Bijna 23 weken zwanger en zie het niet meer zitten
ja natuurlijk het krijgen van mijn babietje wel maar alles er om heen. Ik ben constant zo bang dat het fout gaat en heb zoveel onnozele klachten en heb het gevoel dat ik bij niemand terecht kan dat ik echt zo in de put kan zitten dat ik niet eraan moet denken dat ik nog zo lang moet. Ik kan de hele dag wel huilen en ben echt soms in paniek. Het ergste vind ik nog dat ik me dus niet kan voorstellen dat ik echt over een tijdje een kleintje ga krijgen. Ja ik heb echt al een dikke buik en voel hem ook al maar het is zo onwerkelijk. Behalve het slaapkamertje heb ik niets meer voor de kleine maar durf ook niets aan te schaffen zelfs geen sokje omdat ik zo bang ben dat als ik me daar mee bezig ga houden dat het dan fout gaat! Ja een naam wil ik uitkiezen maar ik heb meer de gedachte dat mocht het fout gaan wil ik wel een naam hebben waar over nagedacht is. Ik heb hele lieve verloskundiges die echt naar me luisteren en me ook echt op het hart drukken dat als ik me ongerust voel ik mag bellen om te komen luisteren naar de kleine, maar ja kan moeilijk elke dag bellen. Met mijn vriend kan ik er ook moeilijk over praten, hij kan makkelijker denken van alles is toch goed dus denk er niet aan. maar heb echt het gevoel dat ik tegen de muren aanknal. Wie herkent dit?????? Sorry voor dit sombere berichtje maar het voelt goed om het even van me af te schrijven. Groetjes Yonami
Wat vervelend
Dat je je zo voelt...En wat goed dat je het hier van je af schrijft. Misschien helpt het ook als je een dik schrift koopt en daar iedere dag in schrijft, al je angsten mogen erin.. Tegen een schrift hoef je je niet in te houden... Enne, zoek afleiding! Lees een slap boek, ga wordfeud spelen, wat dan ook, maar blijf niet hangen in je gepieker... Ik ben ook echt een piekeraar en het helpt me altijd om iets te gaan doen en niet op de bank voor me uit te gaan zitten kijken. En vergeet niet: je bent al over de helft!!!!!!!!
Doppler kopen
Je kan zelf zo'n ding (doppler?) huren of kopen om naar het hartje te luisteren. Op zich lijkt het me niet goed om dat de hele dag te doen, maar een gestressde moeder is ook niet goed. Er is veel gebeurd in je lijf en het is logisch dat je moet wennen. Heb je een 20 weken echo gehad? Ik zou anders een 'pretecho' laten doen, zo wordt het allemaal wat minder abstract en wordt je wat meer gerust gesteld.
Praat hier toch ook met de huisarts over, je moet nu niet gek worden, misschien moet je meer (psychische) begeleiding krijgen.
Afleiding zoeken
afleiding zoeken.
In een schrift je zorgen opschrijven.
Hier blijven vertellen wat je bezighoudt.
Was je voor je zwangerschap ook zo zorgelijk ingesteld, of is dat later pas gekomen? Misschien kun je je verloskundige vragen of ze een idee heeft voor wat psychische ondersteuning? Ik hoop dat je je vertrouwen in het goede verloop gaat vinden, het moet zo heel lastig zijn voor je - en ook voor de aanstaande vader.
Misschien helpt het een beetje
Om je te realiseren dat angst ook een zwangerschapskwaal is. Net zoals alle andere kwalen heeft de 1 er wel last van en de ander niet. De hormonen doen rare dingen met je, accepteer dat en zie het vooral niet als een voorbode voor iets want dat is het niet. Het is een hele nare zwangerschapskwaal die minder vaak voorkomt dan bv misselijkheid.
Dat neemt niet weg dat het een goed idee kan zijn om hulp te zoeken, schaam je daar niet voor, als je misselijkheid bv heel erg zou zijn zou je toch ook naar de huisarts gaan?
