2 streepjes!
Ik zit hier trillend achter mijn laptop met een test naast me waar 2 streepjes op staan: ik ben zwanger!!!!
Het voelt alsof ik ongesteld moet worden en mijn borsten doen ook niet zeer, voel me er erg onzeker bij..
Maar: het zijn echt 2 streepjes!
Ooo wat een gevoel is dat he?
Inderdaad, echo inlijsten Regien, want dit is prachtig.
Groetjes
Massi
Postafene
Ik heb het middel Postafene gekregen van de gynaecoloog. Het is een middel tegen reisziekte. Hopelijk helpt het want ik wordt van die misselijkheid niet vrolijk.
Ik schaam me zelfs een beetje omdat ik niet over loop van geluk maar meer een wat down gevoel heb. Herkent iemand dat?
Regien
VAn harte gefeliciteerd met je goede echo, dat is super nieuws! En zwanger zijn is echt niet altijd een roze wolk. Hoewel ik makkelijk zwanger geworden ben, vind ik zwanger zijn echt vreselijk. Ik ben 9 maanden extreem moe, misselijk, had bij de 2e bekkenklachten en pas na de geboorte van mijn kinderen had ik het gevoel (letterlijk) dat ik mijn lijf weer terughad. Denk dus alsjeblieft niet omdat het voor jou moeilijker gegaan is dat je continu moet overlopen van geluk en het zwangerzijn niet zwaar mag vinden. Zwanger zijn is een flinke klus (net als bevallen) en er zijn er die het heel makkelijk afgaat en er zijn er ook voor wie dat minder makkelijk gaat.
Ik hoop voor jou dat je misselijkheid gauw verdwijnt en dat je dan weer wat meer kunt genieten van iets wat wel heel bijzonder is. Zeker, straks de schopjes in je buik 
en dat was iets waar ik ondanks de beroerde zwangerschap wel van kon genieten.
liefs, Merel
Regien
Je hoeft je niet te schamen hoor! Zelf was ik de eerste drie maanden erg misselijk en zooooo moe (ik zat sommige ochtenden te huilen in bed omdat ik zo opzag tegen die hele dag die voor me lag, het fietsen naar mijn werk, elke beweging die wel moeite leek te kosten, etc). Iedereen feliciteerde me met mijn zwangerschap en benadrukte dat het zo'n bijzondere tijd is waar ik van moest genieten. Dat MOETEN genieten heb ik heel moeilijk gevonden. En na drie maanden ging het beter, voelde ik me fysiek veel beter en daardoor ook weer gelukkiger.
En daarna vond ik mijn zwangerschap inderdaad heel leuk met spulletjes uitzoeken voor de baby, het kamertje inrichten, tuttige tijdschriften kopen, de baby voelen schoppen, mooie echo's kijken. Maar nu met 40 weken ben ik het ook weer zat en word ik ook niet meer heel gelukkig van het zwanger zijn. Voor nu gewoon even sterkte en ik hoop dat de medicijnen snel helpen!
Maanve
Gefeliciteerd!
Hee Regien,
Ik was je aan het zoeken op het draadje en kon je niet vinden.. Nu ben je zwanger! Wat een goed nieuws! Gefeliciteerd!
Hoop dat de medicatie van de gyn wat gaat werken en dat je je niet zo misselijk meer voelt!
Liefs Tulpie
Dank en alle ballen in de lucht houden?
Dank jullie wel voor de reacties!
Fijn te lezen dat ik niet de enige ben die niet helemaal en alleen maar dolgelukkig is. Zorgt er toch voor dat ik me wat minder abnormaal voel. Mijn man zegt dat het ook bijna onmogelijk is om je dolgelukkig te voelen als je je hondsberoerd voelt, en dat is misschien ook wel zo..
Ik vraag me de laatste week wel steeds af of ik fulltime moet blijven werken. Ik voel me hondsberoerd, moe, kan niet goed eten en drinken maar mijn lijf moet wel heel veel werk verrichten.
