Geen kind meer krijgen

Ik snap je situatie en instelling niet. Je zegt dat zij niet zo nodig nog een kind wil, maar volgens jou wil ze dat wel. Dus als je vrouw zegt dat ze nog een kind wil, is het niet goed en als ze zegt dat ze geen kind meer wil, is het ook niet goed. Daarnaast zeg je dat je er alles aan zou willen doen, maar de enige voor de hand liggende optie, namelijk een kind van een donor, wil je dan weer niet. 
Volgens je vrouw is er geen probleem, dus wat wil je nou eigenlijk "oplossen"?

Waarom wil je geen kind van een donor? 
Jouw vrouw heeft dus de beslissing genomen om met jou verder te willen en heeft de wens naar nog een kind opzij geschoven omdat jij geen donor wil.
Dus wat wil je nu doen dan?

Joanjett schreef op 23-08-2022 om 23:20:

Waarom wil je geen kind van een donor?
Jouw vrouw heeft dus de beslissing genomen om met jou verder te willen en heeft de wens naar nog een kind opzij geschoven omdat jij geen donor wil.
Dus wat wil je nu doen dan?

Dat vind ik nu een bijzondere reactie. Er zijn talloze mensen die het niet zien zitten om kinderen via een donor te krijgen. Waarom moet TO zich daarvoor verantwoorden? Het leven is echt niet zo maakbaar. O.. we kunnen geen kind krijgen dan maar huppekee een donor. Alsof er geen problemen zijn geweest met donoren alsof kinderen  geen vragen kunnen krijgen over genetische ouder en daar mee tobben. Lekker makkelijk gezegd Joanjett.
Als beiden hebben gesproken hierover en beiden hebben gekozen om geen kinderen meer te krijgen en de partner van TO kiest voor hem dan lijkt mij dat duidelijk.

Dat wil niet zeggen dat er dan geen verdriet kan zijn bij TO en bij zijn partner. Dat kan heel goed. Maar dat hoeft toch niet te betekenen dat zij TO in de steek zal laten.

TO ik zou in gesprek blijven met haar... en proberen dit samen te verwerken. Er zijn diverse fora  over ongewenste kinderloosheid te vinden op het internet. Kijk ook eens bij de organisatie Freya. En nogmaals blijf in gesprek. Je voelt je schuldig, dat snap ik een beetje maar je kunt er ook niets aan doen en zou ze echt boos zijn op je of je uiteindelijk niet meer willen?? Vraag ik me af. Kijk uit dat je niet in een situatie beland van ik denk dat zij denkt dat...

Ik zie nu pas dat je je hele vraag hebt weggehaald, dat vind ik jammer, laat je niet afschrikken door de vorige reacties.

k las je bericht nog voor je het verwijderde. Ik denk dat je het of kunt laten rusten en ervoor kunt kiezen om je vrouw te geloven. 
Of je gaat nog een keer het gesprek met haar aan waarin je vertelt wat je ziet en vraagt of je haar gevoelens goed invult. 
Dan kun je naar aanleiding van dat gesprek goed gaan nadenken wat je wil. Als ze echt geen wens met heeft kun je het laten rusten. Speelt er toch nog een kinderwens dan moet jij je gaan afvragen wat jij wil. Aan haar behoefte tegemoet komen en een donor toch niet afwijzen of toch aangeven dat je een donor niet ziet zitten en dan is het zoals het is. 

Naar aanleiding van je bericht vroeg ik me eigenlijk ook af of je het zelf niet vervelend vindt dat je geen kind kunt krijgen wat biologisch gezien van jou is. Dat je die wens die onbewust speelt een beetje projecteert op je vrouw. 

Nog een optie is dat je het negeert. Dat je niet bespreekt wat je denkt te zien bij je vrouw maar er ondertussen over blijven twijfelen wat ze nu eigenlijk wil. Dat zou ik niet aanraden.

In alle gevallen kunnen er natuurlijk gevolgen zijn voor je relatie. Ik denk zelf dat het k
open gooien en bespreekbaar maken en erkennen dat het verdrietig is dat een kind van jullie samen niet kan misschien de beste optie is. Jullie gevoelens hierover mogen er zijn

Leene schreef op 23-08-2022 om 23:33:

[..]

