Eerste weken zwangerschap zo niks
Ik ben net zwanger en hou dat voor de buitenwereld nog even stil. Maar tegelijkertijd voel ik me echt beroerd! Wil alleen maar in mijn bedje liggen met de deken over me heen. Het idee om te werken morgen staat me ook zo tegen. Ik kan er best heen hoor, en aanwezig zijn, maar voor mijn gevoel is dat alles. Ik ben als de dood dat ik geen zinnig woord kan uitslaan morgen, omdat ik zo misselijk en moe ben.
Wat een zeur berichtje... terwijl ik zo blij ben dat ons weer een zwangerschap is gegund, en ik het tegelijkertijd zo spannend vind of het allemaal goed gaat. Ik vraag me af of ik het niet toch aan meer mensen moet vertellen zodat ik het idee heb dat ik geen toneel hoef te spelen.
Iemand in hetzelfde schuitje?
Oh bah ja
ik ben de eerste 16 weken (vanaf een week of 7 geloof ik) ook zo misselijk geweest, alsof ik elk moment kon overgeven (wat nooit gebeurd is).
hoe ver ben je, en waarom vertel je het niet ewoon een paar mensen ? Op zich is je misselijk en moe voelen wel een goed teken, maar daar haal je ook weinig troost uit als je je ongelovelijk ellendig voelt.
nou sterkte, het gaat over !
Hier wel eerder gezegd
Bij mijn eerste zwangerschap vertelde ik niks tot 12-13 weken, maar bij de tweede heb ik het mijn collega's al eerder verteld. Ik was ook misselijk en sloom en vond het wel prettig als mijn collega's wisten waarom. Ik had éen keer in het geniep op de wc overgegeven, en die ene keer vond ik wel genoeg.
Overigens hadden wij toen wel al een echo gehad (7 of 9 weken? ik weet het niet meer) waarop een kloppend hartje te zien was, waarmee de kans op een miskraam al fors minder was. Dus dat maakte het makkelijker niet tot 13 weken te wachten.
Sterkte ermee
Temet
Toch maar niet
Ik merk dat ik het toch ook op mijn werk nog niet kwijt wil. Het voelt nog zo pril en ik voel me echt fysiek beroerd.
ik wil eigenlijk de komende weken lekker in mijn bed liggen. maar dat is geen optie helaas (of weet iemand nog wat?)
Ik steun en kreun nu maar even tegen mijn man, en als jullie het goed vinden af en toe hier 
Zwangerschapsverlof de eerste weken
Ik heb bij alle drie mijn zwangerschappen verzucht dat ik vond dat er ook zwangerschapsverlof zou moeten bestaan voor de allereerste weken van je zwangerschap. Want mensenlief, dan ben je vaak zo beroerd, moe, futloos. En je wil inderdaad nog niet altijd direct kwijt op je werk wat er aan de hand is, dus sleep je jezelf op je tandvlees door die eerste twaalf weken heen, zonder dat je al te veel begrip krijgt van je omgeving.
Sterkte en kom hier maar lekker klagen 
Oh ja, en natuurlijk heeeeel hartelijk gefeliciteerd met je zwangerschap...laten we dat vooral niet vergeten!!
Helemaal mee eens...
Al die spanningen...(gaat het goed?) en dat 'lamlendige' gevoel.... brrrr! Ben ook erg moe... gisteren zelfs eerder van mn werk weg gegaan en 2 uren liggen slapen! Op het werk dachten ze dat ik 'ziek' was... zo voelde ik me ook echt.. later dacht ik: het komt echt van het zwanger zijn..
Maar ook: wat voel ik wel/niet enz... (heb mk gehad en dat maakt het wel extra spannend allemaal...bleh) Blij als het december is de eerste 3 maanden voorbij zijn... niet dat dat persé garantie geeft, maar wel meer dan nu...
Nou gelukkig
Ik voel me echt ellendig, ook nog heel erg verkouden en eten staat me zo tegen, en ook dat je je nog niet echt wil hechten aan het kleine wondertje, heb het om me heen toch vaak mis zien gaan. Dus psychisch is het ook raar
Maar ik zou het liefst de hele dag slapen.... dat lijkt me heerlijk, en als ik slaap ben ik niet misselijk. Yrma ik mag het ook gaan vertellen vanaf half december, duurt nog lang he! Jij ook gefeliciteerd
