Kinderwens. wachten

Wachten

Hoi,

wachten.. lijkt mij tricky. Je kunt er heel veel door gaan verwachten: ALS ik eenmaal zwanger ben/de baby er is.. Dan moet het perfekt zijn want we hebben het zo goed uitgestippeld..
Ten eerste: sommige mannen zijn er nooit klaar voor. Die moeten gewoon papa worden en dan komt t goed. Maar hoe meer je dramt, hoe minder hij zal willen.
Ten tweede: hoe oud ben je? En hoe vruchtbaar? Het kan zomaar raar lopen, fysiek gezien (ok, dat kan ook als je jong bent).

Zelf ben ik min of meer 'vanzelf' moeder geworden toen ik 25 was. Er kwam er nog 1 'bewust' en zelf had ik best een derde gewild. Toen heb ik een beetje op mijn man moeten wachten, werd zelf ziek. En inmiddels weet ik niet of er nog kinderen bij zullen komen.

Van geld enz zou ik het niet te zeer laten afhangen, een babietje heeft vrij weinig nodig in het begin!

Succes iig.!

Wachten waarop?

Tot je zekerder weet dat je bij elkaar wilt blijven?
Tot je huis is verkocht?
Tot je een andere baan hebt?
Tot??

Zekerheid

Tja, financiele zekerheid en een vaste baan, dat zijn allebei lastige zaken in deze tijd. Als je daarop moet wachten, hoe lang gaat dat duren? Is er werk in zijn branche?
Vind je zelf die stad ook zo vreselijk, is het ook mogelijk dat verhuizen een paar jaar op te schuiven?
Lastige dingen, zeker nu je de hele dag aan zwanger worden denkt.

Wel goed dat je nu moet focussen op wat je allebei belangrijk vindt, dat kan je samen sterk maken. Ga op zoek naar de kern van een goed leven samen.
Ik wens je geduld

Lastig

Ik zou dat ook lastig vinden. Wel hebben we aan het begin van ons huwelijk een periode gehad dat we nog wachtten. IN eerste instantie hadden we nog geen eigen huis, en daar waren we het allebei over eens, dat was een absolute voorwaarde voordat we een zwangerschap aan wilden gaan (niet dat het niet zou kunnen, maar voor ons zou het niet goed geweest zijn. Toen we een huisje (sloopflat in een wijk van een stad waar we echt onze kinderen niet zouden willen laten opgroeien) kregen, was ik binnen 3 maanden zwanger. Een dag na de geboorte (ik was nog geen 5 minuten thuis uit het ziekenhuis), kregen we te horen dat we ingeloot waren voor een starterskoopwoning en toen dochter een jaar was zijn we verhuisd. Vervolgens hebben we nog een periode gewacht op mijn vaste contract (halfjaarcontract met uitzicht op vast) en toen nog 7 maanden voor ik zwanger werd. Tijdens mijn zwangerschap verloor mijn man mijn baan (heeft nu nog niks echt vasts) en mijn baan staat nu ook op de tocht wellicht. Kortom, zekerheden zijn leuk, maar ook een vaste baan wil niet zeggen dat je die behoudt. Het is ook niet een voorwaarde voor het goed kunnen opvoeden van een kind, hoewel zekerheid zeker kan helpen. Maar in het leven heb je nou eenmaal geen enkele zekerheid. Niet dat je je baan behoudt, niet dat je een gezond kind krijgt of zelf gezond blijft.

Lastig blijft het wel, zeker je eigen gevoel. Ik zou zeker proberen in gesprek te blijven waar die zekerheid er voor hem dan in zit, maar ook je eigen gevoel zelf een plek proberen te geven voor het moment. Ik kan me dat allesoverheersende gevoel heel goed voorstellen en het is lastig om daar een weg in te vinden.

Sterkte. En inderdaad veel geduld toegewenst.

Lynn

Verstandig

Ik vind het eigenlijk heel verstandig van jullie. Er wordt vaak erg romantisch gedaan over 'wiegje in een sinasappelkistje, waar er twee kunnen eten kunnen drie dat ook' etc. en dat zal ook allemaal best. Maar als hierdoor de relatie onder druk komt te staan, omdat een van beiden dit belangrijk vindt, wordt het wel een belangrijke risicofactor.
Belangrijk is wel hoe oud jij/jullie zijn.
En verder; kan je het verlangen voorlopig omzetten in heerlijke, misschien een beetje melancholieke, dagdromerij?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ook gewacht

Wij hebben ook gewacht tot een aantal basis-zaken in orde was. In ons geval huis en baan. Achteraf had ik heus wel eerder zwanger kunnen worden, maar ik ben zo blij dat we braaf gewacht hebben! Het was fijn dat ik geen zorgen had over geld of huis. Wat niet wegneemt dat ik je wens begrijp. Het is zo'n sterk gevoel! Hte ligt er echt beetje aan hoe oud je bent.

