Waar zijn de ivf'ers van tien jaar geleden

Iets minder

Hoi Roosje

Ik ken jouw naam nog wel, ik ben in 2000 hier begonnen op de "permanante wachtlijst" en ik heb die naam een beetje letterlijk genomen. In 2004 heb ik 2 IVF pogingen gedaan en in 2005 is zoon geboren (niet gemaakt via ivf overigens).
Ik heb ook echt heel veel steun gehad op deze site, we waren met veel en leefden erg met elkaar mee. Nu is het maar een stille boel hier, ik kijk uit gewoonte elke dag nog even hier en in nog een paar rubrieken maar schrijf nog maar weinig, hopelijk reageren er nog een paar oudgedienden, dat zou leuk zijn!

Groetjes, Lionne (in 2000 begonnen als Lionne en nu nog steeds Lionne

Jammer

Ik denk dat ik rond 2005 of 2006 ben gaan meedraaien in draadjes over iui en ivf, en ook ik heb hier heel veel steun gehad van 'lotgenoten', echt fijne mensen die hier schreven, ik weet het nog heel goed. En niet alleen steun, maar ook veel goede informatie over ziekenhuizen en artsen.
Heel erg jammer inderdaad dat er een paar jaar later bijna niets meer van over is. Anderzijds, men zal wel andere kanalen hebben gevonden op internet, bijvoorbeeld het forum van Freya of Hyves.
Ik denk dat Ouders Online gewoon kampt met ontgroening en weinig aanwas van nieuwe (aanstaande) ouders. Jonge mensen vinden OO misschien een beetje suf en degelijk (terwijl ik mezelf weer totaal niet aangesproken voel door Hyves e.d.).
Je ziet het ook aan de rubriek 'Babytijd', ook daar is het veel stiller geworden.
(Straks komen er nog nieuwe rubriek als 'Volwassenheid', 'Middelbare leeftijd' en 'Bejaard', haha.)
Even terug naar ivf: ik ben in 2008 bevallen van een prachtig dochter, dank zij ivf - en ben de medische wetenschap enorm dankbaar.
Later nog twee maal met ivf zwanger geraakt, maar helaas twee keer een miskraam.
Op dit moment, wonder boven wonder, toch heel gelukkig in verwachting van onze tweede, op de natuurlijke manier.

Leeftijdsdingetje

Ja Anna3, het zou best wel eens kunnen dat een Forum zoals dit twintigers niet meer aanspreekt. Heb ik helemaal niet aan gedacht. Geinig. Straks is OudersOnline de plek waar onze kinderen hun ouders kunnen volgen.
Lionne, jouw naam ken ik ook nog. Fijn dat je ook een kind hebt gekregen.
Dat teruglezen herken ik wel. Ik heb uiteindelijk de hele draad geprint en in de babyboeken opgeborgen. Best leuk voor later. Zelf keek ik er na zoveel jaar van op hoeveel van de emoties ik vergeten was.
Roosje / Azorac

Dan gaan we heten

Ouderen online!

Oubollig, afwijkend & incrowd

Er zijn zat drukbezochte forums. Misschien is het tijd om de techniek eens te verzinnen. De Ouders Online forums zijn, zo te zien, custom ontwikkeld en ze hebben echt wel hun charmes. Maar het wijkt allemaal sterk af van wat mensen op andere plaatsen gewend zijn. En dat werpt een drempel op.

Het is hoog tijd voor een facelift (layout) en een technische upgrade lijkt me. Tenminste, als je nieuw bloed wilt trekken.

Daarnaast speelt een andere factor: het aanwezig zijn van een groep promiscue posters die hun stempel drukken. Dat schrikt nieuwelingen ook af.

Idd niet de juiste term

Ik had iets als veelposters willen zeggen en het resultaat is juist minder promiscue, meer iets als veel posts binnen beperkte groepjes die elkaar blijkbaar allemaal goed kennen, ook IRL.

