Is dit een zinninge analyse?Vorige en aankomende bevalling.

Maanve

Ik kan me voorstellen dat je met deze vragen zit. Ik weet wel dat je na een eerdere ks wel pijnstilling kunt krijgen in devorm van bijv. een injectie, ik weet niet hoe het zit met een ruggeprik. Ook weet ik dat het juist bij een tweede/derde etc bevalling kinderen vaak nog tijdens de bevalling pas indalen, mijn gyn vond dat in ieder geval heel gewoon. Het lijkt mij in ieder geval heel plausibel om dit door te spreken met een nieuwe gyn en te vragen naar zijn visie hierop.

Maanve

Ik herken de stress over de bevalling wel. Mijn laatste bevalling verliep ook niet bepaald gladjes en er zijn een aantal fouten gemaakt door de aanwezige verpleegkundige en arts-assistent.

Wat mij geholpen heeft is met de gynaecoloog (hoofd verloskunde) mijn dossier doornemen en precies nagaan wat er mis ging en wat anders had gemoeten. In de communicatie waren ook veel steken laten vallen dus veel wist ik niet eens.

Daarna zijn we afspraken gaan maken. Die afspraken zijn opgeschreven in mijn dossier en als ik in het ziekenhuis kom voor mijn bevalling is het eerste wat we doen de aanwezige arts spreken over de vorige bevalling en onze wensen. Een van die afspraken is bijvoorbeeld laagdrempelig ingrijpen. Bij enige twijfel wordt meteen de gyn en een ok-team opgeroepen zodat er niet onnodig tijd verloren gaat. Liever voor niets dan te laat, dat is sinds kort ook beleid in ons ziekenhuis.

Erover blijven praten en je steeds opnieuw laten geruststellen, dat hielp bij mij. Ik kwam een tijdje iedere week daar en we hadden iedere week hetzelfde gesprek. Nu kan ik het loslaten en zit er weer 2 weken tussen de afspraken, ik heb er meer vertrouwen in.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Sterrenkijkertje

Mijn oudste was ook een sterrenkijkertje. Was wel al ingedaald, en ook redelijk groot. Hij is natuurlijk geboren, wel met knip en inderdaad een bult op z'n hoofd.
De tweede was wat kleiner, lag keurig met haar gezicht de goede kant op en is bij de bevalling min of meer gelanceerd.
Een heel verschil met de oudste dus, hopelijk een beetje een geruststelling voor je.

Maanve

Je analyse lijkt mij volkomen logisch, gewoon neergooien bij de gyn dus. En dan gaan ze je vast geruststellen en afspraken met je maken.

Overigens was mijn 2e ook een sterrenkijker en zijn de 2e en de 3e pas tijdens de bevalling ingedaald. Mijn sterrenkijker is "gewoon" vaginaal geboren. Echt gewoon was dat trouwens ook niet want dat deed best zeer en duurde ook best lang (geen 2 uur, 50 minuten volgens mij) en heeft mijn bekkenbodem voorgoed geruïneerd.

De antwoorden op de rest van je vragen heb ik niet, maar het lijkt mij dat een goed gesprek met de verloskundige en een gyn jou hier goed bij zouden kunnen helpen.

En verder vind ik het volkomen logisch dat je hier nu zo mee bezig bent. Mijn eerste bevalling verliep best goed, maar ik had bij de tweede ook een hele lijst met what ifs in mijn hoofd. Je gaat er natuurlijk lang niet meer zo blanco in als bij de eerste, dus dat je je dan meer probeert in te dekken lijkt me dan volkomen logisch. Zeker als je eerste bevalling richting het traumatische ging.

Traumatisch

Ja dat was mijn invulling. Maar ik denk ook dat als het je nu zo bezig houdt dat het dan toen toch wel wat met je gedaan moet hebben. Ook dat is trouwens wel normaal denk ik. Bij de bevalling van mijn oudste weigerde mijn baarmoeder bij de geboorte van de placenta opeens dienst waardoor ik een flinke bloeding kreeg. Daar was verder niet veel mee aan de hand want de verloskundige was heel alert en gaf me een flinke injectie in mijn been. Enige nasleep was maandenlang bloedarmoede en staalpillen.

