Artikel volkskrant babysterfte

Nou is het bij mij nog geen week geleden

dus bevallen ligt mij nog vers in het geheugen

Maar wat vinden jullie?
Ik probeer er later even wat uitgebreider op in te gaan, nu heb ik twee veeleisende kinderen om mij heen

Mja

Ik ben het er mee eens,maar ik plaats ook de kanttekening dat ingrijpen kans geeft op complicaties.Per vrouw bekijken is het beste denk ik.
Groetjes,bastet

Werkt niet

"Dat men niet denkt in protocollen, maar dat men PER zwangere een risico inventarisatie zou moeten doen, vooral als het gaat om 'overtijd' lopen"

Ik kreeg keurig een echo bij 41 week. De gyn zei dat het opvallend was dat ik nog zoveel vruchtwater had. Wat haar betreft mocht ik best nog een week doorlopen, misschien zelfs wel 2 weken. Ik had daar zelf niet zoveel trek in, dus we maakten een afspraak voor een inleiding met exact 42 weken.
Op de ochtend van de inleiding begon de bevalling spontaan thuis. Echter, toen de verloskundige de vliezen brak bleek dat mijn dochter in het vruchtwater gepoept had. Een teken van benauwdheid dus.
De verloskundige heeft haar longetjes uitgezogen terwijl ze nog in het geboortekanaal zat. En direct erna nog meer.
Het is gelukkig allemaal goed gegaan, maar ik weet dat het heel anders had kunnen aflopen. Ik had geen diabetes, geen hoge bloeddruk etc etc. Een gezonde zwangere met een gezond kind.
Blijkbaar valt niet goed van te voren te bepalen hoe snel de aanmaak van vruchtwater kan afnemen.

Tihama

Vooropgesteld dat ik twee bevallingen zonder complicaties heb ge

herkende ik echt wel een aantal dingen uit het stukje,
maar één stuk uit dat krantenartikel was voor mij helemaal herkenbaar.

"Een moderne jonge vrouw die tijdens de bevalling uren op haar Jan de Bouvriebank zit te wachten. Een verloskundige komt en zegt' u heeft 4 centimeter ontsluiting. Ik kom over 4 uur terug' Na die vier uur is die vrouw volledig in paniek" (even vrij geciteerd, ik heb de krant meegegeven aan mijn kraamverzorgster)

Kijk, ik heb dan geen Jan de Bouvriebank, maar als ik terugdenk aan de bevalling van mijn eerste, was het meest traumatische het laatste uur thuis zonder verloskundige.
Je kan je niet voorbereiden op zoiets, we waren alleen thuis, het was 's avonds laat en ik had zoveel pijn. Ik en mijn man waren inderdaad helemaal in de paniek thuis.
En als dat soort dingen een bevalling vertraagt, vind ik inderdaad ook dat ze er gewoon bij moeten zijn.

Maar wat vinden jullie van zijn opmerking dat de bevalling van een eerste sowieso plaats moet vinden in het ziekenhuis? Als de helft van de thuisbevallingen van een eerste kindje toch al eindigt in het ziekenhuis, lijkt me dat niet zo fout.

Of dat je eigenlijk niets hebt aan je partner tijdens een bevalling, dat je beter je moeder of je zus mee kan nemen (daar zou ik trouwens werkelijk waar niet aan moeten denken zeg, mijn moeder bij mijn bevalling)

En dat een bevalling met 41 weken sowieso ingeleid moet worden?

Zou het echt zo zijn dat verloskunde Nederland krampachtig vast probeert te houden aan achterhaalde denkbeelden?

Meer dan alleen vruchtwater

Risico inventarisatie omvat zoveel meer dan alleen de hoeveelheid vruchtwater.

Een goede begeleiding van de zwangere is natuurlijk ook van levensbelang, maar bijv. een simpele lijst met checkpunten zou al veel schelen.

Niet alleen de hoeveelheid vruchtwater meten maar ook naar de doorbloeding van de navelstreng kijken, bloedsuikercontrole, controle van de grootte van de placenta (als moeder overtijd gaat lopen)

De leeftijd van de moeder, de gezondheid van de moeder, evt. medicijngebruik, bloeddruk (en evt. ook sociale omstandigheden), allerlei zaken die meetellen bij het inschatten van evt. risico.