Wachten

Wachten op zekerheid klinkt best verstandig. Al ben ik dan wel benieuwd waar jullie precies op wachten, en hoe lang jullie nu denken dat die wachttijd zou kunnen worden.
Gaat het om een jaar (vast contract, ander huis, studie afgerond), of is het een open-einde-iets (man die het toch niet helemaal zeker weet, een vaag beeld van wat die zekerheid inhoudt)?
En inderdaad, jullie leeftijd speelt ook mee. Ik heb ooit een jaar of twee gewacht, want mijn partner was van het 'dat komt nog wel'. Toen kwam het alleen niet meer, omdat hij vleselijk verliefd werd op een jong blondje.
Als dit soort twijfels geen rol spelen bij jullie, zou ik mijn tanden wel op elkaar kunnen zetten en wachten op geschiktere tijden. Maar dat het moeilijk is, geloof ik graag.

Dit voelt goed

Nogmaals bedankt voor jullie reacties.

bij ons is het wachten wel een goed idee, zoals jeltje ook al zei. en het melancholische dagdromen zit er ook al goed in

ik ben nu 32 en mijn man is een stuk jonger. ik voel mijn klok daarom heel erg tikken. ik sta er letterlijk mee op en ga er dromend ook weer mee slapen. mijn man wil zeker weten ook een kindje, zo gauw als het maar kan.

dit weekend hebben we er goed over gepraat, en hij snapt mij ook heel goed. hij snapt mij vaak beter dan ik mezelf. we hebben nu een compromis, wel een goede baan en daarin zekerheid maar een huis kopen is niet noodzakelijk, hierin kan ik me heel goed vinden. hierbij hoop ik dat het nog een jaartje wachten word.

alleen nu die goeie baan nog, waarschijnlijk is hij na deze week zijn huidige baan kwijt!

groeten Lot

Hormonen

Je hormonen roepen nu om een kind, dat heeft zijn betekenis, nu heb je de energie en de zin ervoor, Ik was 25 bij m'n eerste kind en heb alleen maar spijt dat ik niet eerder begonnen ben, toen wou ik niets liever, zag enkel zwangeren en babys rond mij... nu ben ik een veertiger en zijn die hormonen duidelijk gaan liggen, mijn interesses liggen nu in andere activiteiten, Ik zou nu mijn kinderen absoluut niet meer kunnen geven wat mijn hormonen toen mogelijk maakten, toen leefde ik enkel voor mijn kroost. Die kinderwens zorgt ervoor dat je daarvoor energie hebt, voor de opvoeding.
Het commerciele vind ik flauwekul, in mijn ogen heeft een kindje misschien nog meer aan een werkloze ouder rond zich als vele uren in de creche, als ze klein zijn hoeven ze niet zoveel commercieel gedoe (Borstvoeding als je niet uit werken moet)
Een moeder moet op dit vlak naar haar hart luisteren !! Dat geeft je de nodige energie
Ik heb toen genoten van de kindertijd welke ik nu zo niet meer zou aankunnen, echt niet, ik ben nu aan m'n volgende stap/periode toe

Dat gevoel precies

Hallo,

Je verwoord daar heel mooi hoe ik me nu voel! Kan ik dit gevoel nog even uitstellen?

Want dat is wat ik wil, nog even wachten tot mijn man en ik er samen heel erg blij mee kunnen zijn.

Ik voel me op het moment alleen mar een verlengstuk van die wens. En een antenne voor alles wat zwanger is! En ik weet niet hoe het kan naar alles is zwanger of heeft een baby!

