Bevallingsverhalen

2 keer supersnel

en zonder noemenswaardige pijn.
Ik zeg altijd dat ik liever beval dan naar de tandarts ga.
De oudste is met 34 weken in het ziekenhuis geboren. In een minuut van 3 naar 8 centimeter ontsluiting geschoten door het doorprikken van de vliezen. Acuut persweeën, maar die moest ik nog maar even wegzuchten. Dat hield ik niet en ze gingen maar even kijken. Oeps, ze zagen het hoofdje al, ga maar meepersen en een kwartier later had ik een baby op mijn buik na drie keer persen. 2200 gram en 44 cm.
De jongste is met 36 weken thuis geboren, zonder verloskundige en zonder partner die stond te wachten op de stoep op de verloskundige.
Twee-en-een-half uur vanaf de allereerste wee tot baby op mijn buik. Toen het hoofdje er was, heb ik gevoeld of de navelstreng om het hoofdje zat, verder geperst tot ze eruit was, op mijn buik gelegd, badjas eroverheen en neus en mondje schoon gepoetst. Ze begon al te huilen toen alleen het hoofdje er was, dus dat zat wel goed. 2550 gram en 47 cm.
Dus al die horrorverhalen kunnen ook heel anders zijn.
Heel veel sterkte met jouw bevalling en laat het JOUW bevalling zijn. Laat je niks aanpraten door verloskundige of kraamhulp. Bedenk vooraf goed wat je wilt en laat je partner dit tijdens de bevalling voor je in de gaten houden. Het kan natuurlijk zijn dat je ineens iets totaal anders wilt, maar zorg dat je partner de regie van je over kan nemen als er iets dreigt te gebeuren waarvan je denkt dat je het niet prettig gaat vinden.
Ik vond het bijvoorbeeld (achteraf) uiterst onaangenaam dat de kraamhulp mijn hoofd op mijn borst duwde bij het persen, maar had niet het besef om hier iets van te zeggen.
Veel plezier en sterkte met je worp.

Bevalling

Lyke, wat een mooi verhaal dat je alleen bevallen bent. En zo relaxed het overkomt zo super natuurlijk. vind ik echt heel mooi om te lezen.
Vind het ook leuk om mijn bevallingsverhaal te vertellen, juist omdat het een positief verhaal is en meestal word je als zwangere bestookt met horrorverhalen. Ik heb ongeveer 6,5 uur over mijn bevalling gedaan. Ik wilde in eerste instantie in het ziekenhuis bevallen, tasje stond al 3 week klaar. De weeen begonnen om 11 uur ´s avonds en kwamen na 2,5 uur vrij regelmatig dus ik belde de vk. Tijdens het bellen zakten de weeen weer af dus ze zei dat ik nog maar even af moest wachten en weer moest bellen als het weer heviger werd. Op dat moment dacht ik dat ik me wel aan zou stellen, hoe konden die weeen anders zomaar stoppen. Dus ik ging nog maar even door. Vond het wel steeds moeilijker om de weeen op te vangen. Liep van hot naar her wist niet meer waar ik het zoeken moest en om 4 uur zei ik tegen mijn man dat ie NU de vk moest bellen want ik kon niet meer. (dacht: breng mij maar naar het ziekenhuis en geef me een ruggenprik) Hij had gebeld en nog geen minuut later braken mijn vliezen maar......ook persdrang!! Ik dacht nog, dit kan toch helemaal nog niet? Lichte paniek dus, ik zei bel de vk nog een keer dat ik persdrang heb. Ik moest op bed gaan liggen en de weeen wegpuffen. Even later kwam de vk eraan, ze moest even kijken hoe ver ik was en ze besloot al snel om thuis te blijven en daar ben ik na een half uurtje persen bevallen van een mooie zoon!
Het is me zo meegevallen dat bevallen. Hoop dat het voor jou ook mee zal vallen. Heel veel succes nog met de laatste loodjes en natuurlijk met de bevalling. Wil je liever thuis bevallen of in het ziekenhuis? Ik vond het erg fijn dat ik gewoon thuis was. Geen gedoe meer met weggaan en de autorit.

Groetjes Nina

Twee keer anders

Hallo Deborka,

Ik heb ook nog positieve verhalen voor je, al ging het niet zo snel als bij de voorgaande dames en vond ik het ook wel pittig.
DE bevalling van de oudste begon op een middag rond 3 uur, ik had al een tijdje af en toe harde buiken in de weken ervoor. Nu was ik echter op weg naar de winkel en moest af en toe stil blijven staan omdat de "harde buiken" toch wel pijn deden, viel me op de terugweg op dat dit steeds elke 10 minuten was. De winkel is 2 km van mijn huis, ik heb er wat langer over gedaan dan normaal, want doorlopen ging ook niet echt. Toen ik thuis kwam ging het door en ik dacht wel nog dat ik misschien wel oefenweeen had. Om half 5 moest ik bij de VK zijn voor een controle (was ruim 41 weken), toen dacht ik nog steeds dat het misschien weer weg zou zakken, maar de VK deed een toucher, ik had 2 cm en alles was "rijp", zij had er alle vertrouwen in dat het kindje die dag zou komen. Weer thuis na het eten steeds sneller weeen, om de 2-3 minuten en ze werden ook wel steeds vervelender, ik kon tussendoor niet meer echt iets doen. Om 10 uur 's avonds kwam de VK weer, toen had ik maar 3 cm. Ik dacht nog: dat schiet echt niet op, ik laat haar mooi de nacht doorslapen en dan bel ik morgenochtend wel weer. DE weeen werden nog heftiger en bleven zo vaak komen, ik kon ook niets verdragen, mijn man moest in de buurt zijn maar mocht niets zeggen of doen. UIteindelijk is hij in slaap gevallen en heb ik in trance de weeen opgevangen. Tot om 3 uur snachts mijn vliezen braken en ik meteen enorme persdrang kreeg. Man meteen klaarwakker, VK snel gebeld, zij was er even later. Toen ze me onderzocht stond het hoofdje al en na 20 minuten persen werd onze eerste dochter geboren, 3940 gram en 54 cm. De kraamhulp kwam pas later binnen. Geen supersnelle bevalling, maar zeker ook niet lang, totaal 13 uur. Eigenlijk volgens het boekje, ik was de dagen erna zó trots dat mijn lichaam dit kon!

