Geboorte-affirmatiekaarten - aha
hebben jullie daar ooit van gehoord, geboorte-affirmatiekaarten? Kwam ze tegen bij het rondkijken bij webwinkels vanwege een kindje op komst. Bijzonder. Wat ze al niet verzinnen...
Athan schreef op 04-08-2021 om 20:40:
Ik snap die open mond = open vagina niet.
Open mond is hard schreeuwen? Maar dan mis ik de bemoediging.
Nee je moet ooooopen denken.. Je hele lichaam moet zich ooooopenen. Je moet ook ‘ooooooh‘ roepen tijdens een wee, en geen ‚aaah‘, want een ‚aaah‘ verkrampt. En als je mond zich oooopent, dan oooopent ook je baarmoedermond zich. Jawel ik had ook een hippie-verloskundige 🤦🏼♀️.
OxfordComma schreef op 04-08-2021 om 22:56:
[..]
Nee je moet ooooopen denken.. Je hele lichaam moet zich ooooopenen. Je moet ook ‘ooooooh‘ roepen tijdens een wee, en geen ‚aaah‘, want een ‚aaah‘ verkrampt. En als je mond zich oooopent, dan oooopent ook je baarmoedermond zich. Jawel ik had ook een hippie-verloskundige 🤦🏼♀️.
😂 Hilarisch!
Temet schreef op 04-08-2021 om 19:36:
Precies om die reden was ik dus niet aan een geboorteplan begonnen. En dat scheelt dan weer huiswerk
Zoals ik ooit een las: soms lijkt het net alsof een bevalling een examen is waarvoor je kan zakken.
Groeten,
Temet
Geboorteplan? Weet kindlief daar dan ook van? Want een spoedkeizersnede met 29 weken was niet bepaald de planning. Klein voordeel is wel dat dat vroeg genoeg is dat mensen dit soort kaarten nog niet gestuurd hebben, scheelt weer frustratie.
Ik wil wel even een lans breken voor het geboorteplan. Ik moest dit van mijn vlos ook invullen en ik vond dat eigenlijk een supergoed idee. Ze hadden een A4 met goede vragen zoals “Wil je pijnstilling? Zo ja, wat?”, “Wie knipt de navelstreng door?”, “Wat moet er met de placenta gebeuren?”
Ik vond het echt fijn om daar tevoren over nagedacht te hebben met man en dat het dan vastligt op dat formulier zodat de dienstdoende vlos het in een minuut gelezen heeft (zelf ben je tenslotte wel met andere dingen bezig op dat moment).
Ik had bijvoorbeeld opgeschreven dat ik de navelstreng wilde laten uitkloppen. Blij dat de vlos dat al wist want ik was echt niet meer fit genoeg om daar nog op toe te zien.
En tuurlijk loopt een bevalling nooit volgens plan, maar het is ook maar een plan - geen draaiboek. Of zijn er mensen die er 3 kantjes proza van maken?
Wat ik op een geboorteplan tegen heb: je krijgt er een bepaald idee van hoe je bevalling zou moeten verlopen. En zo loopt het vaak juist niet. Als ervaren bevaller is de enige raad die ik zou willen meegeven: go with the flow.
Eens met Pino! Ik heb het ook fijn gevonden om van tevoren over sommige dingen na te denken, inderdaad het laten uitkloppen van de navelstreng en het wel/niet actief aanbieden van pijnstilling. Ook heb ik er op die manier zelf voor gekozen om een rubberen navelringetje te gebruiken in plaats van de standaard plastic klem. Uiteraard was ik me er wel van bewust dat dit geen garantie gaf op een droombevalling, maar het gaf me wel iets meer houvast. In ieder geval wat meer grip op de randzaken die je vaak wel in de hand hebt.
Uiteindelijk had ik wel die Doutzen Kroes droombevalling, thuis zonder pijnstilling en met inderdaad een zoutlampje en meditatiemuziek op de achtergrond. Nul complicaties en een kerngezond kind waarmee ik meteen uren skin to skin in bed mee heb gelegen. Het heeft me weken gekost om niet boos te gaan huilen als mensen reageerden met 'wat moet dat mooi zijn geweest' want ik vond het de hel! Zo zie je maar, zelfs als alles precies gaat zoals je wil, een bevalling blijft enorm zwaar, heftig en pijnlijk. Daar had ik me dan wel weer op bekeken.
er.is.maar.1.Pino schreef op 05-08-2021 om 11:08:
“Wil je pijnstilling?
Dat wilde ik en dat was uitvoerig bekend maar de gynaecoloog vond het niet nodig.
Kan je plannen wat je wil maar als je de verkeerde treft heb je mooi pech.
Is 22 jaar geleden dus ik hoop dat er wel iets veranderd is inmiddels.
Wat er is veranderd is dat er nu in principe altijd pijnbestrijding beschikbaar is, maar in de praktijk niet. Zie het artikel hierover op de site van NRC.
Millie91 schreef op 05-08-2021
Uiteindelijk had ik wel die Doutzen Kroes droombevalling, thuis zonder pijnstilling en met inderdaad een zoutlampje en meditatiemuziek op de achtergrond. Nul complicaties en een kerngezond kind waarmee ik meteen uren skin to skin in bed mee heb gelegen. Het heeft me weken gekost om niet boos te gaan huilen als mensen reageerden met 'wat moet dat mooi zijn geweest' want ik vond het de hel! Zo zie je maar, zelfs als alles precies gaat zoals je wil, een bevalling blijft enorm zwaar, heftig en pijnlijk. Daar had ik me dan wel weer op bekeken.
Dit was een twist die ik niet aan zag komen in je verhaal. Maar ik kan het me helemaal voorstellen inderdaad! En het is ook wel wat ik bedoelde te zeggen; de ‘perfecte Instagram-bevalling’ is nog altijd dat; een bevalling. Heftig, pijnlijk, zwaar en met emoties. Alsof het allemaal easy-peasy is, als je je zoutlampje maar aandoet.
Ik heb overigens een tegenovergestelde ervaring; op papier (en in de praktijk 😉) een horrorbevalling (ik zal jullie de details besparen). Volledig gezakt volgens mijn hippie-verloskundige voor het bevallingsexamen. Maar.. Ik kijk er dus helemaal niet vervelend op terug. Iedereen vond het zo heftig voor me, en ging invullen dat ik wel een trauma moest hebben. Vooral de week erna (ik moest een week in het ziekenhuis blijven) was voor mij echt een roze wolk. Ik en mijn baby, lekker in onze cocon, de wereld om ons heen kon instorten 🥰. (Mijn man zegt overigens dat dit beeld vooral door hormonen en morfine gekleurd is en herinnert zich iets anders 😉).
