Geen blijdschap
Hallo allemaal.
wij zijn zwanger van ons 2e kindje. De eerste zijn we2 jaar me bezig geweest voor het lukte en nu maar 3 maanden. Nu komt het probleem: mijn vrouw voelt geen blijdschap. We zijn nu 14 weken en het is zeer gewenst. Soms heeft ze het gevoel dat we beter even hadden kunnen wachten. Helaas zijn we getroffen door de crisis en moeten we uitkijken met wat we doen. Ik hoop dat het daardoor komt maar ze weet het zelf niet.
mijn vrouw heeft een verleden met depressie en als we iets niet willen dan is het wel dat we dat weer moeten door staan.
Heeft iemand hier ervaring mee? Hoe kan ik helpen om te zorgen dat de blijdschap wel komt?
Praten
blijven praten met elkaar lijkt mij. Uitspreken dat jij de angst hebt dat ze in een depressie schiet, ook benoemen dat het financieel wat minder ruim is nu en desondanks toch proberen te genieten van de baby die er komt, spulletjes kopen, lijstjes maken, dingen bekijken, veel samen zijn nu jullie nog met zijn drietjes zijn, straks sinterklaas, kerst. Het gezellig maken in huis, aandacht besteden aan haar.
aan de andere kant, een zwangerschap duurt 9 maanden dus er is nog tijd om er naar toe te leven misschien relativeert dat wat. En met de vk dit gebrek aan blijdschap bespreken.
Was
ze voor de zwangerschap wél in haar gewone doen? Ik zou zeker het gesprek met verloskundige en/of huisarts aangaan. Als je eenmaal een depressie hebt doorstaan, dan blijft het toch vaak je zwakke plek is mijn ervaring. Hoeft niet door te zetten, maar met de verandering van hormonen kan het best aan het wiebelen zijn.
Ervaring
Ik denk dat je uit je hoofd moet zetten dat je haar blij kunt maken, dan raak je enkel gefrustreerd.
Ik word suicidaal depressief van de pil, en van zwangerschappen slechts licht depressief gelukkig. Maar blij? Nee, dat komt pas erna 
Ik heb nu 3 kinderen en om die reden vind ik het wel welletjes. Mijn man heeft me door alle zwangerschappen heel goed gesteund. Mijn gehuil en zwartkijken zonder commentaar aangehoord, mij veel geknuffeld, veel voetmassages gegeven, en veel van me overgenomen. Ik weet niet hoe ik er zonder zijn steun doorheen was gekomen eerlijk gezegd.
Maar praat ook met een arts en laat haar bloed testen, want depressie kan ook komen door een tekort aan vitamine B of bloedarmoede bijvoorbeeld. Bij mij was het echt door de hormonen. Niets aan te doen.
Leeslink
Beste Wim,
Wat naar dat je vrouw geen blijdschap kan voelen op dit moment en dat de angst voor depressie in je posting duidelijk voelbaar is.
Wellicht heb je iets aan deze leeslink : http://www.geenrozewolk.com/Prenatale-depressie.html
Ik wens jullie veel sterkte toe en ik hoop dat ze met de juiste begeleiding ( en veel liefde van jou ) toch mag gaan genieten van jullie kindje in wording.
M.
Annexeer haar zwangerschap niet
Jij moet haar blij maken? Jullie zijn zwanger?
Ik weet vrij zeker dat mijn vrouw de enuwen zou krijgen. Jij bent niet zwanger, zij is zwanger. En jij hebt geen verantwoordelijkheid om haar blij te maken daarmee. Praat met haar vanuit jezelf, jouw zorgen, jouw blijdschap. Maar gun haar haar eigen beleving, haar eigen emoties. Met al je goede bedoelingen kan je haar behoorlijk verstikken.
Een luisterend oor is vaak genoeg..
Vrouwen willen graag een luisterend oor, terwijl mannen oplossingen willen aandragen. Luister naar haar, wees er voor haar en ga niet mee in haar gevoel!
