Verlangens en bezwaren
Wij zijn gezegend met twee gezonde en blije kindjes van bijna vier en ruim zes. En ergens rommelt de gedachte…zouden we nog een derde kindje krijgen?
Aan de ene kant zie ik zoveel bezwaren en beren op de weg.
- Onze oudste is geboren met een keizersnede. De risico’s dat er bij een bevalling iets misgaat (litteken dat scheurt) is klein, maar wel aanwezig.
- Jongste is ‘gewoon’ geboren, zonder grote complicaties.
- Na beide zwangerschappen ben ik fysiek goed hersteld maar heb ik me mentaal lange tijd (wel een jaar) niet goed gevoeld. Somber, veel haaruitval etc. Gewoon helemaal totaal uit balans. Ik heb wel gewoon gefunctioneerd en ben na verlof weerk gaan werken.
- Verder heb ik het krijgen van een gezond kindje nooit als iets vanzelfsprekends beschouwd. Natuurlijk, de meeste kinderen worden gezond geboren, maar stel dat er met een derde ‘iets’ is.
- De jongste gaat binnekort naar school, waardoor ons leven praktisch gezien wat beter te hanteren wordt – met een baby beginnen we weer van voren af aan.
- Sinds een half jaar kunnen we een beetje uitslapen, omdat de kinderen zichzelf ’s ochtends kunnen vermaken…dat is er met een baby niet meer bij.
Maar ja…het maakt me heel verdrietig dat de babytijd definitief voorbij zou zijn en niet meer terugkomt.
- Vraag ik me af of die bezwaren niet allemaal dingen zijn waar we ons overheen kunnen zetten en die uiteindelijk wel weer goedkomen.
- Ik ben 34, dus nog niet te oud.
- We zijn financieel niet heel bemiddeld, maar hebben het relatief goed en allebei een vaste baan.
- Wat ik misschien het ergste vindt, is dat ik het gevoel heb dat die babytijd van beide kinderen is omgevlogen en ik er niet écht van heb kunnen genieten omdat ik me niet optimaal voelde. En dat ik denk (hoop) dat ik dat nu beter zou kunnen.
- Mijn man zegt dan: ook na een derde is er de kans dat je je niet optimaal voelt, en wat we zeker weten is dat het hard werken wordt.
Herkent iemand de twijfels, afwegingen en het verlangen?
Tja
Mijn oudste twee waren huilbaby's en toen we voor een derde gingen, ging ik er eigenlijk vanuit dat dat ook weer geen leuke babytijd zou worden vanwege eindeloos huilen. Gelukkig viel het mee en bleek de derde meteen al heel lekker in haar vel te zitten. Maar je krijgt een kind natuurlijk niet vanwege de babytijd, want als het goed is blijft dat kind vervolgens voor altijd. Als het je alleen gaat om een fijne babytijd, denk ik dat je beter kunt rouwen om wat er niet geweest is en proberen dat hoofdstuk af te sluiten.
Heel herkenbaar
Ja herkenbaar! Jouw postingzou zou de mijne kunnen zijn, qua gevoel en leeftijd van de kinderen ook. Alleen ben ik net 40 geworden en wil mijn man echt niet meer kinderen. Dus dan houdt het gewoon op...
Maar ik zit wel al twee jaar met zo'n sluimerend gevoel/verlangen naar die derde ( of eigenlijk vierde want bij ons is ook een zwangerschap niet goed afgelopen, dus ook niet vanzelfsprekend allemaal dat het goed gaat). Heb altijd mezelf een moeder van een 'groot' gezin gedacht.
Ik weet dat het niet gaat gebeuren en toch houdt het mij nog steeds bezig eerlijk gezegd, hoewel met het bereiken van die 40 wel een soort gevoel komt bij mij: nu vind ik mezelf ook eigenlijk te oud, bijna 41 als het nog zover zou komen met een bevalling.
En ik heb overigens wel genoten van die babytijd maar vond het ook soms wel zwaar, naar sommige dingen verlang ik niet echt terug, haha, de vierde zwangerschap zelf hoeft van mij ook niet zo, tja raar hè? Het is alsof het met twee niet compleet is ofzo...
Jonger
Ik denk dat als ik vijf jaar jonger was ( of zes/zeven jaar jonger) ik mijn man nog wel had proberen over te halen trouwens....
Nou en of
Het lijkt erg op mijn huidige situatie. Wij zijn een hele pops tussen ka en nee heen en weer geslingerd, vooral mijn man maar nu zijn we er wel uit dat er zeker nog 1 bij mag komen..
Alleen slik ik nu antiseptessiva en zit al hewl lang niet goed in mijn.. Eh, leven.
Vanwege de medicijnen wil ik nu niet zwanger raken (niet 100% duidelijk of het kan).
Maar die wens is wel sterk.
Dus ja, laatig. Maar ik ben ook nog wel jong en zal geduld moeten opbrengen.. En dan afwachten of het nog wel een keer lukt natuurlijk.
Succes met beslissen!
Voor mij is vooral het idee voor later belangrijk, dat ze met 3 zijn en hopelijk veel aan elkaar zullen hebben.
app-sent
Sorrie
Voor de spelfouten..
Eerst eens echt je gevoel helder krijgen.