De tweede bevalling was ook bij ruim 41 weken, begon met het breken van de vliezen om 1 uur snachts, daarna flinke buikkrampen met diarree en vrij snel weer weeen om de 3-5 minuten. 'S ochtends mijn docher laten ophalen en de VK gebeld rond 7 uur, om 8 uur was ze er met de stagiaire en toen....waren mijn weeen weg! Terwijl ik ze echt had herkend en ze ook al tamelijk pijnlijk waren, voelde ik niets meer toen die 2 dames naar me stonden te kijken...Ze zijn toen een half uurtje naar beneden gegaan en toen kwamen de weeen terug, ik had bij toucher 5 cm om 9 uur. Daarna erg veel weeen gehad, weinig tussenpauzes. Op een gegeven moment had ik erg veel pijn, maar géén persdrang. IK bleek toch volledig ontsloten en ben toen toch maar gaan persen, na een kwartiertje was onze tweede dochter er, een sterrekijkertje van 3920 gram en 54 cm. Totaal 11 uur geduurd.

Ik vond beide bevallingen goed te doen, de tweede was zwaarder omdat ik geen persdrang had en ze dus met het gezichtje naar boven lag. Ik had bij allebei een flinke ruptuur, maar dat heb ik niet gevoeld en de hechtingen zijn ook goed genezen. Thuis bevallen is heerlijk als het kan, stond al snel weer onder mijn eigen douche. Wat bij mij goed werkte was géén afleiding: de eerste keer was snachts, donker, geen geluid. Vond ik fijner dan de tweede keer, toen was het grotendeels licht en meer bedrijvigheid in huis door aanwezigheid van de VK, stagiaire en kraamhulp. Er is bij allebei de keren een moment geweest dat ik dacht: waarom dóe ik dit? Ik wil echt een ruggenprik! Maar toen was ik er ook bijna, ik zou het zeker nog een derde keer doen (en hoop ook dat dat er nog van komt!).

Veel succes met je bevalling!

Niet zó snel

Ik ben wel drie keer redelijk vlot bevallen maar niet zo snel dat de vk er niet bij was.

Bij de eerste braken de vliezen om 12.05. Voor de zekerheid de vk gebeld, die was er om half 1 maar ik had nog geen weeën, dus afgesproken dat ik weer zou bellen als ik om de 5 minuten goede weeën had. Het bekende verhaal dus. Ik had ook nog geen ontsluiting.
Om kwart voor 2 heb ik weer gebeld, toen had ik ineens wel weeën, om de 3 minuten. Vk was er om kwart over 2, toucheerde en ik bleek volledige ontsluiting te hebben. Ik mocht persen maar dat heeft een uur geduurd. Om 6 voor half 4 is mijn zoon geboren. Met 37 weken en 1 dag, hij woog goed 8 pond en was ongeveer 53 cm.

Bij de tweede braken mijn vliezen (dacht ik) om 7 uur. Ik kreeg gelijk weeën, belde de vk en die constateerde goede weeën maar mijn vliezen waren alleen gescheurd. Ze heeft ze gebroken en om 8.35 mocht ik persen, om 8.42 is mijn dochter geboren (38 + 3, 8,5 pond en 53 cm), om 8.45 de placenta en om 9 uur was de vk weer op weg naar de volgende bevalling.

Bij de derde ben ik vanwege ernstige bekkenklachten naar het ziekenhuis doorverwezen. Ik was bijna 39 weken zwanger en de gyn besloot om me in te leiden. Ik was om half 11 op de verloskamer. Om half 12 hebben ze eerst mijn vliezen gebroken, om 12 uur het infuus aangezet en om 13.07 is mijn jongste zoon geboren. Hij woog 9,5 pond gram en was 56 cm.

Nu ben ik zwanger van de 4e en ik hoop dat alles deze keer weer zo voorspoedig gaat. Ook mijn kraamweken waren roze wolken. Alleen bij mijn oudste heb ik echt goed gebruik gemaakt van het kraambed, bij de 2e en 3e was ik zo weer op de been. Lijkt me eigenlijk ook wel een ervaring om het een keer alleen of met mijn man mee te maken.

Oh ja

ook alle 3 de keren geen ruptuur of iets dergelijks. Ik vond het prima te doen en zeg ook, net als Lyke, dat ik liever beval dan naar de tandarts ga.

Maar goed, ik hoor ook heel vaak andere verhalen.

5 verhalen

Wij hebben 5 kinderen en ook 5 bevallingsverhalen.
De 1e werd 8 dagen te vroeg geboren. Nadat de vliezen braken duurde het nog een dag voordag de weeen begonnen. Het waren zware rugweeen en duurden vele uren. Ontsluiting kreeg ik er niet echt van dus zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis. Door een nogal wilde rit bleek ik bij aankomst in het zh wel v.o.te hebben. Maar ik kreeg geen persdrang en dus is ons 1e kindje met de vacuuum gehaald. Het is een jongen die nu nog alles heel erg rustig aan doet
De 2e kwam 4 dagen te vroeg. Ook deze keer braken eerst de vliezen maar nu begonnen na een uurtje de weeen. Ik had de vorige keer nog in mijn hoofd zitten en eigenlijk ging ik er vanuit dat het weer zo lang zou gaan duren maar na een kleine 6 uur weeen was onze dochter geboren. Wel had ze tijdens de geboorte haar handje onder haar kin en op het moment dat haar hoofdje geboren was vond zij het nodig om haar arm recht te strekken. Hierdoor scheurde ik een heel eind uit en moest ik alsnog naar het zh om gehecht te worden. Het is nog steeds een haantje de voorste die graag van zich laat horen.
De 3e kwam 25 dagen te vroeg. Ik was uitgerekend op 27 dec. maar in de nacht van 1 op 2 dec. braken weer eerst de vliezen. Het was ook nog volle maan en zondag. Dit moet wel een heel bijzonder kind zijn (zijn ze allemaal natuurlijk). Maar hij was nog niet ingedaald en ik moest dus plat blijven liggen. De volgende ochtend ben ik met de ambulance opgehaald omdat ik nog geen weeen had en de baby ook nog eens dwars was gaan liggen. In het ziekenhuis hebben ze hem recht gedraaid en daarna met een sluitlaken mijn buik zo strak ingebonden dat de baby binnnenin geen kant meer op kon. Ik ben aan het infuus gelegd en nadat het infuus op volle sterkte stond heb ik een verdoving gehad voor de pijn want ik vond het ondraaglijk. En na een paar persweeen hadden we er nog een zoontje bij. En ook hij ligt nog geregeld behoorlijk dwars
De 4e kwam zelfs 6 dagen te laat! Dat had ik dus echt niet verwacht dat na 3x te vroeg bevallen er ook nog eentje te laat kon komen. Maar ja dus, dat kan ook. Dit was een hele ontspannen bevalling met heel weinig pijn. Wel goede weeen, want ik had in een paar uurtjes v.o. maar daarna geen persweeen. Dus op het allerlaatste moment met gillende sirenes met de ambulance naar het ziekenhuis. Ik was er nog geen 10 minuten en toen was daar ons 4e kindje, een prachtige dochter.
De 5e, en weer braken eerst de vliezen, bijna 3 weken te vroeg. Het werd precies hetzelfde verhaal als bij de 3e. Inclusief het sluitlaken. Er was echter een groot verschil, de 3e bevalling is een jongen geworden en de 5e een meisje.
Je ziet 5 (eigenlijk 4 ) heel verschillende verhalen. En jouw verhaal zal ook weer heel anders worden. Ik hoop voor jouw dat het gaat op een manier waarbij jij je prettig voelt en dat je een heel lief baby'tje in je armen mag nemen na het zware werk.
Groeten Lieuwkje.

