Twijfel: wel of geen tweede

Lastig

Ik kan natuurlijk voor jou niet bepalen welke reden het belangrijkste is en de doorslag geeft, al is het er maar 1, hij kan tien keer zo zwaar wegen als alle andere redenen. Ik ben zelf 7 jaar jonger, dus het leeftijdsargument telt voor mij niet zo. Maar ik zie hier genoeg vrouwen voorbij komen die op latere leeftijd nog een kindje hebben gekregen. De risico's zijn groter, maar de risico's zijn er hoe dan ook altijd, je hebt nooit de garantie dat je ene gezond krijgt. Voor je biologische klok zul je waarschijnlijk wel snel duidelijkheid moeten hebben.

Ik zelf heb er twee, een meisje en een jongen en ik heb er altijd meer dan 1 gewild, liefst drie, maar ik ben bang dat dit hem niet gaat worden (man wil niet meer).
Eigenlijk kan ik alleen iets roepen over het 'fulltime werken'. Ik ben zelf ook kostwinner, werk 32 uur. Toen ik zwanger werd van nummer 2 werkte man ook nog (28 uur zo'n beetje), maar helaas werd hij werkeloos en dat is hij nog. Kortom, ook niet veel ruimte in de financiele situatie, maar we hebben het prima, we hebben genoeg en we redden het beter dan we toen gedacht hadden. Het scheelde dat zijn inkomen wegviel en niet het mijne. Kortom: je kunt altijd met minder toe, soms moet je daarin keuzes maken, maar voor mij (en voor anderen is dat misschien anders) maakt dat het verschil niet tussen 1 of 2 kinderen. Scheelt misschien ook dat ik groot gebracht ben in een gezin met 6 kids, wij zelf onze studie hebben moeten bekostigen enz, we konden niet altijd op vakantie en we zijn er echt niet minder van geworden, hoe graag we het misschien ook gewild hadden.

Dan verder: de babytijd is gewoon zwaar, zelfs al heb je en makkelijke baby. Heb je een huilbaby dan is het nog veel zwaarder, maar dat weet je niet van tevoren (eigenlijk wel jammer ). Ik heb twee keer geluk gehad. Ik vind zelf de dreumes/ peutertijd veel bewerkelijker. Heb nu een bijna 2-jarige rondlopen die veeeeeeeeeel stouter, ondeugender, en boeviger is dan zijn grote zus, maar die tegelijk veeel minder nog kan praten en benoemen, dus dat maakt het soms wel lastig. Ik kan hem echt geen seconde alleen laten. Maar ja, die tijd komt dan sowieso na de babytijd.

Maar ik ben zielsgelukkig met mijn tweetal. Het zijn echt leuke exemplaren en ik vind de interactie tussen die twee echt geweldig. Ze zijn dol op elkaar (ook als ze elkaar soms op het hoofd timmeren) en zijn heel blij als ze elkaar zien. Ik vind een tweede dus heel erg leuk. Maar dat kan ik niet voor jullie bepalen. Ik hoop dat er veel reacties hier komen en dat je er samen met je man uitkomt wat een goede beslissing is voor in jullie leven.

Liefs, Lynn

Lastige keuze

Maar kijk eens vijf jaar vooruit, zie je jezelf dan met een of met twee kinderen? Ik twijfelde ook heel erg, zeker omdat we voor de tweede uiteindelijk in de medische molen terechtkwamen. Maar op een of andere manier wist ik steeds dat de tweede nog ergens was en dus nog zou komen..Ik zag heel erg de voordelen van een kind, maar wist gewoon diep in mijn hart dat de tweede ook ging komen. En dat is ook uitgekomen.. de tweede is alweer zeven..

Financiën

Lastig hoor. Maar mijn persoonlijke mening is dat geld geen goede reden is om af te zien van de wens voor een tweede. Als je om die reden toch besluit om niet voor een tweede of derde te gaan, dan is je wens misschien niet groot genoeg.
Bedenk eens dat we in een van de allerwelvarendste delen van de wereld leven. Of vergelijk onze welvaart eens met die in Nederland 50 of 100 jaar geleden.
Zou je geen spijt krijgen als je later, als je echt oud bent, bedenkt dat je vanwege het geld niet voor een tweede kind hebt gekozen? Ik zou het persoonlijk moeilijk aan mezelf en aan mijn (oudste) kind kunnen uitleggen.
Het leeftijdsargument vind ik nog gemakkelijker te weerleggen, zolang jij en je partner gezond zijn. 40 is het nieuwe 30, hoorde ik onlangs iemand zeggen. We worden veel ouder dan een eeuw geleden, de gezondheidszorg is verbeterd, en zelfs toen kregen vrouwen van 40 nog wel eens een kind. (Al zal dat vaak niet ideaal zijn geweest.)
(Feit is natuurlijk wel dat het met 40 jaar moeilijker wordt om zwanger te worden en te blijven.)
Sterkte met je keuze!!

Twijfel

Wij hebben ook de twijfel gehad, maar geld is voor ons geen doorslaggevende factor geweest ook al was deze niet rooskleurig toen ik zwanger was van de tweede.

De twijfel lag er bij ons bij de gebroken nachten en opnieuw de babytijd. Wij hebben er uiteindelijk voor gekozen voor een tweede te gaan (meiden schelen nu bijna 5 jaar) en daar ben ik heel blij om. De babytijd is relatief kort en nu genieten wij volop van onze meiden

Maar heel even getwijfeld

toen ik net zwanger was van de tweede, zo oud was als jij en de oudste was nog geen jaar. Ik was misselijk en dacht aan de het geregel, de drukke babytijd, stress. Ik twijfelde niet zo erg dat ik abortus overwoog.