Alle argumenten die je noemt om niet voor een derde te gaan, zijn makkelijk van tafel te vegen. Maar die om er wel voor te gaan ook. Babytijd duurt ook maar een jaar, is om voor je het weet. Naarmate je ouder wordt lijkt de tijd sowieso steeds sneller te gaan en mijn ervaring is ook dat het bij ieder volgend kind sneller lijkt te gaan.
Als jullie echt graag nog een kind willen, gewoon omdat een derde kind echt welkom is, lijkt het me een uitgemaakte zaak. Een kinderwens is toch voornamelijk emotie. Als je nou 40+ was geweest, erfelijk belast zou zijn met een nare ziekte, behoorlijke risico's zou lopen bij een volgende zwangerschap en/ of bevalling, enorme schulden zou hebben etc etc, lijken twijfels me zeer terecht. Maar in jullie situatie zijn er volgens mij geen onoverkomelijke bezwaren. Natuurlijk is iedere gezonde zwangerschap een zegen en is er altijd een risico, maar ik geloof niet dat je je extra zorgen hoeft te maken.
Dus de vraag is: wil je echt graag een derde? En het zou ook handig zijn als je man en jij dezelfde mening hebben 
Mijn advies: schuif die argumenten aan de kant en luister naar je gevoel.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Dank
Dankjulliewel voor de aandachtige reacties.
Het is om te beginnen heel fijn om te lezen dat meer moeders dit dilemma kennen.
En dat het inderdaad uiteindelijk gaat om, zoals Risama ook schrijft, of het gevoelsmatig klopt én dat het niet alleen om een baby gaat, maar om een kind waar je de rest van je leven de moeder van bent.
Loeske
Hoi Loeske, ik vind je bericht heel herkenbaar! Wij hebben ook lang getwijfeld of we een derde wilden. Vooral ik wilde het graag en mijn man droeg dan alle bezwaren aan, hij zei dan:
- we hebben boven maar 2 kamers en moeten dan binnen een bepaalde tijd perse verbouwen (terwijl het nu niet vanzelfsprekend is om hypotheekuitbreiding te nemen/krijgen voor zoiets)
- in plaats van aandacht voor twee moet je dan aandacht voor drie hebben en hier lijden de andere twee onder
- financieel is het ongunstig, ook als ze straks gaan studeren of iets anders gaan doen wat (veel) geld kost. Denk ook aan de vakanties
- we moeten een nieuwe (grotere) auto
- je bent ouder, stel dat het niet helemaal goed gaat en er is 'iets' met de derde - terwijl we nu twee gezonde jongens hebben
- heel dat gedoe met borstvoeding terwijl je werkt etc, begint weer opnieuw
- je hebt geen vast contract, in deze tijd is dit wel belangrijk
- onze jongens zijn via ivf geboren, we moeten dat traject weer in
- ik vind mezelf te oud
Maarja! Nu ben ik inmiddels ca. 14 weken zwanger (via ivf) dus alle bezwaren zijn toch weggeveegd tegenover dat ene hele grote leuke voordeel: een kindje erbij! Ik vind wat jij zegt over de babytijd trouwens ook herkenbaar in de zin dat ik niet goed afscheid kon nemen van het idee dat er nooit meer een babytijd zou komen. Nu heb ik daar ook veel zin moet ik zeggen, terwijl de reacties uit mijn omgeving op mijn zwangerschap op z'n zachtst gezegd kritisch zijn (in mijn huidige staat van zijn vind ik ze ronduit negatief). Toen ik net wist dat ik zwanger was, kreeg ik wel een soort schrikreactie (ondanks de moeite die ik ervoor gedaan had dus en naast de blijdschap van de gelukte ivf-poging) met al die bezwaren die hierboven zijn opgesomd :-/ Maar toch, ik voelde mij gewoon niet compleet met 2 kinderen en dat heeft de doorslag gegeven. Nu hoop ik vooral op een goed verloop van mijn zwangerschap en de rest is minder belangrijk geworden ofzo.
Kortom: wel goed over nadenken, maar misschien ook laten meewegen: krijg ik later spijt dat ik er toen niet voor gegaan ben?
Succes!
Sunja
Herkenbaar maar het lot kan ook bepalen..
Hee Loeske,
Hoe herkenbaar!
Ik heb mezelf altijd ook als moeder van een groot gezin gezien, maar door de jaren heen merk je hoe duur het leven is met kinderen en stel je het een en ander bij.
3 jaar geleden wisten we wel heel zeker dat we nog een derde wilden!
Helaas de wil was er wel maar de zwangerschap niet..
Eigenlijk in een sleur meegenomen en in ICSI traject gekomen waar we in augustus afscheid van hebben genomen.
Na overstimulatie en een miskraam en de nodige spanning waren we klaar.
En ja dan zie je ineens een heleboel voordelen van het hebben van 2 kinderen!
(jou voors en tegens zijn exact de onze)
En nu heeft het lot besloten....
dat er nog een derde komt.
Ik ben zwanger van de derde al 11 weken lang!
Natuurlijk hadden we voorbehoedsmiddelen kunnen gebruiken maar als je man zo goed als onvruchtbaar is....
Evengoed nog wel een spannende periode (ik denk zelfs dat ik het na 12 weken spannend zal vinden)
Maar we zijn er nu aan gewend.
En alle voordelen van het hebben van 2 kinderen zijn heel hard van tafel geveegd!!!!
Succes met het nemen van jullie besluit.
Liefs Tulpie
