Hoe is het mogelijk.. Ongepland zwanger

tja

lastig. heel lastig. Je hebt veel doorstaan, de afgelopen tijd, en er is nu een druk gezin ontstaan. Iets wat goed te doen is als je er samen voor gaat!

De jongste kan het misschien best waarderen, een kindje erbij - dan heb je twee 'leeftijdsgroepjes' in je gezin. en dat kan handig zijn.

Voor nu is de verwarring compleet. Neem geen overhaast besluit, denk rustig na.

- en tja, ik kan niet zo goed begrijpen dat jullie samen geen definitief besluit namen qua anticonceptie toen het 'helemaal klaar was' (toch nog niet helemaal misschien??)

Sterkte

Wat een schrik. Ik snap dat je even van de kaart bent. Veel sterkte hiermee.

volgens mij stelt Wilgenkatje een heel relevant vraag: "ik kan niet zo goed begrijpen dat jullie samen geen definitief besluit namen qua anticonceptie toen het 'helemaal klaar was' (toch nog niet helemaal misschien??)"

Dit is hier de cruciale vraag: waarom heeft je man zich destijds niet meteen laten sterilieren (fluitje van een cent), wil hij misschien diep in zijn hart toch nog wel een kind? Of wil jij het diep in je hart toch nog?

Praat hierover, neem de tijd. En als je besluit niet door te gaan met deze zwangerschap, laat jij dan niet de enige zijn die een ingreep ondergaat, laat je man uit solidariteit meteen ook naar de uroloog gaan. Een abortus is echt geen kattenpis, een zwangerschap voor jou evenmin. Als hij geen kinderen meer wil, mag hij je niet nog een keer hier doorheen laten gaan.

Kan het echt niet?

Ik denk namelijk dat het voor je jongste een waardevolle aanvulling kan zijn.

Ik merk hier dat 6 jaar leeftijdsverschil te groot is om te overbruggen. Onze jongste groeit daardoor toch wel op als enigskind. Hij vindt dat weleens moeilijk. Hem had ik graag nog een broertje of zusje gegund. Maar voor ons was 3 ook echt de max.

Ik weet echt niet wat ik in jouw situatie gedaan zou hebben. Mijn man wel en die heeft zich daarom laten steraliseren.

Bij ons was het met 3 ook klaar

Afspraak voor sterilisatie stond al en ik ben dwars door de voorbehoedsmiddelen zwanger geworden.
Mijn man was tegen maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen en het zou tussen ons in komen te staan.
We hebben nu dus 4 en het is inderdaad niet tussen ons in komen te staan. Ik ken mezelf, als ik een abortus had laten plegen waar ik zelf niet achter stond was het wel tussen ons in komen te staan, ik had me altijd afgevraagd hoe dat kind geworden was (en dan waarschijnlijk de ideale versie, niet de realistische die we nu hebben).

Kortom

je hebt al besloten dat het een abortus wordt? Ik hoop dat je daar écht volledig achter staat, zodat het later geen verwijtbaar 'ding' wordt. Als je stiekem toch even blij bent geweest met dit nieuwe leven, dan zou ik meer bedenktijd nemen.

Noem mij egoïstisch, maar als ik als de moeder zijnde ondanks alles blij zou zijn met de zwangerschap, dan zou ik geen abortus laten doen om vader een plezier te doen. Ik zou zelf niet kunnen leven met een afgedwongen abortus. (Ik zeg niet dat jouw man dat gedaan zal hebben.) De kinderen kun je best iets langer om de tuin leiden als je dat echt wilt.

Ik denk echt niet lichtvaardig over wat je over jullie verleden vertelt. Wat een drama's! Maar ik hoop dat jij ook echt tot op de bodem hebt bedacht of een abortus voor jou op langere termijn een acceptabele keuze zal blijven. Je kunt niet meer terug.

Soms moet ik iets langer nadenken over de tekst

Meestal doe ik dat uit den treuren. Maar je schreef dat je man jou de keus laat, dus de optie dat welke man dan ook het af zou kunnen dwingen, is niet relevant in dit geval. Maar evengoed, vind ik dat jij je er goed bij moet voelen, ongeacht van wat je man ervan vindt.

