Angsten
Ik ben nu 29 weken zwanger en voor de 20 weken echo had ik ook angsten, bang dat er iets mis zou zijn met het kindje. Gelukkig zag alles er prima uit. Maar nu ik weer vorder en al een tijdje mijn kindje niet op een echo heb gezien, beginnen de angsten weer. Ook angsten dat er iets ernstigs gebeurt tijdens de bevalling, waardoor het kindje misschien een handicap krijgt, komen weer naar boven. Herkennen andere zwangeren dit ook? Is het normaal dat je hier een beetje bang voor bent?? Ik kan echt geen nare verhalen of ziekenhuistoestanden met baby's aanhoren, want dan ben ik meteen weer erg bang. Herkenning?? Wie kan me een beetje gerust stellen (het wordt trouwens mijn 2e kindje)
Een beetje herkenning
Toen ik zwanger was van de tweede, maakte ik me meer zorgen dan de eerste keer. De eerste keer had ik helemaal geen angstige gevoelens dat er iets mis zou zijn. De tweede keer wel.
Als je al een keer zwanger bent geweest, bent bevallen, etc., dan weet je DAT er iets fout KAN gaan. Maar het HOEFT niet. En daar moet je van uitgaan. Meestal gaat alles natuurlijk gewoon WEL goed!
Rustig aan,
Linda
p.s. vier maanden geleden bevallen van een gezonde zoon
Ik ben altijd
wel bang, niet zoals jij maar ik plan alles tot het enge aan toe. Alles in controle hebben, dingen ver van te voren regelen zorgt er in mijn hoofd voor dat het 'echt' en 'goed' blijft gaan. Dat is mijn afwijking.
Ik ben ook onzeker, gaat het wel goed, wordt het wel gezond....
Maar weet je, mocht het echt toch ergens niet goed gaan, krijgen we misschien een ziek kind dan heeft het ook geen zin om daar van te voren over wakker te liggen. Het komt zoals het komt. Van te voren zorgen maken doet niets goed en dat herhaal ik dan maar dagelijks.
Het komt zoals het komt.
O ja...
..héél herkenbaar hoor! Ik ben bij alledrie mijn zwangerschappen bang geweest voor van alles en nog wat, ik zag overal doemscenario's en beren op de weg!!
Ik heb nooit gedacht: "ach, het zal wel goedgaan allemaal", maar altijd bewust bezig geweest dat het echt totaal niet vanzelfsprekend is!
Zelf zocht ik veel afleiding, veel leuke dingen doen, mooie boeken lezen, goede film op tv etc. etc.
En ik deed mezelf een 4D echo kado: kon ik onze kleine met 26 weken weer even zien en had ik weer even een stukje bevestiging.
Overigens zijn gelukkig alledrie mijn zwangerschappen prima verlopen en heb inmiddels 3 kids (waarvan de jongste 5 maanden is).
Mischien voor jou ook een idee om een pretecho te laten doen?
Heel veel succes met je zwangerschap en ik hoop dat je er tussen de angsten door ook van kunt genieten!!
Yep
Zeker herkenning. Vaak heb ik een houding van "we zien wel hoe het komt" en geen zorgen. Maar vooral als ik moe ben, 's nachts niet slapen kan enzo, dan komen er allemaal gekke angsten in mijn hoofd op. Volgens mij hoort dat twijfelen / die onzekerheid er ook gewoon een beetje bij als je zwanger bent.
Houd jezelf gewoon heel nuchter voor dat er wel eens dingen fout gaan, dat het kan, maar dat het meestal goed gaat en dat er geen reden is om te piekeren.
De eerste keer is ook goed gegaan toch? Heb je serieuze redenen om te denken dat er nu iets mis is, wat zegt je verloskundige/arts?
En als je weer eens twijfelt, ga dan inderdaad lekker iets doen. Plan een echo, neem een warm bad (kun je je kleintje misschien goed voelen?) of schrijf je twijfels van je af..
Sterkte!
Angsten
Het is ook niet de hele tijd aanwezig hoor, maar ik moet geen nare dingen horen over baby's, of over hele nare bevallingen die dus niet goed aflopen. Daar sluit ik me echt voor af.
Mijn eerste bevalling is allemaal prima gegaan, alleen mijn zoontje is dus met een aangeboren handafwijking geboren.Misschien dat hierdoor de angsten misschien extremer zijn? Ik WEET dat het ook fout kan gaan en ben dus ook weer bang voor WEER een fout. Tuurlijk zal ik zielsveel van die kleine houden, maar toch....
