Lotgenoten gezocht, kinderwens na te vroeg geboren overleden kindje...
Zoals de titel al zegt ben ik op zoek naar lotgenoten die net als ik een kindje zijn verloren en graag weer zwanger willen worden. Maar die dat ook heel eng en spannend vinden.
Even kort mijn verhaal, met 20 weken zwangerschap zijn mijn vliezen gebroken, alles leek helemaal perfect te gaan (naar omstandigheden natuurlijk) maar uiteindelijk kreeg ik een infectie en is ons zoontje met 23 weken 1 dag geboren en vrij snel overleden...
Intussen ben ik alweer twee keer ongewenst ongesteld geworden. Vandaag practisch tijdens het uitvoeren van een zwangerschapstest :-S
Ik hoop op reacties!
Groetjes, Maggie
Maggie
Wat naar wat jullie hebben meegemaakt. Ik ben geen lotgenoot, maar wil jullie wel veel sterkte en succes wensen.
Wat erg
Jeetje maggie, wat erg. Maar ik kan me je reactie goed voorstellen. Ik zelf probeer al 3 jaar zwanger te worden van mijn tweede kindje. Mijn cyclus is na de eerste bevalling zo onregelmatig geworden dat ik al een tijd aan de iui zit. Na de 3e behandeling met maar 10% kans op zwangerschap werd ik onverwachts zwanger. Met 6 weken en 4 dagen eerste echo al en daar was een leeg vruchtwaterzakje te zien op mijn zoontjes verjaardag. Precies een week later op mans verjaardag een tweede echo. Er was een veel te klein hummeltje te zien. Een uurtje later een miskraam. Dat kindje van jou was al op de helft van zijn groei in je buik en dat is natuurlijk anders als bij mij. Maar een ding is het zelfde, de moeder gevoelens en ook het ongewild ongesteld worden. Je was moeder en ik werd moeder. Allebei klaar om voor ons kindje te zorgen. En iedere ongesteld weer een teleurstelling. Ik mag nog een iui. Doen en ik hoop zo dat het werkt.en voor jou wens ik je echt heel veel sterkte en kracht toe om dit te verwerken en ik hoop van harte dat je een gezond kindje in je handen mag houden.
Veel liefs, peggy
Wat lief
Wat een lieve reacties, bedankt! Zo te zien geen lotgenoten om de spanning mee te delen, helaas voor mij maar ben ook blij dat er niet veel anderen zijn die dit mee hebben hoeven maken...
Peggy, wat een rotverhaal van jou ook! Wij zijn gelukkig al gezegend met twee mooie dochters, maar toch, of je al één, tien of geen kindje(s) hebt, ieder gewenst kindje dat er niet komt of dat je wordt afgenomen is intens verdrietig! Ons zoontje was volledig gezond en alles ging helemaal goed toen opeens de vliezen braken, dat maakt wel dat het moeilijker te accepteren is, er is gewoon geen reden voor dat we hem niet bij ons hebben, gewoon stomme pech! Maar doordat we hem als cadeautje kregen zijn we ons er heel erg van bewust geraakt dat nog een kindje zo ontzettend welkom is.
Maar goed, ik hoop dat er nog een geschikt draadje komt waar ik mijn spanningen enzo in kwijt kan!
Bedankt voor jullie reacties in ieder geval!
Jeetje
Jeetje wat verdrietig. Kan me erg voorstellen dat het spannend is om weer zwanger proberen te worden. Wij zijn ons dochtertje verloren toen ze 3 weken oud was. Ze was dus al ruimschoots geboren en ik heb daardoor ook niet zo'n angst voor het zwanger zijn. Kan me voorstellen dat dat bij jou anders is. Ik ben wel beide keren hierna (heb na haar een gezonde zoon gekregen en nu 22 weken zwanger) extra gespannen voor de echo's, heb nu toch wel meer een besef van: het kan ook fout gaan, zo normaal is het niet om een gezond kindje te krijgen.
Misschien vind je wat meer herkenning bij lieve engeltjes? Daar hebben ze speciale groepen voor ouders die hun kindje tijdens de zwangerschap verloren zijn en ook als je daarna weer zwanger bent.
Sterkte!
Groetjes Marije
Wel herkenning
Mijn 3e zwangerschap ging met 13,5 week mis. Niet helemaal onverwacht want ik had al een dag of wat bloedverlies.
Hoewel het denk ik niet helemaal vergelijkbaar is met wat jij hebt meegemaakt ben ik er toch wel flink door van de kaart geweest. Ik ben niet lang daarna opnieuw zwanger geworden en vond dit echt retespannend (sorry voor de uitdrukking, weet het even niet anders te omschrijven). Bij mij was het vooral tot week 18 echt stressen, daarna begon ik er wat meer vertrouwen in te krijgen.
Ik heb heel veel gehad aan het boek: Als je baby sterft. Daar staan heel veel verhalen van lotgenoten in, met wat theorie over hoe het is als je kind tijdens of vlak na de zwangerschap overlijdt en wat je daarmee kunt doen.
En verder heb ik heel veel gehad aan de gynaecoloog in het begin en de verloskundige later in de zwangerschap.
Maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen. Ik heb na mijn 4e zwangerschap in ieder geval besloten dat ik dit niet meer wil meemaken. En er is bij ons dus geen 4e gekomen. Moet er wel bij zeggen dat er ook wat andere overwegingen meespeelden bij deze beslissing. Het was totaalplaatje dat het maakte dat het met 3 kinderen klaar was.
