Ik wil man eigenlijk niet bij bevalling hebben
Wel een beetje een taboe onderwerp dit. Vandaar maar anoniem op dit forum.
Ik ben 36 weken zwanger van ons tweede kindje. Mijn eerste zwangerschap ging goed. Ik heb gewerkt tot week 36 en voelde mij fijn. Bij mijn huidige zwangerschap gaat het niet zo goed. Veel lichamelijke klachten en daardoor voel ik mij ook vrij rot en erg moe. Mijn man voelt zich sinds het begin van de zwangerschap ook rot; hij zit al maanden tegen de overspanning aan. Hij doet strikt wat noodzakelijk is en is daarnaast constant boos en ontevreden. Hoe hard ik ook probeer om een steentje bij te dragen; ik doe het nooit goed. Sinds kort zegt hij zelfs dat deze zwangerschap mijn eigen keuze was, dus dat ik er ook maar mee moet dealen. Dat terwijl we toch echt samen hebben besloten om er nogmaals voor te gaan. Hij wil er niet aan werken, maar is zichzelf de laatste maanden volledig verloren in klussen die geen haast hebben. Dit put hem ook elke dag een beetje meer uit. Wanneer ik hier iets over zeg, antwoord hij dat toch iemand het moet doen. En dan voel ik mij weer ontzettend schuldig over mijn toestand.
Mega onzeker word ik van zijn negatieve buien en ik zie alles dan ook eigenlijk niet echt zitten. Beginnend bij de bevalling straks. De laatste maanden heb ik eigenlijk geen steun van hem gehad, dus ik verwacht ook weinig steun tijdens de bevalling zelf.
Momenteel vind ik hem helemaal niet meer leuk, maar nu nog uit elkaar gaan zie ik niet zitten. Hem bij de bevalling hebben ook niet. Ik denk zelfs dat ik door zijn aanwezigheid ontzettend zal worden gestoord. Aan de andere kant; het is ook zijn kind wat geboren wordt ookal moet ik het doen.
Wie heeft nuttige tips voor mij? Kan ik dit maken?
Grace82 schreef op 27-07-2021 om 07:34:
[..]
Mijn lichamelijke klachten zijn wel zo behoorlijk dat er is geadviseerd om gewoon in bed te blijven liggen. Al maanden eigenlijk. Maar dat kan dus niet, want dan loopt het in het honderd. Dus in mijn hoofd is het een constante strijd want ik wil ook goed voor de baby zorgen door dat advies (gedeeltelijk) ter harte te nemen. Het is dus niet dat ik vind dat hij mij al een prinses moet behandelen omdat ik zwanger ben, maar omdat dat is geadviseerd. Hij vindt dat onzin, maar hij gaat dus ook niet mee naar dat soort afspraken. Volgens hem is het juist belangrijk om gewoon in beweging te blijven. Extra hulp wil hij niet (wel geprobeerd), omdat hij vindt dat we het wel redden. Dat is ook zo, maar we zijn beide dus bekaf.
Iedereen bedankt voor de adviezen en het meedenken. Het lukt me niet om overal op te reageren, maar ik neem het allemaal mee.
Zo had ik het eerder niet uit je woorden begrepen. Vind je aanvulling wel verhelderend voor je kijk op hem. Snap dat je je erg in de steek gelaten voelt zo. Is het een idee om de verloskundige langs te laten komen of te laten bellen met je man, zodat zij duidelijk kan maken hoe belangrijk jouw rust is? Kun je zelf hulp inschakelen om méér rust te krijgen zonder dat het jouw man nog extra uitput?
Wees eerlijk naar jezelf; wil je dit nog oplossen met je man of geeft het jou meer rust als je je loskoppelt van je man en ieder zijn eigen weg gaat?
Ik zou het best begrijpelijk vinden als je hem niet bij de bevalling wilt hebben. Maar ik denk dat het voor zijn herstel en binding met jullie kind goed is als hij er wel bij is.
Ik zou denk ik een moeder of een zus vragen om erbij te zijn voor jou, en om hem bij te kunnen sturen, en hem er wel bij laten zijn, maar voor jezelf geen verwachtingen van hem te hebben.
eva-luna schreef op 26-07-2021 om 21:01:
[..]