(bij mij was bijv. ruim vruchtwater, kind was fors, maar achteraf bleek mijn bloedsuiker toch te hoog (weinig gecheckt nadat er al geconstateerd was dat de bls iets te hoog was en bleek de placenta erg klein)

Jan de bouvrie

Kiki, ik las die alinea over de Jan de Bouvrie-bank ook met instemming: heel herkenbaar. Alleen werd verderop ook de vraag gesteld of je in het ziekenhuis ook niet alleen wordt gelaten. En daar moest de onderzoeker instemmend op antwoorden. Zowel in het ziekenhuis als thuis word je aan je lot overgelaten.

En de reden daarvoor is volgens mij gewoon een ordinaire centenkwestie. Volgens de onderzoeker zouden verloskundigen allerlei andere spannender dingen te doen hebben dan het begeleiden van bevallingen, zoals het maken van echo's etc. Nou, dat lijkt me dikke onzin. Er is gewoon geen geld om verloskundigenpraktijken te ontlasten, zodat ze minder bevallingen hoeven te doen per etmaal en bij de bevallende vrouw te blijven en er is geen geld in het ziekenhuis om vrouwen daar fatsoenlijk bij te staan.

Allemaal standaard het ziekenhuis in leidt volgens mij standaard tot meer complicaties. Ikzelf heb trouwens liever een gekwalificeerde verloskundige naast mijn bed thuis (mits constant aanwezig) dan een onervaren co-assistent die moet wachten tot een gyneacoloog bereid is om 's nachts zijn nest uit te komen.

Chris

Andersom

Mijn verloskundige drong bij 42 weken aan op inleiden. De gyn riep echter dat het geen zin had en zeker nog een paar weken ging duren! De volgende dag begon het uit zichzelf en de dag daarop kreeg ik een keizersnee omdat het kind zo groot was en verkeerd lag en er daarom niet uit kon! Het is inmiddels wel 21 jaar geleden, maar ook toen beweerden ze dat ze het nooit langer dan 42 weken lieten zitten. Het lijken wel bankiers.

Jaymza

Ook ik

Liep (ruim) twee weken overtijd. Bij de huisarts, verloskundigen zijn hier niet. Naar het ziekenhuis gaan was/is hier zinloos, daar is écht geen 24 uur een gynaecoloog. Maar dan nog: ook de aanwezigheid van een gynaecoloog en het níet overtijd laten lopen van de zwangere is géén garantie op een gezond kind.
Dat vind ik altijd de makke van dit soort artikelen: als we niemand meer langer dan 40 wkn laten lopen én in het ziekenhuis laten bevallen, dán komt het goed. Nee dus. Er overlijden kinderen net voor, tijdens en net na de geboorte/bevalling. En ik denk dat dat altijd zo zal blijven.

Tirza

Eens

Ik ben het er volkomen mee eens dat we in Nederland er te makkelijke overdenken.

Nr 1 is geboren na 41.2 week zwangerschap volgens berekening gynacoloog en volgens mijn berekening was ik 10 dagen verder zwanger.
Door aandringen bij 41 weken controle bleek de placenta volledig uitgeput. Nauwelijks vruchtwater en na de geboorte gaf de gyn die toen dienst had toe dat ik een veroverdragen zwangerschap had.

Nr 2 is geboren nadat ik 4 dgn met gebroken vliezen had gelopen terwijl de verloskundige riep dat ze niet gebroken waren.
Na 41.2 weken geboren na blootgesteld te zijn aan allerlei infecties.

En dan mijn vriendin die 8 weken voor mijn nr 2 beviel.
En voor wie we even hebben gevreesd dat ze het niet zo halen.
Help syndroom welke zich na de bevalling nog heviger manifesteerde en waar ze zo voor heeft moeten knokken met een lichaam dan vanaf week 30 tot de bevalling week 38 zo zwak was.
Nu 5 jaar later ondervindt ze nog de problemen van deze zwangerschap. Diabetes en hoge bloeddruk en slecht werkende nieren.

Ik ben voor betere begeleiding vanaf week 39 van de zwangerschap. En eerder ingrijpen bij problemen.

