Zwanger worden lukt niet
Goeiedag,
Mijn vriend en ik zijn al ruim jaar onderweg om zwanger proberen te worden. Maar het zit niet echt mee. Tot op heden nog niets elke maand de teleurstelling. Echografie gehad van de week die was goed. Nu moet mijn vriend volgende week zaad brengen voor onderzoek. Maar het ergste van alles vind ik dat ik elke maand weer zo verdrietig ben als ik weer m'n menstruatie krijg..... Huilend lig in vaak in me bed en me vriend zegt elke X maak je niet zo druk schat kwestie van tijd UT komt echt wel goed. En hij heeft vast gelijk maar dat neemt niet wg dat ik zo teleurgesteld ben elke X. Gestopt met roken drink geen alcohol meer let op me voeding gebruik geen drugs. Ben d'r elke dag mee bezig. Dit is niet aardig om te zeggen maar iedereen om me heen word zwanger zelfs mensen waarvan ik denk je kan niet eens normaal een goudvis verzorgen en ik die zo graag wil krijg het maar niet voor elkaar. Maar de laatste paar maanden beheerst het veel te veel in me leven. Ben al meer gaan werken zodat ik afleiding heb en niet zoveel tijd heb om erover na te denken maar helpt allemaal weinig. Heeft iemand een tip voor me om me niet zo depri te voelen elke maand opnieuw.. Heb amper nog zin in sex ook...... Op z'n Hollands ik voel me gewoon zwaar klote
Moeilijk.
Ik heb het idee dat hoe meer je er mee bezig bent in je hoofd, hoe lastiger het wordt. Sex op de "juiste" momenten en angstvallig je menstruatie afwachten. Het beheerst je leven, het wordt een obsessie. Ik heb dit gezien bij familie en vrienden en weet hoe moeilijk het is om het wat los te laten, bij iedereen duurde het lang, maar toen ze wat konden ontspannen raakten ze zwanger.
Vaak tijdens een vakantie of een romantisch avondje toen er helemaal geen eisprong was volgens de metingen. Ook een stel die in de loop der jaren al 2 kinderen hadden geadopteerd, of zou dit kindje van de melkboer zijn? 
Hoe krijg je het voor elkaar om je babywens niet je leven te laten overheersen Lastig.
Ik denk door te denken:" Ik ben gelukkig met het leven dat ik nu lijd, ik hoop dat er een kindje komt maar als dat niet zo is ben ik toch nog steeds een gelukkig mens".
Plan iets groots
waarbij je geen kind kunt gebruiken: een studie, een verre reis samen met je vriend, een bootje dat je wil gaan opknappen, zoiets. Als je werk niet meer is dan afleiding, zoek dan ander werk waarin je meer idealisme of ambitie kwijt kunt.
Je zit al in de medische molen, en dan kan er nog heel veel. Het is nu nog niet de vraag of je ooit een kind zult krijgen, maar wanneer dat zal zijn en hoe de weg daar naartoe zal zijn.
Maar zelfs als je een kindje hebt zul je daarnaast ook een zinvol leven moeten hebben, een kindje kan niet alles dragen van jouw leven. Zorg dus dat je een zinvol leven hebt, waarvan je je kindje kunt laten zien: kijk, zo mooi is het leven en zo belangrijk zijn deze dingen die ik doe.
Tsjor
Relativeren
Ik herken die spanning wel. Zelf heb ik er ook nogal lang over gedaan voor er kinderen waren. Het kan een allesoverheersend verlangen zijn.
Ik denk dat het belangrijk is dat je daar zelf een weg in zoekt. Zelf een manier vinden om naast je kinderwens ook ruimte te houden voor andere dingen in je leven die zorgen dat het je kinderwens wat relativeert. Het is zo verleidelijk om helemaal op te gaan in je kinderwens, maar dat is een zwart gat waarvan de uitkomst nu nog onzeker is en die zuigt.
Mij hielp het om in elk geval ook te studeren, te werken, en bovenal door op andermans kinderen te passen. Kreeg ik ze zelf niet, dan had ik in elk geval de leuke ervaringen met andermans kinderen, familie of vrienden.
Ik ben ook nog het circuit ingedoken, als alleenstaande, van kunstmatige inseminatie, meemoeders, draagmoederschap, en wat zich verder nog allemaal aan mogelijkheden voordoet. Ook de spirituele weg ben ik gegaan, je kunt op verschillende manieren spirituele steun krijgen bij je kinderwens. Regulier in kerken, door een bedevaart, een zegening, een 'bad'.
Ook kun je gesprekken aangaan met anderen met een kinderwens die (nog) niet ingevuld is.
Want niet iedereen krijgt kinderen, het blijft toch een wonder, een cadeautje in het leven waar je dankbaar voor kunt zijn als ze er wel komen maar waarvoor geen garantie is.
Het heeft ook zin om na te denken wat je doet als ze er niet komen.
Maar dat doe je in lijn met je eigen leven en je eigen perspectief op zaken. Jou manier.
Drie jaar
Bij ons duurde het drie jaar voordat ik eindelijk zwanger was. Met behulp van iui. En daarna werd ik opeens dwars door de anticonceptie heen spontaan zwanger. Bizar....
