Egoïstische man vs. zwangerschapshormonen
Hallo allemaal,
Sinds we weten dat ik zwanger ben (met 2 bewust voor gekozen), maak ik continu ruzie met mijn vriend. We gingen graag stappen, uit eten, etc. maar dit moet ik uiteraard beperken nu. Voor hem blijft het oké om gewoon zijn normale leven verder te zetten. Op bepaalde vlakken heb ik daar geen problemen mee op andere wel. Telkens we een ruzie hebben zegt hij dat ik een prenatale depressie heb (terwijl ik goed gezind en blij ben behalve met de zaken die hij zegt/doet) en ik vind gewoon dat hij enorm egoïstisch is.
Om een voorbeeld te geven: Hij wou graag naar Tomorrowland en ik vroeg hem dit niet te doen omdat dat het enige festival was waar ik echt spijt van had dat ik het niet mee kon doen (aangezien nog niemand wist dat ik zwanger was). Het zou niet leuk zijn geweest foto's/filmpjes en verhalen te krijgen als je er zelf heel graag bij had geweest. Achter mijn rug om heeft hij toch een ticket gekocht terwijl ik had voorgesteld anders samen iets leuk te doen die dag (aangezien we die dag ook 2 jaar samen waren). Na heel zware ruzies en tussenkomst van andere mensen is hij niet gegaan en heb ik 3 dagen met een zuur gezicht voor mij gezeten. Ps: mij werd verweten dat ik met vakantie een zuur gezicht trok toen we door hadden dat we zwanger waren. Wat hij niet wil begrijpen is dat ik enorm misselijk was en dat het dan niet echt makkelijk is heel de tijd te lachen.
PS2: Het is niet dat hij niet weg mag gaan (want zo ziet hij het) want komend weekend gaat hij naar een ander festival. En als hij 2 avonden op de week thuis eet, zal het veel zijn. En in september is hij ook nog een mannenweekend aan het plannen.
Nu komen we bij het volgende voorval: We zaten op een etentje en ik zie hem sturen in een vriendengroep 'Ibiza 2023' en ik spreek hem onmiddelijk aan over wat zijn bedoeling is aangezien mijn uitgerekende datum februari 2023 is.
'Het zijn maar ideeën en die moet ik niet met jou bespreken.' Ik vind dit ongelooflijk egoïstisch van zoiets niet op voorhand te bespreken met je partner. Ondertussen heb ik ook al (niet via hem!) vernomen dat de trip eind mei zou zijn (als ons kleintje dus 3-4 maand oud is).
Ik weet echt geen raad meer en zie het niet zitten om zo verder te gaan. Hij leeft op zichzelf en houdt gewoon geen rekening met mij. Of zo voel ik mij toch.
Zijn dit mijn zwangerschapshormonen die te fel reageren of is zijn dit dingen die niet door de beugen kunnen?
Graag jullie mening. Alvast bedankt!
Tickel schreef op 09-08-2022 om 17:36:
[..]
Maar de man had ook geen kaartje. Dan is het, vind ik, raar dat die kerel toch een kaartje koopt terwijl hij weet dat TO samen iets wilde doen of er moeite mee heeft. Hij had hier ook over kunnen communiceren. Nu is dat kaartje een voldongen feit.
Klopt, ze communiceren beiden niet/fout! Maar wat ik al eerder schreef, wij lezen hier maar een fractie van hun privéleven.
Ik zag TO zojuist ook schrijven over ‘vroeger’, maar dat vroeger is een kleine 3 maanden geleden?! Als ik het over ‘vroeger’ heb, dan praat ik over bijv mijn jeugdtijd. Dit soort woordkeuzes zou ik als partner ook erg slecht trekken hoor, je hele leven op zn kop binnen 3 maanden en het over ‘vroeger’ hebben, terwijl het een zwangerschap betreft en dan is de baby er nog lang niet…….
C_D schreef op 09-08-2022 om 17:26:
[..]
Ja het kan inderdaad zijn dat ik anders ben nu. Ik deed inderdaad al die dingen mee vroeger en had niet snel een probleem met iets. Nu gaat dat inderdaad niet dus ik zit iets vaker thuis en zou het fijn vinden moest hij soms ook iets willen doen buiten een festival of dergelijke (vele mensen zeggen dat het wel gaat maar als een gynae mij dat afraad ga ik dat niet doen).
Hij deed waar hij zin in had maar dat doet hij nu nog steeds dus daar zie ik eigenlijk geen verschil is. Mijn reactie is ook nog steeds dezelfde (behalve dat ik veel sneller huil), ik ben met zo goed als alles akkoord maar als ik niet akkoord ben met iets ga je het ook gehoord hebben (dit was vroeger zo en nu nog steeds).
