alleenstaand, 4 kinderen ongepland zwanger van nummer 5

Anticonceptie?

wat heb je als anticonceptiemiddel gebruikt? Dit lijkt me nu echt een situatie dat je blij mag zijn dat abortus mogelijk is maar ik blijf me afvragen: hoe komt het dat je zwanger bent en waarom heb je geen morningafterpil genomen?

Hmm

Ik ben ook geen voorstander van abortus, maar als je het financieel en qua energie niet trekt heb je eigenlijk geen andere optie. Dat vind ik dan, naast medische noodzaak, ook gelijk de enige gegronde reden voor abortus, hoewel het niet terzake doet want wettelijk gezien is elke reden goed genoeg.

Anti abortus

'en hoe anti abortus ik ook ben ( geloof me ik ben heel hard tegen mensen die het overwegen ) , betrap ik mezelf erop dat ik me afvraag of dit niet de beste optie is'

Ik kan me niet voorstellen dat ik een ongewenste zwangeschap zou laten afbreken.
Behalve... in jouw situatie. Je krijgt er anders niet alleen een kindje erbij terwijl je situatie al moeilijk is, maar vooral: je krijgt er een moeilijke vaderfiguur bij, waar je mogelijk nooit meer vanaf komt. En dat heeft mogelijk ook grote invloed op je 4 eerdere kinderen. En je ongeboren kind krijgt niet alleen jou als moeder, maar ook deze, naar het lijkt, hele ongeschikte man als vader.

Ik liet abortus doen daarna prikpil of sterilisatie en zou deze man voor altijd uit mijn leven bannen. Handgemeen? Wurgen? Je kinderen erbij? Helemaal over en uit met die gozer!!
En ik zou hem vertellen dat het een miskraam werd, dat zou ook nog wel eens verstandig kunnen zijn.

Je hebt een verantwoordelijkheid naar je 4 kinderen, en naar deze prille zwangerschap. Voor allemaal lijkt abortus een optie die ik serieus zou overwegen .

Ook anti

Maar in jouw geval zou ik geen andere optie zien.

Bespreken

In elk geval kun je het gesprek ook voeren met je huisarts.
.
Ik ben niet voor het activisme van organisaties als de VBOK, maar als je naar alternatieven zoekt kun je mogelijk daar het gesprek aangaan of je informeren.
https://www.vbok.nl/over-vbok/siriz/

Eens

Met de anderen, afbreken is in dit geval een -wat mij betreft- zeer begrijpelijke en acceptabele keuze.
En- nu zeg ik iets wat echt niet netjes is- ik zou het ook begrijpen als je tegen die kerel zegt dat het ‘misgegaan is’....

niet anti

Ik ben juist helemáál niet anti-abortus. Zit er niet zo mee! Anders ga je later weer diverse schuldgevoelens ontwikkelen of het idee hebben dat je een baby het leven ontnomen hebt. Maar dat valt bij een best pril begin nogal mee.

Je mag jezelf best wel even schamen en hier een les uit trekken. Je moet abortus nooit als anticonceptie gebruiken, dat niet. Ook kun je achteraf denken dat je dit misschien eerder had kunnen weten (bijv. je was ziek / overgeven etc dus werkte de pil mogelijk niet goed), maar daar heb je nu niets meer aan.

Ik zou snel een afspraak met de huisarts maken. Je leven is nu een beetje een puinhoop en daar hoef je toch geen super-puinzooi van te maken?

Wel zou ik je stevige anti-abortus-mening eens onder de loep nemen. Anti, tot je zelf in een lastige situatie zit, tsjaaaaaa....
Maar maak de afspraak zo snel mogelijk, voel je niet al te schuldig, haal opgelucht adem en vergeet deze periode snel. En maak het leven goed voor jou en je vier kinderen.

Sterkte!

Overweeg in elk geval

Of je je niet zult laten steriliseren. Het zou kunnen dat je jezelf daarmee heel moeilijke beslissingen bespaart.
Persoonlijk ben ik me ervan bewust, dat het leven van een ongeboren kindje tot 24 weken ongeveer een bijzondere vorm van leven is: het bestaat namelijk alleen zolang het in het lichaam van een vrouw is. Dat maakt het bijzonder en daarom zijn sommige wetten en regels die gaan over menselijk leven niet zomaar van toepassing.
Zet de problemen op een rijtje, bedenk waar wel en geen oplossingen voor zijn en ga met iemand praten, eventueel met twee personen of instanties met verschillende meningen. Of kiest juist mensen waarvan je denkt dat die het heel erg met je eens zullen zijn.

Tsjor

Raadeens

'Anti, tot je zelf in een lastige situatie zit, tsjaaaaaa....' Ik kan wel meer voornbeelden noemen van dingen waarop ik anti ben, tot ik zelf in de situatie zit. Scheiden, schulden maken, teveel drinken, te weinig eten, vluchten....
Wat abortus betreft: er zullen weinig mensen zijn die zeggen: och, ik zit er niet zo mee. Ik kan me ook niet zo goed voorstellen hoe je denken dan in elkaar zit.