Oud-gediende

hier nog een oud-gediende die nog steeds af en toe post maar dan niet meer hier. In 1999 ben ik bevallen van een meisjes tweeling door IVF, helaas veel te vroeg. Aanvankelijk leek het goed te gaan, pas nu na vele jaren blijkt helaas de rest-schade, maar desalniettemin ben ik superblij met mijn inmiddels pubermeiden. Ik heb de vele pogingen en zwnagerschappen hier vaak van een afstand mee gevolgd, was altijd terughoudend als men weer joopte op een tweeling / meerling omdat ik weet wat de consequenties kunnen zijn. Gelukkig is er inmiddels al wel wat veranderd tav de medische wetenschap. Leuk om weer even hier te zijn.....
Groetjes,
nancy

Nieuw-gediende

Hier een nieuw-gediende, sinds 2003 bezig met allerlei medische trajecten en intussen 2 zoontjes (2008 en 2010) via IVF. Ik reageer omdat er allerlei redenen worden genoemd waarom mensen minder posten op Ouders Online - mijn reden is simpel: ik had er tot mijn eerste baby gewoonweg nooit van gehoord! Het heet dan ook 'ouders' online, en ik voelde mij ver weg van het ouderschap al die jaren. Tot mijn oudste oorontsteking kreeg en een vriendin mij op dit forum wees (en toen kon ik gelijk naar Baby-tijd).
Sunja

Ivf

Als de laatste ronde iui. Niks oplevert is, nog te overleggen met man, de volgende stap ivf. Wie kan me de voor en tegens vertellen?

Voors en tegens

Lieve Peggy,

Ik heb je berichtjes hier voorbij zien komen en alleen maar stil meegelezen. Ik hoop dat je wens op een kindje over niet al te lange tijd meer mag uitkomen. Er zijn voors en tegens aan IVF dat is zo. Het mooie van IVF is dat je mogelijk toch je langverwachte kindje krijgt, iets wat eenieder je gunt. De weg er naar toe is lang en moeilijk maar als je straks je kindje hebt ben je dat zo weer vergeten, althans dan is je kindje het enige dat telt. De tegens van IVF vind ik dat men nog steeds meerdere embryo's terugplaatst, gelukkig zijn vele artsen hierin terughoudender geworden maar het gebeurt nog steeds. het grote risico bij terugplaatsen van meerdere embryo's is het krijgen van een meerling. En nu denken de meeste vrouwen dan helaas zo dat dat juist fantastisch is. Niet als je ze krijgt dmv IVF. Het risico op vroeggeboorte is dan vele malen groter, met alle gevolgen van dien. Ik weet het uit ervaring... Je vroeg naar de tegens, dit is volgens mij de grote tegen. Ik hoop nogmaals dat je over een tijdje een wolk van een baby zult krijgen, met een roze wolk van een zwangerschap, en alle geluk die daar bij hoort! Ga ervoor !

Meegevallen..

Voors en tegens vind ik lastig, maar ik heb zelf een jaar of acht geleden IVF gehad (hoe zeg je dat...) Het is een heftig traject met veel hele spannende momenten, maar het is me zeker niet tegengevallen. Maar ja, ik had mazzel, de eerste poging was raak en zoon is alweer zeven..

Thnx

Bedankt meiden voor jullie berichten. Ik hoorde dat ivf behoorlijk zeer doet. Dat is iets waar ik me over buig zeg maar. Iets om over na te denken. Maar aan de andere kant wil ik toch heel graag een tweede kindje en als ik dat daarvoor moet doen ben ik toch geneigd om ook de ivf te gaan doen. Ik wil gewoon alles geprobeerd hebben.

Punctie pijnlijk

Het enige dat ik echt pijnlijk vond, was de punctie. Maar van andere ex-ivf'ers hoorde ik dat die dat juist vonden meevallen.

Punctie

tja, voors en tegens! Versus iui begrijp ik. Dan is IVF wel zwaarder ja. Meer hormonen (meer stemmingswisselingen), langer traject. Meer spuiten. Meer eicellen dus meer buikpijn. En ja, die punctie vond ik echt elke keer (4x gehad) bijzonder pijnlijk! Maar het ergst zijn die 19 dagen wachten na de punctie (of iets van 16 na de terugplaatsing).
Maar goed een hele grote enorme voor is natuurlijk dat de kans om zwanger te raken veel groter is! En ik heb een echo meegekregen van de teruggeplaatste embryo's, dat vind ik een leuke lieve kleine voor.
Veel sterkte!
Sunja

Sunja

Hoi sunja,
Als ik je berichtje mag geloven is het echt een zwaar en pijnlijk traject. Maar als ik het zo lees dat je meer kans hebt op een zwangerschap dan zit ik er toch heel hard aan te denken om het wel te gaan doen en te overleggen met mijn man.