En het kan zeker zijn dat hij zo denkt van 'Als ik eerlijk ben dan gaat ze moelijk doen dus verzwijg ik het beter', maar komt dit door heel het gedoe met TL? Want 1 voorval weegt volgens mij toch niet op tegen al die andere dingen waar ik geen probleem van maak? Of wel?
Dit klinkt erg dwingend. Alsof vriend van alles "mag" maar in een hoekje moet gaan staan als hij iets voorstelt wat jou niet past. Als je op zo'n manier communiceert zoals je hier omschrijft, snap ik dat jullie communicatie niet jullie sterkste punt is.
Sorry TO, maar het gedrag en de uitspraken van je vriend voorspellen niet veel goeds voor de toekomst. En je eigen gedrag ook niet, ik vind je nogal ver gaan in het uitmelken van het ‘mamagevoel’ en alle kwaaltjes en pijntjes en huiltjes. Hou je er rekening mee dat je/jullie straks helemaal geen aandacht meer krijgen omdat de baby/peuter/kleuter alle aandacht opeist? Ik heb trouwens geen idee hoe het komt dat jullie kennelijk opeens zo lijnrecht tegenover elkaar zijn komen te staan sinds de zwangerschap, maar het is hoogtijd voor wederzijds begrip voor elkaars gevoelens. Dat lijkt niet jullie sterkste kant te zijn. Fijn dat er hulp is aangevraagd, hoe eerder hoe beter zou ik zeggen.
Apiejapie schreef op 09-08-2022 om 18:22:
[..]
Dit klinkt erg dwingend. Alsof vriend van alles "mag" maar in een hoekje moet gaan staan als hij iets voorstelt wat jou niet past. Als je op zo'n manier communiceert zoals je hier omschrijft, snap ik dat jullie communicatie niet jullie sterkste punt is.
Mogelijk wreekt zich hier een verschil in cultuur en taal, doordat TO Vlaams is en bezigt?
En wat ik me voorts nog afvraag: wat nu als het niet een festival à la Tomorrowland had betroffen, maar een vier uur durend concert met muziek van Richard Wagner in een operagebouw? Had 'men' hier dan wellicht een andere toon aangeslagen? Laten we zeggen: minder bevoogdend?
RodeKrullenbol schreef op 09-08-2022 om 18:44:
[..]
Mogelijk wreekt zich hier een verschil in cultuur en taal, doordat TO Vlaams is en bezigt?
En wat ik me voorts nog afvraag: wat nu als het niet een festival à la Tomorrowland had betroffen, maar een vier uur durend concert met muziek van Richard Wagner in een operagebouw? Had 'men' hier dan wellicht een andere toon aangeslagen? Laten we zeggen: minder bevoogdend?
Dan toch minimaal de jaarlijkse tradionele Mattheus Passion 
.
Coreopsis schreef op 09-08-2022 om 18:48:
[..]
Dan toch minimaal de jaarlijkse tradionele Mattheus Passion
Oh; over die fiets!
RodeKrullenbol schreef op 09-08-2022 om 18:44:
[..]
Mogelijk wreekt zich hier een verschil in cultuur en taal, doordat TO Vlaams is en bezigt?
En wat ik me voorts nog afvraag: wat nu als het niet een festival à la Tomorrowland had betroffen, maar een vier uur durend concert met muziek van Richard Wagner in een operagebouw? Had 'men' hier dan wellicht een andere toon aangeslagen? Laten we zeggen: minder bevoogdend?
Nope, zodra je de ander iets probeert te verbieden is het eigenlijk al afgelopen. Als TO over een paar jaar vraagt of zij met een vriendin op stap mag en hij zegt nee is het ook niet oke wel? Waarom de zwangerschap gebruiken om je zin te krijgen?
Om welke reden zou je als zwangere vrouw niet een betrekkelijk klein verzoek mogen doen aan je partner en niet verontrust mogen worden als hij eerst de schijn wekt aan het verzoek te willen voldoen, om vervolgens alsnog naar het festival te gaan?
Gaat het hier om wat men vroeger noemde 'de man/vrouwverhoudingen'? Is dat hier het issue? Moet een vrouw eenvoudigweg haar plaats kennen en leven onder een verbod tot 'verbieden'?
RodeKrullenbol schreef op 09-08-2022 om 19:02:
Om welke reden zou je als zwangere vrouw niet een betrekkelijk klein verzoek mogen doen aan je partner en niet verontrust mogen worden als hij eerst de schijn wekt aan het verzoek te willen voldoen, om vervolgens alsnog naar het festival te gaan?
