moeder wilt graag een tweede, huisvader twijfelt, help!

ik vond één lange tijd meer dan genoeg

Ik was ook heel lang "vol" van het ene, eerste, enige kind. Ik kon me echt niet voorstellen zo snel "ruimte" (psychisch, en wat betreft tijd en energie), voor een volgende te hebben. Pas na ruim 4 jaar kon ik me voorstellen dat een tweede kind leuk zou zijn, dan is de eerste een stuk groter, kan al veel zelf, gaat naar school etc. (Maar er waren andere redenen om toen geen tweede te nemen.)

Ik kan en kon me helemaal niets voorstellen bij de mensen die alweer zo snel een tweede nemen. Kan me niet voorstellen dat dat leuk is. Lijkt me ook ten koste van (het genieten van) de eerste te gaan.

Ik heb het idee dat snel twee of meer kinderen achter elkaar krijgen vooral ingegeven is door praktische en rationele motieven (die jij ook noemt): dat het handiger is om twee kinderen met een klein leeftijdsverschil te hebben. Nou, het lijkt mij de eerste jaren heel zwaar.
Als het eerste kind geen middagslaapje meer heeft en je er langer mee op stap kan, dan moet je rekening houden met de eerste... Ik zie het ook bij vriendjes van mijn kind, die een of twee jongere broertjes/zusjes hebben: daardoor is het oudste kind vaak een stuk beperkt in wat kan/mag.
Ik denk dat één kind een stuk handiger is om mee op stap te gaan etc. dan twee. Het is flexibeler.
En als het kind wat ouder is, als het dan bij een vriendje gaat spelen dan heb je meteen "vrij", dus je hebt sneller meer tijd voor jezelf.

Ik zou echt nog wachten met jullie beslissing.
Als je kind straks af en toe naar de opvang gaat, krijg je al weer een heel ander leven.
En stap voor stap wordt het steeds makkelijker (tenminste dat vond ik).
Die eerste maanden zijn gewoon heel intensief.

Ik ben trouwens een moeder en wij werken allebei en zorgen allebei voor ons kind.

het is makkelijker!

Ik was de meeste tijd alleen met onze oudste, en herken wat je schrijft. Een eerste baby is echt uitputtend, ook voor moeders en dat befaamde moederinstinct bestaat niet. Of is hooguit iets wat je bij een zucht van de baby voor niets 's nachts wakker maakt. Voor de rest moet je alles uitvissen en is je wereld opeens heel erg klein.

Mijn tweede is na een tussendoorse miskraam na 23 maanden gekomen. De eerste 6 maanden waren best zwaar, maar vanaf het moment dat ze met elkaar gaan spelen wordt het echt een stuk makkelijker. De oudste 2 zijn nu 8 en 6 en ik zou echt niet anders willen. (En de 3e was echt een eitje, die is nu bijna 3). En wat betreft slaapjes, de tweede (en derde) worden vaak uit hun bed gehaald, maar daar worden ze niet slechter van hoor. Ze zijn allebei makkelijk, vrolijk en lief.

Ik denk trouwens wel dat je moet zoeken naar dingen te doen buiten het huis. Geisoleerd zijn is niet goed voor je en niet nodig. Een baby hoeft niet de hele dag thuis te zijn. Ga op zoek naar groepjes in je buurt, die zijn er vast wel! En regel af en toe eens oppas om wat leuks met elkaar te doen.

opa en oma?

Ik kan me je twijfels ook goed voorstellen. Ik heb 2 kinderen met 2 jaar ertussen en het was ook heel druk toen ze klein waren. Maar met een paar aanpassingen was het ook goed te doen.
Je vrouw zal ook kraamverlof hebben en dan is het wel een gezellige tijd samen denk ik en kun je rustig op gang komen.
Ik had een duobuggy zodat ik met beiden op stap kon. En ik had een opwindbare schommelstoel zodat de baby een half uur kon schommelen bij de badkamer als ik de oudste in bad deed als beiden al moe waren.
Ook is het misschien mogelijk dat opa en oma een paar uur op de kinderen passen, misschien wel per week? Of een broer of zus die het wel leuk vind om 1x per week met de kinderen te komen spelen of wandelen?
Het lijkt me inderdaad voor jezelf ook wel fijn om eens vrij te hebben.

