Ik vind zwanger zijn niet leuk...

Herkenbaar

Van de vijf zwangerschappen heb ik er bij drie ervan in het ziekenhuis gelegen aan het infuus. Ik hield niets binnen en spuugde enkel gal. Dat ik ook flink aan gewicht verloor moge duidelijk zijn.
Maar het wordt weer beter en dan ben je het al weer bijna vergeten. Alleen bevallen doe ik veel liever dan zwanger zijn.
Sterkte ermee.

ook

Nee, ik vond zwanger zijn ook niet leuk. Alle keren 9 maanden ziek geweest. Maar, raar maar waar, als het kind eenmaal geboren was, voelde ik me meteen weer kiplekker en was ik die 9 maanden overgeven, gezeur met bloeddruk, veel vocht vasthouden meteen vergeten.
Ik weet nog dat ik overal las over s ochtends overgeven, nou ik heb de hele dag lopen overgeven en wanneer ik bepaalde prullebakken zie, zeg ik nog tegen de kinderen: "Kijk, in die prullebak heb ik nog overgegeven, toen ik zwanger was van jou."

Is ook geen moer aan

Je wordt dik, je kan niks, je lichaam doet maar van alles waar je geen enkele controle over hebt en je hormonen gaan ook nog met je aan de haal en dan heb ik het niet eens over alle zwangerschapskwaaltjes

Bevallen vond ik beter te doen! Sterkte en hou vol, het is voor de goede zaak!

ook gehad

en bij zwangerschappen 2 en 3 heb ik emesafene geslikt. Daarmee ging het wel beter, geen 20 of meer keer per dag overgeven maar een keer of 2, wel kunnen eten en drinken. En idd na een week of 15 gig het ook in zwangerschap 1 al veel beter.

simpele tip

als je nou eens je vruchtensap verdunt met water??? Krijg je er misschien niet zo'n dorst van?

Verder geen ervaring hiermee, maar gelukkig hebben er al genoeg ervaringsdeskundigen gereageerd

gember

Misschien heb je alles al geprobeerd, maar toch voor het geval je het nog niet wist: gember helpt goed tegen misselijkheid. Je kan er thee van maken of (als drinken niet lukt) op een klein stukje gember kauwen. Wie wee heb je er wat aan.
Veel sterkte en hopelijk wordt het snel minder!

De weg naar het doel

Niet 'leuk zwanger zijn' is het doel, maar een kind krijgen - zeg ik plagerig.

Mijn dochter had ook een vreselijke zwangerschap, tot het eind toe beroerd. Dan duren de dagen lang !!! Er zit niks anders op dan wat van de genoemde tips uitproberen, afleiding zoeken en geduldig wachten tot de bevalling zich aandient. Veel sterkte !!!

ook

Twee keer enorm misselijk met overgeven. Na de 12de week ging het iets beter en na 16 weken was het over en vond ik zwanger zijn heerlijk. Ik zat ook niet te wachten op de bevalling ook al kwam oudste 12 dg te laat. Met 7 mnd kreeg ik een virus op het evenwichtsorgaan en kreeg ik emesafene. Dat ben ik bij de zwangerschap van nummer twee gaan slikken. Het braken ging niet over maar het kwam niet zo plotseling meer. Handig met eentje van net twee jaar.

Wat hielp

Bij mij in de omgeving waren vrouwen stralend zwanger. Zwaar irritant. Maar mijn bevallingen verliepen veel sneller en makkelijker dan die van hen. Slechte zwangerschap, makkelijke bevalling? En je hoeft niet van je zwangerschap te genieten. Het gaat om het eindproduct

(H)erkenning

Ik geniet ook totaal niet van de zwangerschap. De eerste drie maanden waren een hel: depressie en misselijk. Maar wat betreft daarna 'mag ik niet klagen', tot aan de 32 weken. Ik ben nu 34 weken. Maar ook al ben ik niet heel veel aangekomen, weet ik nog wat slaap mee te pakken, kan ik nog van de bank komen, ik ervaar gewoon geen roze wolk! Ik vind die 9 maanden vooral onpraktisch en vervelend.. begrijp me niet verkeerd, ons kindje is erg gewenst, maar dat hele zwangerschapsgedoe is gewoon niet mijn ding!

Waar ik me vooral aan stoor zijn andere vrouwen die zwanger zijn en alles maar helemaal fantastisch vinden. Ze hebben totaal geen begrip voor wat ik voel! Ze snappen er niets van.. want in hun ogen is zwanger zijn zooó heerlijk. En dan al die (lief bedoelde) wensen van mensen, zoals 'geniet van je zwangerschap', of 'geniet nog naar even van je buik, straks ga je hem missen' en 'heerlijk genieten van je verlof'. Nee, ik geniet niet. Die buik ga ik missen als kiespijn. En hoe leuk is een lange periode vrij als je nauwelijks nog de bank af komt, omdat je moe bent/harde buiken hebt/om de 5 minuten moet plassen/rugpijn krijgt van rechtop staan?