Peggy

Het IVF traject is voor iedereen weer anders.Ik heb de puncties niet als zeer pijnlijk ervaren,maar goed te doen.ook had ik niet echt veel last van de hormonen.Alleen toen ik bij een poging bijna tegen overstimulatie aanzat voelde ik me niet echt goed omdat de follikels met velen en groot aanvoelden in mijn buik.Het ergste vond ik nog altijd de wachttijd,maar dat is iedere maand al een ellende.
bij mijn zwager en schoonzus is de poging helaas mislukt......

Peggy e.a

Ik heb in 2007 een ivf of eigenlijk ICSI traject doorlopen en had destijds ook veel steun aan dit forum. Ik vond IVF enorm meevallen, maar ik had ook de mazzel dat poging 1 raak was. De punctie deed inderdaad zeer, maar een bevalling is ook niet pijnloos! Je bent het snel vergeten als je zwanger wordt en een baby krijgt.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app

Peggy (lange reactie)

Mijn kinderen zijn inmiddels elf en negen, dus de IVF is al weer een tijdje terug. Wij hebben eerst ook zeven vruchteloze iui-pogingen gedaan en ik had er geen moeite mee om toen de stap naar IVF te zetten. Ik wilde inmiddels zo graag een kind.
Ik vond het allemaal goed te doen. De puncties vond ik ook wel pijnlijk, maar hé, niks natuurlijk vergeleken bij een bevalling . Het is te vergelijken met een fikse scherpe menstruatiepijn. En het duurt hooguit een half uurtje. Van de hormonen en stemmingswisselingen heb ik nauwelijks last gehad. Maar in zo'n traject wisselt je stemming toch al van hoop naar wanhoop en terug, dus misschien waren de hormonen daar meer debet aan dan ik dacht.
Wat mij tegenviel was de tijd die het kost. Sommige weken zit je twee keer per week in het ziekenhuis om de groei van de follikels te laten meten. Mijn werkgever was heel coulant, maar je moet daar dus in je werk wel rekening mee houden.
Verder vonden wij het soms lastig dat het 'werk' bij IVF heel erg neerkomt op de vrouw. Wij zijn nogal van de eerlijke taakverdeling. Nou, dat lukt dus niet bij IVF. Ik vond het ook echt flauwekul om steeds allebei bij elke follikelgroeimeting vrij te nemen. Mijn lief is wel op een na bij alle puncties geweest. Maar hij voelde zich wel eens schuldig, onvoldaan, toeschouwer.
De eerste keer lukte het meteen. Dat was mooi mazzel. De tweede keer hebben we pas bij de vierde poging succes geboekt. Daarbij waren er twee pogingen met heel weinig follikels. Pas de vierde keer waren er zoveel follikels dat we er een gezonde tweeling aan hebben over gehouden en nog een reservevoorraad van vijf embryo's. Best moeilijk om daar uiteindelijk afstand van te doen.
In tegenstelling tot anderen, bijvoorbeeld Nancy, ben ik nog steeds voorstander van het terugplaatsen van twee embryo's. Dat vergroot simpelweg je kansen op een kind.
Mijn tweelingzwangerschap is prima verlopen. Ik heb de kinderen met 38,5 week gekregen met een keizersnee. Een van de twee lag dwars met zijn rug voor het gat. Had die gewoon in stuit- of kopligging gelegen, dan had ik de zwangerschap gewoon uit kunnen dragen tot 40 weken en was ik op een natuurlijke manier bevallen. De kinderen waren allebei rond de drie kilo.
Wel ben ik negen maanden misselijk geweest, maar dat was ik bij de eerste (eenling) ook.
Ik heb de tweelingzwangerschap vrij zorgeloos en vol vertrouwen ondergaan. Ik ben zelf de helft van een tweeling en mijn moeder heeft ons ook gewoon bij 40 weken gebaard. Ik heb simpelweg nooit bedacht dat een tweelingzwangerschap extra risico's met zich mee zou kunnen brengen. Wat mij betreft was twee kinderen in je buik net zo makkelijk als eentje en bij de verhoogde mogelijkheden van een vroeggeboorte heb ik eigenlijk nooit stilgestaan. Ik had een vrij nuchtere gynaecoloog die me ook nooit bang heeft gemaakt. Ik ben ervan overtuigd dat die (misschien naïeve, maar ik wist niet beter) instelling eraan heeft bijgedragen dat de zwangerschap gewoon is verlopen.
Waarmee ik beslist niet het omgekeerde gezegd wil hebben: dat een vroeggeboorte het gevolg is van een gestresste, angstige moeder.
Al met al is de teleurstelling als een IVF-poging niet lukt het ergste wat je tijdens het proces overkomt. Niet de hormonen spuiten, niet de punctie, maar de ongesteldheid na een paar weken.

