moeder wilt graag een tweede, huisvader twijfelt, help!
Even voorstellen..Ik ben Mauwau (28) en trotse vader van een dochter van 8 maanden. Ik ben helemaal in de wolken met mn dochter en ben er aangezien ik huisvader ben de helzegens, met haar bezig. En datd ik vaak best al zwaar. Ik denk dathet voor een man toch anders is dan een vrouw met instinct en moedergevoelens, maar het gaat me goed af.
Ik ben eigenlijk heel tevreden over hoe het nu gaat, maar kijk er best wel uit naar de tijd dat ze eens 2x in de week naar de opvang kan en ik de muren om mij heen hier eens kan verlaten. Dag in, dag uit, hier in huis isoleren gaat best vervelen, met poest taken enz enz..
Maar alles gaat goed en er komt vast een tijd dat ik weer anderen dingen kan gaan doen.. 'dacht ik.'
Tot mijn vrouw (33) zich eens bedacht dat ze ook een tweede zou willen. Poeh, dacht ik. Dat is wel allemaal leuk en aardig, maar ga ik dat wel redden en wil ik dat ook wel.
1 ding staat vast, dat als het moet gebeuren, het meteen moet. Want het is voor mij uitgesloten om over een paar jaar weer helemaal op nieuw te beginnen. Ik wil mijn kind goed groot trekken en alle tijd en energie geven, maar op een bepaald punt wil ik als ze oud genoeg is ook weer zelf gaan leven en nog heel veel van de wereld gaan ondekken.
Daarnaast lijkt het me voor mijn dochter ook leuk om een klein leeftijdsverschil te houden ivm school, vrienden etc,, jullie weten het wel( kan ook met oudere kinderen, maar dit lijkt mij fijner)
Dus wat nu?
Mijn vrouw is kostwinner trouwens omdat ik heel naar lichamelijk in elkaar steek, ga ik nou niet allemaal benoemen, maar heb toch een aantal beperking.
Dus zie ik het eigenlijk niet echt zitten om nog 24u per dag met een tweede kiekenbots te zitten. Ik weet niet of ik dat wel geregeld krijg.
Bij de gedachte hoe het voor mijn kind zou zijn en hoe mijn vrouw het zo geweldig zou vinden, alle leuke dingen zeg maar.. heb ik gezegd dat we er dan maar voor moeten gaan.
Ik weet dat mijn vrouw erg ongelukkig zou zijn als ik het bij ene zou willen houden, dus dat beloofd dan niet veel goeds voor de toekomst lijkt me.. als vrouwen echt die drang hebben, zullen ze het ook moeten, denk ik.
Nu ben ik aan de uitspraak om ervoor te gaan, toch weer gaan twijfelen. dan denk ik..Wil ik dit wel echt of laat ik me meeslepen door leuke verhalen? Voor mij is mijn gezin eigenlijk nu al compleet en die 2e hoeft voor mij niet zo nodig (al denk ik het zeker ook leuk te vinden. Met 1 heb je nog een beetje eigen leven, maar met 2 volgens mij niks meer.. ik sta er in ieder geval mee op en ga ermee naar bed.
De huisvaders zijn nog in de minderheid, maar ik zou graag vergelijkbare reacties zien en wat jullie ermee hebben gedaan.
ik vond één lange tijd meer dan genoeg
Ik was ook heel lang "vol" van het ene, eerste, enige kind. Ik kon me echt niet voorstellen zo snel "ruimte" (psychisch, en wat betreft tijd en energie), voor een volgende te hebben. Pas na ruim 4 jaar kon ik me voorstellen dat een tweede kind leuk zou zijn, dan is de eerste een stuk groter, kan al veel zelf, gaat naar school etc. (Maar er waren andere redenen om toen geen tweede te nemen.)
Ik kan en kon me helemaal niets voorstellen bij de mensen die alweer zo snel een tweede nemen. Kan me niet voorstellen dat dat leuk is. Lijkt me ook ten koste van (het genieten van) de eerste te gaan.
Ik heb het idee dat snel twee of meer kinderen achter elkaar krijgen vooral ingegeven is door praktische en rationele motieven (die jij ook noemt): dat het handiger is om twee kinderen met een klein leeftijdsverschil te hebben. Nou, het lijkt mij de eerste jaren heel zwaar.