hier bijna hetzelfde

Alleen hebben wij er 2. Moeder (ik) ben kostwinner, vader werkt 1 dag in de week, als ik vrij ben. Er zit bijna 3 jaar tussen. Ik vond dat zelf overigens een heerlijk verschil, omdat ze al wat zelfstandiger zijn, maar je bent inderdaad dan wat langer in de luiers. Kids zijn nu 4 en 6 (bijna 7). Gevoelsmatig zou ik nog graag een 3e willen. Praktisch kun je je afvragen of we dat wel moeten doen. Man wil niet meer, om dezelfde reden, zijn handen meer vrij hebben. De discussie loopt nog, maar ik denk dat het hierbij blijft. Ik snap je dilemma dus heel goed.Het is fijn om ook wat zelf te kunnen. Ik ben het eens met degenen die zeggen dat het fijn is als je vrouw ook een deel van de zorg overneemt als zij niet werkt (dat doen wij ook op die manier), maar feitelijk ben je doordeweeks wel veel aan handen gebonden.Dat is echter ook maar tijdelijk, want na een paar jaar gaan ze naar school. Beschik je over oppasmogelijkheden? (opa's of oma's of kennissen die af en toe eens een dagdeel op zich willen nemen?). Dat kan al helpen!
En ik snap je vrouw heel goed. De wens voor een 2e kan heel diep zitten en het kan daarnaast ook heel leuk zijn voor de kinderen om een broertje of zusje te hebben. Dat hoeft niet een doorslaggevende reden te zijn, maar toch.

Groetjes, Sneeuwitje

Ik hoor mijn man Het zijn lastige keuzes. Maar ja, aan de andere kant, de komende 3.5 jaar heb je nog geen 'vrijheid', want je hebt er sowieso al eentje waar je voor moet zorgen. Dat wordt dan misschien een beetje verlengd bij een tweede, maar dat zal zeker als je een tweede er snel achteraan wil niet zo gek veel uitmaken (afhankelijk van hoe snel het lukt uiteraard). Ik denk dat je meer winst te behalen hebt uit hoe kun je je tijd efficient indelen en wat kun je wanneer voor jezelf doen. Dat zal misschien deels 's avonds pas kunnen (als je vrouw thuis is), of in het weekend. En voor een deel is het ook keuzes maken: soms dus even de rommel laten voor wat het is en iets voor jezelf gaan doen, al is het een boek lezen, of een computerspelletje doen of weet ik wat. Dat doet mijn man ook (en dan moet ik dus niet alleen maar op hem zitten mopperen, dat dit of dat niet gedaan is )
En dat zit hem denk ik niet zozeer alleen in 'de tweede' krijgen, maar hoor ik je nu ook al zeggen met eentje (heb geen me-life meer). Ik werk zelf 4 dagen. Op vrijdag als ik vrij ben, hadden we er nog eentje thuis en 1 op school, maar op die dag moest ik ook echt wat voor het huis doen of boodschappen of dat soort dingen. Kind moet zich dan zelf vermaken. Met twee is het soms wel makkelijker als ze ouder worden, dan gaan ze met elkaar spelen en kan ik even in een boek duiken of iets op de computer doen, of wat anders. Maar vaak ook niet. Dat is inderdaad het voorrecht van papa of mama zijn, dat ben je 24 uur per dag. En soms is dat heel erg leuk, maar er zijn ook mindere momenten.

Succes met je beslissing

Sneeuwitje

zelf

Jij kan dit alleen maar zelf beslissen, samen met je vrouw, vanuit je hart. Want niks is zeker en hoe het zal gaan is niet te plannen.
Onze jongste, ook 2 dicht op elkaar, bleek na 2,5 jaar niet helemaal gezond en is nu ernstig gehandicapt. Was een leuk idee dat ze wat aan elkaar hadden en na een aantal jaar wat meer de handen vrij, maar dat lampje gaat dus niet altijd op. Je moet ook nog maar afwachten of het zo snel 'lukt' als je hoopt, genoeg mensen bij wie het niet meer gegeven is.

hmm

Mijn man (die werkte dan wel en ik was thuis toen we in die beslissingstijd zaten) was ook wel iemand die niet eerst de oudste tot kleuter had moeten zien worden en dan weer helemaal opnieuw beginnen. Je ziet dat al bij jezelf, doe dat dan ook niet. Mijn oudste kwam al een maand na het stoppen met de pil en toen hij een maand of 8 was wilden we voor een tweede. Die kwam natuurlijk pas na 15 maanden en het verschil is nu iets meer dan 2,5 jaar.

Ik denk dat jij zeker een avond of halve dag in het weekend voor jezelf moet gaan nemen. Echt een avond dus dat jij de deur achter je dicht trekt en even iets gaat doen wat JIJ leuk vindt, volg een cursus, regel een vaste avond met vrienden of zo want van die 24/7 die jij beschrijft wordt ook elke huisVROUW gek!

Inderdaad kunnen jullie tijdens het verlof alles samen doen, bedenk wel dat je daarin een uitzonderingssituatie hebt, meestal staat de vrouw er na anderhalve week alleen voor en als zij die tijd zo lang mogelijk neemt heb je zo 3 maanden lang de tijd om het samen te doen en dan is de jongste al weer een stuk 'hanteerbaarder'.

