Iui
Hallo,
Vorige week maandag ben ik begonnen met decapeptyl prikken voor een iui behandeling. 3 jaar geleden ben ik bij de eerste behandeling meteen zwanger geraakt en win hebben nu dus een prachtige dochter.
Ik vind het geestelijk op het moment best zwaar en wil dit graag delen met lotgenoten.
In kinderwens had ik al een bericht geplaatst, maar kreeg geen reacties. Forumbeheer adviseerde me hier een bericht te plaatsen.
Groetjes linda
Linda
Lotgenoot ben ik niet, maar ik wil je succes wensen met de behandeling. Hopelijk kan je snel melden dat je zwanger bent!
skik
Linda
Jaren geleden was ik je lotgenoot. Zou graag zeggen dat ik het nu weer was maar helaas zit nog een kindje er niet meer in. Na zeven iui pogingen (waarvan 1 afgebroken wegens overstimulatie) ben ik zwanger geworden en genieten we nu van een prachtig kind.
Sterkte en succes met je pogingen. Het is vorige keer zo snel gelukt, hoop voor je nu weer. Mocht dat niet zo zijn, denk dan maar aan mijn zeven keer 
. Elke keer gewoon nieuwe ronde, nieuwe kansen. Succes!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Geen ervaring
Maar ik wens je heel veel sterkte toe en een hele dikke buik!
Ook geen ervaring
Hallo Linda,
Ik ben ook geen lotgenoot, maar wil je wel veel sterkte wensen!
Een van mijn zwangerschappen heeft een tijd op zich laten wachten en van die periode herinner ik me nog goed het gevoel van machteloosheid waarin je zelf zo weinig invloed hebt op wat er gaat gebeuren en of je zwanger zult worden!
Ondanks de weinig lotgenoten zou ik gewoon hier blijven posten. Er is (mijn ervaring) altijd medeleven.
Maanve
Linda
Ik ben dit keer ook met iui zwanger geworden, en ik vond het ook zwaar. Het prikken zelf viel me eigenlijk best mee, maar geestelijk vond ik het pittig. Ik was al bijna twee jaar bezig op eigen houtje toen we aan de iui gingen, en die wachtperiode vond ik heel moeilijk - je hele leven staat een beetje stil terwijl je wacht op die zo gewenste zwangerschap. Verder had ik veel last van de hormonen; ik kwam heel snel aan en voelde me beroerd, zowel lichamelijk als geestelijk.
Hoe ervaar jij dat? Is het zware het wachten, of de hormonale buien? Het onbegrip in je omgeving? Ik denk dat men je hier beter kan adviseren als je kunt omschrijven wat het zo zwaar maakt.
En: bespreek het ook met je gynaecoloog. Er zijn veel mogelijkheden voor begeleiding, om je door deze periode heen te loodsen.
Valkyre
Heel veel sterkte
Ben de laatste keer via ivf zwanger geworden en vond het een heel zwaar traject. Het resultaat is nu alweer acht...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
hier geen iui, dat mochten we na 3,5 jaar gedoe en ziekenhuizen bij de laatste kliniek 'overslaan' en direct aan de ivf. De 2e poging is gelukt, mevrouwtje is al weer 3. Het is vooral geestelijk slopend, het fysieke deel is ook niet makkelijk maar dan be je nog actief ermee bezig, het wachten en hopen en incasseren, niet weten waar je aan toe bent, niet weten of het lukt vond ik vreselijk.
veel succes, blik op oneindig en ik duim voor jullie, voor alle mensen die met een babywens rondlopen hoop ik snel die zo verlangde baby.
Niks hier
De OO forums over kinderwens en in mindere mate zwangerschap zijn op sterven na dood. Je kunt beter naar een site als freya.nl gaan als je UIU lotgenoten wilt treffen.