Toch ben ik hier bij mij 2e zwangerschap wel mee bezig geweest. Dat was dus een van mijn what ifs. Ik heb dit op een gegeven moment uitgesproken naar de verloskundige en zij heeft me in een goed gesprek gerust weten te stellen. Ik denk dat het heel logisch is dat je ervaringen van jezelf (en van anderen) meeneemt naar je tweede bevalling.

En het voordeel is

Dat je nu blijkbaar beter weet wat je wel en niet wilt en dat je daar een geboorteplan voor kunt maken.

Ik zou dus specifieke afspraken proberen te maken over hoelang ze je laten aanmodderen met persen voordat ingegrepen gaat worden. Of gewoon echt gaan voor die geplande ks.

Niet indalen

Mijn kinderen bleven ook de hele tijd hoog liggen en daalden nooit in, zelfs niet door weeenopwekkers (1e).. Ook hebben beiden zonen lang in een stuit gelegen. Bij de tweede werden de papieren erbij gehaald en vond de gyn het raadzaam om een geplande ks te doen. Ook omdat dat kind ook nog in een stuit lag en gezien het verloop van 1e. Toen 2e zoon een week later spontaan weer goed lag raadden ze me nog steeds een geplande ks laten te doen.
Die kans heb jij ook, dat ze jou dat aanraden. Anders goede afspraken maken zodat jij je veilig voelt.

Hier ook een sterrenkijker

Mijn oudste was ook een sterrenkijker. Dat was bij een echo al eens opgemerkt maar verder is niet veel met de informatie gedaan. Ik wist er ook niets van, dus heb er verder niet bij stil gestaan. De bevalling begon voorspoedig, maar vanaf 7 cm. stagneerde de ontsluiting. Toch hebben ze me 7 uur laten doen over die laatste 3 cm. Vervolgens ruim twee uur persen, om het kind uiteindelijk met een vacuumpomp op de wereld te sleuren. Toeters en bellen omdat mijn hart het leek te begeven.
De tweede was een heel ander verhaal. Supersnelle ontsluiting en uitdrijving. Ik werd ingeleid en vanaf het moment dat de weeën pijn gingen doen heeft het nog een uurtje geduurd. De afloop ging vervolgens nog wat rommelig met een vastzittende placenta en veel bloedverlies, maar tot en met de geboorte van dochter ging het voorspoedig

Maanve

Het is een goed idee om dingen op papier te zetten of goed door te spreken met degene die je bijstaat bij de bevalling. Misschien kun je zelfs overwegen om er nog iemand bij te vragen die niet zo direct emotioneel betrokken is als je man. Ik had bij de tweede bevalling mijn zus en een goede vriend erbij (had toen geen partner) en mijn zus heeft als een havik de hele gang van zaken in de gaten gehouden. Veel van de afspraken waren gelukkig niet nodig (zoals bijv. na een half uur persen de gyn erbij roepen, en niet pas na 2 uur).

Kort van tevoren

Tijdens de tweede zwangerschap heb ik over het algemeen vrij luchtig naar de bevalling gekeken. Het kon nooit zo erg zijn als de eerste, en als het al zo dramatisch zou zijn, zouden ze bovendien vast eerder ingrijpen. En als dat niet zo was, zou het sowieso binnen 24 uur afgelopen zijn en 16 uur had ik overleefd, dus 24 uur vast ook wel. Maar de belangrijkste insteek was dat een tweede bevalling 'altijd' makkelijker gaat.
Toen ik vervolgens op zaterdagochtend mocht kiezen of ik dan of maandag ingeleid zou worden, ben ik toch nog in paniek geraakt. Ik belde mijn zus en die zei dat ik het die ochtend moest doen, en dat de bevalling maandag echt niet makkelijker zou gaan en dan was ik er maar vanaf. Ik heb toen wel nog aan de arts gevraagd of er een gyn en een anesthesist aanwezig waren voor het geval dat, en dat was gelukkig zo. Omdat ik eigenlijk geen inleiding wilde heb ik gevraagd of ze eerst mijn vliezen wilden breken en dan afwachten. Bij het breken van de vliezen had ik 5 cm ontsluiting, maar er gebeurde verder helemaal niets, dus toen moest ik alsnog aan het infuus. Op het moment dat ik eiste dat ik nú een ruggeprik wilde bleek ik al volledige ontsluiting te hebben en 10 minuten later was het achter de rug
Zwanger zijn vond ik niet leuk, een bevalling nog veel minder en het doet altijd meer pijn dan je je kunt voorstellen, maar in verreweg de meeste gevallen valt een tweede bevalling mee.