Doe ik er goed aan om alle ballen in de lucht te willen houden? Als ik niet goed voor mezelf zorg dan kan mijn kindje toch ook onmogelijk goed groeien? Ergens ben ik bang dat de kans groter is dat het misgaat daardoor. Maar ik vind het zo moeilijk om mijn werk los te laten. Ik sta voor de klas, ben mentor erc. als ik me ziekmeld valt er echt een enorm gat. Ik heb niet de illusie dat het zonder mij niet door zal gaan, dat zeker niet, maar het is wel heel lastig als ik er niet ben voor iets langere tijd. Wat is wijheid???
Donderdag mijn tweede echo, ik zal daar maar veel aan denken de komende dagen!
Liefs,
Regien
Bespreken
Regien, ik heb niet alles gevolgd en weet dus niet of je het op je werk al verteld hebt. Maar ik zou dat toch maar doen. Ga eens praten met PZ en leg het voor. Ik zou proberen om je takenpakket (fors) in te krimpen, in elk geval tijdelijk. Als op die tweede echo alles goed is, is de kans op een miskraam al fors verlaagd vziw. Ik zou het dan aan de collega's vertellen, dan weten ze waarom je een vaatdoek bent en dat je moet worden ontzien. Dat scheelt jou veel stress en je collega;s mogelijke ergernis.
Om die reden heb ik het zelf bij mijn tweede zwangerschap ook al bij 9 weken verteld, ik had al een keer stiekem boven de pot gehangen en vond dat eigenlijk wel genoeg.
Als iedereen weet dat je het zwaar hebt zullen mensen waarschijnlijk al uit zichzelf aanbieden je dingen uit handen te nemen. Maak daar gebruik van.
Sterkte ermee
Temet
Mooi!
geweldig, een kloppend hartje! Ik was een weekendje weg, dus kon nu pas lezen hoe het met de echo was gegaan.
Vervelend dat je je zo ziek voelt. Mijn ervaring is dat de eerste drie maanden zwaar zijn. Je voelt je beroerd, een dweil. Hopelijk knap je na de 12de/13de week wat op.
De periode waar jij nu in zit ben ik door gekomen door te leven als een kluizenaar. Slapen, werken, slapen, werken.....verder niks.
groetjes van Purk
Moe enzo
"Doe ik er goed aan om alle ballen in de lucht te willen houden? Als ik niet goed voor mezelf zorg dan kan mijn kindje toch ook onmogelijk goed groeien? Ergens ben ik bang dat de kans groter is dat het misgaat daardoor."
Als je theorie zou kloppen, dan zouden er weinig tweede of derde kindjes worden geboren hoor! Toen ik zwanger was van de tweede, werkte ik voltijd, en had ik thuis dan nog de eerste om voor te zorgen (hij was 1 jr). Ik was minder ziek en misselijk dan nu, maar was wel heeeel erg moe. De zwangerschap is zonder problemen verlopen.
Je kunt wel kijken of je in het weekend wat meer kunt bijtanken. Je sociale leven even op nul zetten, en zaterdag de hele dag je bed induiken!
Regien
Hoe is het nu? Alweer een echo gehad?
Denk vaak aan je! Het is je zo gegund!
groetjes Elske
De eerste 3 maanden doorkomen
De eerste 3 maanden zijn zwaar, veel meer dan het 2e trimester. Wat ik deed: vroeg naar bed en een multivitamine voor zwangeren slikken. En als ik niet vroeg naar bed ging (na avondeten of om 21 uur) dan viel ik wel in slaap op de bank, steevast elke avond. Naast werken heb ik ook verder echt niks gedaan, geen plannen maken, geen kamertje inrichten sociaal leven etc. Beide keren heb ik het geheim kunnen houden tot 13 weken. Vermoeidheid/misselijkheid is wel een goed teken dat eht echt raak is.
Update
Afgelopen donderdag hebben we een echo gehad. Ons kindje was hel erg goed gegroeid!!! Het zag er volgens de gynaecoloog echt goed uit!
Ik moest ook weer op de weegschaal en daar bleek dat ik 1,2 kilo af ben gevallen in de afgelopen 6 dagen. Dat komt puur omdat ik echt heel slecht kan eten en drinken. Komende vrijdag moeten we weer naar de gynaecoloog en dan kijken we hoe het er dan voor staat.