Achteraf had ik toentertijd graag geweten wat mindfulness was en voor mij kon doen. Ik heb daar pas later mee kennis gemaakt (8weekse cursus) en weet zeker dat ik er toen heel veel aan gehad had.
Loslaten
Hoi Bonnie,
Ik begrijp dat het je veel verdriet doet. Ik ken ook een stel die het 5 jaar hebben geprobeerd, terwijl alles goed was. Uiteindelijk hebben ze het losgelaten, waren ze bezig met adoptie en raakte ze zwanger. Daarna nog een keer zwanger geworden. Ik geloof echt dat als je er te veel mee bezig bent - wat natuurlijk normaal is als je iets wilt - dat het toch iets blokkeert. Probeer het even los te laten. Probeer je te richten op wat anders wat je gelukkig maakt. En vooral geen seks omdat het "moet". Koop geen ovulatietesten etc. Dan zal je zien, dat je zwanger word.
Sterkte!
zwanger worden lukt niet
Mijn nekharen gaan omhoog staan wanneer er word gezegd "je bent er teveel mee bezig" "moet het gewoon loslaten"
Hoezo loslaten wanneer het niet vanzelf gaat ben je aangewezen op hulp, ovulatietesten, en sex "op afspraak"
En toen wij het na 4 jaar proberen tot de achtergrond hebben verdrongen en doorgingen met het normale leven........ werden we als nog niet zwanger!
Nu zijn we 9 jaar verder en ondanks IUI en IVF zijn mijn man en ik met zijn tweetjes gebleven. Dus loslaten en teveel mee bezig zijn is wel erg simpel gezegd en gedacht.
Ik wens je erg veel succes Bonnie.
Maar stress helpt sowieso niet
Hier ook van heel dichtbij meegemaakt: 5 jaar medische molen zonder succes, en toen een heerlijk lange vakantie geboekt om alles te verwerken en een nieuwe start te maken. Ze kwamen in verwachting terug van die reis. Dus Angela1972, ik snap wat je zegt, die knop omzetten is natuurlijk ook heel lastig, maar ook ik ben ervan overtuigd dat 'seks op afspraak' en er heel erg mee bezig zijn echt niet helpen.
Dus als ik TS was, zou ik inderdaad kijken naar manieren waarop je voor jezelf iets afstand kunt nemen. Dus mindfulness zoals Pippi zegt, of zoals Tsjor voorstelt iets groots bedenken om je op te richten. Misschien is zelfs een of andere vorm van therapie iets.
Bonnie, heel veel sterkte, en ik hoop dat je hier binnenkort een positief berichtje kunt plaatsen!
loslaten is cruciaal
Loslaten van datgene wat je het liefste wilt. En tegelijkertijd jezelf gunnen dat je het graag zou willen.
Dat is echt de kern van de situatie. Vaak voel je je ook heel alleen en lijkt iedereen om je heen zo plop zwanger te worden.
Ik denk dat het een heel goede tip is om andere grote dingen te plannen. Wachten is namelijk sowieso zonde van je tijd. Die tijd komt niet meer terug.
Wij hebben zeven jaar 'gewacht' tot we twee kinderen hadden. Ik vond het achteraf heel erg leerzaam. Toen ik erin zat vond ik het moeilijk, vooral de periode dat je niet weet of je ooit een kind gaat krijgen (duurde vier jaar). Echt heel heikel. Of je alle bordjes om moet zetten.
Inderdaad hebben wij in die tijd grote plannen gemaakt. Een reis naar de Rockies, of fietsen naar de Noordkaap. Allebei zijn ze niet uitgevoerd. Maar ze hebben wel geholpen.
hmm
Ik denk dat er niets pijnlijker en moeilijker is dan gewezen worden op het feit dat je 'aan wat anders moet denken' of 'lekker op vakantie gaan'. We kennen allemaal de verhalen van mensen bij wie het opeens lukte na een adoptie, wereldreis etc maar we vergeten de vele malen grotere aantallen koppels bij wie dat niet werkte (maar tegen wie dat wel gezegd is).
Lees wat RodeBeuk zegt, daar heb je meer aan.
En als men zegt "je moet het loslaten, dan lukt het wel" vergeet men dat je er in het begin gewoon van uit ging dat het wel zou lukken en er dus helemaal niet gespannen over was. Toch gebeurt het in dat stadium niet bij iedereen, zoals wij allemaal weten.
evanlyn
Goed punt inderdaad!
moeilijk
Lieve Bonnie helaas is je verhaal voor velen zo herkenbaar. Wij proberen het al langer en helaas met weinig succes. De gouden tip heeft niemand denk ik. Hoe moeilijk het ook is probeer het je dagelijkse leven niet teveel te laten beïnvloeden. Lekker werken helpt. Als ik naar mezelf kijk hielp vooral leuke dingen vooruit plannen. Al 4 jaar proberen zonder resultaat toen ging de knop om dan maar geen kinderen en gelukkig samen zijn. Ik nam een pup en ging trainen voor een hardloop wedstrijd en ja hoor zwanger.... Helaas na 11 weken een miskraam maar goed ik blijf positief. Het is gelukt!! En ik ben ervan overtuigd dat het is gelukt doordat ik er echt niet meer (oké bijna niet meer) mee bezig was. Hoop dat je niet te verdrietig bent en snel zwanger wordt
Moeilijk
Ha Bonnie,
Het is ontzettend moeilijk! Makkelijk gezegd je gedachten op iets anders zetten als dit het liefste is wat je/jullie wilt/willen. Zeker als er in je omgeving zoveel zijn die makkelijk zwanger raken.