Niet eenvoudig te voorkomen

"Dat lijkt me vrij eenvoudig te voorkomen." Dat denk ik dus niet. Want ingrijpen brengt de kans op complicaties door dat ingrijpen met zich mee. Ook dat kost levens. Die gynaecoloog overtuigt mij niet. Ingrijpen is zijn brood. En protocollen zijn op een bepaalde manier gemakkelijk. Ze voorkomen dat je een zwangere die over de 40wekengrens raakt heel goed in de gaten moet houden terwijl je afwacht. Dat kost namelijk meer tijd en moeite dan gewoon afspreken: Huppekee, bij 41 weken inleiden. Dat laatste scheelt een week monitoren.
Ik ben voor de insteek van Mirreke: heel goed in de gaten houden en heel goed luisteren en overleggen met de zwangere zelf. Hier is de oudste thuis geboren na een zwangerschap van 42 weken waarbij ik zelf op het standpunt stond dat het mij niet nodig leek in te grijpen. Ik liep wel ongelukkig te wachten waar die )(*&^baby bleef, maar had niet het gevoel dat er iets mis ging. Het wachten was juist zo vervelend omdat ik wist dat ooit het moment daar zou zijn dat er ingegrepen zou worden als dat zo doorging. En was dus reuze dankbaar dat ik toch thuis kon blijven zoals ik zo graag wilde. En ja, de baby was echt over tijd. Huidsmeer foetsie, lange nagels, dat soort dingen. Als doorgaat wat die gynaecoloog voorstaat, hadden ze me na 41 weken gewoon ingeleid. "Protocol mevrouw, veiligheid voor alles". Nu is er donders opgelet door de verloskundige, uitgebreid nagegaan of er oorzaken waren voor het overschrijden van de uitgerekende datum enz. enz. Wat mij betreft is dat toen prima verlopen.

Wel eenvoudig te voorkomen

Niet door ingrijpen, maar door vinger aan de pols te houden. En ik zou wel degelijk pleiten voor inleiden bij teveel overtijd.
Kijk even naar de cijfers. In Nl. is het aantal rondom de geboorte gestorven babies (en dan hebben ze geteld vanaf overtijd lopen) gewoon 1 tot 2 kinderen per 1000 hoger!!! Dat is dus te voorkomen.
Maar dat betekent niet dat alle risico te voorkomen is. Dat zegt ook niemand.

Nee

"In Nl. is het aantal rondom de geboorte gestorven babies (en dan hebben ze geteld vanaf overtijd lopen) gewoon 1 tot 2 kinderen per 1000 hoger!!! Dat is dus te voorkomen."
Nee. Want dat ingrijpen zelf veroorzaakt ook weer handicaps en/of sterfte. Dat is hier niet meegeteld. Als er bij mij bijvoorbeeld was ingegrepen, dan had ik door dat ingrijpen risico gelopen op de complicaties daarvan. Nu ben ik daaraan ontsnapt. Dat moet je eerst ook gaan tellen. En dan pas gaan uitrekenen wat het beste is. Ik zou dus zeggen: niet standaard altijd ingrijpen bij 41 weken. Wel kijken -wat er nu precies misgaat- bij die 2 sterftes per 1000 meer. Niet globaal turven maar goed kijken waar het fout gaat. En dan pas iets bepleiten, niet eerder.

Niet waar millenia

Ingrijpen kan juist complicaties schelen. Kort geleden is er een Nederlands onderzoek gepubliceerd in de Lancet. Daarbij werd bij de helft van een groep zwangeren met hoge bloeddruk de bevalling ingeleid met 36 weken. Ongeveer 30 procent daarvan kreeg complicaties (o.a. ks). Maar bij de groep waarbij spontaan werd afgewacht kreeg ongeveer 40 procent van de groep complicaties.

Complicaties zijn nooit uit te sluiten; maar je kan ze maar beter krijgen bij een gecontroleerde situatie (inleiding in het ziekenhuis)

O ja en in mijn ziekenhuis

werd standaard ingeleid met 41 weken (OLVG Amsterdam). Vorig jaar liep ik in hetzelfde ziekenhuis en was dat nog geen standaard. Kennelijk is er wel iets aan het veranderen in Nederland, maar niet genoeg.

