Egoïstische man vs. zwangerschapshormonen
Hallo allemaal,
Sinds we weten dat ik zwanger ben (met 2 bewust voor gekozen), maak ik continu ruzie met mijn vriend. We gingen graag stappen, uit eten, etc. maar dit moet ik uiteraard beperken nu. Voor hem blijft het oké om gewoon zijn normale leven verder te zetten. Op bepaalde vlakken heb ik daar geen problemen mee op andere wel. Telkens we een ruzie hebben zegt hij dat ik een prenatale depressie heb (terwijl ik goed gezind en blij ben behalve met de zaken die hij zegt/doet) en ik vind gewoon dat hij enorm egoïstisch is.
Om een voorbeeld te geven: Hij wou graag naar Tomorrowland en ik vroeg hem dit niet te doen omdat dat het enige festival was waar ik echt spijt van had dat ik het niet mee kon doen (aangezien nog niemand wist dat ik zwanger was). Het zou niet leuk zijn geweest foto's/filmpjes en verhalen te krijgen als je er zelf heel graag bij had geweest. Achter mijn rug om heeft hij toch een ticket gekocht terwijl ik had voorgesteld anders samen iets leuk te doen die dag (aangezien we die dag ook 2 jaar samen waren). Na heel zware ruzies en tussenkomst van andere mensen is hij niet gegaan en heb ik 3 dagen met een zuur gezicht voor mij gezeten. Ps: mij werd verweten dat ik met vakantie een zuur gezicht trok toen we door hadden dat we zwanger waren. Wat hij niet wil begrijpen is dat ik enorm misselijk was en dat het dan niet echt makkelijk is heel de tijd te lachen.
PS2: Het is niet dat hij niet weg mag gaan (want zo ziet hij het) want komend weekend gaat hij naar een ander festival. En als hij 2 avonden op de week thuis eet, zal het veel zijn. En in september is hij ook nog een mannenweekend aan het plannen.
Nu komen we bij het volgende voorval: We zaten op een etentje en ik zie hem sturen in een vriendengroep 'Ibiza 2023' en ik spreek hem onmiddelijk aan over wat zijn bedoeling is aangezien mijn uitgerekende datum februari 2023 is.
'Het zijn maar ideeën en die moet ik niet met jou bespreken.' Ik vind dit ongelooflijk egoïstisch van zoiets niet op voorhand te bespreken met je partner. Ondertussen heb ik ook al (niet via hem!) vernomen dat de trip eind mei zou zijn (als ons kleintje dus 3-4 maand oud is).
Ik weet echt geen raad meer en zie het niet zitten om zo verder te gaan. Hij leeft op zichzelf en houdt gewoon geen rekening met mij. Of zo voel ik mij toch.
Zijn dit mijn zwangerschapshormonen die te fel reageren of is zijn dit dingen die niet door de beugen kunnen?
Graag jullie mening. Alvast bedankt!
Tickel schreef op 09-08-2022 om 15:10:
[..]
- quote verwijderd-
Omdat je het niet met me eens bent wil niet zeggen dat je onbeschoft moet zijn he.
C_D schreef op 09-08-2022 om 14:46:
[..]
Zoals hierboven denk ik duidelijk is gezegd, heeft hij een eigen leven: gaan sporten, wekelijks eten met vrienden (oa vanavond), festival dit weekend bv, weekendtripjes voor te fietsen, op stap in het stad met vrienden, etc. Allemaal geen probleem mee want inderdaad het is niet omdat ik iets niet wil/kan doen dat hij dat niet mag doen. Ik heb gevraagd om die 1ne dag dat niet te doen omdat ik mij daar heel kut over voelde dat ik DAT festival niet mee kon doen (andere festivals zou ik géén probleem mee hebben). Het is ook niet dat hij een ticket had op dat moment en geld kwijt zou zijn of dergelijke.
Ongemakken bedoel ik oa hormonale huilbuien (uit het niks en met geen enkele reden). Voor mij inlevingsvermogen hierbij is even te troosten of vast te pakken en niet negeren en doorstappen. Of zoals met TL mij misschien niet helemaal begrijpen in mijn gedachtengang maar iets hebben van oke ik ga binnen 2 weken naar een ander festival en als het voor haar echt niet leuk is, zal ik deze overslagen.
Ik stuurde hem letterlijk 'ik begrijp dat het voor jou niet leuk is om niet te gaan, maar probeer aub ook te begrijpen dat het voor mij niet leuk is om daar foto's, verhalen en zatte telefoontjes, etc van de krijgen en er niet bij te kunnen zijn'.