Dat vind ik nu een bijzondere reactie. Er zijn talloze mensen die het niet zien zitten om kinderen via een donor te krijgen. Waarom moet TO zich daarvoor verantwoorden? Het leven is echt niet zo maakbaar. O.. we kunnen geen kind krijgen dan maar huppekee een donor. Alsof er geen problemen zijn geweest met donoren alsof kinderen geen vragen kunnen krijgen over genetische ouder en daar mee tobben. Lekker makkelijk gezegd Joanjett.
Als beiden hebben gesproken hierover en beiden hebben gekozen om geen kinderen meer te krijgen en de partner van TO kiest voor hem dan lijkt mij dat duidelijk.

Dat wil niet zeggen dat er dan geen verdriet kan zijn bij TO en bij zijn partner. Dat kan heel goed. Maar dat hoeft toch niet te betekenen dat zij TO in de steek zal laten.

TO ik zou in gesprek blijven met haar... en proberen dit samen te verwerken. Er zijn diverse fora over ongewenste kinderloosheid te vinden op het internet. Kijk ook eens bij de organisatie Freya. En nogmaals blijf in gesprek. Je voelt je schuldig, dat snap ik een beetje maar je kunt er ook niets aan doen en zou ze echt boos zijn op je of je uiteindelijk niet meer willen?? Vraag ik me af. Kijk uit dat je niet in een situatie beland van ik denk dat zij denkt dat...

Ik zie nu pas dat je je hele vraag hebt weggehaald, dat vind ik jammer, laat je niet afschrikken door de vorige reacties.

Als je goed hebt gelezen stelde ik gewoon een vraag. Daarna stelde ik he4m gerust over het feit dat zijn vrouw voor hem heeft gekozen en dus de kinderwens opzij heeft geschoven. Daarna de vraag wat hij dan nu wilde gaan doen? Leg mij geen dingen in de mond he. Hele normale vragen maar t raakt jou wel erg, daar kan ik niks aan doen. 

Oh jee! Ik hoop niet dat mijn reactie TO dermate heeft afgeschrikt dat hij zijn OP heeft verwijderd. Ik heb het misschien wat cynisch opgeschreven, maar ik bedoelde er ook mee te zeggen dat TO geen problemen moet maken waar ze niet zijn. En dat bedoel ik nog steeds. 
Kom op, TO, je vrouw is blij met jou en haar kind en ze heeft daar genoeg aan, zegt ze. Dus geloof haar dan maar. Soms zijn er dingen die we willen, maar die niet kunnen. En soms is dat erg en soms is dat vervelend, maar als zij zegt dat ze er niet mee zit, dan moet je er geen probleem van gaan maken. Als ik jouw vrouw was, zou ik liever zien dat je me gelooft en serieus neemt.

Als je haar wilt 'houden' zul je dus een manier moeten vinden waar jullie allebei mee kunnen leven. Het is niet of een donor of geen kind. Er zijn nog talloze opties die je kunt bespreken. 

Joanjett schreef op 23-08-2022 om 23:47:

[..]

Als je goed hebt gelezen stelde ik gewoon een vraag. Daarna stelde ik he4m gerust over het feit dat zijn vrouw voor hem heeft gekozen en dus de kinderwens opzij heeft geschoven. Daarna de vraag wat hij dan nu wilde gaan doen? Leg mij geen dingen in de mond he. Hele normale vragen maar t raakt jou wel erg, daar kan ik niks aan doen.

Het raakt mij helemaal niet. Ik lees goed, maar ik denk dat je reactie op twee manieren kan worden opgevat. Als een gewone vraag of nogal aanvallend.. Met name omdat je begint met "Waarom wil je geen kind van een donor?" en dan ook nog "je vrouw heeft haar wens opzij geschoven omdat jij geen donor wil" Dat klinkt ook al niet zo aardig... we weten niet eens zo goed of de partner van TO dat nu zo graag zou willen...   Ik denk ook dat het extra negatief overkomt na de reactie van Athan die waarschijnlijk ook wat cynischer uit de hoek komt dan de bedoeling was.

Nu snap ik dat je het niet zo negatief bedoelde maar het feit dat TO na de eerste twee reacties zijn vraag heeft weggehaald wijst er op dat hij dit ook bepaald niet positief heeft gelezen.