Verdriet is dan ook logisch. Hoe je ermee om moet gaan, is zo lastig en voor iedereen verschillend.
Verder onderzoek doen zoals jullie doen kan soms rust geven...
Ik tob er ook mee hoe ermee om te gaan. Het is zo lastig! En ik heb niet te klagen want ik heb al een kleintje van 2,5 jaar. Het lukt ons nu na bijna 1 jaar ook miet om zwanger te worden...en ik ben bijna 40 jr. ik denk vaak dat het ons niet nog een keer gaat lukken door mijn leeftijd. Ik probeer rustig te blijven maar nu mijn beste vriendin zwanger is, heb ik het er oom heel moeilijk mee. In ieder geval is er hoop voor ons beide, 80-90% is zwanger na 1,5 jaar te gaan. Dus we hebben nog even. Hoop dat bij jullie alles goed is. Wij gaan binnenkort ook nog wat onderzoek in.
Groetjes Mariska
Maakt niks uit
Zolang je maar sex blijft hebben en ervan blijft genieten (men zegt dat een orgasme goed is voor het binnendringen van de zaadcellen) blijft de dobbelsteen rollen.
Waarschijnlijk zijn de meeste mensen die voor onvruchtbaar doorgaan gewoon verminderd vruchtbaar. In plaats van een bevruchting in een paar maanden is het dan een bevruchting in een paar jaar. Helaas kan dat te laat zijn als je tegen de menopauze aanloopt.
vitamine pillen
Er schijnt ook een onderzoek te zijn dat aanraad minder vruchtbare mannen, 6 maanden lang foliumzuur en zink te slikken. De combinatie van die 2 zouden het aantal zaadcellen verhogen maar ook de beweeglijkheid.
nekharen
Wat Angela ook zegt. Mijn nekharen gaan ook overeind bij het advies "gewoon loslaten". Ja, lekker makkelijk. Sommige vrouwen worden alleen zwanger na bv iui of ivf dus loslaten helpt daar niks bij. En wat Ad zegt het is gewoon met dobbelstenen gooien, daarbij maakt wel of niet loslaten niks uit. Dat er gevallen zijn waarbij men opeens spontaan zwanger werd nadat ze het hadden opgegeven... Tja die zouden blijkbaar sowieso zwanger raken, met of zonder loslaten en opgeven. Ik ben twee keer bij de tweede ronde zwanger geworden en zelfs tijdens die twee rondes was ik er juist ENORM MEGA mee bezig, elke dag. Dan kan ik net zo goed roepen: gewoon zo veel mogelijk stressen, werkt meteen!
Ik ken ook mensen bij wie het na verschillense ivf-pogingen niet is gelukt, en jaren later kregen die opeens twee kinderen binnen twee jaar. Blijkbaar moest hun tijd nog komen, meer kan je daar niet uit opmaken.
Het enige advies wat ik kan geven is proberen te ontspannen en geduld te hebben. Hopen en verwachten blijf je altijd wel doen, dat houd je niet tegen. Maar probeer er in ieder geval ontspannen en postief onder te blijven. Hopelijk gebeurt het ooit en is het een kwestie van tijd.
mens zijn is je wereld kunnen veranderen, hoe moeilijk ook
vitamine pillen is nonsens. er is geen enkel wetenschappelijk bewijs dat vitamine iets bijdragen aan de gezondheid van een mens. maar goed, volg gewoon de onderzoeken die daarvan weer het tegendeel uitwijzen.
alles is relatief dus, dus relativeren doe je altijd. zoals je al zei, waarom ik en anderen wel. dat maakt jouw situatie al relatief. nonsens om te moeten relativeren.
volgens mij is er wel iets meer dan kinderen krijgen in het leven. bezwijk niet onder groepsdruk, je zou ergens een moeder blijven tot je dood. en dat beetje geluk wat je door de opvoeding van een kind krijgt. is het objectief gezien bij lange na niet waard om zo'n seniele keuze te maken, omdat je eierstokken beginnen te ratelen. wees een mens en maak je eigen keuzen.
veel komt toch aan van de opvoeding op jouw. je zei al ik gebruik geen drugs. dus dat betekend misschien dat je het wel in het verleden hebt gedaan? meeste brave blanke burgers uit een middenstandswijk zouden geeneens het voorbeeld opperen. van pure goede mensen, van leuke feestgangers had ik meer verwacht.
je bent zo meteen waarschijnlijk blij als het niet lukt. misschien als je biologische klok op houd met tikken. en je emotie omslaat in ratio. geluks optimalisering.