Tsjor

Nou, Tsjor, hoe zou ik denken? Langere uitleg dan maar

Beste Tsjor,
Interessant wat je schrijft.
"Ik kan wel meer voorbeelden noemen van dingen waarop ik anti ben, tot ik zelf in de situatie zit. Scheiden, schulden maken, teveel drinken, te weinig eten, vluchten...."

Ja, op zich snap ik dat en is dat allemaal ook best begrijpelijk. Maar ik denk dat hoe vaker je dat meemaakt (dat het anders blijkt te zijn dan je dacht, nu je zelf in een bepaalde situatie zit), hoe beter je kunt begrijpen dat je situaties vaak blijkbaar niet helemaal in kunt schatten en dus 'andermans boeken niet helemaal kunt lezen'. Zo begrijp je in je leven hopelijk steeds vaker dat je diverse situaties niet keihard hoeft te veroordelen, en je oordeel nog diverse kanten op kan. Of je dat oordeel beter op kunt schorten.

"Wat abortus betreft: er zullen weinig mensen zijn die zeggen: och, ik zit er niet zo mee. Ik kan me ook niet zo goed voorstellen hoe je denken dan in elkaar zit."

Wat wil je hier eigenlijk mee zeggen Tsjor? Hoe zou mijn denken in elkaar zitten (vreemde kronkel?) en waarom kun je je er weinig bij voorstellen, of waarom formuleer je dit zo? Bedoel je wellicht: je zult dan wel amoreel zijn, als je zo achteloos over abortus praat? Of een beetje gek, dat ik er blijkbaar makkelijk over zou denken?

Kijk, ik formuleerde het misschien iets al te achteloos. Dat kan. Dat was ook om een beetje tegenwicht te bieden aan al die mensen die roepen dat ze ertegen zijn, of dat er maar één argument is om er in noodgevallen voor te zijn. Of ook: wat tegenwicht bieden aan dat je je dan als vrouw achteraf erg schuldig voelt en er maar mee blijft zitten. Dat kan gebeuren, maar het kan ook dat dat bij sommigen gebeurt of erger is, omdat ze dat van anderen horen of denken dat dat logisch is. Ik weet het ook niet. Al met al denk ik - anderen mogen heus wel van mening verschillen met mij - maar denk ik dus, dat hoe eerder in de zwangerschap, hoe minder erg een abortus. En zeker heel vroeg in de zwangerschap: helemaal niet zo erg, wat mij betreft.
Wel iets om goed bij stil te staan. Wel iets om absoluut niet als 'anti'conceptie te gebruiken.

Maar in een situatie zoals de topicstarten: lieve help, wat een problemen. Wie doe je in feite een plezier hiermee? Mocht je deze situatie 'kiezen uit twee kwaden' vinden, dan nog lijkt me dat de weegschaal wel heel ver één kant op weegt. En dan is mijn advies toch aan topicstarter: maak er niet een te groot drama van (de iets nettere vorm van 'zit er niet zo mee'). Anders is die abortus weer een nieuw ellendeverhaal, terwijl ik denk dat ze zonder abortus zichzelf het laatste zetje het echte diepe ellendemoeras in trekt.

Kiezen voor je kinderen

Ik zie alleen maar redenen voor abortus.
In het belang van de 4 kinderen die er al zijn. Die hebben er recht op dat hun leven niet nog complexer wordt.

Dus snel een overtijdbehandeling plannen. En naar ex melden dat het helaas mis gegaan is.

Sja

Abortus is echt geen drama. Zorg dat je het meteen regelt. Hoe eerder hoe beter. In deze situatie moet je geen kind erbij willen. In het belang van hen die er al zijn. Dat is ook echt een belangrijke overweging. Neem iemand mee, een vriendin zodat je niet hoeft te rijden als je wat groggy bent van het roesje. Mij is het op alle fronten 100 procent meegevallen. Ik stond 100 procent erachter. Was er vroeg bij. Geen schuldgevoel. Niet weggestopt maar wel zorgvuldig met wie ik het gedeeld heb. Sterkte met beslissen.

Niet aandringen op abortus

Ik vind dat er veel te stevig aangedrongen wordt op abortus. Mom of 4 is de enige die de beslissing kan nemen. Ze heeft er niets aan als ze zich onder druk gezet voelt.

Ze zal moeten kiezen uit twee opties die de rest van haar leven bij haar zullen blijven. Aan de ene kant in de vorm van een kind, die onder moeilijke omstandigheden aan het leven zal beginnen, aan de andere kant nu abortus, verder een herinnering die of pijnlijk blijft, eventueel spijtgevoelens oproept, of pijnlijk maar waar ze vrede mee zal hebben.