Dat is dan toch wat jij ze aanpraat? Wat nou als een vader er niet bij kan zijn. Wat zou je ze dan vertellen? Waarom überhaupt zware bewoordingen als ‘veilig’ gebruiken tegen je kinderen?
Ik heb werkelijk geen idee of mijn vader bij de bevalling was. Heb het me echt nog nooit afgevraagd.
Misschien moet ik sowieso mijn moeder na 50 jaar eens vragen hoe de bevalling was
TO, praat hierover met je man. Nu, niet net voor de bevalling.
Ik praat ze helemaal niets aan, het kwam een keer in een gesprek voor toen ze vroegen over hoe het heel vroeger ging met bevallen. Toen waren vaders er vaak niet bij en ze gaven dit zelf aan.
PhilDunphy schreef op 26-07-2021 om 22:19:
Ik vind dat je dit niet kan maken. Hij kan dat moment nooit meer over doen.
Wel denk ik dat jij ook iets te 'eisen' hebt. Ik zou daarom zeker nog iemand anders bij de bevalling vragen (iemand die jou dierbaar is en die jou kan steunen). En met die persoon én je man om de tafel gaan zitten om ten eerste te bespreken wat er mis gaat tussen jullie en ten tweede, hele duidelijke afspraken maken over diens rol tijdens de bevalling. Zo kun je wellicht vermijden dat je allemaal energie kwijt bent aan je man bijsturen tijdens de bevalling; dat kan die ander voor zijn/haar rekening nemen. Je man kan dan een passieve rol krijgen. Maar je geeft op die manier hem ook de kans om op het moment supreme juist wel het geluk van de geboorte van jullie dochter mee te maken. En misschien zelfs als een steunende factor te fungeren. Het meemaken van de bevalling lijkt me, ook hormonaal, ook veel in beweging kunnen zetten, in positieve zin.
Dit is wel heel bizar, iemand extra voor de bevalling vragen niet om de vrouw te steunen, maar om de man bij te sturen tijdens de bevalling 
Lastig, als je man zijn kop in het zand blijft steken en blijft volhouden dat er geen hulp nodig is.
Blijkbaar kan hij het niet aan als jouw stabiliteit wegvalt, kan hij dat niet accepteren van zichzelf en reageert hij zich af op jou en jullie kind.
Er zijn bij de ziekenhuizen ook POP-poli’s en die zijn niet alleen voor zwangere vrouwen. Je zou ook de POH van de huisarts kunnen vragen om een huisbezoek zodat jullie thuis eens rustig kunnen praten.
Apiejapie schreef op 27-07-2021 om 07:17:
als ik het lees komt het op mij over of jullie je beiden niet gezien worden door elkaar. Beiden doen jullie je best met ontbijtjes op bed en de heg snoeien. Maar het lijkt alsof jullie een andere taal spreken, alsof je iets anders zou willen zien. Dat los je niet op door van de ander iets te verwachten zonder dat uit te spreken.
Ik begrijp dat je man erg zijn best doet, en altijd gedaan, maar dat jij vindt dat hij jou nog meer moet ontlasten. Jij bent zwanger en hebt meer rust nodig. Maar de situatie van hem laat het niet toe om nog meer te geven. Zoals dat jij dat nu ook niet kunt. Jullie zijn beiden bekaf. Denk dat praten en oplossingen hiervoor zoeken effectiever is dan afstand te nemen van elkaar.
Je komt op mij over alsof je jouw zwangerschap boven zijn problemen zet qua zwaarte. Daarmee voelt hij zich niet gezien. Uit wanhoop roept hij dingen zoals dat het jouw keuze was, misschien wel uit angst dat hij al voelt erbuiten te staan. Maar dat is mijn invulling. Ik kan nu al tientallen dingen bedenken die ik zou willen bespreken. Hoe komt het dat jullie dat gesprek niet aangaan met elkaar? Bedenk dat als jullie nu niet praten met elkaar over begrip en oplossingen, dat het gesprek later toch komt, maar dan gaat over verdeling/co ouderschap/boedelscheiding enz.