Mijn wereld wordt wel klein nu ik zo misselijk ben. Ik vind dat akelig. Omdat ik niet meer kan werken zit ik de hele dag met mezelf en krijg dan de meest vreemde gedachten zo nu en dan. Ik ga me zorgen maken om vanalles en nog wat. Soms voel ik ook een angstig gevoel opkomen en me wat somber. Niet leuk allemaal. Al met al kan ik er niet echt van genieten moet ik eerlijk zeggen. Hopelijk vinden jullie me geen ongelofelijke zeur.....
Liefs,
Regien
Regien
Je hebt mijn berichtjes toch gelezen? Misselijkheid is echt vreeeeselijk. Goed nieuws, ik voel me opeens sinds zaterdag beter. Ben nu alleen nog 's avonds misselijk, en dat is goed te harden. Ik hoop dat het voor jou ook snel beter gaat.
Verder kunnen je hormonen je ook lichtelijk of minder lichtelijk depressief maken. Ik heb dat met alle zwangerschappen. Ik huil bijna elke dag wel een keer om iets, en af en toe heb ik flinke uitbarstingen en kan ik niet stoppen met huilen. Hou het in de gaten, als je echt wanhopig bent, bespreek het met je arts of gynaecoloog! Ik weet van mijn vorige zwangerschappen dat het voor mij op dit niveau blijft, en dus kom ik er wel doorheen. Als het erger zou worden, dan zou ik denk ik aan de medicijnen moeten. Dus ik en manlief houden het goed in de gaten.
Wat ik zeggen wil, voel je niet schuldig. Je lichaam is nu bezig met dingen die je niet in de hand hebt, en sommige vrouwen hebben nu eenmaal niet een jippie zwangerschap. (En ik ben toch aan de derde begonnen...)
Help!
Ik voel angst, paniek, onrust, spanning. Ik kan niet slapen, heb de ene zweetaanval na de andere.
Ik voel me zo radeloos, weet iemand raad??????
Lieverd
Pak de echo, handen op je buik en concentreren op je buikademhaling...probeer je hoofd leeg te ademen en aan je wondertje te denken
Ik probeer maar wat hoor, ik snap je angsten wel! Ik had er ook wel eens last van, maar werd minder na de eerste weken...
Weet dat er heel hard aan je gedacht wordt hier!!
Liefs Elske
Regien
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap en mooie echo!
Verder: onderschat de invloed van hormonen niet. Tijdens mijn zwangerschappen heb ik flink gehyperventileerd, vooral 's nachts en 's ochtends, geen idéé waarom. Ik voelde me idd ook paniekerig en zweterig. Probeer te ontspannen (ik weet niet wat voor jou werkt, het kan een warm bad zijn, veel wandelen, vriendinnen opzoeken, whatever). En als dat niet werkt, en de paniek wordt erger, kun je ook altijd de ha bellen voor advies.
Sterkte!
Afspraak
We hebben zodadelijk een afpraak met de huisarts, ik houd dit niet vol. Kan bijna niet eten en drinken en dan ook nog die angst en paniek erbij...
Goed
Dat je iets onderneemt ertegen, hoop dat hij je kan helpen!
liefs
Goed zo
Vraag om hulp! Dit wordt denk ik veroorzaakt door de hormonen, en er kan vast iets gedaan worden. Sterkte meid!!
Verstandig
Heel goed meid, hoop dat je goed geholpen wordt.
Huisarts geweest
De huisarts beaamde dat het door de hormonen komt. Jeetje, niet geweten dat hormonen zoveel teweeg kunnen brengen zeg!
Ze heeft overleg gehad met het ziekenhuis en ik kreeg de keuze: of ik mocht direct naar het ziekenhuis om opgenomen te worden of ik ga morgenvroeg direct naar mijn eigen gynaecoloog. We hebben een verwijsbrief meegekregen en mochten er nog even over denken.
Het is wat rustiger nu dus we gaan morgenvroeg naar mijn eigen gynaecoloog om het een en ander te bespreken en hopelijk even te zien of het kindje het nog goed doet in mijn buik.
Ik merk dat ik me wel zorgen maak, ik moet nog 7 maanden!!!! Hoe doe ik dat in godsnaam??
Maar goed dat ga ik morgen maar eens met de gynnaecoloog bespreken.