Kans op doodgeboren kind bij overtijdbevalling bij 35+ zwangere

Dat las ik ook in het artikel in de Volkskrant (ben even naar de bieb gegaan om het te lezen, zelf ook 5 weken gelden bevallen, dus vandaar). Daar schrok ik van, dat wist ik helemaal niet. Vind wel dat ze dat zwangeren moeten vertellen.

Reden: de placenta gaat steeds slechter functioneren tijdens het allerlaatste staartje van de zwangerschap en doms gaat dat ineens heel snel zonder duidelijke symptonen bij kind of anderzins. Kind kan het daardoor steeds slechter maken, maar dat kan dus ineens heel snel gaan: een dag wat minder beweging, en de volgende dag is het kind dood.
En dat kost dus 1 a 2 dode baby's extra per 1000 bevallingen.

Je zal maar net die ene zijn.

Millenia

"Die gynaecoloog overtuigt mij niet. Ingrijpen is zijn brood."

Tja, hij baseert zijn uitspraken op cijfers, dat vind ik best overtuigend. Bovendien zijn er in Nederland maar 750 gynaecologen en dat zijn er te weinig, zeker nu steeds meer ziekenhuizen 24 uur een gynaecoloog in huis willen hebben. Ze zitten er op zich niet op te wachten nog meer uren te draaien als dat nergens goed voor is.

"En protocollen zijn op een bepaalde manier gemakkelijk. Ze voorkomen dat je een zwangere die over de 40wekengrens raakt heel goed in de gaten moet houden terwijl je afwacht. Dat kost namelijk meer tijd en moeite dan gewoon afspreken: Huppekee, bij 41 weken inleiden."

Ja maar ja maar een protocol behelst vaak veel meer dan te zeggen "bij 41 weken inleiden"! Protocollen zijn vaak stappenplannen met beslisbomen en monitoren is daar vaak een onderdeel van. De aanwezigheid van protocollen en het opvolgen ervan is juist ontzettend belangrijk voor het voorkomen van problemen en escalaties. Vóór het Lancet artikel over hypertensieve a terme zwangeren kon een gynaecoloog naar eigen inzicht afwachten of inleiden, het onderzoek heeft geleid tot wijzigingen in protocollen die zeggen dat je bij deze groep niet moet afwachten. Vooralsnog zijn er bij deze vrouwen geen verschillen gezien in uitkomsten gerelateerd aan andere factoren, en daar is goed naar gekeken. Monitoren voegt niets toe, de vrouwen die in de afwacht-groep zaten wérden ook grondig gemonitord (waarschijnlijk zelfs grondiger dan vrouwen die afwachtten terwijl ze niet aan dit onderzoek meededen, omdat de protocollen bij de eerste groep beter werden nageleefd).

"Hier is de oudste thuis geboren na een zwangerschap van 42 weken waarbij ik zelf op het standpunt stond dat het mij niet nodig leek in te grijpen. Ik liep wel ongelukkig te wachten waar die )(*&^baby bleef, maar had niet het gevoel dat er iets mis ging."

Tja, en mijn rokende opa werd 89. Ik denk dat de meeste vrouwen bij wie het wel mis ging niet ongeruster waren dan de gemiddelde zwangere. Al ben ik het met je eens dat er veel beter naar zwangere en barende vrouwen geluisterd kan worden (ik vind dat dat trouwens al flink aan het verbeteren is, gebaseerd op mijn eigen ervaringen in 1995 en 2008).

Toen ik in 2008 beviel, mocht ik zelf kiezen of ik met 42 weken ingeleid wilde worden of wilde afwachten. Ik kende de cijfers en wilde daarom ingeleid worden. Tóen werd er voorafgaand aan de inleiding een echo gemaakt waarbij gezien werd dat er forse verkalkingen in de placenta zaten. Afwachten was dus eigenlijk helemaal niet verantwoord geweest. Ik had niet de indruk dat ze die echo ook gemaakt zouden hebben als ik had willen afwachten.

Groet, Biene

Viridantia

Poeh, daar schrik ik van! En om hoeveel overtijd gaat dat?
Ik ben nu zwanger van 4e en bij de vorige 2 was ik overtijd, dus kans dat dat nu weer gebeurt is er en ik ben 36.

