Op latere leeftijd(38) weer zwanger worden

Na twee jaar was ik eindelijk zwanger en kreeg ik mijn (eerste en enige) kind toen ik 38 was. Als ik het over mocht doen had ik rond mijn 25e al kinderen gekregen, en wel veel meer dan één. Maar bij mij is dat gewoon niet gelukt. 38 Is niet zo oud, vinden artsen ook niet. Fysiek heb ik het zwaar gehad de eerste jaren met een kleintje, en nu is het psychisch zwaar: zij in de puberteit en ik in de overgang. Allemaal dingen die je van tevoren kunt bedenken.

Maar het beredeneren van een kinderwens is onbegonnen werk. Natuurlijk weeg je van alles af en doe je net alsof je heel erg goed hebt nagedacht, ook over financiën, werk, kinderopvang bla bla bla.......In werkelijkheid is het een onbeheersbare drang en heb je geen flauw idee waar je aan begint. Je gaat een levenslange verbinding aan met iemand die je nog niet kent, althans, zo ervaar ik het allemaal op dit moment. Niet in negatieve zin hoor! Mijn dochter en ik lachen soms ook wel wat af om elkaars hormoonhuishouden .
Ik zou zeggen: gewoon doen op je 38e. Niet doen alsof het niet verstandig zou zijn.

Fysiek en psychisch zwaar door leeftijd?

Ik was 31 toen ik mijn zoon kreeg en 7 jaar later was ik nog even fit. Dus fysiek zou het voor mij niet uitgemaakt hebben, ik had toen prima een 2e of 3e kind kunnen krijgen bij wijze van spreken.
En ik ben nu 48 en zoon 16, ook ik zit in de overgang. Net zoals al mijn vriendinnen in de overgang zitten met pubers, vooral als je meerdere kinderen krijgt. Natuurlijk ben je daar van te voren niet mee bezig, iedere vrouw heeft dit toch?

Een levenslange verbinding, dat wel, zeker de meest liefdevolle die ik mag meemaken.
Ik zou persoonlijk op mijn 38e geen kindje meer willen krijgen maar niet om de eventuele nadelen op fysiek of psychisch gebied.

ziek zwak en misselijk

Hallo ik ben natas 43 en weer zwanger. Niet bewust op latere leeftijd, maar het is zo gelopen. De eerste keer zat het in mijn eierstok die er heel snel uit moest en de tweede keer bleek het kindje bij 4mnd niet gezond en moest ik helaas de zwangerschap afbreken, en ook gewoon bevallen. Erg nare ervaring. Ik was eigenlijk al aan het accepteren dat ik geen moeder zou worden en nu blijk ik toch weer zwanger te zijn. Hopelijk dit keer wel goed, maar ja, eerst weer alle testen door.
Ik ben echt supermisselijk en constant moe. Hebben jullie daar misschien wat tips voor aangezien ik liever geen medicijnen slik, en heeft er iemand ervaring met de Sea bands?
Liefs Natas

Misselijkheid

Het beste is denk ik om de misselijkheid gewoon te accepteren en zoveel mogelijk te eten en drinken wat je lichaam goed accepteert. En sterke smaken en geuren zien te vermijden. Het lijkt vaak wel of je zintuigen wat op scherp staan.
Maar meestal gaat het na de eerste maanden gewoon over en het is gewoon uitzitten.
Het kan best dat je vreemde trek hebt. Ik ken iemand die bijna niets binnenhield maar wel patat met ketchup en blikjes sinas. Nou ja, dat moet je dan maar doen denk ik dan. Maar ik weet nog dat omstanders vonden dat het een aanstelster was want als je wel patat lust kun je niet echt misselijk zijn.
Maar je lichaam reageert op de hormonen en ik zou dat toch maar even laten gebeuren.

Net als moeheid

Bij mijn tweede zwangerschap was ik op slag heel moe. De huisarts kon verder niets vinden en de vervanger dacht dat ik moe was omdat er al een kleintje rondliep maar het voelde gewoon ook anders.
Het heeft geduurd tot een aantal weken voor de bevalling. Geen kruid tegen gewassen dan maar genoeg rust nemen en op tijd minderen en stoppen met werken.
En zoveel mogelijk goede routines.

Tips

Beste Muts,

Misschien heb je hier wat aan, staan wel een paar bruikbare tips in over zwanger worden op hogere leeftijd: http://snelzwangerworden.nl/zwanger-hogere-leeftijd/