Zoek ook eens naar dingen die je kunt doen met je oudste. In mijn tijd had je allerlei cursusjes waar je andere ouders kon ontmoeten met kleintjes. Of doe een oproepje naar andere mannen die een vaste dag alleen zijn met de kinderen en ga elke week naar elkaar toe!

je eigen gevoel

je zou je eigen gevoel moeten volgen en je vrouw moet dat maar gewoon accepteren!! waarom zo graag een 2e?? je heb een gezonde dochter geniet daarvan!! als ze een jaar of wat is lekker uit de luiers enz kan je altijd nog verzinnen. 2 kinderen kort op elkaar (wat als het een 2ling is! heb je ineens 3 kids!) zijn ook 2 kinderen die gaan studeren (of je moet net als mij een gehandicapte krijgen dan zit je met veel meer zorg en kosten)

geniet nu gewoon van je kleine meid. als je er aan toe ben kan die 2e altijd nog !!

2 achter elkaar wil helemaal niet zeggen dat ze "vrienden"worden en dat ze zo leuk met elkaar groot kunnen worden!.

geen idee of jij meerdere zussen of broers heb maar was dat altijd koek en ei? en lag dat echt aan leeftijdverschil? of meer aan karakter??

ik ken een gezin die wilde nog wel een 3e kindje en na 9 mnd hadden ze ineens 5 kinderen waarvan 3 baby's !!
ook zo lekker op elkaar binnen 4 jr!!

je vrouw is nog redelijk jong mijn idee tot 35 jr vele hier waren ouder!) om zwanger te raken.. ik zou zeggen volg je eigen gevoel en geniet van je dochter

een 2 kind HOEFT niet een verrijking te zijn! KAN ook een belasting worden!
succes!

johannatroel

Als je jouw gedachte volgt moet je ook nooit aan je eerste kind beginnen want dat kan ook wel een tweeling, drieling of vierling zijn!

Nooit aan beginnen

Inderdaad. De risico's van kinderen krijgen zijn gigantisch. Voor je het weet zit je met een huilbaby, adhd-er, autist, advocaat of massamoordenaar. Het nemen van kinderen kan dan ook - naar mijn overtuiging - nooit een rationele beslissing zijn.

Op een goed moment doe je je ogen dicht en hoop je er maar het beste van.

Dalarna

En bedankt, he, Dalarna, om mijn ex-soortgenoten gelijk te stellen aan massamoordenaars ..... en huilbabies !!

Dalarna was Hombre

Ik was weer eens in de war met de verschillende invoervelden dus post #14 was van mij, maar dat kon je vast wel zien

Maumau

'En datd ik vaak best al zwaar. Ik denk dathet voor een man toch anders is dan een vrouw met instinct en moedergevoelens, maar het gaat me goed af.' Ik denk niet dat het voor vrouwen zwaarder is, het is voor iedereen waar, een baby in huis. Vrouwen zullen zelfs niet zo snel denken dat het hen wel goed afgaat, zij twijfelen en zijn onzeker tot op het laatste moment.

Ik zou niet praten over 'vrouwtje dat je tevreden moet stellen, dat vind ik zo naar klinken: ze is een volwassen mens, die in haar eigen behoeftes kan voorzien en ook om moet kunnen gaan met teleurstellingen.

Met twee kinderen zul je wel merken dat je handiger wordt in het dagelijkse ritme. Moet ook wel, want je hebt maar één paar handen, die zijn nu al gevuld met één kind, en met twee kinderen krijg je neit gratis een paar handen erbij. Je wordt dus vanzelf wel effectiever, laat sommige dingen wat langer liggen etc.

Wat betreft je behoefte oom ook eens buiten die vier muren te komen, dat is heel erg herkenbaar en nodig. Ik zou daar wel over praten met je vrouw. Misschien kunnen jullie afspraken maken dat een bepaalde dag in de week, of een deel van de dag dat die voor jou is, dat je dan iets kunt doen wat je zelf wil, buitenshuis als het kan. Iets waar jij echt plezier in hebt. Het is ook belangrijk dat je in huis iets hebt wat je graag wilt doen en wat ook voor jezelf is. Tegenwoordig is dat bijna altijd iets op de computer, maar het kan ook een hobby zijn als muziek maken, iets bouwen, treintje spelen, postzegels verzamelen, alles is mogelijk, maakt niet uit, als jij er maar plezier in hebt. Naast het plezier van je kind natuurlijk, want dat is altijd het mooiste wat er is. Ik hou van studeren, dus ik zou altijd iets in die richting kiezen.

Tsjor

ad hombre

Dat was in dit geval niet echt fijn, ex advocaat zal mij dit nog weer maanden nadragen en alle anderen die jouw posting hebben gezien...

Dalarna

Weet je ook eens hoe het voelt