Bang, onzeker en verdrietig

Sterkte!

Niet echt tips, maar ik wil je wel even sterkte wensen... Probeer zovaak mogelijk rustig te gaan zitten, en door je buik te ademen.. En laat je gedachten niet met je op de loop gaan.. Het klinkt allemaal gemakkelijker dan het is, maar het is wel even wat je nodig hebt... En het wordt echt dinsdag! Als het je oplucht om het je ouders te vertellen, doe dat dan vooral snel en ga er niet nog dagen tegenaan lopen hikken.. Hoe reageerde je zusje?

Tja

Hoe je met spanning omgaat is toch echt heel erg persoonlijk.

Ik weet nog dat toen ik zwanger werd de maand na een miskraam, ik maanden in de zenuwen heb gezeten. Ik probeerde het steeds maar uit m'n hoofd te zetten, maar het is gewoon echt moeilijk. Ik hield mezelf voor dat hoe dan ook, ik het niet in de hand had. Bovendien zou ik niet minder verdrietig zijn als het mis ging, omdat ik weigerde van mijn zwangerschap te genieten. Dus, ik kon er maar beter van genieten.

Snap je? Het hielp wel een beetje met de 2 (goed geslaagde) zwangerschappen erna.

Sterkte en virtuele knuffel!

Ook verteld

Hee Yonami

Wat goed dat je het hebt verteld. Hier ging het precies zoals ik had verwacht want ik heb het ook verteld.

Eerst een ijzige stilte. Toen wat gemompel. Toen: 'als je maar niet denk dat omdat ik volgend jaar met pensioen ga, ik van alles voor je ga doen' en 'je weet toch dat wij ook een dagje ouder worden'. En ook nog ' ik kan je nog even niet feliciteren'. Heel eerlijk en keihard ja, precies waar ik bang voor was. Mijn moeder werkt nog steeds fulltime. Dus ze heeft sowieso altijd maar heel weinig tijd voor ons.
MIjn vader zei niks maar zat alleen te glimlachen en te grinniken, die is babygek, dus die vindt het volgens mij wel hartstikke leuk. Hij is ook altijd degene die een ochtendje in de week op een van mijn kindjes past en dat heerlijk vindt ondanks zijn zwakke gezondheid.

Ik heb gezegd dat dit precies was waar ik bang voor was, maar dat ik haar reactie van haar uit wel begreep en dat ik er ook totaal niet op rekende dat ik uberhaupt nog vier kinderen een nachtje kon laten logeren.

Nu ja ze was eerlijk en heeft recht op haar eigen mening.. maar het doet toch een beetje pijn.

Voor mij is die vierde net zo bijzonder als die eerste en ik ben er net zo blij mee en mijn man ook en dat is uiteindelijk het enige wat telt.

Maar man ik nog nooit zo misselijk geweest, de spanning helpt daar ook niet echt bij. Ben echt beroerd.
Straks dus lekker even weer plat
liefs Mama 2005

Beuh

Wat vervelend voor jullie, die reacties. Klinkt of de oma's een beetje verwend zijn geraakt met allemaal mooie kleinkinderen.

Nu ik eraan terugdenk, reageerden mijn (schoon)ouders ook wat lauw, naar mijn mening. Kan het deels wel begrijpen, het was vooral bezorgdheid en projectie van hun eigen problemen (miskramen gehad bijv). En dat terwijl ik vrij jong 2 kinderen heb gekregen, geen echt speciale omstandigheden..

Maar ik wil me vooral voornemen om heel blij te reageren als mijn kinderen ooit het blijde nieuws komen vertellen (zal nog even duren). En dan nog zal ik het geheid verkeerd doen haha.

Mama2005 wat leuk dat je vader wel enthousiast is, en dat blijkbaar niet afhangt van gezondheid!

Succes met jullie zwangerschappen en zoek vooral de positieve mensen op vppr steun en toeverlaat. Of en dit forum natuurlijk