Gaat het hier om wat men vroeger noemde 'de man/vrouwverhoudingen'? Is dat hier het issue? Moet een vrouw eenvoudigweg haar plaats kennen en leven onder een verbod tot verbieden?
Het is geen klein verzoek voor hem aangezien tomorrowland al enkele keren niet door is gegaan en hij per toeval een kaartje kon overkopen. En de reden doet er uiteraard ook toe en mogelijk hormonaal huilen is voor hem een ver van zn bed show en zo te lezen is hij ook nietecht gecharmeerd van deze labiele kant van zn vriendin en dat verbieden omdat zij dat zo kut vind draagt niet bij aan een beter beeld. Uiteraard is meeleven gepaster maar niet helpender. Dat een paar vrouwen online vonden dat hij haar in de steek liet omdat hij zich niet tegen liet houden hoe hard ze ook jammerde deert hem waarschijnlijk niks. Vooraf een goed gesprek over dit niet zo nieuwe gedrag wad helpender geweest, nu voldoen ze niet aan elkaars verwachting en een evt breuk lijkt mij schadelijker voor die baby dan een avondje op stap, waarbij zij zich in elk geval op stelt als een betrouwbare partij ipv niet al te stabiele vrouw.
RodeKrullenbol schreef op 09-08-2022 om 19:02:
Om welke reden zou je als zwangere vrouw niet een betrekkelijk klein verzoek mogen doen aan je partner en niet verontrust mogen worden als hij eerst de schijn wekt aan het verzoek te willen voldoen, om vervolgens alsnog naar het festival te gaan?
Gaat het hier om wat men vroeger noemde 'de man/vrouwverhoudingen'? Is dat hier het issue? Moet een vrouw eenvoudigweg haar plaats kennen en leven onder een verbod tot 'verbieden'?
Sorry maar wat een onzin zeg.. eerst al victim blaming in de mond nemen en nu weer de verhouding man/vrouw erbij halen.
Ik ben verdorie een feministe ten top. En ik mag toch hopen dat vrouwen niet vervallen tot de afhankelijke houding van C_D ten opzichte van haar vriend.
Ik vind mannen die vrouwen dingen verbieden net zo verachtelijk. Je communiceert gewoon in een relatie en bedenkt dan samen oplossingen voor tegengestelde wensen.
Maar ondervindt TO niet juist de gevolgen van een gebrek aan communicatie op basis van gelijkwaardigheid? Wat als de aanstaande vader zich door die of gene laat influisteren dat een kind ook reeds als baby kan manipuleren? Mag hij het dan ook verbieden om te huilen, onder het mom van: kind mag mij niet chanteren?
Jillz schreef op 09-08-2022 om 19:22:
[..]
Sorry maar wat een onzin zeg.. eerst al victim blaming in de mond nemen en nu weer de verhouding man/vrouw erbij halen.
Ik ben verdorie een feministe ten top. En ik mag toch hopen dat vrouwen niet vervallen tot de afhankelijke houding van C_D ten opzichte van haar vriend.
Ik vind mannen die vrouwen dingen verbieden net zo verachtelijk. Je communiceert gewoon in een relatie en bedenkt dan samen oplossingen voor tegengestelde wensen.
Dat gebeurt er als mensen hun eigen gevoelens gaan projecteren, helder nadenken is dan voor sommigen lastig merk ik. En voor sommigen is een man afzeiken omdat hij een andere mening heeft makkelijker dan een vrouw afzeiken die een andere mening heeft
RodeKrullenbol schreef op 09-08-2022 om 19:31:
Maar ondervindt TO niet juist de gevolgen van een gebrek aan communicatie op basis van gelijkwaardigheid? Wat als de aanstaande vader zich door die of gene laat influisteren dat een kind ook reeds als baby kan manipuleren? Mag hij het dan ook verbieden om te huilen, onder het mom van: kind mag mij niet chanteren?
Dat is iets totaal anders, het kind is afhankelijk van volwassenen, dat heeft niks met manipulerende moeders te maken. Dat hij mogelijk/waarschijnlijk dol is op zn kind wil niet zeggen dat TO dezelfde status heeft.
Het is geen klein verzoek, TO ziet het niet naar dat festival gaan zelf ook als een grote teleurstelling, zo groot dat zij het haar partner niet kan gunnen. Daarbij is er weinig gelijkwaardig aan de relatie wanneer je elkaar dingen kunt verbieden. Het is verbazingwekkend dat uitgaan, alleen met je vrienden op vakantie en festivals belangrijker wordt gemaakt dan hoe ga je samen om met je relatie en een aankomende baby. En dan niet vanuit de hoek: jij mag niet, maar wel vanuit: hoe wil je dat onze relatie eruit ziet.
Verwijderd, op de man