Als het eerste kind geen middagslaapje meer heeft en je er langer mee op stap kan, dan moet je rekening houden met de eerste... Ik zie het ook bij vriendjes van mijn kind, die een of twee jongere broertjes/zusjes hebben: daardoor is het oudste kind vaak een stuk beperkt in wat kan/mag.
Ik denk dat één kind een stuk handiger is om mee op stap te gaan etc. dan twee. Het is flexibeler.
En als het kind wat ouder is, als het dan bij een vriendje gaat spelen dan heb je meteen "vrij", dus je hebt sneller meer tijd voor jezelf.
Ik zou echt nog wachten met jullie beslissing.
Als je kind straks af en toe naar de opvang gaat, krijg je al weer een heel ander leven.
En stap voor stap wordt het steeds makkelijker (tenminste dat vond ik).
Die eerste maanden zijn gewoon heel intensief.
Ik ben trouwens een moeder en wij werken allebei en zorgen allebei voor ons kind.
het is makkelijker!
Ik was de meeste tijd alleen met onze oudste, en herken wat je schrijft. Een eerste baby is echt uitputtend, ook voor moeders en dat befaamde moederinstinct bestaat niet. Of is hooguit iets wat je bij een zucht van de baby voor niets 's nachts wakker maakt. Voor de rest moet je alles uitvissen en is je wereld opeens heel erg klein.
Mijn tweede is na een tussendoorse miskraam na 23 maanden gekomen. De eerste 6 maanden waren best zwaar, maar vanaf het moment dat ze met elkaar gaan spelen wordt het echt een stuk makkelijker. De oudste 2 zijn nu 8 en 6 en ik zou echt niet anders willen. (En de 3e was echt een eitje, die is nu bijna 3). En wat betreft slaapjes, de tweede (en derde) worden vaak uit hun bed gehaald, maar daar worden ze niet slechter van hoor. Ze zijn allebei makkelijk, vrolijk en lief.
Ik denk trouwens wel dat je moet zoeken naar dingen te doen buiten het huis. Geisoleerd zijn is niet goed voor je en niet nodig. Een baby hoeft niet de hele dag thuis te zijn. Ga op zoek naar groepjes in je buurt, die zijn er vast wel! En regel af en toe eens oppas om wat leuks met elkaar te doen.
Ze houden elkaar bezig
Het voordeel van meerdere kinderen is denk ik dat ze elkaar bezig houden. In de babytijd natuurlijk niet, maar naarmate ze groter worden speelt dat wel steeds meer. Ik zie het bij vriendinnen en kennissen die het bij één kind gehouden hebben. Zij hadden een ietsje rustiger tijd toen het naar het KDV ging en ik nog met een baby zat, maar daarna was het Anderson. Ik zag ze juist heel druk met allerlei clubjes en speelafspraken en andere activiteiten om het kind bezig te houden en met leeftijdsgenootjes te laten spelen, terwijl die van mij dezelfde sportactiviteit deden en verder vooral met elkaar speelden. Kortom ik heb nou niet echt het idee gekregen dat één nou echt meer tijd voor de ouders zelf gaf.
Ook vind ik het wel een prettig idee dat mocht de verzorgingsvoorzieningen helemaal uitgekleed zijn als ik later oud en gebrekkig wordt dat die zorgen niet op de schouders van één kind terecht komen. Niet dat dat de reden moet zijn om meer kinderen te nemen, maar het is wel een bijkomend voordeel.
Verder denk ik dat je de wens van je vrouw ook op waarde moet schatten. Er zijn nog al wat relaties die struikelen doordat de één meer kinderwens heeft dan de ander. Als je in principe niet tegen bent, maar je alleen zorgen maakt over hoe je dat kan bolwerken en moet je dáár over praten en overleggen. Dus niet ik wil geen tweede kind want dat kan ik vast niet bolwerken, maar ik wil alleen een tweede kind als we het kunnen organiseren op een manier dat ik er niet aan onderdoor ga.
Ook al is je vrouw kostwinner ik zie niet in waarom ze bijvoorbeeld in de tijd dat ze niet werkt op bepaalde tijden niet eens de zorg van de kinderen helemaal over kan nemen zodat jij ook eens wat voor jezelf kan doen.
opa en oma?
Ik kan me je twijfels ook goed voorstellen. Ik heb 2 kinderen met 2 jaar ertussen en het was ook heel druk toen ze klein waren. Maar met een paar aanpassingen was het ook goed te doen.
Je vrouw zal ook kraamverlof hebben en dan is het wel een gezellige tijd samen denk ik en kun je rustig op gang komen.