De aangeboren handafwijking is niet erfelijk of zo iets, maar kan dus iedereen gebeuren. Dat maakt het allemaal onzeker.
gewoon proberen indd van me af te zetten en proberen aan leuke dingen te denken. Zal ik dit ook nog aan de verloskundige bespreekbaar maken?? Of stel ik me dan aan?
Ja hoor
Ook hier herkenning, en dat is eerlijk gezegd nooit helemaal overgegaan totdat ze geboren was. De 'houdbaarheid' van een echo bleek steeds maar ongeveer een week, hoogstens 2!
Ik vond het wel schelen toen ik ukkepuk inmiddels dagelijks kon voelen, dat stelde me dan gerust dat zij het goed maakte.
Maar als je serieuze twijfels hebt, zou ik even bellen. Even praten stelt je misschien al weer gerust.
En vooral ook hier van je af blijven schrijven, dat helpt echt!
Liefs Tink
Vandaag
met name voel ik mij heel onzeker over deze zwangerschap, niet dat er iets gebeurd is met mijn lijf ofzo. maar als ik even kijk bij de zwangerschapsdraadjes waar 2 vrouwen een miskraam hebben, echt vreselijk. En dus dan zit ik maar wat te kniezen en is het geloof op een gezonde goede zwangerschap even ver weg.
Hier ook
volgens mij word je bij elke zwangerschap "banger", omdat je weet hoeveel je van een kind houdt. En je kent meer nare verhalen, die je je ook meer aantrekt. Zwangerschap en hormonen maken dat nog eens erger.
Ik had medische indicatie en daardoor meer echo's dan een gewone zwangere (meestal bij 7w, 12w, 20w, 30w). Wat mij wel hielp is dat ik besloten had dat een niet gezond kindje ook welkom zou zijn. Ik had dus bewust geen vwp gedaan. Maar het blijft spannend.
Elke week is er weer 1 en uiteindelijk komt het kindje er echt. Wel bespreken met je verloskundige hoor. Het kan enorm opluchten om erover te praten of een keer een goede huilbui te hebben.
Ja ik ook
En net als wiggie heb ik bij iedere zwangerschap meer onzekerheid en angsten. Bij nummer 1 was ik "gewoon" zwanger, ik genoot ervan en ging alleen maar uit van het allerbeste. Bij de 2e was ik al onzekerder omdat ik het allemaal al een keer meegemaakt had, maar ook omdat je tijdens en na je eigen zwangerschap en bevalling meer verhalen van andere vrouwen hoort en die nam ik mee de 2e zwangerschap in.
De derde zwangerschap was ook door prive omstandigheden angstiger en moeilijker dan de vorige 2 en nu bij nummer 4 heb ik me eerst tot aan de termijn echo zorgen gemaakt, vervolgens bleef ik bloed verliezen dus nog meer reden tot angst. Daarna tot ik de eerste 12 weken gehad en eigenlijk ook nog de 14 weken omdat mijn zusje met 14 weken een mk heeft gehad en daarna tot de 16 weken want dan was mijn 2e afspraak bij de VK en ik zat maar te hopen dat ze het hartje wel kon horen. Nu ben ik 22 weken zwanger en de grootste angsten en zorgen heb ik wel gehad. Maar nu heb ik vrijdag eindelijk de screeningsecho dus is dat weer een reden tot spanning.
Ach, zo kom ik de 40 weken wel door. Geen idee wat ik eraan kan doen. Heb 3 gezonde kinderen op de wereld gezet, waarom zou het deze keer anders zijn? Maar aan de andere kant, het is 3 keer goed gegaan, waarom zou het niet ook een keer fout gaan? En zo maak je jezelf gek...
Tips heb ik dus niet maar ik wens je wel een hele fijne zwangerschap en ik zou het zeker van je af praten! Met je VK, vriendinnen of familie en anders heb je inderdaad altijd het forum nog! suc6!
Naar de verloskundige geweest
en mn zorgen en angsten uitgesproken. Het heeft me weer iets gerustgesteld ook omdat ze er op door vroeg. Dat gaf wel aan dat ze me serieus nam. Verder krijg ik over 3 weken een echo (vanwege de ligging van de placenta) dus dan kan ik toch even stiekem even in mn buik kijken!!