verstuurd per ipod

Toevallig

mama2005 dat jij het ook net verteld hebt. Ja je hoopt op een leuke reactie maar ik wist al zo'n beetje dat het niet zo op hen zou overkomen vooral omdat ik ook nog hun vakantie verstoor! (Ze zouden 17 mei op vakantie gaan ik ben de 22e uitgerekend) Maar goed mijn vader feliciteerde mij vanmorgen wel dus volgens mij zijn het meer de moeders die alle problemen zien! Mijn moeder past dus altijd op bij zowel mij als mijn zusje en heeft dus een hele weektaak en had al voor ogen dat ze zo meer rust zou krijgen als alles naar school zou zijn. Dit kan ik me ook wel voorstellen maar ze zijn niet verplicht om op te passen willen dit zelf. Ook zegt ze steeds dan wordt het allemaal wel weer een dure tijd omdat ik bijna alles al verkocht had en dus weer alles aan moet schaffen en ik kan nu nog steeds niet aan een eigen leven gaan beginnen! Maar ik vind dit dus een leuk leven vol met kinderen. Hoop dat ze het ook snel leuk gaat vinden. Mijn oudste 2 kids hebben volgens mij ook al wat in de gaten, maken van die rare opmerkingen en volgens mijn zoon heb ik een dikke buik. Nou kun je bij mij altijd snel zien dat ik zwanger ben dus hopelijk is dit een goed teken. Misschien vertel ik het zo, eigenlijk wilde ik wachten tot dinsdag tot we de echo hebben maar ze zijn al zo oud dat ze het wel snappen dat het ook nog fout kan gaan(maar dat wil ik hen graag besparen). Ze zijun 14 en 11 en de jongste 3. Verder ik ben dus degene die nergens last van heeft als ze zwanger is en daar ook vaak van baalt want dat maakt mij onzeker. Stom he ik snap dat het niet leuk is als je je constant beroerd voelt. Ik heb alleen vaker honger en soms als ik bepaalde dingen ruik dat ik denk bah! Nou ga snel even gtst kijken. Groetjes Yonami

Yonami

Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Drie kinderen heb je, van 11, 14 en 3 jaar. Nu komend voorjaar een kleintje erbij en je bent verdrietig dat je moeder niet enthousiast is en vooral moeilijkheden ziet. Volgens jou hoeft ze niet op te passen, ze wil dat zelf, schrijf je, maar er is ook een patroon ontstaan. Ik kan me voorstellen dat ze gedacht had 'klaar te zijn' met het intensieve oppaswerk als jouw nummertje drie naar school zou gaan. Maar nu komt er weer eentje.
Het is voor een oma niet zo makkelijk te zeggen dat ze 'niet meer wil' als het om oppassen gaat, maar ik kan me indenken dat voor je moeder het 'zorg-en oppasreservoir' een beetje op is.

Het is heel jammer voor jou dat ze niet enthousiaster is. Ze had het ook kunnen veinzen maar heeft dat niet gedaan. Gelukkig.

Geef haar de ruimte en laat elkaar een beetje met rust, dan komen er misschien betere tijden.

Dan nog wat. Jij vindt het prettig, een leven vol kinderen. Vol is het wel, twee pubers en straks twee kleintjes. Let op dat je tijd voor jezelf en tijd voor jullie als ouders samen maakt! Extra belangrijk nu de avonden voor jou korter gaan worden doordat de oudste twee steeds later naar bed gaan.

alle goeds!

Tonny

Wat leuk dat jij nu kan reageren vanuit oma-perspectief. Ik had het nl. nog niet zo bekeken.
En ik denk dat je helemaal gelijk hebt!

ik denk dat jullie wel gelijk hebben en heb er zelf al over na gedacht mijn zusje te vragen misschien 1 morgen op te passen straks. Haar oudste is net naar de kleuterschool en de jongste gaat dadelijk naar de peuterschool, en ik denk dat ze dit best leuk vind. Tegen die tijd gaat mijn jongste ook bijna naar de kleuterschool dus het gaat dan maar om 1 kleintje. Ander opvang tja ik denk dat als ik dat zeg mijn moeder zich ook gepasseerd voelt dus ik denk dat ze straks best graag wil oppassen maar misschien is het voor haar dan fijn te weten dat mijn zusje ook wel eens wil. Het enige nare is dat telkens als ik haar zie en dat is bijna elke dag ze alleen maar negatief doet en dat een beetje pijn. Ik durf helemaal niet blij te zijn met mijn zwangerschap in haar bijzijn terwijl zij wel heel belangrijk voor mij is. Ook heeft ze mij te kennen gegeven dat ze absoluut niet zit te wachten op dat ik gestresst ga lopen doen dus ik hou me helemaal in en zeg niets. ik probeer zelfs mijn buik in haar bijzijn in te houden(heb best al een buikje)omdat ik haar er dan weer aan herinner. Nou ja we zien wel hoe het verloopt heb er ook best wel vertrouwen in dat ze een keer bijdraait alleen op het moment is het wat minder leuk. Nog 2 nachten en dan weer een echo ik ben er echt gespannen voor, hoop zo dat het goed is. Groetjes Yonami

Kun je niet een klein beetje afstand nemen van je moeder? Lief dat je haar begrijpt maar zij moet maar accepteren dat dingen veranderen en dat er ook iets moois staat te gebeuren..
Als jij niet eens jezelf kunt zijn, is het misschien tijd om haar niet dagelijks te hoeven zien?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Overigens...

vind ik dat moeders (oma's) zich in z'n algemeenheid wel erg veel bemoeien met de levens en de persoonlijke keuzes van hun volwassen dochters. Blijkt uit dit draadje en ook uit andere draadjes op OOL.