Bijna alleen maar mooi?

Ik vond het ook wel een mooie ervaring maar of ik nou liever beval dan dat ik naar de tandarts ga??? NEE!!
Ik moet ook over een week of 8-9 weer bevallen en zie er best tegenop!
Al met al viel het best mee maar als je er middenin zit (de bevalling..) is het wel zwaar hoor!!
Ik heb ook wel een sterrekijkertje thuis! Dus ook een pomp... geen feest en ook een flinke knip... AUW! maar na 7 uur was ie er dan ook!
Ik kijk NIET uit naar de bevalling... em ik zal de 1ste zijn... denk ik als ik zeg dat ik er ZIN in heb...........
Succes!!

FEM

Hier

anderhalf jaar geleden bevallen van mijn dochter. vliezen braken zondagavond ergens aan het eind van de middag. Was niet duidelijk of het de vliezen waren, dus VK gebeld, vervolgens naar het ziekenhuis omdat zij het ook niet wist, bleken uiteindelijk wel de vliezen te zijn.
Maandagochtend rond 5 uur begonnen de weeen, al vrij snel om de 5 min. maar zakte af gedurende de dag. Na een hele dag welles-nietes weeen, rond uur of zes 's middags kwam de VK vertellen dat ik in het ziekenhuis moest bevallen vanwege langdurig gebroken vliezen (omdat het niet aan het doorzetten was). Weer controle in het ziekenhuis, mocht op mijn eigen verzoek met een slaaptabletje thuis slapen; 's nachts om half 1 begon het echt. half 2 waren we in het ziekenhuis, tegen 3 uur gingen ze kijken hoe de ontsluiting was: 3 cm. Om 5 uur was dat zo'n 5 cm. Om 7 uur hield ik het niet meer van de pijn, er werd mij toen gevraagd of ik pijnbestrijding of een ruggeprik wilde. Gekozen uiteindelijk voor pijnbestrijding (weet ff de naam niet meer van dat spul). kreeg gelijk ook een infuus met weeenopwekkers, want de ontsluiting bleek niet te vorderen. Tussen 7 en 9 tussen de weeen door 'geslapen' (voor mijn gevoel), was heel raar, om 9.20 kreeg ik persdrang en moest ik die nog 10 min. wegpuffen (dat was niet leuk!). half tien mocht ik persen en om tien over tien is dochter geboren. Klein beetje ingescheurd, placenta kwam na een half uur, hechten viel mee, al hadden ze niet genoeg verdoofd en moest ik er nog wat bij vragen Al met al: lange bevalling, niet zo leuk, maar het was de moeite wel waard.

Oh, en ik had eigenlijk wel ergens gerekend/ gehoopt op een 'vlotte' bevalling, want moeder en zusje hebben die wel gehad (8 uurtjes max. van begin tot end) en waarom zou dat bij mij niet zijn (wist ik veel bij de eerste) maar daar had ik me dus echt in vergist. Die misrekening, als wel de vermoeidheid (2 nachten nauwelijks geslapen door de weeen/ laat thuis uit ziekenhuis) en de toch wel behoorlijk heftige weeen (ook de hele maandag al, maar dan niet doorzettend) maakte dat ik de bevalling niet zo fijn vond. Maar ja...het moois wat je ervoor terugkrijgt he...inmiddels zijn wij zover dat we weer aan een tweede denken. Zwanger zijn en bevallen neem ik dan maar op de koop toe.

groetjes, Loek

Allebei snel

Ik ben van allebei mijn kinderen snel bevallen, maar zeker niet pijnloos: bij eerste rond 3:00 uur 'snachts wakker om te plassen en daarna viel ik steeds maar niet in slaap omdat ik buikkrampen had, na een poosje had dit heldere licht door dat het wel eens weeen konden zijn. Nog wel goed te doen en zelfs nog even gedommeld, totdat ik voelde dat mijn vliezen op knappen stonden en ik uit bed sprong! Daarna werden de weeen veel heftiger en ik weet nog dat ik toen dacht: dit KAN niet normaal zijn, dat het zo zeer doet (had ik echt niet verwacht. Onze zoon had in het vruchtwater gepoept dus toen konden we met weeen en al in de auto (ongeveer 8:30 inmiddels) rond 9:00 uur in het ziekenhuis voelde ik al snel persdrang, maar had nog geen volledige ontstluiting; wegpuffen dus! Dat hield ik niet lang vol dus ik perste al stiekem een beetje mee. Had de verpleegkundige snel door en de toegesnelde arts zag dat het hoofdje al bijna stond, dus nog 2 keer persen en we hadden een gezonde zoon om 10:05 dus in ongeveer 7 uurtjes.
Tweede keer weer rond -3:00 uur wakker na het plassen. Zat toen opeens vlot hevig in de weeen en moest op tijd bellen ivm vlotte eerste bevalling. Maar ja wat is vlot... na dik een uur samen weeen wegpuffen hield ik het niet meer en ging vriendlief de vk bellen. Die was er rond 05:00 uur. Ik had al 8 cm ontsluiting en ze wilde mijn vliezen gaan breken. Toen ze bij de volgende wee in de starthouding zat braken mijn vliezen spontaan en kreeg ze een golf vruchtwater in haar gezicht... dochter kwam er achter aan zeilen en na nog een keer persen had ik baby op mijn buik om 05:35 uur (2,5 uur later dus)
Moraal van het verhaal was voor mij dat het me bij de eerste keer vooral overkwam. Je hebt nog geen idee wat er allemaal gaat komen. Bij de tweede kon ik dat wat beter handelen, maar ik had zeker niet het idee dat ik invloed had op het verloop van de bevalling. Ik heb het ervaren als een grote storm van natuurgeweld dat over je heen raast en waar je met alle macht doorheen probeert te slaan, met natuurlijk een fantastisch resultaat. Wat dat betreft zou ik het nog wel een keertje willen doen, ware het niet dat ons gezin voor ons allebei zo prima is.
Succes Esther