En het medisch personeel

Wat ik ook lastig vond om mee om te gaan zijn de artsen. De verpleegkundigen waren doorgaans lief en zorgzaam. De artsen vond ik moeilijker. Eentje diskwalificeerde me min of meer omdat ik twee keer weinig follikels produceerde. Hemelzijdank hadden we een extra behandeling cadeau gekregen omdat we meededen in een proef. Die poging heeft ze met tegenzin uitgevoerd 'Het zou toch niks meer worden, je bent te oud' (echt in dergelijke termen hè). Wat een glorieus moment toen ik dertien follikels produceerde, waarvan zeven dikke vette goeie.
Dat was trouwens dezelfde arts die een van de tweeling tussen neus en lippen doodverklaarde. Ik lag een beetje perplex te wezen en ik dacht dat ik twee hartjes had zien kloppen, maar ja, ga dat maar eens zeggen. Bij de volgende echo (bij een andere arts) toch maar eens gevraagd of ze nog eens zorgvuldig wilde kijken en ja hoor, twee hartjes.
Dus wapen je, maak je borst maar nat. En als het pijn doet, trek je dan niks aan van artsen die zeggen dat het wel meevalt ('niet zo mopperen mevrouwtje'). Vertrouw op je hubbie en de verpleegsters en sla je erdoorheen.
Azorac

He azorac!

Echt bijna nooit kijk ik hier meer. Op een gegeven moment ben ik alleen nog over huis, tuin en keukendingen gaan forummen. En nu kijk ik een keer, zie ik jou staan. Ik was ooit Jonne.....ben nog n keer bij je thuis geweest. Wij kregen in 2002 een dochter na veel ellende die ik vooral volhield dankzij dit forum. Ik ben benieuwd of zich nog meer oudgedienden melden.
Groeten,
j

Azorac

Gelukkig zijn de artsen inmiddels wel wijzer geworden en plaatsen ze inmiddels steeds vaker slechts 1 embryo terug. Je hebt geluk dat je je tweeling tot 38,5 week hebt mogen uitdragen, dit gun ik eenieder die een tweeling draagt, en ben altijd blij als ik dit soort berichten lees. Ik ben en was ook een zeer relaxte moeder, zeker niet gestresst over mijn zwangerschap die na 1 poging was geslaagd dus ook daar kun je niets aan ophangen. Ik was me echt niet bewust van de risico's. Mijn naieve instelling heeft me helaas niet geholpen. inmiddels is het echt wel duidelijk dat meerlingen, IVF en vroeggeboorte nauw samenhangen. Ik hoop voor Peggy op 1 kindje tegelijkertijd, een mooie roze wolk en geen couveusetijd die maandenlang duurt om maar niet te spreken over de gevolgen op langere termijn en omdat het nog steeds actueel is, blijft het voor mij een pijnlijk onderwerp. IVF is iets wat je bewust maakt van dat niet alles vanzelfsprekend is, je geniet extra, zeker ook met een tweeling, maar bedenk ook dat ook bij IVF niet vanzelfsprekend is dat je gezonde, op tijd geboren kinderen op de wereld zet. Je hebt geluk gehad en dat is je gegund!

Iui en ivf

Door de vruchtbaarheidsbehandelingen ben ik van het begin af aan al bewust van mij zelf dat kinderen krijgen niet zo vanzelfsprekend is.nu ben ik bezig met iuironde 5 en hopelijk kan ik het nieuwe jaar echt gelukkig in. Van 22 dec tot 26 dec kan ik ongesteld worden. Ben net geinsemineerd. Voor mij zijn de kerstdagen heel spannend, vrolijk of juist verdrietig. Ik heb folders meegenomen over ivf. Als het zo ver mocht komen, man moet nog overgehaald worden, dan is er de mogelijkheid om een embryo terug te plaatsen. Ik maak me nu nog niet druk over meerling en enz. Eerst de feestdagen maar afwachten. Xxxx