Samen keuze voor kindje, man twijfelt..
Na veel twijfel toch maar ten einde raad op een forum...
Geweldige relatie, man heeft al 2 lieve kinderen van 13 en 16.
Voordat wij 5 jaar geleden onze eerste date hadden had ik al aangegeven dat ik mezelf moederschap niet wilde ontzeggen.
Man koos voor overleg en ik ook. 1 jaar geleden kogel door de kerk. Na heel veel voor en tegen en zekerheid van elkaars gevoel toch samen beslissing. We gaan ervoor. Gestopt met voorbehoedsmiddel en nu net paar dagen geleden positief getest. Bij de aanloop veel gesproken en enthousiast geweest.
Na de test: man schiet in de stress, twijfelt ineens, spreekt dat ook uit. Erg emotioneel over zijn andere kinderen dat hij ze geen pijn wil doen en ineens valt alles in duigen...mijn geluk kon niet op, maar valt nu ook uiteen.
Ik zit met mijn handen in het haar...hoe kan dit. Hij geeft aan al voor mij last van depressies te hebben gehad.
Welke keuze moet ik maken, afbreken, doorgaan, therapie voor hem?!?!
Inmiddels afspraak gemaakt bij abortus kliniek want zo wil ik dit niet
puur orientatie gesprek.
Ik hou verschrikkelijk veel van deze man en we hebben het echt heel goed samen.
Herkent iemand dit?
niet afbreken
Nee, ik herken dit niet. Maar ik zou het niet afbreken. Het is jouw diepste wens en jullie gingen er samen bewust voor. Er is nog kans nog dat je man bijdraait, plus met of zonder dit kan hij ook in een depressie schieten. Ik zou idd hulp zoeken voor hem. Moeilijk zeg, nu kan je niet onbezorgd blij zijn.. Gefeliciteerd!
Nou...
Wij waren erg verminderd vruchtbaar, dus toen mijn vriendin na de eerste stopte met de pil was het maar sterk de vraag of we nog (op tijd) een tweede kindje zouden krijgen.
Toen de deadline naderde rekenden we er helemaal niet meer op, dus toen de zwangerschapstest positief was, moesten we ons toekomstbeeld toch even bijstellen. Maar dan doe je dan ook. Afspraak is afspraak. Ik kan me niet voorstellen dat je dan nog terugkrabbelt. Een abortus is niet niks, dat blijft de rest van je relatie tussen jullie instaan. Een nieuw kind, daar wen je aan. (Hopelijk, zekerheid bestaat niet)
Lekker dan
Fijne vent, om zo de bom onder je relatie te leggen. Ik zou de zwangerschap echt niet verbreken. Liever een kind dan een man.
oei,oei
Nee, niet afbreken deze zwangerschap!! Voor mijn gevoel zijn er drie opties: 1. Je breekt zwangerschap af, dit betekent voor 99.9% kans dat de relatie ook eindigt, want jouw diepste wens is je op een hele nare manier niet vervuld, en dat komt hoe je 't went of keert door hem. 2. Je houdt het kindje, en je relatie eindigt. Heel erg verdrietig, maar je hebt wel je kindje waar je zo naar verlangt. 3. Je houdt het kindje, man komt weer bij z'n positieven en jullie worden wellicht gelukkig met elkaar. Optie 1 lijkt me echt de slechtste. Een abortus, en dan met zo'n voorgeschiedenis, blijft toch altijd tussen jullie in staan? Sterkte!
Zoekende
Dank voor jullie reacties,
Man heeft gesprek met therapeut aangevraagd.
Begrijp me niet verkeerd, deze man is een uit duizenden.
Alleen is dit de eerste x dat ik deze depressieve kant zie.
Aangezien wij alles openlijk bespreken, dus ook de minder leuke onderwerpen is dit ook eerlijk van hem.
hij wil er alles aan doen om dit samen op te lossen.
Ik wil geen kind als de ander het echt niet wil. Zoiets doe je samen als je de keus hebt vind ik.
We gaan keihard werken aan een oplossing.
Ik vroeg mij af hoe je met zo'n situatie omgaat en misschien herkenbaar bij 2e leg of id.
Ik probeer positief te blijven voor hem en voor mij.
doe je samen?
