Hoe weet je of het goed gaat?
Hier een berichtje van een onzeker-voor-het-eerst-zwanger-persoon. Met 10 weken heb ik een goede echo gehad (was op 9 maart). Op 12 april heb ik nu de volgende afspraak staan bij de verloskundige. Ondertussen merk ik dat ik het best spannend vind. Ik denk dat het goed gaat (ik voel me zelf in elk geval wat beter qua meer energie en minder misselijk), maar zeker weten doe ik het natuurlijk niet. Herkennen jullie dat onzekere wachten tot een volgende afspraak en en horen van het hartje?
De verloskundige bood tijdens de intake aan dat ik vanaf 12 weken altijd langs mocht komen om het hartje te horen, maar ik denk zelf dat dat maar zekerheid voor eventjes geeft. Ja, op dat moment klopt het hartje, maar zou het de volgende dag ook goed gaan... Zucht... Wat ik mijn kindje in elk geval niet wil meegeven is mijn eigen piekergedrag 
.
MarV
Moeilijk he
Moeilijk he, maar helaas kan je niet anders doen dan afwachten. Pas als ze beginnen te bewegen heb je een beetje zekerheid, maar ook dan blijft het moeilijk (heb ik het wel voldoende gevoeld)
Bij mijn eerste 2 had ik er helemaal geen last van. Ik wist zeker dat het goed was. Bij de 3e ben ik iedere keer met lood in m'n schoenen naar de VK gegaan. De 20 weken echo vond ik verschrikkelijk spannend.
'geniet er nu maar van'
Hoi Hanne,
Herkenning is in elk geval al fijn. Ging het trouwens ondanks je gevoel wel allemaal goed met je 3e kindje?
Als ik mijn zorgen een beetje probeer te bespreken hoor ik al snel 'geniet er nu maar van'. Ja, dat weet ik ook wel en dat zou ik graag willen, maar helaas ben ik van nature eerder een piekeraar dan een genieter. Ik probeer er zo min mogelijk bij stil te staan wat er allemaal mis zou kunnen gaan, maar merk dat ik zelf bijvoorbeeld nog helemaal geen spulletje heb gekocht voor het babietje. Als ik met iets schattigs in mijn handen sta denk ik toch 'ja, maar zou het wel goed gaan, etc'. Daar kan ik natuurlijk niet tot 40 weken zwangerschap mee doorgaan .
MarV
Heel herkenbaar
Ook ik heb bij geen van mijn zwangerschappen iets voor de baby gekocht voordat ik de 13 weken gepasseerd was. Ik zag heel veel leuke dingen hangen, maar ik kon het gewoon niet. Alsof je dan iets over jezelf afroept ofzo.
Bij mij werd de onzekerheid pas echt minder toen ik het kindje regelmatig kon voelen bewegen.
Bij de laatste heb ik een doppler voor thuis gekocht, en daar het hartje mee beluisteren hielp wel even tegen de onzekerheid, maar ik vond het vaak ook megaspannend om te doen.
Genieten...
Hoi MarV,
Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap enorm genoten. Tuurlijk is het spannend, want je weet totaal niet hoe of wat. Maar om je druk te maken dat er iets fout kan gaan is zonde van je zwangerschap. Als je echt slecht wilt denken, er kan altijd iets fout gaan. Maar kijk eens om je heen, hoe vaak het al goed is gegaan!! Straks ben je tig weken verder en dan heb je niet eens genoten. Ik zou lekker wat spulletjes kopen, dan wordt het ook meteen echt. Als je dan onzeker wordt, pak je lekker de babyspulletjes erbij en weet je dat het goed zit/komt. Ik vond het heerlijk toen ik verder was om op het toekomstige kamertje van de baby te zitten als ik me onzeker voelde. Daar stond al een schommelstoel en dan ging ik daar in zitten en praten tegen de kleine. Ik heb eigenlijk bewust geen doptone genomen, omdat net wat je zegt het ook erg spannend is. Stel dat je het hartje niet kan vinden omdat het kindje eigenwijs is en lekker wegdraait? Dan ga je straks jezelf nog gekker maken! Nogmaals het komt gewoon goed en je moet echt genieten. Voor dat je weet is het alweer over (in de goede zin!!). Iedereen zei dat tegen mij, en ik had zoiets van ja, ja het zal wel. Maar het is echt zo.
Heel veel plezier, doe rustig aan en geniet van die kleine krekel in je buik!!
Liefs Astrid.
Genieten moet niet (mag wel)
Genieten doe je vanzelf, of je doet het niet. Iemand die je opdraagt te genieten, heeft niet gesnapt wat je net verteld hebt. Sorry. Ik kon er niet tegen als mensen dat zeiden: je MOET genieten.
Ja, het is spannend. En nee, zekerheid heb je niet. Je kunt wel proberen er minder over in te zitten. Je hebt er namelijk geen invloed op, of het goed gaat of niet. Probeer het piekeren te beperken tot een bepaalde tijd van de dag. En wat zaatje zegt, is ook goed: ga af en toe lekker rustig zitten, leg je hand op je buik en ga ervan uit dat dat kind er zit en het prima naar zijn zin heeft. DAt is in elk geval een goede manier om te ontspannen.
Het heeft bij mij heel lang geduurd voordat ik er rustiger onder werd, ook door eerdere miskramen. Ik was blij en bang tegelijk en dat is een vermoeiende combinatie. Zeker als iedereen roept dat je MOET genieten en je echt niet goed weet hoe dat ook al weer werkt, genieten. Probeer 'gewoon' met de dag door te gaan, wie weet betrap je jezelf er over een tijdje opeens op dat je stiekem zit te genieten 
Jep
die onzekerheid hoort erbij.
Ik ben van het type. 'Kan wel elke dag gaan luisteren maar ik kan er allemaal helemaal NIKS aan veranderen. Het loopt zoals het loopt'.
Probeer er gewoon op te vertrouwen dat het goed gaat. Meer kun je niet doen....
Straks gaat je kindje schoppen dan voelt het 'beter'. 
geniet ervan
Ja, met een kleine mits
Ja uiteindelijk is alles wel goed gegaan, behalve dat ze een klein gaatje in haar hart blijkt te hebben (en het bizarre is dat ik speciaal een 20 weken screenngs echo kreeg ivm aangeboren hartafwijkingen...)
Maar goed, ze lijkt verder nergens last van te hebben.
Thanks...
Ik ben in elk geval al erg blij dat een aantal ouders mijn onzekerheid herkennen. Genieten is gewoon nog niet zo simpel als je van nature niet zo'n genieter bent. Maar, ik neem jullie woorden mee en vooral het idee van Krin dat genieten niet MOET, maar wel mag, haalt de druk wel weg dat MOETEN genieten nu eenmaal niet werkt .
Ik merk dat man en ik het samen er wel veel over hebben en het daardoor ook steeds concreter wordt. Het elke dag hebben over leuke babydingen als een mooie naam, meubeltjes, hoe leuk opa's en oma's het wel niet zullen gaan doen, helpt in elk geval.
Bedankt voor de reactie!
MarV