Ook vrij vlotjes

vanaf de echte eerste wee ben ik elf uur bezig geweest alleen ging mijn gedachte dat het nog over ging pas heeeeeeel laat weg.
met 40wk en 2 dgn is mijn dochtertje geboren.
om 4 uur snachts wakker van kramp om 6 uur smorgens beneden gaan zitten wilde mijn vent niet wakker maken was zijn laatste vakantie dag van de kerstvakantie.
om tien uur begonnen ze moeilijker te worden en merkte ik dat ik op de grond op mijn knieen aan het puffen was.
tijd bij houden ging ook niet echt goed bleek na een kleine twee uur dat ik er steeds eentje vergat heb toen meteen de vk gebeld manlief om 10 uur wakker gemaakt hoor.
de vk vroeg eerst waarom ik zo lang gewacht had met bellen haha.
had al 4 cm ontsluiting mijn vriend pakte de telefoon om mijn ouders te bellen wonen een uur verder op maar mijn vader belde zelf al haha.
me ma moest nog douchen die kwam zo snel mogelijk uit haar werk.
nou geprobeerd vliezen te breken maar die was ik de vorige avond al verloren wist ik veel dacht dat ik gewoon nodig naar de wc moest daar is het ook gebeurd.
alleen doordat ze het drie keer geprobeerd heeft (erg pijnlijk) was het wel erg heftig geworden.
vk is weer weg gegaan na een klein half uurtje en ik weer onder de douche.
toen had ik eigenlijk meteen al pers weeen maar wilde eerst dat de vk echt weg was beetje koppige tante ben ik blijkbaar.
ben toen in een kleine 15 minuten van de douce naar bed gestrompeld en heb naar de klok gekeken en merkte dat de persdrang wel heel heftig was.
en iedere minuut echt een weeenstorm dus.
toen heb ik mijn vent geroepen dat ie de vk terug moest roepen haha.
die belde net aan bij haar visite ronde.
toen ze terug kwam ging ze toucheren en mijn vader belde net op dat moment dat ze nog een half uurtje moesten rijden.
kon ie meteen horen dat ik mocht persen haha.
kraamzorg was er ook nog niet dus tja na 13 minuten persen was ons meisje er en iedereen bejhalve de vk was te laat wel erg knus.

nu ben ik 30 weken zwanger van mijn tweede en hoop dat het weer zo soepel zal gaan alleen is het nu wel van belang dat ik bijtijds bel want mijn ouders nemen mijn dochtertje voor hun rekening en ik hoop dat diezelfde vk erbij zal zijn.
kraamhulp heb ik wel gevraagd of ze willen regelen dat diezelfde hulp komt heb bij de eerste drie verschillende gehad en wil nu gewoon die ene waarmee ik echt een klik had.
was geen probleem tenzij ze al ergens anders werkt dan.
nou das mijn verhaal en over een week of tien iets daarna zal ik mijn tweede verhaal wel komen vertellen.
veel liefs sas

Hier

Hier ook 2 goede bevallingen.

Oudste ingeleid bij 38,5 vanwege langdurig gebroken vliezen. Om half negen ’s ochtends is het infuus aangegaan, al vrij snel vrij stevige weeën om de minuut. IK had me rijk gerekend met een cm per minuut, Helaas na een paar uur kwam ik erachter dat het toch niet helemaal zo werkt. Vroeg in de middag een prik met pijstilling gekregen en toen ik tegen 8 uur een beetje bijkwam daarvan had ik volledige ontsluiting. Infuus uit en ik mocht gaan persen. Alleen geen persweeën, dat was wel moeilijk want ik had echt geen notie wanneer ik moest persen. Na een uur en een kwartier werd dochter geboren. 1 schoonheidshechting en verder niets.

Jongste is gehaald bij 37,2 dagen ivm ernstige bekkenklachten. Ik lag toen al in het zh vanwege heftige voorween. De eigenlijke inleiddatum stond ook gepland voor 5 dagen later, ze vonden me echter zo zielig zoals ik lag te huilen van de bekkenpijn dat ze besloten hem eerder te halen. Ze hebben de vliezen gebroken en toen een uurtje gewacht of er verder iets gebeurde. De ontsluiting bleef echter bij de 2 cm steken dus infuus aan.
Na een uur ruggenprik gekregen, dit was allemaal al eerder afgesproken met de gyn. Na de prik echter niets meer, was de assistent vergeten kraantje aan te zetten van het infuus, weer drie kwartier gewacht maar nog steeds geen weeën, stond het kraantje boven bij het infuusapparaat dicht. Uiteindelijk tegen 6 uur persdrang maar volgens verpleegster zou ik pas 8 cm hebben, ze hebben mij nog drie kwartier laten liggen toen getoucheerd en uiteraard volledige ontsluiting. Ruggenprik uit en afwachten, na een kwartier echt persdrang maar verpleegster kwam maar niet, zelf maar al wat meegeduwd, kon het echt niet tegenhouden. Tegen 8 uur kwam de arts eindelijk en binnen 5 minuten was hij er toen. Geen hechtingen, alle sprima verder

Hier twee keer

Eerste keer: heeft 24 uur geduurd, ontsluiting ging langzaaaaaaam, en toen de vliezen werden geprikt was het vruchtwater bruin en mocht ik alsnog naar het zkh. Daar wel pijn van ontsluitingsweeen, maar heb nooit een perswee gevoeld! Toen de hartslag van het kindje ging dalen is hij gehaald met de vacuumpomp en eerlijk gezegd vond ik het prima dat het over was. Maakte me zorgen om de baby en was het "zat". Vooral de weeen waren niet fijn, maar desondanks heb ik alles op een roze wolk beleefd, leek wel verdoofd (op de natuurlijke manier). En, toen hij er was wist ik zeker dat ik nog een keer terug zou komen!
Wat wel naar was waren de hechtingen die ontstoken bleken te zijn, week na de bevalling. Au! (Tip: bel gelijk je HA, die haalt ze eruit en je bent er zo vanaf)

Twee keer ging supersnel: werd wakker met vage krampjes, een uur of drie, vier later zat ik in het zkh (eigen keuze), en toen vrij snel enorme persweeen, zodat dochter er ook snel was, helemaal zonder hulp van de verloskundige. Geen last van de hechtingen gehad, wel van naweeen (krampjes, zweten, koortsig).