Wat ik jammer vind.. zoals al eerder gezegd, we willen allemaal wel meedenken, de een uit zich wellicht wat meer recht voor zijn raap dan de andere maar niet te snel opgeven of beledigd zijn.

OptimusMaximus schreef op 23-08-2022 om 23:57:

[..]

Dat zegt ze ook dat ze van mij houdt en hoe happy ze is met onze fijne leven met zn 3. En dat ze echt niet nog een kind wil. Maar het ligt aan mij, ik ben bang dat ze me verlaat voor iemand waarmee kindjes wel mogelijk zijn

Aha. Dus blijkbaar ligt het probleem niet bij je vrouw, maar bij jou en zie je dat ook in. Dat is mooi, want dan ben je al een heel eind op de goede weg.

Je hebt een genetisch defect, waardoor je haar geen kind kan schenken. Maar je kan niemand een kind schenken, want je hebt nu eenmaal dat defect - en daar kan jij niks aan doen! Je vrouw neemt het je zo te lezen ook helemaal niet kwalijk. Dat is toch prachtig? Dan heb je je leven dus eigenlijk supergoed geregeld. Je hebt een mooi gezinnetje met een vrouw die helemaal niet meer kinderen hoeft. Je hebt een vrouw die gelukkig met je is en jullie hebben samen een kind om op te voeden; je had het in jouw situatie niet beter kunnen treffen.

Je angst om haar kwijt te raken is echt iets wat bij jou ligt, TO, en daar zul je wel iets mee moeten doen. Want als je dat voortdurend gaat benoemen bij je vrouw, dan gaat ze er op een gegeven moment vanzelf in geloven. Misschien moet je er hulp bij zoeken, misschien kun je er zelf uitkomen, maar probeer in ieder geval om je probleem in het juiste perspectief te gaan zien. En te zien hoe mooi je leven nu is.

Succes!

Volgens mij maak je ergens een ‘probleem’ van iets wat er niet is en misschien ook nooit een probleem zal worden. Geloof je vrouw op haar woord ipv het zelf in te vullen! Ze geeft aan gelukkig te zijn met het gezin zoals dat er nu is, dus neem dat ook van haar aan. 
Laat jouw angst jullie relatie niet stukmaken, want door er zo mee bezig te zijn en blijven kan het op een gegeven moment wel tussen jullie in komen te staan. Al eens overwogen professionele hulp in te schakelen om te verwerken dat je onvruchtbaar bent, want ik vermoed dat daar wel wat voordeel te behalen valt?

Ik kan je OP niet meer lezen, maar ik begrijp uit de reacties dat je bang bent dat je vrouw ooit bedenkt toch nog een kind te willen en dat een donor dan de enige optie is, jij dat niet wil en bang bent dat ze je dan verlaat.
Ik kan het natuurlijk niet uitsluiten, maar ik zou het bijzonder unfair vinden. Want ze heeft bewust en weloverwogen gekozen voor jou, inclusief jouw 'gebrek'. En ze wist het vooraf. Daarnaast vind ik 'mee kunnen praten met vriendinnen' een bijzonder slechte reden om (nog) een kind op de wereld te zetten. Ze heeft al een kind, dus als vriendinnen vragen hoe anderen dit of dat aanpakken/aanpakten kan ze toch haar ervaringen delen met de zoon die jullie al hebben?

Ik vermoed dat jij zelf nog moeite met en verdriet hebt van je onvruchtbaarheid. Dat is echt niet gek, het is nogal wat. Het is geen schande om hulp te zoeken om dit te verwerken. Maar wantrouwen naar je vrouw toe is niet de oplossing denk ik. Je gaat nu invullen en hypothetisch denken en dat helpt jou en haar niet verder.

Bij ons blijft het om medische redenen ook bij één kind. Ik zou het bijzonder verdrietig hebben gevonden als mijn man me daardoor zou hebben verlaten, maar eerlijk gezegd heb ik die angst nooit gehad. Terwijl we beiden graag meer kinderen hadden gewild.
En ik denk dat dat ook met vertrouwen in de relatie te maken heeft. Jullie relatie is eigenlijk het omgekeerde van standaard. Geef het tijd. Jou en haar. En als je dat wil, mag je me ook een PB sturen om er over te praten.