Ik had een duobuggy zodat ik met beiden op stap kon. En ik had een opwindbare schommelstoel zodat de baby een half uur kon schommelen bij de badkamer als ik de oudste in bad deed als beiden al moe waren.
Ook is het misschien mogelijk dat opa en oma een paar uur op de kinderen passen, misschien wel per week? Of een broer of zus die het wel leuk vind om 1x per week met de kinderen te komen spelen of wandelen?
Het lijkt me inderdaad voor jezelf ook wel fijn om eens vrij te hebben.
hier bijna hetzelfde
Alleen hebben wij er 2. Moeder (ik) ben kostwinner, vader werkt 1 dag in de week, als ik vrij ben. Er zit bijna 3 jaar tussen. Ik vond dat zelf overigens een heerlijk verschil, omdat ze al wat zelfstandiger zijn, maar je bent inderdaad dan wat langer in de luiers. Kids zijn nu 4 en 6 (bijna 7). Gevoelsmatig zou ik nog graag een 3e willen. Praktisch kun je je afvragen of we dat wel moeten doen. Man wil niet meer, om dezelfde reden, zijn handen meer vrij hebben. De discussie loopt nog, maar ik denk dat het hierbij blijft. Ik snap je dilemma dus heel goed.Het is fijn om ook wat zelf te kunnen. Ik ben het eens met degenen die zeggen dat het fijn is als je vrouw ook een deel van de zorg overneemt als zij niet werkt (dat doen wij ook op die manier), maar feitelijk ben je doordeweeks wel veel aan handen gebonden.Dat is echter ook maar tijdelijk, want na een paar jaar gaan ze naar school. Beschik je over oppasmogelijkheden? (opa's of oma's of kennissen die af en toe eens een dagdeel op zich willen nemen?). Dat kan al helpen!
En ik snap je vrouw heel goed. De wens voor een 2e kan heel diep zitten en het kan daarnaast ook heel leuk zijn voor de kinderen om een broertje of zusje te hebben. Dat hoeft niet een doorslaggevende reden te zijn, maar toch.
Groetjes, Sneeuwitje
thnx
Bedankt voor de vele snelle reacties!
Zo bij elkaar genomen zijn jullie meningen ongeveer gelijk..dat ik misschien maar beter even door de zure appel moet bijten en het toch doen. En dat het het waard is.
Mijn gevoel zegt ook dat ik dat moet doen, maar het verstand gaat natuurlijk de andere kant op.
Oppas is maar heel gering.. de ouders van mijn vrouw leven helaas niet meer. Mijn ouders moeten al heel veel oppassen op het kind van mijn broer en die krijgen in april er ook nog een kindje bij.. dus om mijn ouders met 4 kleine kinderen op te schepen vind ik ook niet ideaal. Dus ik zal het toch zelf moeten doen. En dat overnemen als de vrouw thuis komt, daar geloof ik ook niet echt in.. je hoeft dan misschien een paar uur geen luier te verschonen, maar ze blijven toch om je aandacht vragen. Dus ben je er bijna toch 24 uur mee bezig.
Ik ben wel bang voor de sleur die je krijgt.. heb ik nu al een beetje.. ik voel me echt een beetje als het vroegere huisvrouwtje.. voor de kinderen zorgen, als ze slapen kun je de rotzooi opruimen, dan kun je gaan koken en dan komt de "aflossing" maar ben je er nog mee bezig.. iedere dag hetzelfde en bijna geen "me-life" meer. En ik ben bang dat dat teveel gaat knagen en er dan misschien spijt van ga krijgen.
Maar je wilt het vrouwtje ook tevreden houden en je dochter ook graag een broertje of zusje geven.
Het is zo dubbel, dit gaat nog een flinke hersenverknettering opleveren ben ik bang 
owja
We hebben trouwens ook nog een grote hond die ontzettend veel rotzooi maakt, haren, kwijlen. Daar kun je ook al de hele dag achteraan lopen.