Hoofd en hart

Ik kan me goed voorstellen dat je de voorspoed van je gezin ook niet in gevaar wil brengen. En je kunt ook met weemoed terugdenken aan een mogelijk kind dat het niet gehaald heeft. Als je daarbij drie kinderen hebt rondlopen die nog een lange tijd veel van je vragen.
En je had al naar je idee een voltooid gezin. Dat gevoel zou ik denk ik laten overheersen.

Beetje jammer

Ik vind abortus altijd jammer, maar helemaal als je willens en wetens onbeschermde seks hebt. En dan in dit geval, met vaste partner die ook de vader is van je andere kinderen. Ik zie de noodzaak niet zo, maar ja wettelijk gezien mag het gewoon en is elke reden goed genoeg.

Phryne Fisher

Willens en wetens onbeschermde seks is zeker niet slim. Maar TS heeft een kans van 25% op een ziek kind. Ik kan me wel goed voorstellen dat ze daar een noodzaak tot abortus in ziet.

75%

75% kans op een gezond kind dus. Ik weet niet hoe oud ze is, maar voor mij is dat een goede kans.

Eens met Phryne.

75 % kans op een gezond kind en de mogelijkheid van een vlokkentest, heeft ze eerder ook ondergaan.

Tja, de keuze tot abortus is al gemaakt, en dat recht heeft TS. Maar idd, ik zie er ook de noodzaak niet van in.

Ik snap dat je van slag bent

Ongewenst zwanger zijn, lijkt me meer dan akelig.

Aan de andere kant: hoe komt het dat je zegt ‘hoe is het mogelijk’? Als je geen goede anticonceptie gebruikt (en een condoom is bij zorgvuldig gebruik ook behoorlijk betrouwbaar), is zwanger worden natuurlijk gewoon een reeël risico. En als je nu echt geen kind meer wilt, laat je het er toch niet op aankomen? Maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Het is nu wat het is, je moet nu kiezen voor wel of niet doorzetten.

En ja, ook al heb je er alle recht toe, ik vind het lastig als je abortus overweegt als een soort van ‘achteraf-anticonceptie’ (voor de taalpuristen onder ons, ik weet dat dit een onmogelijk woord is, maar ik hoop dat het duidelijk maakt wat ik bedoel). Maar goed, dat is een erg persoonlijke mening, jij maakt je eigen afwegingen op basis van je eigen voors en tegens. Maar het feit dat je je verhaal op een openbaar forum plaatst, maakt wel dat je niet alleen bevestigende reacties hoeft te verwachten.

Aagje

Nooit voor het dilema gestaan

Maar tijdens mijn 2e zwangerschap er van overtuigd dat het mijn laatste zou zijn.

Mijn toenmalige man wilde daarna nog een kind (toen zijn eerstgeborene overleed). Het ene kind is niet door een ander te vervangen. Verder ben ik absoluut geen moeder voor een groot gezin.

Zonder zwanger (dus last van hormonen en sentiment) te zijn van een 3e heb ik met mijzelf afgesproken, mocht het ooit toch zo ver komen ik voor een abortus zou kiezen.

Omdat ik zeker niet lichtzinnig denk over een abortus heb ik heel braaf de pil geslikt en ben ik gelukkig nooit voor de keuze komen staan.

Zou ik met een abortus kunnen leven: ja
Zou ik gelukkig zijn geweest met een 3e kind : nee

Wens je veel sterkte.

Echt zeker?

Heb je die keus nou al echt gemaakt, want ik lees tussen de regels door dat je nog niet helemaal zeker bent? (Kiezen tussen twee kwaden, gevoel vs verstand enz.) Of is dat meer een 'er tegen op zien'?

Sterkte

ik kan me voorstellen dat je nu opgelucht bent. Mocht je toch een dipje krijgen de komende dagen, probeer dat dan niet weg te moffelen, dat dipje mag je hebben.