Het probleem lijkt er vooral in te zitten hoe hij op jouw emoties reageert. Ik vind het wel zorgelijk dat hij je niet wil troosten. Zélfs al zou hij de reden belachelijk vinden, dan nog: als je partner verdrietig is, reageer je daar wel op. Tenzij je een emotioneel manipulatief berekenend type bent, of misschien ziet hij jou wel zo? Kortom we kunnen er hier van alles van vinden maar om te voorkomen dat je steeds weer teleurgesteld wordt in je verwachtingen, helpt het niet om jouw visie als norm te nemen en deze hier te komen bevestigen. Als jij wilt dat hij ander gedrag laat zien, zul je met hem in gesprek moeten gaan. Niet via app en niet door de tegenstellingen te vergroten door zijn ‘niet leuk’ af te strepen tegen jouw ‘niet leuk’ maar echt een laagje dieper graven.
C_D schreef op 09-08-2022 om 14:46:
[..]
Ongemakken bedoel ik oa hormonale huilbuien (uit het niks en met geen enkele reden). Voor mij inlevingsvermogen hierbij is even te troosten of vast te pakken en niet negeren en doorstappen. Of zoals met TL mij misschien niet helemaal begrijpen in mijn gedachtengang maar iets hebben van oke ik ga binnen 2 weken naar een ander festival en als het voor haar echt niet leuk is, zal ik deze overslagen.
Ik stuurde hem letterlijk 'ik begrijp dat het voor jou niet leuk is om niet te gaan, maar probeer aub ook te begrijpen dat het voor mij niet leuk is om daar foto's, verhalen en zatte telefoontjes, etc van de krijgen en er niet bij te kunnen zijn'.
Serieus OMG??
Hij moet jou troosten bij hormonale huilbuien? Dat gaat een zeer lange zwangerschap worden zeg! Je bent zwanger, niet ziek hè? Heb je enig idee hoe onvolwassen dit alles overkomt, want duidelijk is wel dat je allerlei excuses zoekt waarom hij écht niet naar TL kon gaan.
Je hebt hierover diverse reacties gelezen, merendeel dat het nogal flauw van je was, maar nog steeds blijf je bij je eigen gedachten hierover. Als je tijdens alle communicaties/gesprekken zo volhardend aan je eigen denkwijze blijft vasthouden, dan zie ik jullie samenzijn als gezin geen lang leven beschoren! En nee, je kunt niet alles op je hormonen gaan steken nu, je bent zwanger, niet ziek en psychisch ontoerekeningsvatbaar! Ik ga de denkwijze en angst van je vriend steeds beter begrijpen, als het bij een prille zwangerschap al zo moet gaan. Ik hoop dat je hier voldoende hulp bij gaat krijgen, want het is echt niet gezond zoals je nu alles beredeneerd.
ToetieToover schreef op 09-08-2022 om 15:13:
[..]
Het probleem lijkt er vooral in te zitten hoe hij op jouw emoties reageert. Ik vind het wel zorgelijk dat hij je niet wil troosten. Zélfs al zou hij de reden belachelijk vinden, dan nog: als je partner verdrietig is, reageer je daar wel op.
Mooi benoemd. Hetzelfde geldt (naar mijn mening) voor alle emoties afschuiven op een prenatale depressie. Als je echt denkt dat je zwangere vrouw aan een prenatale depressie lijdt, dan hoop ik dat je daar als partner mee naar de huisarts gaat en hulp zoekt. Als hij dat niet denkt, maar zo al jouw emoties teniet doet, is er sprake van zorgelijk gedrag en een verstoorde verstandhouding. Linksom of rechtsom geen goed nieuws.
Tickel schreef op 09-08-2022 om 14:55:
[..]
Hebben jullie het wel gehad over de zorg van toekomstig kind? Werk, fulltime, parttime, stoppen. De financiën?
Hier ben ik nu ook wel erg benieuwd naar.
Battle-Royale schreef op 09-08-2022 om 15:13:
[..]
Omdat je het niet met me eens bent wil niet zeggen dat je onbeschoft moet zijn he.
Je bent zelf onbeschoft naar TO door haar een zwangere vriendin te noemen die loopt te grienen om niets.
CD, ik geef mijn mening over het laatste deel van je laatste post.