Maar hij is wel heel lief en die weg doen is voor mijn vrouw ook geen optie. Dus dan zit je al eigenlijk met 3 kinderen
Ik hoor mijn man 
Het zijn lastige keuzes. Maar ja, aan de andere kant, de komende 3.5 jaar heb je nog geen 'vrijheid', want je hebt er sowieso al eentje waar je voor moet zorgen. Dat wordt dan misschien een beetje verlengd bij een tweede, maar dat zal zeker als je een tweede er snel achteraan wil niet zo gek veel uitmaken (afhankelijk van hoe snel het lukt uiteraard). Ik denk dat je meer winst te behalen hebt uit hoe kun je je tijd efficient indelen en wat kun je wanneer voor jezelf doen. Dat zal misschien deels 's avonds pas kunnen (als je vrouw thuis is), of in het weekend. En voor een deel is het ook keuzes maken: soms dus even de rommel laten voor wat het is en iets voor jezelf gaan doen, al is het een boek lezen, of een computerspelletje doen of weet ik wat. Dat doet mijn man ook (en dan moet ik dus niet alleen maar op hem zitten mopperen, dat dit of dat niet gedaan is )
En dat zit hem denk ik niet zozeer alleen in 'de tweede' krijgen, maar hoor ik je nu ook al zeggen met eentje (heb geen me-life meer). Ik werk zelf 4 dagen. Op vrijdag als ik vrij ben, hadden we er nog eentje thuis en 1 op school, maar op die dag moest ik ook echt wat voor het huis doen of boodschappen of dat soort dingen. Kind moet zich dan zelf vermaken. Met twee is het soms wel makkelijker als ze ouder worden, dan gaan ze met elkaar spelen en kan ik even in een boek duiken of iets op de computer doen, of wat anders. Maar vaak ook niet. Dat is inderdaad het voorrecht van papa of mama zijn, dat ben je 24 uur per dag. En soms is dat heel erg leuk, maar er zijn ook mindere momenten.
Succes met je beslissing 
Sneeuwitje
zelf
Jij kan dit alleen maar zelf beslissen, samen met je vrouw, vanuit je hart. Want niks is zeker en hoe het zal gaan is niet te plannen.
Onze jongste, ook 2 dicht op elkaar, bleek na 2,5 jaar niet helemaal gezond en is nu ernstig gehandicapt. Was een leuk idee dat ze wat aan elkaar hadden en na een aantal jaar wat meer de handen vrij, maar dat lampje gaat dus niet altijd op. Je moet ook nog maar afwachten of het zo snel 'lukt' als je hoopt, genoeg mensen bij wie het niet meer gegeven is.
hmm
Mijn man (die werkte dan wel en ik was thuis toen we in die beslissingstijd zaten) was ook wel iemand die niet eerst de oudste tot kleuter had moeten zien worden en dan weer helemaal opnieuw beginnen. Je ziet dat al bij jezelf, doe dat dan ook niet. Mijn oudste kwam al een maand na het stoppen met de pil en toen hij een maand of 8 was wilden we voor een tweede. Die kwam natuurlijk pas na 15 maanden en het verschil is nu iets meer dan 2,5 jaar.
Ik denk dat jij zeker een avond of halve dag in het weekend voor jezelf moet gaan nemen. Echt een avond dus dat jij de deur achter je dicht trekt en even iets gaat doen wat JIJ leuk vindt, volg een cursus, regel een vaste avond met vrienden of zo want van die 24/7 die jij beschrijft wordt ook elke huisVROUW gek!
Inderdaad kunnen jullie tijdens het verlof alles samen doen, bedenk wel dat je daarin een uitzonderingssituatie hebt, meestal staat de vrouw er na anderhalve week alleen voor en als zij die tijd zo lang mogelijk neemt heb je zo 3 maanden lang de tijd om het samen te doen en dan is de jongste al weer een stuk 'hanteerbaarder'.
Zoek ook eens naar dingen die je kunt doen met je oudste. In mijn tijd had je allerlei cursusjes waar je andere ouders kon ontmoeten met kleintjes. Of doe een oproepje naar andere mannen die een vaste dag alleen zijn met de kinderen en ga elke week naar elkaar toe!
je eigen gevoel
je zou je eigen gevoel moeten volgen en je vrouw moet dat maar gewoon accepteren!! waarom zo graag een 2e?? je heb een gezonde dochter geniet daarvan!! als ze een jaar of wat is lekker uit de luiers enz kan je altijd nog verzinnen. 2 kinderen kort op elkaar (wat als het een 2ling is! heb je ineens 3 kids!) zijn ook 2 kinderen die gaan studeren (of je moet net als mij een gehandicapte krijgen dan zit je met veel meer zorg en kosten)
geniet nu gewoon van je kleine meid. als je er aan toe ben kan die 2e altijd nog !!