Beste maanve

Heb je je angst al met je verloskundige besproken? Ik weet dat een groot aantal van deze vroede vrouwen goed in staat zijn om met jou over je angst te praten, sommige verloskundigen doen speciaal een opleiding coaching. Uit ervaring weet ik dat angst en bevallen slecht samen geen . Er worden dan eerder ingrepen gedaan die zonder de angst niet nodig zouden zijn ( inknippen, vacuüm ) en dat is jammer
Misschien is er een zwangerschapscursus bij jou in de buurt die aansluit bij jouw behoefte?
Zilveren kruis heeft psychoprofilaxe en hypnobirthingin het pakket.
Sterkte, Marjanne

Maanve

Niemand kan je uiteraard voorspellen hoe je bevalling zal verlopen, maar tegen die erge angst is zeker iets te doe. Mensen hierboven mij gaven je al tips, ik wil daar graag hapnotherapie aan toevoegen.
Ik heb slechts 2 afspraken nodig gehad en leerde van haar tips hoe zelf de regie (indien en zover mogelijk) over de bevalling te houden en evt langdurige pijn beter te doorstaan.
Niets zweverigs, slechts het inbeelden van wat je aan het doen bent en tips hoe te concentreren op de pijn, goede afspraken maken en 1 persoon nemen die de brug is tussen jou en degene die je bevalling leidt/incl. personeel.

Zelf gebruik ik bv bij hevige pijn/tandartsbezoek nog steeds haar tips.
Succes en laat de angst niet de overhand krijgen

Bij mij

Hebben nare ervaringen (en nee, ik heb ze niet zo naar gehad) geleid tot hele goede afspraken met mijn man zodat hij wist dat ik dit noooooit weer wilde en dat hij op de poot moest spelen als ik dat even niet kon. Ik heb ook aan de verloskundige vantevoren tips gevraagd om met de pijn om te gaan, na de bevalling van de derde en voor nummer vier was dat wel fijn. Ze was erbij geweest en ze wist dat het op een bepaald punt toch erg pijnlijk was geweest, ze nam me ook erg serieus en ik heb ook echt wat aan haar tips gehad.

Indalen en sterrenkijkers

Mijn eerste was nog niet ingedaald toen de vliezen spontaan braken. Ik ben meteen gaan liggen. Hij was ook een sterrenkijkertje en 9 pond. Het was een moeilijke bevalling, met de vacuumpomp, hij moest echt nog een flink eind getrokken worden.
Mijn derde was wel ingedaald, ook tegen de 9 pond aan en ook een sterrenkijkertje.
De gyn zei dat het knap was om 9-ponder-sterrenkijkers op een natuurlijke manier geboren te krijgen. Was me toch mooi 2 keer gelukt.
Succes ermee Maanve.

Lieve maanve

Even een hart onder de riem, en mijn ervaring.

Mijn eerste bevalling duurde 2,5 dag en was een drama - meconium in het vruchtwater, naar het ziekenhuis, weeenopwekkers, na 22 uur weeen pas vier of vijf centimeter, ruggeprik, kind lag verkeerd - uiteindelijk na bijna drie uur persen (zonder persweeën) met de vacuumpomp verlost. Die bevalling was wel traumatisch te noemen (zo heb ik het wel ervaren), dus ik heb dit keer ook bij elk gesprek doorgenomen wat ik wel en niet wilde..