Ik zelf vind dat er nooit een "goede" reden voor abortus is, maar wel begrijpelijke redenen. Misschien zou Mom of 4 aan zichzelf moeten vragen of ze abortus begrijpelijk vindt voor zichzelf. Dus mijn vraag aan Mom of 4: Wat zou je tegen een andere vrouw zeggen in dezelfde situatie? Zou je haar aanmoedigen om haar kind te houden, of zou je vinden dat ze dat beter niet kan doen? Zou je beide keuzes begrijpen? Wat zou je adviseren aangaande de vader? Probeer er een beetje op afstand naar te kijken. Even uit de paniek proberen te stappen. Hopelijk heeft het al een beetje geholpen dat je het hier hebt opgeschreven.

Abortus!

Je hebt verplichtingen tegenover je al geboren kinderen en zij zijn belangrijker dan al je al dan niet bevruchte eitjes. Hun ga je geen plezier doen door deze man permanent hun leven in te trekken en het bevruchte eitje is in dit stadium nog geen kind, alleen een potentieel kind. Dan winnen dus de belangen van je kinderen.

abortus

Ik begrijp niet zo goed waarom mensen er bij zeggen dat ze persoonlijk tegen abortus zijn als ze TS wel een abortus aanraden. Ik vind het namelijk niet zo interessant om te weten of je persoonlijk wel of geen abortus zou laten doen. Het is inderdaad iets persoonlijks of je persoonlijke mening gaat niet over de buik van iemand anders.
Verder helemaal eens met Raadeens

Eens met Tamar

en eerdere reacties.

Je hebt vier kinderen, die zijn er al. Je maakt hun leven nodeloos moeilijk door een vijfde kindje met deze man, zoals je hem beschrijft. Op deze manier komt hij niet alleen in jouw leven, en in het leven van een jonge baby, maar ook in het leven van je andere kinderen. Hij klinkt niet erg stabiel. Ik voorzie onnodige drama's, en energieslurpende problemen. Het geeft ook wel een rare indruk voor je kinderen als ze eerst zien dat iemand hun moeder lichamelijk aanvalt, waarna je aangifte doet en uit elkaar gaat, terwijl je daarna met dezelfde man een kind krijgt. En vergeet niet, kinderen leren vooral van wat ze zien, en niet van wat ze horen. Met andere woorden: je kunt wel zeggen dat ze je niet moeten nadoen, maar kinderen leren vooral van wat je ze voorleeft.

Bovendien zit je in de bijstand, zeg je zelf, en hebben je kinderen ook niet erg veel ruimte. Ik denk zelf dat je bestaande kinderen een hogere prioriteit hebben dan een bevruchting en prille zwangerschap. Zij zijn er al, en hebben er recht op dat je zo goed mogelijk voor hen zorgt. Bovendien, je zegt het al, je bent alleenstaand ouder. Stel dat er iets gebeurt met jou of met de baby? Wat gebeurt er dan met je andere kinderen?

Maak eens een lijstje met positieve en negatieve punten van de huidige situatie, en maak dan een afweging. Ik denk zelfs dat je zelf wel weet wat je zou moeten doen.

Je zegt zelf dat je tegen abortus bent. Je huidige situatie is nou precies waarom het belangrijk is dat de mogelijkheid van abortus bestaat. Niemand kiest zomaar voor abortus. Het is een laatste redmiddel.
Ik weet niet hoe lang je al zwanger bent, en misschien is het nog pas heel pril. Dan is misschien ook een abortuspil mogelijk.

Wat ik je wel zou willen aanraden: probeer te voorkomen dat het nog eens gebeurt. Want dit kost je echt heel veel energie zo, en dat is zonde. Je hebt het juist zo goed aangepakt (aangifte en meteen een punt achter de relatie...), volg dat dan ook op.

Sterkte ook, want het is niet niks.

en

waarom werk je niet (voldoende)? Dat kan nu, je jongste is 7, zo maak je het ook beter voor je 4 kinderen, denk aan hun toekomst.

Waarom?

Na de posting van Monic # 2 (waarom ben je zwanger geraakt??), zat ik te wachten op het waarom ze in de bijstand zit.
Thanks, het is de strekking van vele OO schrijvers.
Waarom ze zwanger is geraakt en waarom ze niet (meer) werkt is toch totaal niet relevant voor de vraag die deze dame stelt.

Ik ben zelf absoluut niet tegen een abortus. Welke persoonlijke redenen je hier ook voor hebt dat gaat een ander niet aan en dient hier ook niet over te oordelen.
Kun je er mee leven? Neem dan een rationeel besluit.

Mijn rationele besluit heb ik na de geboorte van mijn jongste genomen. Heb dit besluit gelukkig nooit hoeven bekrachtigen.