Sorry hoor, maar dat kind is al onderweg. Hebben jullie inderdaad samen gedaan.
Een abortus is geen voorbehoedsmiddel.
denk om jezelf
Je zult niet de enige zijn die na het verbreken van een relatie waarin man geen kinderen wil geen partner met kinderwens meer vind.
Daar zijn ook oplossingen voor maar ik zou toch maar goed nadenken.
Een kind alleen opvoeden kan zwaar zijn, zeker als er mogelijk ook nog handicap of ziekte bij komt. Maar geen kind als je zelf wel een kinderwens hebt is echt ook heel moeilijk.
Tenzij je liever desnoods kinderloos door het leven gaat als man het niet meer trekt. Bij hem komen vast de gebroken nachten en de opgave die het ouderschap ook echt is boven. Hij weet het al, jij nog niet.
Maar het kan ook dat hij bijdraait en als een kind er eenmaal is komt er ook biologisch gezien bij de meeste mensen een hoop motivatie spontaan naar boven om het allemaal op te brengen.
en nog een
Ik heb zelf in een situatie van 'sociale' onvruchtbaarheid gezeten. In die tijd kwam er een Opzij uit waarin vrouwen dan toch voor hun man kozen en rouwend afscheid namen van hun kinderwens.
Dat leek mij geen optie. Want dan heb je nog het risico dat je man wegloopt en ineens kinderen neemt bij een andere vrouw, het gebeurt.
Dus zelf heb ik er toen voor gekozen om de relatie te beeindigen toen duidelijk was dat partner er maar over bleef twijfelen.
Met mij bleek. Zijn kinderen met nieuwe vriendin zijn iets jonger dan die van mij.
kans
Hierna komt misschien nooit meer de kans om ooit nog moeder te worden. Ik vind ook dat er wat licht wordt gedacht over abortus, hier kan je psychisch nog jaren last van hebben. En dan zijn er twee depressief.. Ook is het geen garantie dat je relatie goed blijft.
Het kind is er al, namelijk in jouw buik. Daar hebben jullie samen voor gekozen, het is uit liefde ontstaan, het was gewenst. Depressie is een ziekte, hij kan hier later ook spijt van krijgen dat hij zo wispelturig was.
Op goed geluk
Inmiddels therapeut ingeschakeld en na 2 dagen praten, huilen en zelf met therapeut gepraat is het een andere situatie geworden.
Hij wil voor ons gaan en er alles aan doen om beter te worden en ziet na veel gesprekken zelf in dat afbreken onze relatie stukmaakt en houden onze relatie kan laten overleven.
We zijn er nog lang niet. Zijn depressie moet tot diepste worden uitgegraven.
Intussen hoop ik zoveel mogelijk te genieten van mijn zwangerschap.
Dank voor jullie input.
Kracht
"Ik wil geen kind als de ander het echt niet wil. Zoiets doe je samen als je de keus hebt vind ik."
Natuurlijk, dat is zeker het uitgangspunt. Maar......... er zijn talloze redenen om een abortus te overwegen, maar never nooit als je zelf blij bent met het kind. Dat ga je jezelf nooit vergeven (hoe moeilijk de toekomst er misschien ook gaat uitzien).
Bibi
Kracht
Sterkte. Volgens mij komen jullie er met z'n drietjes wel uit.
goed begin
Heel veel sterkte. Het is niet niks een partner met een depressie, maar de wil is er om er wat aan te doen, en dat is een goed begin!
Depressie
Depressie's komen en gaan. Nu is er hulp en binnen 2 dagen wil hij er weer voor gaan. Zeer kenmerkend, toch labiel gedrag. Dit kindje is er voor altijd, over enige tijd volgt er weer een depressie, kan jij het kind ook alleen opvoeden?
Geen enkele moeder heeft de garantie dat de vader de komende 20 jaar haar steun en toeverlaat is, maar de start met een, toch altijd, wat labiele vader is extra moeilijk.
Toen ik zwanger was genoot ik samen met mijn man van de baby op komst. Maar als ik de klus alleen had moeten klaren had ik dat prima gekund. Abortus zou ik niet eens overwogen hebben als het kindje zo welkom was. Dan maar geen man, zoals ook Katniss zegt.
