Ervaringen miskraam
Ik was afgelopen woensdag 9,5 week zwanger van ons tweede kindje toen we er bij een echo achter kwamen dat het hartje van de baby niet meer klopte. Ik had al zo'n twee weken last van bloedingen maar we hadden een paar echo's gehad waarbij alles goed was en het bloeden was afgenomen dus we hadden hoop dat het misschien toch nog goed zou komen. Helaas mocht dat niet zo zijn.
Emotioneel is dit al enorm heftig, maar ik had geen idee dat de miskraam lichamelijk ook zo enorm heftig zou zijn. Ik heb al twee dagen urenlang last van enorme buikkrampen en veel bloedverlies met stolsels. Ik hoop steeds dat dit betekent dat het het vruchtzakje bijna wordt afgestoten, maar dan neemt de kramp steeds weer wat af en zet het niet door. Ik heb met de verloskundige afgesproken maandag contact te hebben over een doorverwijzing naar de gynaecoloog voor medicatie als het dan nog niet heeft doorgezet. Op dit moment lijkt dat nog heel ver weg. Ik hoop zo dat dit niet lang meer duurt.
Heeft iemand soortgelijke ervaringen en hoe lang duurde het toen uiteindelijk?
Wat een k*t-situatie!
Zelf 2x meegemaakt. Eerste keer was zo'n 5 jaar geleden. Ik koos toen bij de gynaecoloog gelijk voor medicatie omdat ik niet meer wilde afwachten. Ik wou het mijn lijf uit, het had er b ik niks meer te zoeken. Verkijk je hier niet op: ik heb een hele dag enorme weeën en veel bloedverlies gehad. Op dat moment (eerste zwangerschap) wist ik nog niet dat dit weeën waren. Ik kreeg daarna nog een controle echo om te zien of alles weg was, maar er zat nog restweefsel. Ik mocht kiezen: nog een keer die pillen of curretage. Nog een keer medicatie zag ik niet zitten. Na deze ingreep was ik binnen 6 weken zwanger.
De 2e keer was afgelopen november. Toen koos ik gelijk voor curretage, dan had ik het tenminste achter de rug. Ik heb zo'n 5 weken gevloeid, maar geen pijn gehad.
Ik wens je veel sterkte toe de komende tijd!
Als je vragen hebt mag je me een PB doen hoor
Op deze manier geen ervaring, maar ik wil je sterkte wensen. Niet alleen met het lichamelijke, maar ook (voornamelijk) met het verlies.
Bij mij was het vruchtzakje al verdwenen bij de echo, er was niets meer te zien.
Ik heb gekozen voor een curretage omdat mijn lichaam het dus 'niet doorhad' en ik wilde graag weer verder en zwanger worden. De curretage ging op zich goed, maar mijn cyclus heeft maanden nodig gehad om weer te herstellen - als in dat ik een half jaar geen cyclus had en dus ook niet zwanger werd/kon worden. Een totaal andere ervaring dus dan Blokje, vandaar dat ik het toch even wil benoemen voor jou of anderen die dit als een 'makkelijke oplossing' zien.
Heel erg bedankt voor jullie reacties! De miskraam lijkt niet door te zetten, dus ik ben bang dat ik straks ook moet gaan kiezen tussen medicatie of een curettage. Ik heb veel vervelende verhalen gelezen over de bijwerkingen van medicatie en dat het vaak alsnog in een curettage eindigt. En een curettage wil ik eigenlijk het liefst voorkomen omdat dat complicaties kan geven bij een eventuele volgende zwangerschap. Ik vind het zo'n onmogelijke keuze.
Toen wij gingen proberen voor een tweede kind heb ik 5 keer een miskraam gehad. Bij de eerste miskraam was ik 12 weken zwanger en heb toen een curretage gehad. Toen voelde ik me lichamelijk weer gelijk goed. Bij de andere 4 keer heb ik wel flinke buikkrampen gehad. Meestal een dag of 2 en ik verloor flinke bloedklonters. Bij de laatste miskraam heb ik wel een dag of 4 buikkrampen gehad maar ik heb nooit medicatie hoeven slikken.
Min of meer vergelijkbare situatie meegemaakt. Naar de verloskundige voor een eerste echo, en toen was er geen kloppend hartje. Ik kreeg destijds (10 jaar geleden alweer) de keuze of ik het wilde afwachten of meteen naar de gynaecoloog wilde gaan. Ik koos voor dat laaste, want ik wilde niet er langer mee blijven rondlopen. Ik heb twee keer een kuur van pillen gekregen. De eerste deed niet zoveel, maar na de tweede was de baarmoeder leeg. Qua kramp, bloed en rommel ben ik de details vergeten, dus ik denk dat dat wel meeviel bij mij. Ik vond het vooral emotioneel heel heftig.
Een curettage was gelukkig niet nodig.
Dusdanig late miskraam gehad dat ik moest bevallen. Duurde met opwekken drie dagen en daarna kwam de placenta niet dus alsnog curettage op OK. Daarna ging lichamelijk herstel redelijk vlot maar ontzwangeren duurde ook nog wel een paar weken.
Ik zou niet langer afwachten dan strikt noodzakelijk, het is zo al erg genoeg.
Ik wil je heel veel sterkte wensen, het is erg verdrietig. Gun jezelf de tijd.
AlisonH schreef op 03-04-2022 om 12:36:
Dusdanig late miskraam gehad dat ik moest bevallen. Duurde met opwekken drie dagen en daarna kwam de placenta niet dus alsnog curettage op OK. Daarna ging lichamelijk herstel redelijk vlot maar ontzwangeren duurde ook nog wel een paar weken. Geen complicaties gehad bij de zwangerschap daarna.
Ik zou niet langer afwachten dan strikt noodzakelijk, het is zo al erg genoeg.
Ik wil je heel veel sterkte wensen, het is erg verdrietig. Gun jezelf de tijd.
Ik heb in februari een missed abortion gehad, vruchtje leefde niet meer, maar werd niet afgestoten. Ik heb een goede ervaring met medicatie en was na een dag het meeste wel kwijt, daarnavoelde het vooral een heftige menstruatie. Ik had naproxen voor de pijn en dat werkte goed. Mentaal vond ik het wel zwaar, maar heb het goed afgesloten
Je mag altijd een pb sturen als je meer info wilt
ik heb helaas 5 miskramen mee moeten maken. Tussen de 6 en 10 weken zwanger steeds. Ik gebruikte altijd de pillen om in te brengen, en heb daar positieve ervaringen mee.
Mentaal en fysiek heb ik het heel pittig gehad, en bracht me ook bij lastige levensvragen.
Neem je rust en meld je ziek, zou ik je willen meegeven.
Bedankt voor jullie berichten! Ik merk dat het helpt om ervaringen van anderen te lezen. Ik heb vanmiddag een echo gehad bij de vk en daar bleek dat ik het vruchtzakje toch al verloren ben. Ik heb het blijkbaar niet herkend tussen alle prut die er allemaal uitkwam het afgelopen weekend. Ik ben opgelucht dat het lichamelijke stuk nu grotendeels achter de rug is. Ik merk dat er nu ruimte ontstaat voor de emoties. Nogmaals heel erg bedankt voor het delen van jullie ervaringen!