Zoek de leuke dingen in elkaar. Ga iets fijns samen ondernemen (massage nemen, potje seks, samen uiteten), doe dingen die verbinden. Ook al voelt het nu tegenstrijdig. Praat met elkaar maar vooral: luister naar elkaar. Oprecht en zonder meteen te vergelijken met je eigen verhaal.
Dat geldt voor beiden, niet alleen voor jou, even voor de duidelijkheid.
Wens je veel sterkte, liefde en kracht.
TO heeft het advies gekregen vanuit het ziekenhuis om totale (bed) rust te nemen. Dus dit lijkt me verder geen discussie over wie het het zwaarste heeft. TO kan nu bijna niks doen, mag bijna niks doen, punt.
TO, misschien kun je in het ziekenhuis aangeven dat rust houden thuis niet lukt, vanwege je man. Misschien kan je dan worden opgenomen?
Julali schreef op 27-07-2021 om 09:06:
[..]
TO heeft het advies gekregen vanuit het ziekenhuis om totale (bed) rust te nemen. Dus dit lijkt me verder geen discussie over wie het het zwaarste heeft. TO kan nu bijna niks doen, mag bijna niks doen, punt.
TO, misschien kun je in het ziekenhuis aangeven dat rust houden thuis niet lukt, vanwege je man. Misschien kan je dan worden opgenomen?
Dat zou voor die man waarschijnlijk ook wel schelen.
Dit doe me zolangzamerhand denken aan het draadje van een paar weken terug: vrouw is zwanger en moet rusten, man kan het niet aan maar weigert ook hulp van buiten in te huren. Daar is uiteindelijk wel degelijk hulp ingeschakeld en dat lijkt me hier ook een deel van de oplossing. Met de vuist op tafel slaan en op tijdelijke basis hulp in de huishouding inschakelen. Niet vragen aan je man maar gewoon aankondigen dat dit gaat gebeuren omdat het nodis is. Hopelijk komen jullie dan allebei wat op adem.
Groeten,
Temet
Huishoudelijke hulp is per uur trouwens stukken goedkoper dan een relatietherapeut. Om nog maar te zwijgen van het uurtarief van een echtscheidingsadvocaat
Groeten,
Temet
Temet schreef op 27-07-2021 om 09:16:
Dit doe me zolangzamerhand denken aan het draadje van een paar weken terug: vrouw is zwanger en moet rusten, man kan het niet aan maar weigert ook hulp van buiten in te huren. Daar is uiteindelijk wel degelijk hulp ingeschakeld en dat lijkt me hier ook een deel van de oplossing. Met de vuist op tafel slaan en op tijdelijke basis hulp in de huishouding inschakelen. Niet vragen aan je man maar gewoon aankondigen dat dit gaat gebeuren omdat het nodis is. Hopelijk komen jullie dan allebei wat op adem.
Groeten,
Temet
Ik ging er eigenlijk vanuit dat dit om hetzelfde gezin gaat.
Infobericht
Het off topic gaan inclusief links is erg storend. Graag on topic reageren en alleen links plaatsen die iets te maken hebben met de vraag van de openingspost.
Temet schreef op 27-07-2021 om 09:18:
Huishoudelijke hulp is per uur trouwens stukken goedkoper dan een relatietherapeut. Om nog maar te zwijgen van het uurtarief van een echtscheidingsadvocaat
Groeten,
Temet
Ik denk alleen niet dat het huishouden het enige probleem is van deze man. Als je zo gaat flippen als je een paar maanden je eigen huis moet poetsen, dan zit er meer niet lekker. Dat is natuurlijk geen normale reactie op tijdelijk eens iets oppakken in je eigen huis.
Natuurlijk zit er meer scheef, maar als er nu genoeg druk van de ketel gehaald kan worden tot na de bevalling dan is die horde maar genomen en zien we (ze) daarna wel weer verder.
Groeten,
Temet
Plus, die hulp is kennelijk hoe dan ook noodzakelijk, want de huidige situatie is ook onhoudbaar.
Groeten,
Temet
