Altijd een dikke gasbuik na keizersnede?
ik vraag mij even af of je bij een geplande sectio (dan mag je volgens mij niet eten tot een dag van te voren ??) ook zo'n gigantisch opgeblazen buik krijgt. Ik had na de spoedsectio een trommelbuik vol met lucht, heel genant om steeds winden te moeten laten (ok dat andere meisje naast mij had het ook maar toch, niet echt fraai) en ik vond het ook niet leuk om er 9 maanden zwanger uit te zien terwijl die baby er al wel uit was.
ben dus benieuwd of je na een geplande sectio ook zo'n gasbuik hebt.
Manda rijn.
Heeft niemand je toen verteld dat je het ook kon invriezen ?
Jammer dat de lactatiekundige je niet verder kon helpen 
Ga je nu weer in hetzelfde ziekenhuis bevallen ?
M.
Rembrand
nee ik ga nu in een ander ziekenhuis bevallen, ik weet niet of daar ook een lactatiekundige is.
Wat kan ik nu het beste doen direct na de sectio, dochter2 aanleggen, hoe vaak ? Het zou fijn zijn als ik niet weer van die giga stuwing krijg.
Manda.
Je kan me even privé mailen over het ziekenhuis als je liever geen nadere details op het forum wilt hebben. ( even googelen op "volle borst" brengt je vanzelf waar je wezen moet 
Na een sectio kan de borstvoeding langszamer op gang komen. Aanleggen wanneer ze voedingssignalen laat zien is dus handig. ( liever niet meer dan drie uur ertussen). Als je haar in de nacht bij je houd pik je de signalen ook eerder op.
M.
Lactatiekundige
Hoi Manda,
er is een lactatiekundige in het Spaarne in Hoofddorp. Of zelfs 2. Ik ben er bij 1 van beide geweest, ben haar naam vergeten. Ze werkte ook op de couveuse-afdeling (heet dat eigenlijk zo?) en ze was erg aardig en betrokken.
Nog ff en dan is de baby er. Leuk he!
Wiggie
Naam
Hoi Manda,
volgens mij heet de lactatiekundige Bea of Betty. Ze was erg aardig.
Gr. Wiggie
Dank!
ik zal straks aangeven dat ik graag een consult wil van haar, hopelijk kan ik dan voorkomen dat ik moet gaan kolven en dat dochter2 direct goed aangelegd wordt.
Traantje weggepinkt
ik heb net het archief doorgelezen, begin november was ik helemaal aan het doordraaien in die vreselijke wachtweken en toen opeens een licht roze streepje op de 1000ste test. Al die felicitaties, pfff dat doet wel wat, nu nog. En dat ze er dan bijna is, ongelovelijk dat het gelukt is, helemaal niet vanzelfsprekend, ronduit dikke mazzel. Niet iedereen die toen ook in dat draadje schreef is zwanger geworden en gebleven. Dus waar heb ik het eigenlijk over, ik kijk er erg naar uit, dochter1 kermde 2 magische kreetjes toen ze eruit kwam, ben heel benieuwd of deze dat ook gaat doen.
Gaaf he manda
..maar jij kunt best af en toe even de bibbers krijgen hoor.
Er blijven dan altijd nog genoeg forummers over die het juist allemaal supertof vinden. Dat het gelukt is, dat je al zo ver bent, dat je je helemaal suf gekocht hebt...
Komt goed!
PS Ik was ook heel benieuwd of nr 2 ook meteen zou huilen. Het lijkt wel of je je die laatste weken altijd ergens op moet focussen. Mijn schoonzusje was bang om weer zwangerschapsvergiftiging te krijgen. Kreeg ze niet, ging ze zich onmiddelijk net zo druk maken over iets anders. Soms is dat gewoon even zo.
Maar he, sinds de start van dit draadje moet je alweer naar week 33 zijn opgeschoven! Toch?
Nog 5,5 week
en dan is het zover, jeetje !
Ja is ook zo, die angst en je moet je onzekerheid op een topic projecteren, dat heb ik heel sterk. Je kan alles regelen, ik plan alles tijden van te voren, maar er blijft zo'n groot ding wat je uit handen moet geven, vertrouwen hebben enzo... pfff die artsen, die ziekenhuisdingen, bluh. Misschien maak ik mij ook druk om niets, heb ik straks ook de mooiste week denkbaar.
Ach ik heb zo'n zin in dat eindresultaat, weer een dochtertje, zalig weer zo'n kleine baby, oh zwijmel...
