Hoe vaak denk jij terug aan je bevalling?

Regelmatig

Ik heb drie kinderen en regelmatig denk ik terug aan alle drie de bevallingen. Het kan soms zomaar opkomen als ik naar ze kijk, als ik met foto's op de pc bezig ben en wat foto's van de afgelopen jaren terugkijk, als de verjaardag van een van hen nadert, kortom, regelmatig.
Ik heb alle bevallingen als heel bijzonder ervaren. Het is dat ik geen kinderen meer wil, maar (vooral) het zwanger zijn en bevallen zou ik nog wel 10 keer willen doen... En de kraamtijd natuurlijk, heerlijk in mijn bed en me lekker laten verwennen en alleen maar oog voor de baby hoeven hebben.

Vaak

Hoi,

Vooral bij de eerste dacht ik er vaak aan terug, en zeker de eerste jaren kreeg ik het dan vaak te kwaad.
De tweede ging wel zo enorm smooth en was emotioneel toch veel minder heftig omdat ik minder verbaasd was dat er een baby uit mijn lichaam kwam (al vond ik dat nog steeds verbazingwekkend).

Het is gewoon een van de heftigste dingen die we ooit zullen meemaken denk ik.

Wat ik vooral bij de tweede zo prachtig vond, was dat toen ik hem in zijn ogen keek, ik hem meteen kende. Heel mooi vond ik dat, hij was meteen heel eigen.

Liora

Met weemoed

Nog dagelijks denk ik aan de 2 geboortes. Twee maal ks en het was eg nie leuk, die dagen daarna (veel pijn en vooral die slapeloze nachten in 't zh). Maar afgelopen weekend ben ik op kraambezoek geweest van een vriendin, en besefte dat ik 8,5 maand geleden ook nog zo'n lekker klein hummeltje in m'n armen had. Nu heb ik nog steeds wel een hummeltje hoor, maar minder afhankelijk en weerloos.
We hebben besloten niet voor 'n derde te gaan maar het zwanger zijn (en vooral de aandacht tijdens en vlak erna) is heerlijk! Bovendien vind ik 2 ks wel genoeg, kweet niet hoe veel je er eigenlijk mag.
O ja, ik zal me ook voor de rest van m'n leven afvragen hoe dat nou is om natuurlijk te bevallen.

Ook vaak

Ook ik denk vaak met weemoed aan de zwangerschappen en bevallingen. Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn, hoewel zwaar aan het einde. Zal zo weer kunnen maar het is genoeg zo. Gelukkig ben ik zelf verloskundige en kan de ervaring met vele andere vrouwen delen, echt een privilege.
juul

Af en toe

Zoals vandaag. Vandaag, 11 jaar geleden, omstreeks dit tijdstip braken mijn vliezen en had ik 7 cm ontsluiting. Op dat moment vond ik het allemaal prima te doen, en vroeg me af of dit nu was waar iedereen zo dramatisch over deed. Om 23.45 uur, toen dochter er eenmaal was, had ik daar heel andere gedachten over

Vic

Gefeliciteerd met je dochter!

Na de laatste

heb ik er zeker een jaar van gebaald dat ze niet na een normale bevalling werd geboren (zoals de andere kinderen) maar na een keizersnede onder totale narcose. Echt, ik vond dat zó'n teleurstelling, pas drie dagen na haar geboorte zag ik haar voor het eerst.

Maar nee jongens, aan bevallingen denk ik zelden meer. Nou ja, even, toen een maandje geleden onze eerste kleinkind geboren werd. Toen wist ik weer héél goed hoe het was...