En nu 23 weken zwanger van de 3e... ben heeeel benieuwd hoe het dit keer zal gaan! Ik kijk er (i.t.t. tot direct na mijn eerste bevalling!) minder naar uit, maar zie er ook niet echt tegenop. Meer een klusje dat we even moeten doen. Zie wel uit naar de baby natuurlijk.

Mijn bevalling...

Vijf dagen na uitgerekende datum begon mijn bevalling 's nachts. Om 2 uur werd ik wakker van erge darmkrampen. M'n darmen hielden eerst grote opruiming. Om 2:15 uur werd ik overvallen door een weeenstorm die een half uur aan hield. Ik m'n man wakker gemaakt, ik raakte even in paniek en dacht: als dit pas het begin is, hoe erg wordt het dan nog?
Toch de verloskundige gebeld omdat ik al persdrang kreeg. De vk kwam om 4 uur en constateerde volledige ontsluiting + dat de vliezen al gebroken waren omdat er groenig vruchtwater aan haar handschoen zat. Niets gemerkt van het breken van de vliezen!
Dat betekende met persweeen in de auto naar het ZH. Om 4:45 uur begonnen met persen. Pas om 7:15 uur werd onze dochter geboren, heb infuus gehad om de weeen krachtiger en regelmatiger te laten komen. 9 pond schoon aan de haak.
Kortom: bevalling van 5 uur, binnen 2 uur volledige ontsluiting, half uur persweeen tegenhouden, ruim 2 uur geperst. Geen knip / kunstverlossing o.i.d. Wel iets ingescheurd (5 hechtinkjes). Ik kijk terug op een mooie bevalling, voelde me vooral apetrots! Ben nu zwanger van de 2de en kijk naar de bevalling, ben erg nieuwsgierig naar de kleine in me.

Drie keer verschillend

Eerste keer bevallen met precies 40 weken en de bevalling duurde elfeneenhalf uur van de eerste wee tot de baby er uit. 't Was een goede bevalling, overzichtelijk met eigenlijk alleen een paniekuurtje tussen de 8 en 10 cm ontsluiting. Toen dacht ik het het nooit meer ophield en had ik geen idee meer dat ik dit allemaal deed om een kind te krijgen. Ik heb toen mijn man bezworen dat ik dit nooit meer ging doen en dat we de volgende wel zouden adopteren. Toen ik eenmaal mocht persen vond ik het weer prima gaan. Volgens mij heb ik minder dan 3 kwartier geperst en toen was baby er.
Baby 2 gaf een heel andere bevalling. Weken had ik voorweeën en die dag (39+5) was ik het na weer zo'n nacht helemaal zat. Hoewel er op dat moment al een aantal uur geen wee te bekennen was toch maar de weekend vk gebeld en die kwam even kijken. Ik bleek ongeveer 2 cm ontsluiting te hebben en bij het 'kijken' brak ze ook even gauw de vliezen en een acute weeënstorm was het gevolg. Drie kwartier later was baby er. Ik vond dat de bevalling slecht begeleid werd, want ik had geen idee dat ik in een weeënstorm zat en dat de ontsluiting hierdoor wel eens heel erg snel kon gaan. Ik was al aan het persen toen ik nog dacht dat ik nog uren te gaan had. Vk was van de oude stempel, legde niets uit, maar deed alleen maar.
Baby 3 had lang geen zin om er uit te komen en pas met 40+6 zette de bevalling door. Ik was van te voren wel bang voor een bevalling als bij baby 2, maar dat was onnodig. Het duurde 6 uur en een kwartier, de bevalling werd geweldig begeleid en ik kon het de hele tijd goed hanteren, raakte niet in paniek .
Alle drie de kinderen zijn thuis geboren, bij 1 en 3 had ik geweldige verloskundigen, bij de tweede was de vervangster meer een veeverloskundige die snel klaar wilde zijn met haar werk. Gelukkig zijn alle 3 de kindjes helemaal gezond geboren.
Groetjes,
Carolien

En de mijne

bij de eerste begon ik om een uur of 8 s'avonds. doorgemodderd tot 4 uur s'nachts, verloskundige kwam en toen naar het ziekenhuis, omdat de baby niet ingedaald was. uiteindelijk was mijn zoon om half elf s'morgens geboren na een traumatische ervaring. ze hoorde geen harttonen meer. met de vacuumpomp geboren, na 1 perswee. helemaal blauw en er zat geen beweging in. hij heeft zuurstof en 140cc bloed bijgehad. 5 dagen couveuse. gelukkig is het nu een gezonde jongen.

Tweede

ging ff iets fout, maar dit is mijn verhaal van de tweede. dat is zo veel lekkerder gegaan dan de eerste. lekker thuis. de weeen begonnen om 8 uur in de morgen. en om 3 uur in de middag is ze geboren. lekker snel dus. we hebben het nog op film staan, precies 1 minuut persen en ze was er. alles was goed en ik was zo blij dat alles nu ging zoals ik had gehoopt. lekker thuis en zonder problemen. ik ben echt blij dat ik alles op film heb staan. echt een aanrader. al keek ik de film pas voor het eerst toen ze een week of 6 was, en gebruld dat ik heb.... echt zo bijzonder.

Best heftig

Mijn bevalling is best heftig geweest. We wisten al dat de baby geen kleintje was, maar hij was toch iets groter als verwacht nog!
Met 40 weken ben ik 'gestript' (dan maken ze de vliezen los van de baarmoederwand, hierbij komt het hormoon vrij dat de bevalling op gang brengt, het is alleen geen garantie dat de bevalling ook echt op gang komt). Helaas haalde dit niets uit, behalve wat buikpijn. Bij 41 weken en 1 dag werd ik naar het zieknhuis gestuurd voor een CTG scan ivm hoge bloeddruk. Alles was hierop in orde en de eiwitten waren ook goed, dus ik werd weer naar huis gestuurd. 2 dagen later kreeg ik weer een CTG en werd er een afspraak gemaakt voor het inleiden voor 3 dagen later. De gynaecoloog constateerde een vingertop ontsluiting en deed nog een poging tot 'strippen'. Vrijwel gelijk daarna kreeg ik heel ergen rugpijn, maar dacht dat dat er wel bij zou horen. Om 17.00 uur kreeg ik door dat dit toch echt (rug) weeën waren. Daarna ging alles heel snel, 3 uur later was ik in het ziekenhuis met 5 cm ontsluiting. Weer een uur later was dit al 6. Weer een uur later begonnen de persweeën al. Die moest ik alleen ophouden, omdat de verloskundige naar een andere dame was om te kijken hoever die was en ik moest wachten tot ze terug was (ruim een half uur!!!) Het was nl. nogal druk die avond (het ziekenhuis was ook al helemaal vol, wij waren de laatste die nog konden komen, de rest moest naar een andere locatie!)
Toen ze terug was mocht ik direct gaan persen. Helaas liep dit niet zo soepel, de kleine kwam niet vooruit nl. Toen ben ik op de baarkruk gezet, wat het persen wat makkelijker maakte. Het laatste stukje heb ik weer liggen gedaan en na ruim een uur persen werd mijn zoontje kerngezond op mijn buik gelegd (zo'n mooi moment!)

