwerkt, die aan het ziekenhuis waar ik werk verbonden is.
De beschrijving van het eerste kindje hakt er natuurlijk ook flink op in. Ik had wrs in dat geval al voordat er een bevalling kwam op aangedrongen een duidelijk bevallingsplan te maken om wat jij nu hebt mee gemaakt te voorkomen. Jouw verhaald deed mij ook erg aan mijn schoonzus denken. Zij heeft er bijna 3 dagen over gedaan en was de uitputting nabij dat de hartslag van hun dochter wegviel en ze in allerijl met een sectio gehaald werd. Gelukkig is dat alles goed gegaan. het loopt ook wel eens anders af.
Mijn schoonzus en broer koesteren hun dochter ook en hopen nog voor een 2e te mogen, maar of dat goed gaat is afhankelijk van de problematiek die mijn schoonzus heeft. Koester jullie dochter en mocht je nog voor een 2e willen gaan weet dan dat je ook een goede begeleiding mag eisen. Kijk dan wat voor jullie belangrijk is en wat voor momenten zijn voor jullie belangrijk voor bijv extra controle (zoals ik met de 2e heb gehad) of mijn schoonzus met haar eerste (zij zat er op het laatst 2 keer in de week).
Bij evt tweede zal ik zeker een goed geboorte plan willen
Urslau@
Ik zal dat zeker willen een goed plan .
En serieus genomen worden door ziekenhuis vind ik erg belangrijk ( maar wie niet) .
Ik heb autisme Asperger en heb al gouw een stempel .
En dat wil ik beslist niet meer .
Achter af zeiden ze oooo je was echt uitgeput .
We dachten dat het wel mee viel.
Dat zijn geen leuke reactie als je dat achter af hoort .
pff
dan hadden ze daar zeker rekening mee moeten houden.
Mijn schoonzus heeft dan een milde vorm met pdd-nos, maar zij gebruikt juist haar extraatje om te bereiken wat zij wil.
Mocht je het idee hebben dat je niet serieus genomen wordt probeer dan naar een andere arts oid te gaan of dien een klacht in. Niet leuk, maar zo weten ze wel dat je niet met je laat sollen. Kom voor jezelf op!!
Dankje
Hoi dankje voor je reactie.
Ik zal zeker meer op komen voor me zelf!
En ik kan prima voor m'n dochter zorgen !
Oef zeg!
Van harte gefeliciteerd met je dochter!
Dat een bevalling anders kan lopen dan gepland dat wist jij natuurlijk zelf ook wel. Maar ik geloof niet dat daar nou zo zeer de schoen wringt. Jij bent als zwangere door je zorgverleners niet serieus genomen. En ik hoop dat je, als je een beetje van de schik bekomen bent, daar ook werk van kunt maken!
tja
Jij hebt de bevalling meegemaakt, mij hebben ze een keizersnede gegeven onder totale verdoving na 3 kwartier persen.
"Tranen van verdriet die waren er ik wilde altijd thuis bevallen heleboel stappen terug."
Ik zeg tegen iedereen die zwanger is en met mij over de bevalling praat: reken NERGENS op want je komt van een koude kermis thuis en je brengt jezelf en je kindje in gevaar door zo vastomlijnd te denken over hoe die bevalling moet zijn.
Verder: je was allang in het ziekenhuis en na 48 uur weeën IS je bevalling allang niet natuurlijk meer toch?
Ik sluit me aan bij dirksmama, die keizersnede was je probleem helemaal niet, dat was de begeleiding en je eigen gedachten over hoe het zou moeten gaan. Maar 33% van de mensen die thuis wil bevallen bevalt ook thuis dus waarom maakte je het jezelf zo verschrikkelijk moeilijk?