Mijn tweede bevalling ging hartstikke goed! (Ingeleid wegens groot kind) Vanaf het breken van de vliezen 7,5 uur, waarvan een kwartiertje persen, en dat voor een kind van bijna negen pond. Dit kind was trouwens net als het eerste niet ingedaald, maar dat probleem was binnen 1 perswee verholpen dit keer. Ik kijk, ondanks het zuurstofgebrek van peentje (dat was haast niet te voorkomen), met voldoening op die bevalling terug. Ik had nooit gedacht dat ik het kon, bevallen - maar ik bleek het toch te kunnen.

Echt, die eerste bevalling heeft geen enkele voorspellende waarde voor die tweede. Maak goede afspraken over tot waar je het wil proberen, en vanaf welk moment je hulp krijgt, en wat voor hulp dan.

Ik wens je een heel goede bevalling toe. Sterkte!

Valkyre

Eerste vs de tweede

Bij oudste had ik geen prettige ervaring. Vanaf vliezen breken flinke weeen die maar niets deden en pas na 39 uur inc 2 uur persen is zoon eindelijk mbv de vacuumpomp geboren. Hij lag ook niet goed en had notabene zijn handje tegen zijn hoofd liggen.

De bevalling van mijn jongste ging heel anders. Ingeleid omdat ik hem minder ging voelen ( bleek de navelstreng twee keer om zijn nek te hebben ). Vanaf vliezen breken duurde het 7 uur, ik lag wel aan zo'n drip om de weeen op te wekken. Persen ging prima ( bij oudste was die vk maar aan het zeuren dat ik het niet goed deed dus ik was al bang dat ik gewoon niet goed was in persen ) en de hele ervaring was zoveel beter.

Een slechte eerste bevalling hoeft dus niets over de tweede te zeggen, maar ik snap dat het je extra zenuwachtig maakt. Sterkte

Ook groot verschil

Hier ook een groot verschil tussen de eerste en de volgende bevallingen.

Eerste vanaf vliezen breken tot bevalling 61 uur (waarvan 48 uur met flinke weeen) Een uur persen en een kind met een slechte start.

2e vanaf eerste spontane wee tot geboren zijn in 11 uur. Waarvan ik de eerste uren nog heb afgedaan als 'harde buiken'. 2x persen en een kind met een apgar van 10.

3e spande de kroon. Vanaf de eerste wee tot de geboorte in 2 uur. Wederom 2-3x persen en een kind met een apgar van 9.

Hier ook verschillend en eerste met stip het zwaarste

Eerste, gebroken vliezen bij 37 weken, weeeen die amper ontsluiting gaven, na 24 uur weeenopwekkend infuus, weeenstorm, 50 minuten persen en gezond kind (apgar 9-10). Totale duur bevalling 27 uur.

2e,ingeleid op uitgerekende datum, weeenstorm, 10 minuten persen, kind geboren na een totale bevalling van 2 uur, 10 minuten, apgar 9-10.

3e, start met weeen na 41 weken zwangerschap, rustig een uur of 2 weeen opgevangen midden in de nacht, toen alsnog weenstorm, 5 minuten persen, gezond kind, apgar 9-10. Totale duur bevalling 3,5 uur

4e, vliezen breken na 41 weken zwangerschap, weeenstorm, 2 minuten persen, kind geboren na totaal 40 minuten bevalling. Apgar 9 - 10

5 e, rustig weeen in de ochtend na het ontbijt, 2 e Pinksterdag, 39 weken zwangerschap. Langzaam opbouwend, in de loop van de middag vk, die breekt vliezen, meconium dus naar ziekenhuis, daar rustig nog een aantal uur weeen opgevangen. Laatste 5 mimuten ineens toch heel heftig, 2 minuten persen, apgar 10-10. Totaal duur bevalling uur of 7

Kortom: geen bevalling is hetzelfde en er is geen peil op te trekken

Eerste was absoluut het zwaarst, het langst, het vermoeiends derde en vijfde vond ik de fijnste bevallingen. 4 e is als enige thuis geboren, dat vond ik wel heel fijn.

Succes!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Maanve

Hoe gaat het nu? Heb je al een beetje rust gevonden?

Valkyre