Maar het idee dat ze samen konden spelen, samen ergens op af kunnen gaan (naar een speeltuin of zwembad bijv.tijdens vakanties op een camping waar ze nog niemand kennen) maakte dat ineens elke twijfel verdween en die is nooit meer teruggekomen.

Voor geld of een drukke baan zou ik het niet laten, een tweede wordt ook wel groot en je kunt veel spullen van de oudste gebruiken. En banen zijn ook niet altijd voor eeuwig.
Er zijn allerlei manieren om over meer geld te beschikken: maandelijkse kosten omlaag (zelfs je hypotheek soms!), je partner kan meer werken, extra toeslag voor een tweede etc.

Alleen je leeftijd tja dat is moeilijk, je kan niet lang meer twijfelen, dat maakt het zo acuut.

Financiën

Hallo,

Ik vind het wel heel goed om je financiele situatie mee te laten spelen. Iemand die zegt: wij hebben geld geen rol laten spelen, heeft misschien gewoon genoeg geld.
Kijk als je het goed hebt, is het raar om een kinderwens ondergeschikt te maken aan financien. Maar als je al krap zit, wat dan?
Er wordt hier net gedaan alsof het de keuze is tussen een hele dure nieuwe auto en geen kind erbij, of een goedkope tweedehands auto en nog een kind.
Maar wat als je al een goedkope auto hebt, of je zelfs dat niet kunt veroorloven? Wat als je al heel erg oppast met boodschappen doen omdat je nauwelijk uitkomt met je geld? Wat als je al niet op vakantie kunt?

Dus om te stellen dat geld geen rol mag spelen, vind ik niet redelijk. Dat hangt af van iemands financiele situatie.

Liora

2e is makkelijker

Volgens mij is een tweede baby zowat altijd makkelijker dan een eerste, want hij heeft sowieso een andere vorm van entertainment dan enkel de ouders. Grote zus (of broer in mijn geval).

De nachten zijn rot, maar het is maar van zo'n korte duur. Dat je kostwinner bent, tja, dat kun je met nog een kindje erbij toch ook blijven? Heb je ideeen hoe je het zou regelen met opvang?

En wat je man betreft, wat wil hij specifiek? Vaak naar het buitenland? Heel veel uren werken? Kijk eens praktisch wat zijn carrièrewensen inhouden en hoe je dat kunt bewerkstelligen. Mijn man is heel druk bezig met z'n carrière, en een tijdlang heb ik daarnaast ook fulltime gewerkt toen de oudste 2 kleiner waren. Als je goede flexibele opvang hebt, dan is heel veel mogelijk. En dan had ik geen sociaal netwerk, want we woonden erg ver van familie vandaan. Ik weet niet of je van die kant nog hulp kunt verwachten?

Na 9,9 jaar een tweede

Lieve Isa,

Maar liest 9 jaar hebben wij getwijfeld over de tweede. Hele discussies, analyses enz maakte we op. We hadden een zoon mogen krijgen. Een schat van een joch. Gevoelig, serieus, intens alles beleven. Een pracht zoon. We hadden het goed met zijn drie. Meer dan goed. Toch bleven bij tijd en wijle de vragen voor een tweede. Hoe zou dat zijn??? Hoe zou het voor de oudste zijn??? Die hield niet zo van baby's en drukte, dus dat het 'leuk voor hem' zou zijn ging hier niet helemaal op in eerste instantie. Hij verlangden ook geenszins naar gezinsuitbreiding. we reisden veel, vee uiteten, veel leuke dingen, veel sociale contacten enz enz. we genoten. Toch bleef het kriebelen. maar ik zag op tegen de zware babytijd, stel we krijgen een heel 'moeilijk' kindje enz enz. Het hield ons jaren tegen. Opeens beseften we dat mijn man eind in de 40 was en dat we niet lang meer wilden wachten als we dan toch......
Een maand later was ik zwanger. Helemaal in paniek. Kan ik dit wel???? Ik was radeloos, maar ook vol verlangen. NOG een kindje zou ik dat wel kunnen?????
De9 maanden gingen voorbij en ik had een zware zwangerschap. Premature weeen, veel rugpijn, veel platliggen. En toen...diende onze tweede zoon zich aan. Een pracht mannetje. Grote broer dolblij en trots. Ik moest wennen, maar genoot ook volop. Het was soms heel dubbel. Maar het is je kind en dat is toch wel zoiets bijzoners. NIet te omschrijven. Inmiddels is ie 3. Grote broer en hij leiden allebei hun eigen leven. Maar de momenten samen zijn ze gek van elkaar. IK vind het grote leeftijdsverschil ideaal. Je hebt het gemak van twee enige kinderen. Zijn ze elkaar zat, loopt oudste gewoon lekker naar zijn kamer. Niks geen conflicten. Alleen maar houden van. Ik had mijn tweede niet willen missen, maar het is wel weer een ander leven. Terug naar af toch wel een beetje. Dat vond ik wel vaak zwaar. eerlijk is eerlijk.
Maar als broer en broertje elkaar een dikke hug geven weet ik dat het het meer dan waard is. Ik kijk vreselijk uit naar de tijd dat ze wat meer samen kunnen gaan doen. Samen naar de KUip, samen korfballen enz enz. Dat lijkt me geweldig.
Ik wens je succes bij je beslissing. Ik weet als geen ander, misschien om andere redenen, hoe het is om zo te twijfelen.

Pilar