Als jij schrijft: 'maar probeer aub ook te begrijpen dat het voor mij niet leuk is om daar foto's, verhalen en zatte telefoontjes, etc van de krijgen en er niet bij te kunnen zijn', dan komt het op mij over als de klaagzang van iemand die net voor TL een ongeluk heeft gehad en helaas niet mee naar het festival kan, of de klaagzang van iemand die net voor TL een onverwachte - maar dringende - operatie heeft gehad en noodgedwongen moest thuisblijven.
Zo is het niet, CD! Jij bent zwanger, jij bent in verwachting van het mooiste wat je kan overkomen: een mensje van jou en je vriend! Als TL opweegt tegen het thuisblijven (dat dan ook nog eens niet verplicht was, jij kiest dat zelf, je moet niet op doktersadvies platliggen) dan denk ik dat jullie de geboorte van een kind nog enkele jaren hadden moeten uitstellen. Want ik voel dat jullie prioriteiten nog helemaal niet liggen bij het thuisblijven om voor een kindje te zorgen. Dat is geen schande, nog andere prioriteiten hebben, maar daarvoor is het nu wel te laat om daar achter te komen en bijna met afgunst je vriend naar TL te zien vertrekken terwijl jij thuisblijft.
Dergelijke 'opofferingen' zullen er nog veel komen in de toekomst, opofferingen die moeten geleverd worden door jou of door je vriend (als er een taakverdeling is). En gaat er dan altijd iémand kwaad zijn omdat ie thuis moet blijven en de andere wel kan gaan?
Wat je nu meemaakt, CD, is een voorproef van wat je de komende jaren te wachten staat: beseffen dat je leuke dingen moet missen omdat er thuis voor een kleine CD moet gezorgd worden.
En dat kan niet opgelost worden met mokkend achter te blijven.
Tickel schreef op 09-08-2022 om 15:16:
[..]
Je bent zelf onbeschoft naar TO door haar een zwangere vriendin te noemen die loopt te grienen om niets.
Dat vertelt ze zelf in een eerdere post. Beter lezen dus.
Die man laat zich nu juist wél gek maken! Door zijn eigen gedachten of - wie weet? - uitspraken van mensen zoals jij, Battle-Royale.
Je zwangere partner mentaal zo in de steek laten, verdient bepaald geen schoonheidsprijs. Binnen een gezonde relatie hou je voldoende rekening met elkaar. Al helemaal als er zoiets speelt als zwangerschap.
Alleen al het woord "zwangerilla" verraadt wat mij betreft een behoorlijke dosis vrouwenhaat. Ik zou zeggen: probeer eens wat meer empathie op te brengen i.p.v. je te laten leiden door verwerpelijke vooroordelen.
Battle-Royale schreef op 09-08-2022 om 15:17:
[..]
Dat vertelt ze zelf in een eerdere post. Beter lezen dus.
Hormonale huilbuien, grienen om niets is het op denigrerende manier benoemen.
Niet alles gelezen, dus misschien is het al gezegd:
Jullie klinken als twee pubers die totaal niet klaar zijn om een kind op de wereld te zetten.
Valdemar schreef op 09-08-2022 om 15:19:
Niet alles gelezen, dus misschien is het al gezegd:
Jullie klinken als twee pubers die totaal niet klaar zijn om een kind op de wereld te zetten.
Ja da's wel een beetje mosterd Valdemar 
Tickel schreef op 09-08-2022 om 15:18:
[..]
Hormonale huilbuien, grienen om niets is het op denigrerende manier benoemen.
Huilen om niks dan, zo beter? Want dat blijft het nog steeds.
RodeKrullenbol schreef op 09-08-2022 om 15:18:
Die man laat zich nu juist wél gek maken! Door zijn eigen gedachten of - wie weet? - uitspraken van mensen zoals jij, Battle-Royale.
Je zwangere partner mentaal zo in de steek laten, verdient bepaald geen schoonheidsprijs. Binnen een gezonde relatie hou je voldoende rekening met elkaar. Al helemaal als er zoiets speelt als zwangerschap.
Alleen al het woord "zwangerilla" verraadt wat mij betreft een behoorlijke dosis vrouwenhaat. Ik zou zeggen: probeer eens wat meer empathie op te brengen i.p.v. je te laten leiden door verwerpelijke vooroordelen.
Hij gaat 1 avond op stap en dat noem je al in de steek laten?
Battle-Royale schreef op 09-08-2022 om 15:20:
[..]
Huilen om niks dan, zo beter? Want dat blijft het nog steeds.
Denk je dat door de war geschopte hormonen zo fijn zijn om mee rond te lopen? Hoezo niks. Jammer dat jij het niet kan ervaren.