Groeten LV

Luisteren naar je wens

Je weet nooit wat de toekomst gaat geven... werkloosheid, volksopstanden, alles kan gebeuren, daar kan je geen datum op plakken, we hebben geen glazen bol
Maar je hart en je hormonen geven aan waar je nu klaar voor bent, en voor de moeder is dat heel belangrijk
Je ziet nu alles rondom wat zwanger is of ermee te maken heeft, je voelsprieten richten zich vooral daarop, fysisch en mentaal is alles klaar voor een babytje... en geloof mij, na bepaalde tijd worden die hormonen rustiger,het gaat over, maar volgens mij heb je die energie juist hard nodig om met veel enthousiasme de toch soms wel zware taak van moeder te beginnen
Bijkomend risico is dat een te groot verlangen de bevruchting kunnen tegenhouden, je bent 'al' 32 jaar, vanaf 35 jaar is er wel degelijk een veel groter risico op mongolisme en andere afwijkingen, dat mag je gerust onder ogen zien, Tegenwoordig beginnen moeders volgens "wetenschappers" veel te laat aan kinderen
Maar ja, je man... misschien hem wat van die wetenschappelijke teksten voorleggen waaraan hij kan zien dat het objectief gezien echt wel beter is er niet te laat aan te beginnen, zeker nu jij er in alle opzichten zo 'klaar' voor bent. Zeg hem ook maar dat het heel fijn is een (voor hemzelf) een jonge vader te zijn, en ook al als jonger persoon uit de pampers te zijn, echt,
Ik was jong moeder, toen ik er naar verlangde, en ik kan nu als veertiger weer helemaal gaan en staan waar ik zin in heb, Als veertiger heeft hij dan ook weer de wereld voor zich

Of en wanneer

Je weet ook niet of die baby er wel komt. Misschien duurt het heel wat langer dan jullie denken. Je weet sowieso niet hoe alles gaat in de toekomst.
Eigenlijk is het allerbelangrijkste dat jullie relatie goed en stabiel is.

Ik snap echt niet wat je nu schrijft. Je hebt het over mongolisme, bedoel je nu een verhoogde kans op afwijkingen? Klinkt toch een beetje anders, de term mongool is niet bepaald gangbaar meer.
Verder is er volgens mij geen enkel bewijs dat zwanger worden niet lukt als je te graag wil.

Nicky

"Verder is er volgens mij geen enkel bewijs dat zwanger worden niet lukt als je te graag wil."

Maar er is ook geen enkele garantie dat je zwanger wordt. Soms lukt het wel, soms nooit, soms na een jarenlange medische gang. Boven de 35 geeft inderdaad meer kans op afwijkingen en niet alle afwijkingen zijn vooraf te zien of te voorkomen (is mijn eigen ervaring, ons eerst gezonde kindje bleek na twee jaar een ernstig geval)
LV, ik zou niet in de toekomst leven, het belangrijkste vind ik dat jullie allebei samen verder willen en allebei een kind wensen. Je weet toch nooit wat er verder allemaal op je pad komt, maar je leeft nu. Zekerheid heb je nooit.

Heeft hij niet gewoon koudwatervrees?

Een baan is belangrijk maar een vaste baan lijkt me niet haalbaar als doel. Dan kan het nog wel jaren duren. Zou hij het ook aandurven als hij 'alleen maar' een tijdelijk contract heeft? Zoals het grootste deel van Nederland?

Ik hoop voor jullie dat hij z'n baan gewoon kan houden! En ondertussen zou ik het af en toe ter sprake brengen bij hem, ook dat jij er zo veel mee bezig bent.

Rafelkap

Daar heb je helemaal gelijk in hoor, en ben het verder ook met je eens. Te lang wachten is niet verstandig.

Maar juist als het lang duurt lijkt het me pijnlijk als mensen dan zeggen 'ja maar je wil te graag, daarom lukt het niet'. Dan kunnen we alle ivfklinieken ook wel opdoeken, als het zou helpen om minder graag te willen.

Nicky

Nee precies, zaadjes gaan niet sneller omdat ze te graag willen. En ook als je niet wil worden vrouwen zwanger. Dat was laatst nog in het nieuws van een paar idioten die het tegendeel beweren, alsof je je eitje ontoegankelijk kan denken.

Maar ik zou niet te lang wachten tot de omstandigheden optimaal zijn, er is altijd wel weer een excuus om te wachten. LV kan beter wachten tot de relatie goed genoeg is om ervoor te gaan. Banen/geld in deze tijd blijven onzeker, maar ook mijn ouders hadden totaal geen zekerheid toen wij werden geboren. Maar het is ook tamelijk zinloos het leven perfect te willen plannen. Genoeg stof om met haar vriend over te praten.

Stomme rotcrisis

Tja, banen in deze tijd is zeker moeilijk! Maar ik begrijp het gevoel van mijn man, hij werkt op uitzend basis dus hij heeft helemaal geen zekerheid. Plus er zijn deze week bij het bedrijf waar hij werkt 10 uitzenders ontslagen. Spannende tijden hier!

En ondertussen blijf mijn broednijd op volle gang doorgaan. Compleet met elke middag dromen en avond een huilbui.