denk dat het allemaal ook wel te maken heeft dat mijn moeder de laatste tijd erg aan het kwakkelen is en niet goed in haar vel zit, heel gek kan af en toe heel negatief doen maar even later komt ze dan weer met iets liefs alsof ze er dan spijt van heeft. Bijv mijn zusje heeft een poosje geleden al een keer aan haar gevraagd of ze het allemaal wel aan kan anders zou ze iets anders als opvang regelen maar dan begint ze te huilen en zegt dat ze dat absoluut niet wil. En zo zegt ze dat ze niet op wil passen en dan zegt ze weer tegen mijn kids wanneer komen jullie nou weer eens hier slapen ik zie jullie amper. Af en toe is ze moeilijk te begrijpen wat ze nu wil. Als ik morgen de echo heb komt ze oppassen en dat heeft ze zelf aangeboden, dus ik heb zelf het idee dat ze een beetje in de knoop zit met haarzelf. Nou ja we houden wel van elkaar en het komt zeker wel goed alleen hoop ik dat dit snel is. Vandaag behoorlijk wat kriebels voor morgen, ben best onzeker. Groetjes Yonami

Echo vandaag

Heel veel sterkte!

Yonami

Ik denk ook aan je vandaag! En wens je toe dat zowel jij als je moeder gauw onbezorgd blij kunnen zijn met de zwangerschap.

Izar

Mijn stelling is gebaseerd op de 'klachten' die ik hier op OOL hoor, en in mijn eigen omgeving (niet in mijn eigen familiekring overigens). Maar dat zeg idd nog niks over hoe het gemiddeld is; ik heb er geen onderzoek naar gedaan. Als er geen sprake is van te veel bemoeienis dan is het ook geen issue en dan hoor je er niks over.
Het zal denk ik soms aan de moeders liggen (legenestsyndroom, zelf geen werkzaam bestaan e.d.), maar soms ook wel aan de dochters denk ik. Ik heb zelf toch wel sterk de behoefte om mijn eigen leven te leiden en om mijn (onze) eigen keuzes te maken. Mijn moeder leeft helaas niet meer, maar als ze nog wel leefde en ze zou kunnen oppassen, dan zou ik haar dat waarschijnlijk niet vragen.

Vanavond

om 19.40 heb ik de echo, spannend maar heel gek vandaag ben ik eigenlijk wel heel rustig eronder. heb eigenlijk best vertrouwen erin heel gek want gisteren nog op van de zenuwen. Hopelijk is mijn gevoel goed, komt ook wel omdat ik eigenlijk de kleine al een poos voel(tenminste hoop dat ik niet gek ben en het me verbeeld). Nou ja probeer gewoon bezig te blijven en die stress zal straks best weer even om de hoek komen maar zolang het rustig is denk ik er niet te veel aan! Groetjes Yonami

Helemaal

happy, de echo was fantastisch! 11 weken en 1 dag gaf ie aan maar houden gewoon 11 weken aan. Super beweeglijk en actief. Usb stick met beelden meegekregen en foto's dus kan de kleine regelmatig bewonderen. Ben op dit moment helemaal happy en de kids vonden de beelden ook leuk. Slaap lekker allemaal!!!! Groetjes Yonami

Gefeliciteerd!

Wat fijn voor jullie.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Gefeliciteerd!

Wat fijn voor jullie.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

He, fijn zeg!

Alles goed in de buik, alles ook goed in het hoofd. Lekker, hoor.
Groetjes
Massi

Wat geweldig yonami, wat leuk ook dat je de beelden kon meenemen!

Fijn

Gefeliciteerd! Ik herken de wisseling van onzekerheid naar zekerheid nog van mijn zwangerschappen en bij mij werd dat gelukkig steeds beter. Ik ben heel blij voor je!

Liefs

Stemming omgeslagen

Nou mijn vreugde over mijn geweldige echo heeft niet lang mogen duren. Het is compleet omgeslagen in angst en verdriet, heb mijn verhaal hier onder opgeschreven. In ieder geval heel lief van jullie dat jullie zo gereageerd hebben!!!!! Hoop dat de vreugde en hoop nog terug mogen keren. Groetjes Yonami

Wat een zorgen toch weer

Hoi Yonami
Kalm aan he en vergeet niet dat nu ook de hormonen door je lijf gieren. Pas goed op jezelf.
Ik heb gisteren mijn eerste echo gehad. Ben nu zeven weken en er was al veel vruchtwater en hartactiviteit. De kans dat het nu nog misgaat was klein aldus de vk. Maar ik geloof het pas allemaal als we 12 weken verder zijn.
Laat jij prenataal onderzoek doen? Ik ben er nog niet helemaal uit. Het levert een hoop stress op en ik heb geloof ik 99,7 procent kans op een gezond kindjes. Dus wat doe je jezelf dan aan, vraag ik me af.
Mijn mama is wel een beetje bijgedraagd zegt dat ze er net zoveel van zal houden als haar andere kleinkinderen. Maar vooralsnog merk ik dat het onderwerp niet bespreekbaar is en ik mijn blijdschap en zorgen voor mezelf moet houden danwel met mijn man moet delen. Dat vind ik wel moeilijk, maar het is niet anders.
liefs Mama2004
5