Ik heb gegild, ben volledig in paniek geraakt, het puffen was ik volledig kwijt. Ik heb geroepen dat ze m er maar uit moesten snijden, dat het niet pastte (wat uiteindelijk wel klopte helaas) en tegen mijn man dat ik dit nooit meer zou doen. De volgende moesten we maar adopteren.
Zoals ik al zei, de baby was iets groter als gedacht en het pastte inderdaad niet helemaal, waardoor de onderkant, zoals de gynaecoloog het benoemde 'volledig ontploft is'. Ik ben nl. niet zomaar uitgescheurd, ik ben echt alle kanten op uitgescheurd (ook naar binnen toe). Het hechten was zeer moeilijk en heeft ruim een uur geduurd (ze zijn met 3 man bezig geweest en het was echt zeer naar!)
Daarna heb ik ook nog een bloeding gehad, waarbij ik 1,2 liter bloed heb verloren.
Maar mijn eerste woorden na de bevalling, toen ik de kleine op mijn buik had gelden nog steeds:'maar het was het wel waard!'

Veel bevallingsverhalen zullen misschien wat afschrikken, maar laat je aub geen angst aanjagen! Elke bevalling is anders, dus stap er open in, je hebt toch geen idee wat je te wachten staat, dus maak je er vooral ook niet te druk om. En wat veel vrouwen met me eens zullen zijn: een bevalling doet pijn, ja, daar kun je niet om heen. Maar het is het echt allemaal waard, zodra je je kindje vast hebt is het ergste alweer vergeten. Vrouwen krijgen niet voor niets vaak meerdere kinderen!

Ik wens je veel succes en sterkte met je aankomende bevalling. Stap er open in en probeer er ook een beetje van te genieten samen met je partner, want het is toch wel iets heel speciaals wat je met zijn tweeën meemaakt en wat je band met elkaar alleen maar versterkt!
En zodra het voorbij is heb je je wondertje in je armen en dat is onbeschrijflijk!

Twee keer heel verschillend

1e: met 37,5 vliezen gebroken, maar geen weeen. 36 uur later begonnen de weeen, en nog eens 36 uur later kwam meneer eindelijk naar buiten. Dat ging dan wel weer snel, er waren maar 3 persweeen nodig

2e: hele dag flink aan het rommelen, maar niet erg (heb nog boodschappen gedaan, en 's middags nog een paar uur geslapen.) Om 16.00 bezoek voor 's avonds afgebeld omdat ik door had dat het geen rommelen meer was, en man gebeld om te vragen of hij richting huis wilde komen. 17.15 verloskundige gebeld. 18.10 was de baby er (wederom maar 3 persweeen)

Laat je geen thuisbevalling opdringen

Ook ik heb een vrij pijnloze bevalling gehad.
Om 06.00 uur 's ochtends verloor ik wat vruchtwater, en omdat alles er goed uitzag heb ik pas rond 09.00 uur de vK gebeld. "Die zei meteeen, zonder vragen te stellen, dat het geen vruchtwater wa, maar urineverlies. Toen ik vroeg hoe zij dat zo door de telefoon kon zien, kreeg ik als antwoord: äls het vruchtwater was, was je nu allang meer verloren". Ik vond dat heel vreemd, omdat mij altijd verteld is dat je VW ook druppelsgewijs kunt verliezen, en dat zelf de vliezen in tact blijven tot aan de bevalling. Rond 10.00 uur kreeg ik weeen, maar niet eg pijnlijk. Vk weer gebeld,die nu ook zonder vragen stellen meteen kon vaststellen dat het geen weeen waren, maar bandenpijn. Na een paar uur kwam de 'bandenpijn' steeds vaker.VK bleef volhouden dat het bandenpijn was. Rond 17.00 uur weer gebeld om te zeggen dat de 'bandenpijn' om de 2 minuten kwam, en ik kreeg weer nul op recest: "als je echt al een paar uur weeen zou hebben gehad, zou je nu niet zo rustig aan de telefoon staan". Alsof zij weet waar mijn pijngrens ligt...

Om 19.00 uur heb ik pissig opgebeld; als ze niet binnen een kwartier bij mij op de stoep stond, zou ik zelf naar het ziekenhuis rijden. Toen kwam ze, en ja hoor, ik had 8 CM ontsluiting. "tja, nu is het te laat om naar het ZH te gaan...". Ik heb haar duidelijk gemaakt dat als zíj me niet zou brengen, dat ik desnoods zelf naar het ZH zou rijden. Ze heeft eieren voor haar geld gekozen, en we zijn uiteindelijk naar het ZH gegaan.
De laatste 2 CM hebben uiteindelijk nog 4 uur op zich laten wachten...

Bij mijn tweede zwangerschap heb ik gekozen voor een ander VK. Nog voordat ik mijn verhaal had gedaan over mijn 1e bevalling wist hij me te vertellen dat deze Verloskundigepraktijk er bekend om staat dat ze thuisbevallingen uitlokken, door pas op het laatste moment op te komen dagen.

Groetjes,
kwikkie

Deborka - vind je dat écht leuk?

Bevallingsverhalen?

Nou, ik maak het liever zelf mee dan dat ik een verhaal hoor

tonny

Mijn bevallingen (lang, want 4 stuks)

Deborka, ik begrijp juist goed je wens bevallingsverhalen te horen. Ik was bij de eerste ook erg nieuwsgierig, maar lees ze zelfs nu na 4 bevallingen nog graag. Realiseer je wel dat iedere bevalling anders is en dat een eerste meestal moeizamer gaat dan de volgende(n).