Ik vind dat zwangerschap tegenwoordig te veel geromantiseerd wordt. Het is niet alleen maar leuk. Je kan nou eenmaal veel vervelende klachten krijgen, je kan heel erg ziek worden, je buik wordt groter, je kindje kan je pijnlijk schoppen of het slapen wordt een hel. Of misschien heb je weinig klachten, maar ervaar je het simpelweg niet als leuk. Ik ben dan ook blij dat ik hier en op andere Fora kan lezen dat ik niet de enige ben! Ik voel toch wel een bepaalde schaamte voor deze gevoelens, omdat ze door veel mensen als abnormaal gezien worden. Het is daarom fijn om ze een keer te kunnen uiten

jaja, al dat genieten...

wat al groot goed wordt aangepraat - dat kan knap frustrerend werken. Zaken romantiseren maakt het leven niet eenvoudiger. Ook niet als ukkie net geboren is trouwens.

Romantiseren

Ik vind dat zwangerschap tegenwoordig te veel geromantiseerd wordt. Het is niet alleen maar leuk. ===

Ik denk dat romantiseren niet nieuw is. En ik denk zélfs dat 'we' het tegenwoordig beter hebben dan een tijd geleden. Vroeger was zwangerschap en alles wat daarbij hoorde een vrouwenaangelegenheid waar je je man niet mee moest lastig vallen. Gewoon doorgaan met blijmoedig de maaltijd op tafel en de sloffen voor de stoel van manlief zetten dus.

Dat zwangerschap geïdealiseerd wordt, vind ik ook. Ik denk dat voor héél veel vrouwen opgaat dat áls er al iets te genieten valt, dat slechts een kort deel van de 9 maanden is. Ik zie eigenlijk ook een soort 'noodzaak' in dat vrouwen geneigd zijn om het mooier voor te stellen dan soms realistisch is. Om het even heel 'oer' uit te drukken, zou het vervelend zijn als vrouwen elkaar zouden gaan ontmoedigen om zwanger te raken. Ik denk dus dat het in zekere zin 'oer' is om het juist mooier te maken.

Ik denk, zeg ik voorzichtig, dat je het mooie van zwanger zijn niet moet laten ondersneeuwen door negatieve gevoelens. Ik snap best dat als je constant misselijk bent, pijn groot of klein hebt, zorgen hebt enzovoorts, het niet altijd even makkelijk is om positief te blijven. Maar toch: het is toch bijzonder om de eerste fladderingen van leven in je buik te voelen? Het is toch fantastisch dat er leven in je buik groeit? Het is toch geweldig om straks de baby in je armen te mogen sluiten? Hoe dan ook moet je door die zwangerschap heen en is het handig om dat zo positief mogelijk te doorstaan. Daarnaast mag je wat mij betreft benoemen wat er niet leuk aan is en zou het aardig zijn als mensen dat serieus nemen, of op zijn minst niet als onzin af te doen.

Wat mijn persoonlijke beleving betreft: ik vond het fenomeen zwangerschap ontzettend leuk, maar ik verbaasde me over het ongemakkelijke gevoel in mijn buik in de beginfase, ik vond bepaalde geuren, ook van jus bijvoorbeeld, smerig, die schattige voetjes deden ook best wel eens pijn tegen mijn ribben, dat losser geworden bekken liep tijdens de laatste weken niet echt flitsend en de angst dat het mis kon gaan zat ook lang in mijn hoofd. Kortom, 9 maanden lang met het hoofd in de wolken lopen was het niet.

beetje o.t.

reactie van mijn schoonmoeder op mijn zware overgeeffase: "zijzelf had nergens last van gehad want zij was zooo blij dat er toch nog kinderen kwamen" (ze hebben een jaar of 6 op een zwangerschap moeten wachten).

Tja

Het is enerzijds natuurlijk een kwestie van perceptie. Ben je eindelijk zwanger of komt het je eigenlijk niet uit en zit in zwaar weer, je werkgever ligt dwars of je partner. De andere kant dat de een er beduidend meer last van heeft dan de ander.

Die uitputting van zwangerschapsbraken en andere gezondheidsproblemen en de ongerustheid rondom de zwangerschap en het ongeboren kind die dat met zich meebrengt, problemen met de groei van een ongeboren kind en gezondheidsproblemen daar, dat lijkt me geen verhoging van de feeststemming.

Toch zijn er vast ook zwangerschappen die goed verlopen en die je stemming verhogen.
We hebben diverse uiteenlopende ervaringen. Mijn zwangerschappen waren vooral goed. Die van mijn moeder en mijn zus ook. Het leven is niet eerlijk. Het is ongelijk verdeeld.

Persoonlijk

Ook vrouwen die wel genieten hebben enkel een ongestoorde zwangerschap. Ik begrijp je best maar ik vond het wel fijn.

Ik heb gekotst zo'n maand of 4, had bekkeninstabiliteit, zwangerschaps diabetes bij beide kinderen en dramatische bevallingen met daarna allergische huilbaby's.
Maar het gevoel dat ik ervaren heb bij het bewegen van de baby in mijn buik, mijn legaal dikke buik vond ik zalig en liefst was ik mijn leven lang zwanger gebleven. Zo'n wonder maak je niet vaak mee en ik heb daar ondanks mijn ellendige zwangerschap en traumatische bevallingen enorm van genoten. Dat is persoonlijk. Maar begrijpen doe ik het wel al denk je van niet.