Heel veel sterkte!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Alvast
bedankt voor deZe reacties. Ja een doppler heb ik maar nu heel ver weg gestopt, heb dus een paar keer gehad dat ik niets hoorde en dan weet je wel hoe laat het is. Dus heb ik mezelf verboden om dit nog te doen. Afleiding zoeken probeer ik maar kan me aandacht moeilijk ergens anders bij houden. En weet dat deze angst een beetje bij mijn zwangerschap hoort want bij mijn vorige had ik het ook maar nu gewoon veel erger. Jullie geloven het nooit maar dit is mijn 6e zwangerschap waaronder 2 miskramen en ik denk dat het daar ook mee te maken heeft bij de eerste had ik helemaal niet zoveel zorgen gewoon af en toe maar dat heeft denk ik iedereen. ik ben ook constant bezig met voel ik hem wel genoeg dus leeft ie nog wel??? Terwijl ik hem volgens de verloskundige best vaak voel. Sommige mensen voelen zich zekerder als ze de kleine voelen bewegen maar mij maakt het onzekerder. Wat een dom mens ben ik toch he? Ik heb ook best veel pijn in mijn buik en dat maakt het ook niet makkelijker, ik hoop gewoon dat de tijd voorbij gaat vliegen en ik straks kan lachen om hoe ik doe(ahum) Groetjes Yonami
Wat naar
ik had gehoopt voor je dat het zou afnemen na de eerste paar maanden. Ik sluit aan bij de rest, praat erover met je verloskundige. Die komen dat vast vaker tegen.
Yonami
Ik ben 4 keer zwanger geweest, en alle keren voelde ik me de hele tijd paniekerig en depressief. En zeker na de miskraam, heb ik geen moment durven te geloven dat het goed zou komen. Het is bij mij echt iets hormoniaals, en zodra het kindje is geboren, voel ik me weer vrolijk en positief.
Ik kan me je gevoelens echt voorstellen, en er zit niets anders op dan te wachten tot ze weer overgaan!! Heel veel sterkte!
Herken het wel
Vooral tijdens mijn tweede zwangerschap voelde ik me K en piekerde ik nog veel meer dan anders. Je bent helemaal geen dom mens, maar hebt gewoon veel last van je hormonen... Iedere dag is er weer een. Wat mij veel hielp, was dat een collega zei 'je hoeft helemaal niet van je zwangerschap te genieten, je doet het met een doel, het gaat om het kindje!!!!'
Hoe gaat het nu?
Gaat het al weer ietsje beter met je? Ik hoop het echt!!!
Goh may
lief van jedat je nog aan mij dacht!!Tja hoe gaat het, het is een beetje vallen en opstaan. Als ik de kleine veel voel kan ik momenten hebben van misschien gaat het dan toch goed maar voel ik hem even niet dan kan ik aardig in paniek raken. Heb de afgelopen een paar keer een moment gehad dat ik op het punt stond de verloskundige te bellen maar probeer het echt eerst zelf te redden. Wel heb ik vorige week een muziekdoosje gekocht en een mobile voor boven de box. Heel eng vond ik het maar het was op een goede moment van mij en toen vond ik dat de kleine het ook verdiend dat ik een beetje vertrouwen in hem heb. Mijn vriend vond het wel heelknap van mij!! Eerlijk het ligt nu wel in de kast verstopt maar toch het muziekdoosje ben ik toch van plan om te gebruiken om op mijn buik te leggen. Maar oke ondanks dat ik het nog steeds moeilijk heb dus toch heel af en toe een goed momentje. Groetjes Yonami
Goed gedaan!
Iedere dag is er weer eentje.. En ook de dagen vol angst komen om (hoewel ze wel een stuk langer duren, weet ik uit ervaring...). En shoppen kun je straks nog volop als je kleintje er is.. Blijf hier vooral van je af schrijven, dat helpt!!!
Misschien toch te vroeg gejuicht
Nou vandaag dus echt een slechte dag, weet niet of ik de kleine wel voel en zit me weer helemaal gek te maken. Dat is altijd zo typerend als ik zeg dat ik ook wel goede momenten heb wordt ik daarna altijd weer met beide benen op de grond gezet. Daarom durf ik volgens mij ook niet positief te zijn. Hoop dat het snel beter gaat.... Groetjes Yonami
Blij zijn met goede dagen..
En niet al te streng voor jezelf zijn als het een slechte dag is, zo'n goede heb je toch maar weer meegepakt.. En hoe is het vandaag?
Hoe
Komt het dat je je zo onzeker voelt?
Weet je dat je hem ook nog niet iedere dag hoeft te voelen?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