2 achter elkaar wil helemaal niet zeggen dat ze "vrienden"worden en dat ze zo leuk met elkaar groot kunnen worden!.
geen idee of jij meerdere zussen of broers heb maar was dat altijd koek en ei? en lag dat echt aan leeftijdverschil? of meer aan karakter??
ik ken een gezin die wilde nog wel een 3e kindje en na 9 mnd hadden ze ineens 5 kinderen waarvan 3 baby's !!
ook zo lekker op elkaar binnen 4 jr!!
je vrouw is nog redelijk jong mijn idee tot 35 jr vele hier waren ouder!) om zwanger te raken.. ik zou zeggen volg je eigen gevoel en geniet van je dochter
een 2 kind HOEFT niet een verrijking te zijn! KAN ook een belasting worden!
succes!
johannatroel
Als je jouw gedachte volgt moet je ook nooit aan je eerste kind beginnen want dat kan ook wel een tweeling, drieling of vierling zijn!
Nooit aan beginnen
Inderdaad. De risico's van kinderen krijgen zijn gigantisch. Voor je het weet zit je met een huilbaby, adhd-er, autist, advocaat of massamoordenaar. Het nemen van kinderen kan dan ook - naar mijn overtuiging - nooit een rationele beslissing zijn.
Op een goed moment doe je je ogen dicht en hoop je er maar het beste van.
Dalarna
En bedankt, he, Dalarna, om mijn ex-soortgenoten gelijk te stellen aan massamoordenaars ..... en huilbabies
!!
Dalarna was Hombre
Ik was weer eens in de war met de verschillende invoervelden dus post #14 was van mij, maar dat kon je vast wel zien
Maumau
'En datd ik vaak best al zwaar. Ik denk dathet voor een man toch anders is dan een vrouw met instinct en moedergevoelens, maar het gaat me goed af.' Ik denk niet dat het voor vrouwen zwaarder is, het is voor iedereen waar, een baby in huis. Vrouwen zullen zelfs niet zo snel denken dat het hen wel goed afgaat, zij twijfelen en zijn onzeker tot op het laatste moment.
Ik zou niet praten over 'vrouwtje dat je tevreden moet stellen, dat vind ik zo naar klinken: ze is een volwassen mens, die in haar eigen behoeftes kan voorzien en ook om moet kunnen gaan met teleurstellingen.
Met twee kinderen zul je wel merken dat je handiger wordt in het dagelijkse ritme. Moet ook wel, want je hebt maar één paar handen, die zijn nu al gevuld met één kind, en met twee kinderen krijg je neit gratis een paar handen erbij. Je wordt dus vanzelf wel effectiever, laat sommige dingen wat langer liggen etc.
Wat betreft je behoefte oom ook eens buiten die vier muren te komen, dat is heel erg herkenbaar en nodig. Ik zou daar wel over praten met je vrouw. Misschien kunnen jullie afspraken maken dat een bepaalde dag in de week, of een deel van de dag dat die voor jou is, dat je dan iets kunt doen wat je zelf wil, buitenshuis als het kan. Iets waar jij echt plezier in hebt. Het is ook belangrijk dat je in huis iets hebt wat je graag wilt doen en wat ook voor jezelf is. Tegenwoordig is dat bijna altijd iets op de computer, maar het kan ook een hobby zijn als muziek maken, iets bouwen, treintje spelen, postzegels verzamelen, alles is mogelijk, maakt niet uit, als jij er maar plezier in hebt. Naast het plezier van je kind natuurlijk, want dat is altijd het mooiste wat er is. Ik hou van studeren, dus ik zou altijd iets in die richting kiezen.
Tsjor
ad hombre
Dat was in dit geval niet echt fijn, ex advocaat zal mij dit nog weer maanden nadragen en alle anderen die jouw posting hebben gezien...
Dalarna
Weet je ook eens hoe het voelt
hoofdverzorger
mauwau, aangezien jij de hoofverzorger bent, moet jouw mening wel zwaar tellen, vind ik. Nu, later of nooit?
Zelf heb ik mijn kinderen met steeds heel weinig verschil gekregen (wat overigens ook nog maar moet lukken, je kan ze niet bestellen). Het was inderdaad vreselijk zwaar in het begin, maar als iedereen eenmaal in een ritme zit, valt het wel mee. En als ze naar school en zwemles en zo gaan, is het zelfs heel makkelijk om ze allemaal in ongeveer dezelfde fase te hebben. Ik heb nooit gehad dat de een naar het pretpark wilde en de ander naar het museum (hoewel dat natuurlijk niet alleen met leeftijd te maken heeft).