Ik ga het bij volgende bezoek aan de vk over hebben. Ik wil om deze reden dan eigenlijk niet to 42 weken blijven doorlopen.

Sharon*

De gyn uit het artikel bedoelde flink overtijd, niet 40+ maar 41+ of 42+ weken, weet het niet meer precies.

Lees en kopieer anders het artikel uit de Volkskrant van afgelopen woensdag en neem het mee naar de vk (bijv. via de bieb). Het artikel staat verspreid over de voorpagina en in een bijlage middenin.Op internet staat niet het volledige artikel.

Je kan haar ook vertellen dat een aantal ziekenhuizen in Nederland (waaronder het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam) hun zwangeren standaard inleiden bij 41 weken, en dat jij dat ook wil. De reden ervoor die ze mij gaven was dat na 41 weken de kans dat de bevalling nog zelf op gang komt erg klein is. Maw waarschijnlijk zal er toch ingeleid moeten worden.

Volgens mijn eigen mening is er ook geen 'winst' bij het "langer laten zitten". Longen zijn immers al rijp, en de darmen sowieso nog lang niet.

Viridantia

Ik heb het stuk net op mijn werk gelezen, die Volkskrant lag hier toevallig nog (op mij te wachten natuurlijk).
Interessant, vooral de bijlage. Ik neem het inderdaad mee naar volgende bezoek aan vk.

Ik was bij mijn vorige 2 resp. 2 weken en 8 dagen overtijd.

He, hier is mijn draadje

Ik was hem al kwijt.

Als het niet door de gebrekkige begeleiding komt bij een bevalling of bij de thuisbevallingen
Hoe komt Nederland dan aan de hoogste babysterfte van Europa?

Misschien antwoord op je vraag kiki

volgens mij (ben geen professional hoor)

- te weinig gynaecologen (wegens numerus fixus bij medicijnstudie) heb zelf nimmer een gyn gezien bij 2 zwangerschappen/bevallingen, dat is in het buitenland heel anders
- te weinig geld voor verloskundigen (verzekeraars vergoeden 800 euro aan vkpraktijk per zwangere voor de hele zwangerschp + bevalling). gevolg vkpraktijken nemen veel zwangeren aan, en bij thuisbevallingen rennen ze op en neer tussen zwangeren met 4cm ontsluiting en 7 cm ontsluiting (in het buitenland ligt tenminste iedereen aan een monitor)
-overdrachtsfouten (bijv. tussen vkpraktijk en gyn/ziekenhuis (is alleen in NL) en in ziekenhuizenafdelingen onderling (komt overal voor)
-Vroeggeboren baby's worden in NL pas vanaf 25-26 weken actief in leven gehouden elders vanaf 23-24weken
-Relatief veel oudere moeders
-ongeveer twee keer zoveel niet westerse allochtonen als elders in Europa met alle taalverschillen, armoedeproblemen en communicatiefouten vandien (daarom is in Rotterdam de babysterfte hoger)
-relatief veel rokende vrouwen
- in NL kun je niet vanaf de eerste wee in een ziekenhuis terecht, en vaak word je tijdens de weeen doorgestuurd naar een ander ziekenhuis wegens te weinig plek (wat een armoe in zo'n rijk land!) wat in enkele gevallen resulteert in net te laat ingrijpen (misschien is het daarom dat in de 3 noordeijke provincie's waar de afstanden groter zijn tussen de ziekenhuizen de babysterfte hoger is)
- een medische cultuur van laat de natuur zijn werk maar doen en niet ingrijpen, maar ja de natuur is natuurlijk ook niet volmaakt

alles bij elkaar resulteert het in net een paar sterfgevallen meer.

Mmm valide argumenten

op het argument van de niet-westerse allochtoon na
Volgens mij hebben Engeland, Frankrijk en Duitsland veel meer allochtonen dan wij en zijn die slechter geïntegreerd en zijn die nog armer

Krijgen verloskundige echt maar 800 euro? Wat ongelooflijk weinig zeg

En zouden Nederlandse vrouwen echt meer roken? Als ik in het buitenland kijk lijkt het altijd dat vrouwen daar veel meer roken.