Mijn man denkt dat mijn gevoel komt door de maandelijkse hormonen. Vanwege mijn anticonceptie menstrueer ik niet en merken we mijn cyclus aan hoe emotioneel ik ben. Erg leuk als we samen een actie film kijken en ik zit daar tranen met tuiten te huilen.

Maar voor mij zit dit gevoel een stuk dieper, ik geloof niet meer dat dit weggaat voor het hormonenmonster zijn zin heeft. Dít is het! Zoals iemand hier eerder gereageerd heeft, mijn lijf geeft aan dat het tijd is. Ik denk dat het klopt.

Ik geef mijn man gelijk dat hij op wat zekere tijden wil wachten, en dat is alles wat hem nog tegen houd. We zijn het eens over de toekomst. We hebben het vaak over "als we een kindje hebben" er zijn zelf al plannen en afspraken! Dus dat zit helemaal goed. Nu alleen jo g een beetje geduld van mijn kant

Groetjes LV

Maar even doorzetten

Hallo,

Wat zou je doen?

Ik ben van plan vanavond met mijn man te praten en ik wil met hem een compromis sluiten, ik vraag me namelijk af of hij wel doorheeft dat als we aan een kindje gaan beginnen we misschien, als alles meezit, over een jaar pas ouders zullen zijn.

Nou wil ik hem ook tegemoet komen dus wil ik voorstellen over een halfhjaar te beginnen. Is dat redelijk?

Groeten lot

Dwang

Hem dwingen kun je niet, ook niet over een half jaar,
maar ik zou hem wel alles objectief bespreken, leg hem gerust wetenschappelijke verslagen voor waarin wetenschappers uitleggen hoe belangrijk het is bij een kinderwens er optijd mee te beginnen, wat de objectieve nadelen zijn van te laat te beginnen... Dat je lichaam er NU volledig klaar voor is, en dat dat ook een noodzaak is voor een baby, (en dat hij fijn een jonge vader zal zijn
Je baby heeft de eerste tijd niet veel meer nodig als de volle energie van de mama, en die heb je er NU volop voor.Die energie voor een baby is deels hormonaal, als je er rijp voor bent,en is slechts tijdelijk) Als je een jonge twintiger was zou ik misschien anders praten... hoewel..neen, toch niet (lees echt eens wat bladen van specialisten en wat zij vinden van het uitstellen van de babywens)Laat je vriend deze vragen eens lezen
En aan iemand wat een opmerking maakte;.. mijn jongste zus is een mongooltje, mongooltje is voor mij geen negatief klinkende benaming, integendeel, het heeft echt veel liefs, maar je kiest er niet voor, ze houdt de familie heel hecht bij elkaar, onze moeder was 37j bij haar geboorte (was hiervan niet op de hoogte voor de bevalling)Gelijk welke benaming neemt het niet weg, ze is wat ze is, een lief 'mongooltje'! Wij schamen ons echt niet voor die benaming, het is zo

Dat lijkt me heel redelijk. Zo heeft hij wat meer tijd om te wennen en is het voor jou een afgebakende periode waarin je nog moet wachten.

Poe hé

Zo, dar was dus 1 van mijn mindere plannen... mijn plan was dus rustig en goed voorbereid alle voors en tegens met hem te overleggen.

Nou mooi niet dus, dikke ruzie gehad. Arme man, ik heb alles er uit gegooid lucht wel op maar wel sneu voor hem.

Hij heeft nu gelukkig wel doordat dit serieus is, en mijn compromis is met een paar maanden erbij aangenomen. Mits we an de grond komen te zitten, en daar ben ik het wel weer mee eens.

Anticonceptie

Die kan de zwangerschap een aardige tijd uitstellen, dus daar zou ik nu al mee stoppen en tot de tijd dat jullie het willen condooms gebruiken. Dan geef je je lichaam nog even de kans normaal te functioneren voor je zwanger wordt.

Sterkte met alles!

Dat kun je niet in z'n algemeenheid zo stellen. Nu al stoppen met anticonceptie lijkt mij niet bepaald bevorderlijk voor een goede relatie tussen de wensmoeder en haar partner.

Anticonceptie

ik denk dat dc bedoelt te zeggen dat LV misschien beter de hormonale anticonceptie nu al achterwege kan laten, zodat ze tzt geen last heeft van een langere nawerking dan ideaal zou zijn. De condooms die zij adviseert zijn namelijk ook anticonceptie en ook veilig als ze goed gebruikt worden.
Aagje

Dank je aagje

Dat is precies wat ik bedoelde

Ik bedoel dus overduidelijk NIET om tegen wens partner in proberen zwanger te worden, dat lijkt me nooit een goed plan.