Ff klagen..
Voor de vrouwen met een onvervulde kinderwens..
Herkennen jullie soms die intens verdrietige rotdagen?
Heel vaak kan ik mezelf weer oppeppen. Doorgaan. Vooruitkijken. Niet zeuren maar schouders eronder.
Maar vandaag lukt dat ff niet. Heb gelukkig even kunnen bellen met een vriendin in t zelfde schuitje. Bij haar mislukte ivfpoging. Beiden na al die jaren geen zicht op een 2e kind. Gelukkig veel herkenning bij elkaar.
Morgen weer werken. Ik weet dat t morgen heus wel weer gaat. Dat moet ook. Het leven gaat verder. Ik heb al een prachtkind. Ben moeder en erg blij daarom. Maar toch zijn sommige dagen zooooooo
kl*t*...
Hoe gaan jullie ermee om?
Het is ook niet leuk
Afleiding zoeken om in ieder geval vandaag door te komen. Kan je iets met je zoon gaan doen
Jij hebt nu dit probleem en je zit ermee. Wel fijn dat je een vriendin hebt met hetzelfde gevoel. Zeker als je al een kind hebt zal je veel mensen tegenkomen die wellicht tegen je zeggen dat je je niet moet aanstellen want je hebt al een kind.
...
Ja klopt. En in feite zit er n waarheidje in. Moeder ben ik al en de stap van 0 naar 1 kind... die maakt je moeder. De andere kinderen ook natuurlijk maar goed ik ben in elk geval moeder.
Ik merk dat vooral vrouwen die voor zichzelf keihard hebben geknokt om kinderen te krijgen en t is gelukt nu inedns zo makkelijk kunnen zegfen ach je hebt er eentje toch... Dan denk ik ja maar voor jezelf had je dat zeker niet geaccepteerd om dat zo simpel te zien.
Pijn
Ok nou t was gewoon topic op zoek naar herkenning. Soms is de pijn zo groot dat t bijna niet meer gaat. En dat moet snel stoppen natuurlijk want verdriet moet niet te lang duren. Dat weet ik ook. En vaak kan ik t wegdrukken door mijn zinnen te verzetten. Maar soms ook niet. Dan is t zo pijnlijk dat lege kamertje
weet je
er zijn veel reacties die je zou kunnen krijgen als mensen op jou net zo onnadenkend zouden reageren als jij in sommige draadjes doet.
'moeder zijn' heeft - voor mij - uiteindelijk alles te maken met emoties (hoe praktisch van aard ik ook ben . . .hoe graag ik ook alles wil oplossen). Maar als ik merkte dat ik dan andere ouders zou aanvallen vanuit mijn ouder-emoties dan zou ik weten dat ik toch jaloers ben ook al probeer ik het niet te zijn. En die herkenning in mij zelf zou me hopelijk helpen (elke dag een stukje dichterbij acceptatie).
gr Angela
omgaan met kl*t*dagen
Gelukkig worden ze bij mij minder, is dat de leeftijd? Geen idee... Wat mij wel helpt, is, dat ik weet dat het bij mij altijd een dag later weer een stuk beter gaat. Dat het meestal maar een dag (of soms zelfs maar een halve dag) is, dat ik me zo down voel. Tegenwoordig denk ik zelfs vaak, als ik opsta en het zo'n dag is: pff, zoals ik me nu voel, kan het vandaag alleen maar beter worden...
Sterkte!
...
Ik heb wel heel veel pijn als ik dikke buiken zie. Maar ik zal nooit bv n kraamvisite verzieken.
..
Waarover heb jij kl... Dagen Tine