Dank voor jullie lieve reacties!!
Regien
Wat afschuwelijk. Ontzettend goed dat je snel naar de dokter bent gegaan! Ik hoop dat je gauw geholpen kunt worden om je weer beter te voelen.
Sterkte
zal aan je denken morgen!!
liefs Elske
Lieve regien
wat vervelend allemaal dit. Misselijk en dan ook nog zo bang. Ik kan me trouwens wel voorstellen dat deze zo ontzettend gewenste en naar toe verlangde zwangerschap nu zo beangstigend is. Je diepste wens, laat dit allemaal goed gaan is zo gegrond en zo reeel.
Ik hoop van harte dat je goede begeleiding hierbij krijgt en dat de misselijkheid snel afneemt of in elk geval 'te doen' gaat worden.
Dikke knuffel van Purk
Regien.
Wat ontzettend rot dat je je zo naar voelt ! Er is een naam voor. Dit zou een prenatale depressie kunnen zijn. Als dit ook de conclusie van de gynaecoloog is kan je eventueel in contact komen met Eileen Engels. Zij is expert op het gebied van hormoongerelateerde depressie's. Je kunt in ieder geval alvast beginnen met vitamine B6 en visolie gebruiken. Dit zou de klachten kunnen verminderen.
Ik wens je veel sterkte toe de komende tijd.
M.
Regien
"Ik merk dat ik me wel zorgen maak, ik moet nog 7 maanden!!!! Hoe doe ik dat in godsnaam??"
Meid, probéér dat een beetje los te laten. Je hebt hulp gezocht, heel goed. Hopelijk voel je je over een tijdje stukken beter dan nu; zeker nu je aan de bel hebt getrokken is de kans groot dat er iets aan te doen is. Ik zou proberen wat meer bij de dag te leven, en je niet te verliezen in gepieker over "later". En ga jezelf ajb niet verwijten dat je nu niet geniet van dat wat je zo gewenst hebt (ik las dat een beetje tussen de regels door), zoals ik al eerder zei: onderschat de kracht van hormonen niet! Kun je niks aan doen. Het enige wat je moet doen, is zo goed mogelijk voor jezelf (en daarmee dus ook voor je kindje) zorgen. En dat doe je!
Hoop dat het gesprek met de gyn je nog wat verder helpt.
Sterkte
Jeetje Regien, wat goed dat je hulp hebt gezocht en ik hoop ook dat je de goede hulp gaat krijgen! Sterkte hoor!
Maanve (verder heb ik gewoon niet zo veel toe te voegen aan de wijze woorden die al gezegd zijn)
Gesprek gynaecoloog
Bedankt voor jullie reacties, fijn dat er mensen zijn die met me meedenken -en leven!
Vanochtend mocht ik direct langskomen bij mijn gynaecoloog, super! Ik heb haar verteld over afgelopen weekend, ze nam echt de tijd voor ons. Na het maken van een echo, die gelukkig een mooi kloppend hartje en een goed gegroeid embryo liet zien, hebben we verder gepraat. De gynaecoloog vroeg me waar ik zo bang voor was, welke zorgen ik heb etc. Ze verzekerde me dat de eerste drie maanden voor sommige vrouwen alles behalve leuk zijn maar dat het na het eerste trimester meestal beter wordt. Hormomen zijn dan stabiel, wat nu nog absoluut niet aan de orde is, aldus de gynaecoloog.
Ook stelde ze voor om met een psychiater in gesprek te gaan zodat die in ieder geval weet van de hoed en de rand mocht ik nog eens 'in nood' komen. Ik heb daarmee ingestemd.
Ik doe nu inderdaad mijn best om met de dag te leven en mezelf te vergeven dat ik nu niet geniet. Ik hoop wel heel erg dat ik me snel beter ga voelen!
Rembrand
Dank je voor de tip wat betreft Eileen Engels. Ik heb haar een email gestuurd met mijn verhaal. Even afwachten of en zo ja, wat ze voor mij zou kunnen betekenen. Ik laat het je weten!
Regien.
Fijn dat je Eileen gemaild hebt. Ik hoop ( en denk ) dat ze wat voor je kan betekenen.
Liefs M.