Komt ie:

Nummer 1, 10 jaar geleden: 's ochtends om 11.30u gebroken vliezen bij 37w1d. Na een paar uur begonnen de weeeen, maar ze bleven vrij licht. De volgende ochtend kwam de vk kijken, ik bleek 2 cm ontsluiting te hebben, ivm mnogelijk infectiegevaar en het feit dat ik wel al 24 uur niet geslapen had tgv de weeen, heeft ze me naar het ziekenhuis gebracht. Gewenste thuisbevalling ging dus niet door. In het ziekenhuis werd een infuus ingebracht en 2,5 uur later had ik mijn prachtige oudste dochter in mijn armen. Die laatste uren aan het infuus waren heftig, heel pittige weeen, heel kort op elkaar en toen ik het echt niet meer zitten zag en niet meer kon van de pijn en vermoeidheid mocht ik persen. 49 minuten geperst. Ik had zelf overigens geen enkel besef meer van tijd. Geen scheuren en knippen en dus geen hechtingen. Dochter woog 3375 gram.

2e keer, bijna 8 jaar geleden: ingeleid op de uitgerekende datum wegens ernstige bekkenklachten. Moest me om 7.00 melden, er zijn wat dingen getest en gemeten en vervolgens zijn mijn vliezen gebroken en ging om 8.15u het infuus erin. Binnen een kwartier begonnen de weeen, binnen een half uur waren ze erg heftig. Tegen elf uur hield ik het niet meer, ik bleek 7 cm onstluiting te hebben. Ik kon echter echt niet meer in dat bed blijven liggen aan al die draden en wilde eruit, lopen. Dat mocht ik pertinent niet vanwege die draden en mijn bekken. Toen heb ik ze voor de keuze gezet: of lopen of persen. Ik mocht voorzichtig meepersen. Direct al mijn kracht erin gegooid en na een minuut of 5 persen stond het hoofdje al, lijfje echter kwam niet, ze bleef met haar schouder achter mijn schaambeen hangen (schouderdystocie). Binnen no-time stond er 7 man in de verloskamer aan mij en de baby te trekken en werd ze alsnog helemaal geboren. Totaal 10 minuten geperst. Er schijnt even paniek geweest te zijn geweest in de verloskamer, maar ik heb het niet beuwst meegekregen. Weer geen enkele schade aan mij, los dan van mijn al gammmele bekken. Dochter woog 4110 gram.

Nummer 3, anderhalf jaar geleden: 's ochtends om 4.00u werd ik voor de zoveelste keer wakker. Ik was 40w5d zwanger. Ik was wat kramperig en ben er na een half uur maar uitgegaan. Daar ben ik gaan timen en concludeerde ik dat het toch wel echt weeen waren dit keer, maar er zat nog bijna 10 minuten tussen. Een uurtje later ben ik maar weer naar bed gegaan om wat te lezen, de weeen waren licht, dus ik verwachtte niet dat het snel zou gaan. Mijn man werd wakker en we zijn samen weer naar beneden gegaan om koffie te drinken en de broodjes te smeren voor de kinderen om mee naar school te nemen. Terwijl ik die broodjes stond te smeren, werden de weeen plots veel heftiger. Mijn man was net onderweg naar de douche toen ik hem heb geroepen om de vk te bellen. Ik ben me snel gaan aankleden en heb mijn man aangespoord hetzelfde te doen en zijn ouders te bellen voor de oudste 2. Hij had nog niet helemaal door dat er een versnelling opgetreden had, ik moest even heel duidelijk NU BELLEN roepen! Ondertussen werd alles zo heftig dat ik even de controle kwijtraakte en in huilen uitbarste, binnen 10 minuten was de vk er en constateerde 5 cm ontsluiting. Gezien de heftigheid van de weeen moesten we direct door naar het ziekenhuis. Vanwege de schouderdystocie bij nummer 2 had ik een medische indicatie. We kwamen aan in het ziekenhuis om 7.45u. Om 8.21 had ik dochter nummer 3 in mijn armen, na 5 minuten persen en weer geen hechtingen. Ze woog 4000 gram.

Nummer 4, nu bijna 5 maanden geleden: Met 40w6d kwam ik ' s middags bij de vk op controle. Ik was de 2 controles ervoor al gestript en dit veroorzaakte steeds een paar uur lichte weeen, maar het zette de werkelijke bevalling niet in gang. Omdat ik dit keer wel thuis mocht bevallen, vanwege de probleemloze geboorte van nummer 3, wilde men de baby niet te zwaar laten worden om het risico op herhaling van de schouderdystocie te verkleinen. Ik werd dus weer gestript. Ik bleek 2 cm ontsluiting te hebben en tijdens het strippen schoot dit door naar 4-5 cm. De vk begreep niet waarom ik nog niet bevallen was en sprak met me af dat ik zou bellen als ik een uur rommelde tgv het strippen. Dan zou ze komen beoordelen of het breken van de vliezen wellicht verantwoord was. Tevens wel een hoop afspraken meegekregen voor CT scan en consulten bij gyn voor de volgende week, maar de vk was er van overtuigd dat dit niet echt nodig zou zijn. Aan het eind van de middag heeft mijn man me aangespoord de vk te bellen. Ik heb dit schoorvoetend gedaan, want weeeen waren het niet, slechts krampjes met enige regelmaat. Ik zei haar dan ook zich vooral niet te haasten en ben zelf gaan douchen in de hoop dat het dan door ging zetten. Vk kwam echter direct en besloot mijn vliezen te breken. Mijn man heeft zijn en mijn ouders gebeld, ondanks dat ik dat allemaal nog wat voorbarig vond. Vk belde het kraambureau voor partusassistentie en brak mijn vliezen. Hierna ging ze naar beneden waar ze alles klaar ging zetten, want op onze slaapkamer op 2 hoog mocht ik niet bevallen. Vrijwel direct na het breken van de vliezen begonnen de weeen. Binnen 5 minuten waren ze heel heftig en ben ik van mijn bed afgekropen. Na een kwartier kwam mijn man, die met de vk naar beneden was gegaan om te helpen met het in orde maken van de woonkamer bij me kijken. Hij riep de vk dat hij dacht dat het heel erg snel ging en dat ze moest komen kijken. Ik begreep er allemaal helemaal niets meer van. De vk riep terug dat ik maar meteen naar beneden moest komen. Ik heb tussen 2 weeen door de eerste trap afgerend, op de overloop een wee opgevangen, waarbij ik uit mijn ooghoek mijn oudste dochter zag staan kijken en meteen daarna de tweede trap afgerend. Beneden aangekomen zei de vk: jij hebt persweeen. Ook hier snapte ik helemaal niets van. Mijn man en de vk hebben me de eettafel opgeholpen, waar snel een matras opgelegd was en de vk constateerde volledige ontsluiting. Na 2 minuten persen werd mijn zoon op de eettafel en dus thuis geboren. De hele bevalling heeft 40 minuten geduurd! Een kwartier later kwam de kraamhulp binnengerend, ze heeft toen maar geholpen met het inschenken en uitdelen van de champagne, die ik zittend op de bewuste eettafel, omringd door mijn 4 kinderen en in een kamer vol met blije mensen heb opgedronken. Zoonlief woog 4400 gram en ik was wederom ongeschonden uit de strijd gekomen.

Resumerend: mijn bevallingen verliepen allen eigenlijk best gemakkelijk. Ze deden overigens wel allemaal goed pijn, maar ik herinner me ze als de mooiste, bijzonderste en emotioneelste momenten van mijn leven.
En ik zou het best nog eens willen doen, maar mijn man laat zich over een kleine 2 weken steriliseren, dus het ziet er naar uit dat ik het niet meer mee ga maken.

Ik wens je een heel goede bevalling en hoop over een week of wat over jouw bevalling te kunnen lezen!

Risama

4 stuks, zonder al te veel details

Eerste bevalling is bijna 26 jaar geleden. Het kindje bleek in stuit te liggen, daarom zag ik (mede na het zien van een uitgebreide bevallingsfilm) best op tegen de geboorte; als dat maar goed zou gaan, 'verkeerdom'. Dochter werd drie weken voor de datum geboren, dus voordat ik me écht zorgen kon gaan maken, de complete bevalling duurde een uur of vijf en ze kwam in de vroege ochtend ter wereld. Kleiner dan verwacht, ruim 4 pond maar gezond en in het ziekenhuis.

Tweede bevalling is bijna 24 jaar geleden, ook 's nachts. Kindje werd thuis geboren na een zeer vlotte bevalling, uurtje of vier, maar bleek bij de geboorte ernstig omstrengeld en ademloos. Verloskundige heeft uitstekend ingegrepen en alles kwam goed.

Derde bevalling - 21 jaar geleden, alweer 's nachts - verliep optimaal, thuis, slechts een uurtje of twee van het wakker worden met de eerste pittige weeen tot de uitdrijving. Alles perfect, een prachtig roze jochie, mooi op gewicht.

De vierde bevalling - bijna 18 jaar geleden, middenin de nacht- was eigenlijk geen bevalling. Dit kindje bleek ernstige dreiging te ondervinden door een beginnende placentaloslating en werd na een snelle tocht richting ziekenhuis door middel van een spoedkeizersnede onder volledige verdoving ter wereld gebracht na een zwangerschap van 32 weken. Ik had een enorme kater van deze gebeurtenis, juist omdat de vorige bevalling zo voorspoedig was verlopen en ik optimistische verwachtingen had gekoesterd.

Moraal van mijn verhaal: het gaat altijd anders dan je denkt...

tonny

Je hebt het niet in de hand

Ik heb 2 lastige bevallingen gehad, waarbij de eerste eindigde in een keizersnee, en de tweede uiteindelijk na 2 uur persen met de vacuumpomp geholpen moest worden. Van beide heb ik zeker 3 dagen weeen gehad tevoren. Terwijl ik tijdens de zwangerschappen fit en relaxed was, zwangerschapsyoga heb gedaan wat ik heerlijk vond, en niet bijzonder tegen de bevalling opzag.
Ondanks je voorbereiding en je positieve instelling, heb je het niet allemaal zelf in de hand. Als de ontsluiting niet vordert, en het kindje met het hoofd niet goed ligt dan doe je daar zelf niet veel meer aan. Achteraf ben ik blij dat ik in een uitstekend ziekenhuis ben bevallen, terwijl het plan ook thuis was, want ik heb regelmatig bedacht dat ik het 100 jaar geleden mogelijk niet zou hebben overleefd..

Ik vertel dit overigens niet om je schrik aan te jagen, integendeel. Je gaat natuurlijk vreselijk je best doen, maar als het dan niet lukt, dan is er veel specialistische hulp voorhanden gelukkig, en dan ga je alsnog naar huis met een gaaf kind!
Het zijn voor mij de meest indrukwekkende momenten van mijn leven geweest.

Veel succes, en ik wens je een goede bevalling!

Mijn 2

Bij mijn eerste kind (bijn 3 jaar geldeen) braken midden in nacht met 35w 6d mijn vliezen .Baby was nog niet ingedaald en ik heb op bed op de vk gewacht, deze vond dat de baby toch ver genoeg was ingedaald om zelf naar het ziekenhuis te gaan ipv gestrekt per ambulance. In het ziekenhuis aan de monitor en bedrust. Die nacht voorweeen gekregen maar niet doorgezet. Mocht de dag erna weer lopen en heb een hele week al vruchtwater verliezend door het ziekenhuis gewandeld. Uiteindelijk ingeleid met 37 weken (omdat anders het infectiegevaar te groot wordt). Het infuus werd meteen flink opgeschroefd en 8 uur weeen had ik welgeteld 1 cm ontsluiting. Boel gedoe over misschien toch keizersnee, omdat de baby misschien scheef lag. Uiteindelijk morfinespuit gekregen om te kunnen ontspannen en het infuus ging omlaag. Dat hielp. Na ruim 1 uur persen en 2 knippen (stagiare knipte niet goed moest nog een keer) zoonlief geboren. 2825 gram. Boel hechtingen. Nog een week in ziekenhuis verbleven met zoon omdat hij dreigde een infectie te krijgen en veels te geel werd.

Tweede kind ( 8 maanden geleden). Bij 40 weken vk gesmeekt of ze me wilde strippen. Helaas. Bij ruim 41 weken weer gesmeekt en nu wilde ze wel een poging wagen. Ze dacht niet dat het effect zou hebben. Die nacht werd ik wakker van wat gerommel. Ging weer slapen en sprong een uurtje later uit bed omdat ik mijn vliezen voelde breken. Ben weer gaan liggen en heb ‘s ochtends vk gebeld en afgesproken weer te bellen als ik het niet meer leuk begon te vinden. 6 uur later vond ik het iets minder leuk en ze kwam. Had 5 cm ontsluiting. Uurtje douchen en toen persweeen. Had 9 cm ontsluiting en mocht zachtjes meepersen. Hele slappe persweeen had ik en moest dochter eigen kracht proberen eruit te krijgen. Topsport. Mijn ontsluiting werd niet volledig en vk zou dat ‘randje’ wel even wegmasseren. Dat vond ik het ergst van de hele bevalling. Na een uur persen werd dochter geboren. 3840 gram. Paar hechtingen.

Achteraf gezien vond ik mijn beide bevallingen goed te doen. Je leest het al, er is geen bevalling hetzelfde. Veel sterkte met de jouwe!